ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ις:1-6

Αποκ.ις:1 Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ναού λέγουσαν προς τους επτά αγγέλους· Υπάγετε και εκχέατε εις την γην τας φιάλας του θυμού του Θεού.

Ο θυμός του Θεού είναι εναντίον των κατοίκων της γης. Δεν πρόκειται για το θυμό του Θεού στην αιωνιότητα κατά των ασεβών, που θα ριχτούν στη λίμνη του πυρός και θα βασανίζονται αιώνια. Πρόκειται για το θυμό του Θεού που εκχέεται στη γη.

Η οργή του Θεού ξεσπά πάνω στους αμετανόητους και ασεβείς.

Όταν κάποιος άνθρωπος οργίζεται ή θυμώνει, η αναπνοή του γίνεται βαριά, γρήγορη και γίνεται κόκκινος. Εξάπτεται, το πρόσωπο του αλλοιώνεται, γεμίζει πάθος και βία. Η οργή είναι μια κατάσταση του νου, που ελέγχεται και δεν εξάπτεται ξαφνικά όπως ο θυμός, αλλά διαρκεί πιο πολύ.

Δείχνει αγανάκτηση που αυξάνει βαθμιαία και γίνεται πιο σταθερή και μόνιμη. Ο θυμός δείχνει μια πιο ταραγμένη κατάσταση των συναισθημάτων, μια έκρηξη οργής από την εσωτερική αγανάκτηση που νοιώθει κάποιος.

Η λέξη θυμός χρησιμοποιείται εδώ στο πρώτο εδάφιο. Πρόκειται για τις φιάλες του θυμού του Θεού. Ο θυμός του Θεού ξεσπά ξαφνικά και έντονα και κατόπιν υποχωρεί. Αυτό θα συμβεί στη Χιλιετή Βασιλεία, αφού ο θυμός της κρίσης του Θεού εκχυθεί πάνω στη γη.

Ο θυμός αγιάζει, καθαρίζει και εξαγνίζει το λαό Του, και κατόπιν εγκαθιδρύει την Χιλιετή Βασιλεία πάνω στη γη.

Αποκ.ς:16-17 ο καιρός των πληγών καλείται επίσης «η ημέρα η μεγάλη της οργής του Θεού». Μόλις ανοίγεται η 6^η σφραγίδα οι βασιλείς της γης, οι μεγιστάνες, οι πλούσιοι, οι δυνατοί, όλοι οι άνθρωποι φοβήθηκαν και κρύφτηκαν στα σπήλαια και τους βράχους, και έλεγαν να πέσουν πάνω τους και να τους κρύψουν από το πρόσωπο του καθημένου επί του θρόνου και από την οργή του Αρνίου, διότι ήλθε η ημέρα η μεγάλη της οργής Του.

Αποκ.ις:19 Η Βαβυλών η Μεγάλη, η Πόρνη Εκκλησία, λαμβάνει το ποτήρι του οίνου του θυμού της οργής του Θεού. Ο Θεός εδώ εκφράζει την αγανάκτησή Του με τους πιο έντονους όρους εναντίον του ψεύτικου θρησκευτικού συστήματος, που έχει καταδικάσει τόσες πολλές ψυχές στην απώλεια, τις έχει εξαπατήσει και τις έχει καταδουλώσει. Δεν πρόκειται για μια γρήγορη έξαψη θυμού, αλλά για τον οίνο του θυμού της οργής του Θεού με αιώνια αποτελέσματα.

Είναι θυμός που ανεβαίνει συνεχώς στην καρδιά του Θεού καθ’ όλη τη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας δια μέσου των αιώνων.

Αποκ.ιθ:15 Ο Χριστός έρχεται στη Δεύτερη Έλευση μαζί με τους αγίους Του στη μάχη του Αρμαγεδδώνα. Είναι Αυτός που «πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του Παντοκράτορος».

Σ’ αυτή τη μάχη εκατομμύρια άνθρωποι θα θανατωθούν και θα δοκιμάσουν την οργή του Θεού.

Αυτό δείχνει πόσο χρονικό διάστημα ο Θεός συγκράτησε το θυμό Του και τη δίκαιη οργή Του, υπέφερε τους ανθρώπους για αιώνες. Με πόση μακροθυμία περίμενε να μετανοήσουν οι άνθρωποι, όμως τώρα περιμένει μέχρι να φθάσει η ανομία στο πλήρες, και τότε δεν θα υποφέρει άλλο τον άνθρωπο.

Η δίκαιη κρίση του Θεού εκχέεται πάνω στη γη και κατόπιν εγκαθιδρύει τη Βασιλεία Του.

 

Αποκ.ις:2 Και υπήγεν ο πρώτος και εξέχεε την φιάλην αυτού επί την γήν· και έγεινεν έλκος κακόν και πονηρόν εις τους ανθρώπους, τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού.

 

ΠΡΩΤΗ ΦΙΑΛΗ Ή ΠΛΗΓΗ

Αποκ.η:6-7 Αυτή η πληγή είναι παράλληλη με την πρώτη σάλπιγγα πουλέει ότι «ο πρώτος άγγελος εσάλπισε, και έγινε χάλαζα και πύρ μεμιγμένα με αίμα και ερρίφθησαν εις την γήν και το τρίτον των δένδρων κατεκάη, και πάς χλωρός χόρτος κατεκάη».

Ήδη η πείνα έχει έρθει στη γη κατά την πρώτη περίοδο της Θλίψης, όταν ανοίχτηκε η τρίτη σφραγίδα.

Εδώ βλέπουμε ότι το ένα τρίτο των δένδρων και κάθε χλωρό χόρτο κατεκάει. Πρέπει να συνδυάσουμε τα δύο αυτά εδάφια μαζί για να έχουμε πλήρη εικόνα της πρώτης πληγής.

Το ένα τρίτο της βλάστησης κατακάηκε και έγινε έλκος κακό και πονηρό σ’ αυτούς που είχαν προσκυνήσει το θηρίο και την εικόνα του.

Όλη η γη θα προσβληθεί απ’ αυτή την πληγή, που θα είναι πολύ τρομακτική. Δείχνει την τρομερή κρίση που θα εκχυθεί πάνω στη γη σαν συνέπεια της αμαρτίας και της ανομίας, που πλέον θα έχει φθάσει στο πλήρες.

Έγινε έλκος κακόν και πονηρόν εις τους ανθρώπους. Δηλαδή αυτή η πληγή θα είναι κακή και οδυνηρή στο χαρακτήρα της και πονηρή στην επίδρασή της πάνω στους ανθρώπους. Πρόκειται για κάτι φοβερό.

 

Αποκ.ις:3 Και ο δεύτερος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις την θάλασσαν· και έγεινεν αίμα ως νεκρού, και πάσα ψυχή ζώσα απέθανεν εν τη θαλάσση.

 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΙΑΛΗ Ή ΠΛΗΓΗ

Αποκ.η:8,9 «ο δεύτερος άγγελος εσάλπισε, και ως όρος μέγα καιόμενον με πύρ ερρίφθη εις την θάλασσαν και το τρίτον της θαλάσσης έγεινεν αίμα και απέθανεν το τρίτο των εμψύχων κτισμάτων των εν τη θαλάσση. Και το τρίτο των πλοίων διεφθάρη».

Αυτή η πληγή είναι όμοια με τη δεύτερη σάλπιγγα, προσβάλει τη θάλασσα.

Συνδυάζοντας τα δύο εδάφια μαζί, βλέπουμε στο κεφ.ις ότι πέθανε κάθε ψυχή ζώσα στη θάλασσα. Στο κεφ.η:8,9 όμως λέει ότι το ένα τρίτο της θάλασσας έγινε αίμα, το ένα τρίτο των εμψύχων κτισμάτων στη θάλασσα πέθανε, και το ένα τρίτο των πλοίων καταστράφηκε.

Η θάλασσα έγινε αίμα ως νεκρού, δηλαδή έπηξε ή διογκώθηκε, γιατί αυτό κάνει το αίμα του νεκρού. Αυτή ήταν η αιτία που έκανε κάθε ψυχή ζώσα μέσα στη θάλασσα να πεθάνει.

Έξοδ.ζ:19-21 Εδώ αναφέρεται η πληγή που επέφερε ο Θεός στην Αίγυπτο με το Μωυσή, κατά την οποία τα νερά του ποταμού έγιναν αίμα. Δεν λέει ότι έγιναν σαν αίμα, αλλά πραγματικό αίμα. Και η θάλασσα στην Αποκάλυψη έγινε πραγματικό αίμα σαν νεκρού.

Κάθε ψυχή ζώσα πέθανε στη θάλασσα. Κάθε έννοια ζωής μέσα στη θάλασσα καταστράφηκε. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της ζωής. Καταστρέφει τη γη εξ αιτίας της αμαρτίας, αλλά μετά την έκχυση των πληγών η γη αναζωογονείται και γίνεται παράδεισος για χίλια χρόνια.

 

Αποκ.ις:4 Και ο τρίτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις τους ποταμούς και εις τας πηγάς των υδάτων· και έγεινεν αίμα.

 

ΤΡΙΤΗ ΦΙΑΛΗ Ή ΠΛΗΓΗ

Αποκ.η:10-11 «ο τρίτος άγγελος εσάλπισε, και έπεσεν εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς, και έπεσεν επί το τρίτον των ποταμών και επί τας πηγάς των υδάτων και το όνομα του αστέρος λέγεται Αψινθος και έγινε το τρίτο των υδάτων άψινθος, και πολλοί άνθρωποι απέθανον εκ των υδάτων, διότι επικράνθησαν».

Εδώ η τρίτη πληγή αναφέρεται σαν τρίτη σάλπιγγα.

Η τρίτη πληγή προσβάλλει τους ποταμούς και τις πηγές των υδάτων, απ’ όπου οι άνθρωποι έπιναν νερό. Κάθε παροχή νερού μολύνεται. Συνδυάζοντας τώρα αυτά τα δύο εδάφια βλέπουμε ότι όταν λέει ότι οι ποταμοί και οι πηγές των υδάτων έγιναν αίμα, εννοεί το 1/3 των ποταμών και των πηγών των υδάτων.

Το αίμα συμβολίζει το θάνατο. Μπορεί όμως τα νερά απλώς να φαινόταν σαν αίμα. Και ο θάνατος ήλθε σαν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τα νερά ήταν δηλητηριασμένα, οι άνθρωποι ήπιαν απ’ αυτά και πέθαναν.

Όταν κάποιος προσπαθούσε να πιει απ’ αυτά τα νερά, ήταν τόσο πικρά όσο ο Άψινθος, ένα πικρό και δηλητηριώδες φυτό.

Αποκ.η:10-11 Λέει ότι το 1/3 των υδάτων έγιναν Άψινθος.

Μπορεί να έγιναν αίμα, μπορεί όμως και να ήταν απλώς πικρά με αποτέλεσμα να επιφέρουν το θάνατο σε όσους προσπαθήσουν να πιούν απ’ αυτά.

Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι πρόκειται για θαύμα του Θεού. Ήταν καθαρά δική Του ενέργεια. Δεν πρόκειται για φυσικό γεγονός, που έκανε τα νερά πικρά, αλλά για πληγή σταλμένη από το Θεό.

 

Αποκ.ις:5 Και ήκουσα τον άγγελον των υδάτων λέγοντα· Δίκαιος είσαι, Κύριε, ο ων και ο ην και ο όσιος, διότι έκρινας ταύτα·

 

Ακόμη και οι άγγελοι που χρησιμοποιούνται από το Θεό για να εκχέουν αυτή την τρομερή κρίση πάνω στη γη, συμφωνούν ότι ο Θεός είναι δίκαιος κριτής.

 

Αποκ.ις:6 επειδή αίμα αγίων και προφητών εξέχεαν, και αίμα έδωκας εις αυτούς να πίωσι· διότι άξιοι είναι.

 

Επειδή έχυσαν το αίμα των αγίων και των προφητών, ο Θεός τώρα κάνει εκδίκηση μέσω αυτών των πληγών, και τους δίνει να πιούν αίμα. Ο Θεός είναι δίκαιος κριτής.