ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ιβ

 

Υπάρχουν αρκετά εδάφια μέσα στον λόγο του Θεού που δείχνουν ότι η γυναίκα συμβολίζει την εκκλησία.

·       Στην Εφεσ.ε:24-33 βλέπουμε ότι ενώ ο απόστολος Παύλος δίνει οδηγίες και συμβουλές για τον γάμο, παραλληλίζει την σχέση του άνδρα και της γυναίκας, με την σχέση του Χριστού και της εκκλησίας.

·       Α’ Κορ.ια:3-6 Η γυναίκα προήλθε από τον άνδρα, όπως και η εκκλησία προήλθε από τον Χριστό. Ο Θεός πήρε την πλευρά του Αδάμ και κατασκεύασε την γυναίκα. Η εκκλησία γεννήθηκε από την τρυπημένη πλευρά του Ιησού Χριστού. ια:7. 

·       Διότι είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού· επειδή σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, διά να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν (Β’ Κορ.ια:2). Μια γυναίκα, παρθένος, αρραβωνιάζεται με ένα άντρα.

·       Βέβαια, υπάρχουν εδάφια που η εκκλησία συμβολίζεται από άντρα, αλλά σ’ αυτά ο Θεός θέλει να δείξει την δύναμη και την ισχύ της εκκλησίας. Βλέπουμε στην Εφες.δ:13 ότι η εκκλησία πρέπει να καταντήσει «εις άνδρα τέλειον», ο υιός άρσεν!!

·       Γαλ.δ:22-26 Η δούλη ήταν η Άγαρ, η ελευθέρα η Σάρα. Ο γιος της δούλης, ο Ισμαήλ, γεννήθηκε κατά σάρκα και ο γιος της ελευθέρας, ο Ισαάκ, γεννήθηκε κατά επαγγελία. Η Άγαρ συμβολίζει αυτούς που επιμένουν να δικαιωθούν με τα έργα του Νόμου, που είναι δουλεία, και έχασαν την χάρη. Η Σάρα, είναι η πνευματική μας μητέρα. Η άνω Ιερουσαλήμ είναι η εκκλησία που βρίσκεται στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού, και λέει ότι είναι η μητέρα όλων μας.

·       Αποκ.ιθ:7 Η γυναίκα του αρνίου είναι η εκκλησία

·       Αποκ.κα:2, 9 Άρα, η γυναίκα συμβολίζει την εκκλησία.

·       Η γυναίκα εφέρθη προς τον Αδάμ στον κήπο της Εδέμ, και η εκκλησία πρόκειται να παρασταθεί ενώπιον του Ιησού Χριστού.

·       Η γυναίκα έγινε από τον άνδρα, η εκκλησία πλάσθηκε από τον Ιησού Χριστό.

·       Η γυναίκα γεννά παιδιά για τον άνδρα, όπως η εκκλησία γεννά πνευματικά παιδιά για τον άνδρα της τον Ιησού Χριστό.

·       Η γυναίκα ονομάζεται όπως ο άνδρας (ανδρίς) και η εκκλησία ονομάζεται με το όνομα του Χριστού.

·       Γαλ.δ:26  Η άνω Ιερουσαλήμ είναι η εκκλησία που βρίσκεται στα επουράνια και λέει ότι είναι η μητέρα όλων μας.

·       Α’ Κορ.ια:7  Ο άνδρας είναι η εικόνα και η δόξα του Θεού. Η γυναίκα είναι δόξα του ανδρός. Και πάλι η γυναίκα αντιπροσωπεύει στον τύπο την εκκλησία που είναι δόξα του Ιησού Χριστού.

·       Όπως ο άνδρας οφείλει να υποτάσσεται στον Θεό, έτσι και η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα της.

·       Β’ Κορ.ια:2  Εδώ ο απόστολος Παύλος συγκρίνει την εκκλησία με αγνή παρθένο, που έχει αρραβωνιαστεί τον Χριστό.

•    Ακόμα και η ψευδοεκκλησία συμβολίζεται με γυναίκα, την Βαβυλώνα.

•    Αποκ.β:20 Η Ιεζάβελ συμβολίζει την ψευδοεκκλησία. Ιεζάβελ σημαίνει «Χωρίς κύριο». Συμβολίζει τις γυναίκες που δεν δέχονται την κεφαλή που ο Θεός τους έχει δώσει και την εκκλησία που δεν δέχεται σαν κεφαλή της τον Ιησού Χριστό και τους εργάτες Του.

Θα δούμε τώρα τα εδάφια που στηρίζουν ότι αυτό που γεννάει η γυναίκα, ο «υιός άρσεν», είναι η εκκλησία της αρπαγής, η θερμή εκκλησία.

Η γυναίκα λοιπόν συμβολίζει την ορατή εκκλησία που υπάρχει πάνω σε όλο το πρόσωπο της γης, αλλά μέσα στα σπλάχνα της υπάρχει ένα άλλο σώμα. Είναι το σώμα αυτών που αγαπάνε τον Κύριο με όλη τους την καρδιά, και το αποδεικνύουν υπακούοντας στον λόγο Του.

Μέσα στην ορατή εκκλησία, υπάρχει η αόρατη εκκλησία. Η ορατή εκκλησία κυοφορεί την αόρατη εκκλησία, τον «υιό άρσεν»!

Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν (Ησ.ξς:7).

Εδώ, αναφέρεται στον Ισραήλ που γεννά το Χριστό, πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής. Στην Αποκ.ιβ όμως η γυναίκα κοιλοπονά και κράζει.

Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μιά ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ αλλ' η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής. Εγώ, ο φέρων εις την γένναν, δεν ήθελον κάμει να γεννήση; λέγει Κύριος· εγώ, ο κάμνων να γεννώσιν, ήθελον κλείσει την μήτραν; λέγει ο Θεός σου (Ησ.ξς:8-9).

Εδώ έχουμε μια άλλη γέννα, γεννιέται ένα ολόκληρο έθνος. Η Σιών κοιλοπονάει κι αυτό που έχει μέσα της είναι τα παιδιά της. Τα γεννά αφού περάσει τις οδύνες του τοκετού, θα ακουστούν κραυγές γιατί θα συμβεί ένας αποχωρισμός στη διαδικασία όλων αυτών, που θα είναι οδυνηρός, καθώς θα αποχωρίζεται το άγιο θερμό σώμα από το χλιαρό (Φιλαδέλφεια - Λαοδίκεια).

Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι σεις θέλετε κλαύσει και θρηνήσει, ο δε κόσμος θέλει χαρή· και σεις θέλετε λυπηθή, η λύπη σας όμως θέλει μεταβληθή εις χαράν. Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν ώρα αυτής· αφού όμως γεννήση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν, διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και σεις λοιπόν τώρα μεν έχετε λύπην· πάλιν όμως θέλω σας ιδεί, και θέλει χαρή η καρδία σας, και την χαράν σας ουδείς αφαιρεί από σας. (Ιωάν.ις:20-22).

Ως έγκυος γυνή, όταν πλησιάση εις την γένναν, κοιλοπονεί, φωνάζουσα εν τοις πόνοις αυτής, ούτως εγείναμεν ενώπιόν σου, Κύριε. (Ησ.κς:17).

Εδώ είναι η εκκλησία που κοιλοπονάει σαν έγκυος γυναίκα.

 Έως πότε θέλεις περιφέρεσθαι, θυγάτηρ αποστάτρια; διότι ο Κύριος εποίησε νέον πράγμα εν τη γή· Γυνή θέλει περικυκλώσει άνδρα (Ιερ.λα:22).

Η γυναίκα θα συλλάβει έναν άντρα πολεμιστή (γκιμπόρ).

Το παιδί που θα γεννηθεί μπορεί να είναι μικρό (τέκνο), αλλά έχει τα χαρακτηριστικά άντρα (άρσεν, ουδέτερο= άντρες και γυναίκες, η εκκλησία).

 

γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον.

Ενδεδυμένη σημαίνει ότι ήταν περιτυλιγμένη ή σκεπασμένη με τον ήλιο. Ο ήλιος είναι το επένδυμα που φορά. Συμβολίζει τον Ιησού Χριστό και τη δικαιοσύνη Του. Ο Χριστός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

Μαλαχ.δ:2  Εδώ αποκαλεί το Χριστό ήλιο της δικαιοσύνης, τον οποίο θα δούμε και θα λάμψει πάνω μας.

Ματθ.ιζ:2  Όταν ο Ιησούς μεταμορφώθηκε, το πρόσωπό Του έλαμπε όπως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει του.

Αποκ.α:16  Αυτός είναι ο Ιησούς!  Η δικαιοσύνη Του και η δόξα Του συμβολίζονται με τον ήλιο.

επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε (Γαλ.γ:27).

αλλ' ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής (Ρωμ.ιγ:14).

 

Η γυναίκα αυτή που είναι ντυμένη τον ήλιο, η εκκλησία, είναι φως στον κόσμο. Είναι το φως του Θεού δια Ιησού Χριστού, του οποίου η δικαιοσύνη την περιτυλίγει και την περιβάλλει.

Η δικαιοσύνη του Χριστού είναι η πηγή της φωτεινής λαμπρότητάς της, όχι η ίδια η γυναίκα.

Είναι ενδεδυμένη τον ήλιο. Φορά κάτι με δική της εκλογή, δική της απόφαση.

Ματθ.ε:14  Η αληθινή εκκλησία του Χριστού είναι το φως του κόσμου.

Ματθ.ιγ:43 οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Θεού.

 

και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής.

Η σελήνη συμβολίζει την Π.Δ. Το σύνολο των αγίων του Θεού της Π.Δ. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η αντανάκλαση του φωτός της αληθινής, της Καινής Διαθήκης.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ήλιος και λάμπει από τον εαυτό του, ενώ η σελήνη αντανακλά το φως του ήλιου. Η σελήνη δεν έχει δικό της φως. Η Π.Δ. δανείστηκε από αυτό που ο Θεός γνώριζε ότι επρόκειτο να έρθει.

Βλέπουμε ότι η σκηνή του Μαρτυρίου και όλα τα σκεύη της σκηνής προεικόνιζαν και σκιαγραφούσαν τον Χριστό. Οι θυσίες συμβόλιζαν την μοναδική θυσία του Ιησού Χριστού. Λέει ο λόγος του Θεού ότι το Πνεύμα του Χριστού ήταν μέσα τους. Όλα στην Π.Δ. ήταν τύποι του Χριστού.

Ο Δαβίδ, όλοι οι βασιλιάδες, ο Βοόζ που πήρε για σύζυγό του την Ρουθ συμβόλιζαν τον Χριστό που θα έπαιρνε τη Νύμφη Του.

Ο Ενώχ ο οποίος περιεπάτησε μετά του Θεού και δεν ευρέθει, γιατί τον μετέθεσε ο Θεός, συμβολίζει πάλι τον Χριστό ο οποίος περιεπάτησε μετά του Θεού και ο Θεός τον πήρε κοντά Του.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όλη η Π. Δ. δανείστηκε φως από την Κ.Δ. η οποία επρόκειτο να έρθει.

Ψαλμ.ρδ:19-20  λέει ότι ο Θεός έκανε την σελήνη και τον ήλιο.

Ψαλμ.ρλς:7-9  θα δούμε ότι πνευματικά αυτή η χρονική περίοδος της ημέρας και της νύκτας αναφέρεται στην περίοδο της Κ.Δ. και της Π.Δ.

Ρωμ.ιγ:12  Εφόσον ο Χριστός ήρθε και μας έφερε φως, η ημέρα επλησίασε. Ο καιρός της Π.Δ. ο καιρός που όλες οι υποσχέσεις του Θεού ήταν για να γίνουν στο μέλλον, τώρα εκπληρώνεται. Η ημέρα του Κυρίου επλησίασε, είναι επί θύραις.

Γαλ.γ:23-24   Εφεσ.ε:8    Α’ Ιωάν.β:8

Η γυναίκα αυτή στέκεται πάνω στην σελήνη. Αυτό σημαίνει ότι είναι εδραιωμένη και έχει το θεμέλιό της πάνω στην σελήνη, πάνω στις υποσχέσεις του Θεού στην Π.Δ. 

Ο Θεός έθεσε ένα θεμέλιο στην Π.Δ. για την εκκλησία.  Είδαμε στην Γαλ.γ:23-24 ότι ο Νόμος έγινε παιδαγωγός για να μας φέρει στον Χριστό. Με τον Νόμο γίνεται η γνώριση της αμαρτίας. Ο Νόμος μας δείχνει πόσο αμαρτωλοί είμαστε, και κατόπιν ερχόμαστε στον Χριστό συναισθανόμενοι την αμαρτωλότητά μας και την αναξιότητά μας και γνωρίζοντας καλά πλέον τις δίκαιες εντολές Του, Του ζητάμε να μας συγχωρήσει και να μας βγάλει από τον Νόμο.

 

και επί την κεφαλήν αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα.

Ο στέφανος είναι το βραβείο του νικητή. Το 12 είναι συμβολικός αριθμός της ουράνιας βασιλείας του Θεού, είτε βρίσκεται στην γη είτε στον ουρανό. Είναι ο αριθμός της πληρότητας της βασιλείας και της εξουσίας του Θεού. Συμβολίζει τους εργάτες του Θεού οι οποίοι κηρύττουν τον λόγο του Θεού και αγρυπνούν για τις ψυχές του ποιμνίου.

Η εκκλησία του Χριστού άρχισε να υπάρχει κάτω από την ηγεσία των 12 αποστόλων. Βέβαια, οι 12 αστέρες δεν είναι μόνο οι 12 απόστολοι του Χριστού, αν και σε αυτούς κυρίως εφαρμόζονται.

Οι 12 απόστολοι δεν είναι η κεφαλή και η εξουσία της γυναίκας τον καιρό της έβδομης κεφαλής, της βασιλείας του Α/Χ.  Δεν βρίσκονται πλέον πάνω στην γη για να έχουν εξουσία πάνω μας και ν’ αγρυπνούν για τις ψυχές μας.  Ο Ιησούς Χριστός αγρυπνεί για τις ψυχές μας. Αυτός έχει νέους ποιμένες και αποστόλους οι οποίοι αποτελούν την διοίκηση της εκκλησίας σήμερα.

Είναι σωστό ότι οι 12 αστέρες συμβολίζουν τους 12 αποστόλους, όμως αναφέρεται στην πνευματική κυβέρνηση του Θεού των εσχάτων ημερών.

Αυτή η γυναίκα έχει μια τέλεια και πλήρη κυβέρνηση. Υπάρχουν αξιώματα τα οποία ο Θεός έδωσε στην εκκλησία ακριβώς όπως στην αρχή της ιδρύσεώς της.

Οι αστέρες συμβολίζουν τους εργάτες του  Θεού. Στην Αποκ.α:16, 20 λέει ότι οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών.  Πρόκειται για τους εργάτες του Θεού.

Δαν.ιβ:3  Οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην θέλουσιν εκλάμψει ως οι αστέρες εις τους αιώνας των αιώνων.

Γεν.ιε:5, κβ:17, κς:4  Ο Θεός συγκρίνει το σπέρμα του Αβραάμ με τα άστρα του ουρανού. Ο Αβραάμ επρόκειτο να είναι πατήρ πλήθους εθνών. Και οι πιστοί, οι άγιοι του Θεού συμβολίζονται με τα άστρα. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αστέρες συμβολίζουν τους αγίους και ειδικότερα τους εργάτες του Θεού.

Μετά βλέπει ένα άλλο σημείο στον ουρανό, ένα μεγάλο κόκκινο δράκο με 7 κεφάλια, 10 κέρατα και πάνω στα κεφάλια του 7 διαδήματα.

Το κόκκινο συμβολίζει τη σάρκα και το χώμα (Αδάμ, Εδώμ, αδαμά). Η ονομασία Αδάμ είναι μία από τις διάφορες εβραϊκές λέξεις που δηλώνουν την έννοια του «ανθρώπου». Ο δράκος λοιπόν αυτός έχει να κάνει με τη σάρκα.

«δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση»

Βλέπουμε ότι η προσοχή και το μίσος του δράκου δεν είναι στην γυναίκα, αλλά στο παιδί που θα γεννήσει.

καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρσεν, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ. καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ (Αποκ.ιβ:5).

Εδώ, η γραμματική σύνταξη δεν ταιριάζει γιατί η λέξη «υιός» είναι γένους αρσενικού και η λέξη «άρσεν» ουδετέρου. Κανονικά έπρεπε να λέει «υιόν άρσην». Ο Θεός όμως δεν κάνει λάθη, κάτι θέλει να δείξει μ’ αυτό το υποθετικό λάθος, αρκεί να έχουμε υπομονή και δίψα για την αλήθεια.

Ο Θεός κρατά τον λόγο Του κλειστό για το σαρκικό άνθρωπο.

«έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής» (Γέν.γ:24).

Τον αποκαλύπτει όμως στα παιδιά Του που τον τιμούν. Που αφήνουν κοσμικές απολαύσεις για να απολαύσουν το μάνα εξ ουρανού. Και ο Θεός φυσικά θα τους δώσει και θα τους αποκαλύψει την αλήθεια Του. Και τότε θα γίνουν γλυκείς οι λόγοι του εις τον ουρανίσκον τους, υπέρ μέλι εις το στόμα τους. (Ψαλ.ριθ:103).

Όσοι όμως πλησιάζουν τον Κύριο για τα θαύματα, τις θεραπείες, τις απαντήσεις στις ανάγκες τους, τις προφητείες, τα πεσίματα, για τους άρτους, «την τροφήν την φθειρομένην», ο Θεός δεν μπορεί να τους ανοίξει τους θησαυρούς της γνώσης και της σοφίας!

Ένας απ’ τους λόγους που δεν το κάνει αυτό ο Θεός, είναι για να μην έχουν μεγαλύτερη κατάκριση ξέροντας βαθιά πράγματα, αφού «εις πάντα δε, εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού».