Τέτοιου είδους βάπτισμα δεν είναι Βιβλικό. Οι νεκροί δεν μπορούν να έχουν σώζουσα πίστη, ούτε μπορούν να μετανοήσουν, γιατί είναι αργά πλέον γι’ αυτούς:
«Καθώς είναι αποφασισμένον εις τούς
ανθρώπους άπαξ νά αποθάνωσι, μετά δέ τούτο είναι κρίσις» (Εβρ.θ:27).
Η Βίβλος σε καμία περίπτωση δεν διδάσκει
ότι ψυχή μπορεί να σωθεί μετά θάνατο, ιδιαίτερα με πράξεις που γίνονται από
άλλους για λογαριασμό της.
Αυτή η σκέψη του βαπτίσματος υπέρ των
νεκρών βασίζεται σε μια λάθος ερμηνεία του εδαφίου Α’ Κορ.ιε:29. Σ’ αυτό το
κεφάλαιο ο Παύλος διδάσκει την ανάσταση του Ιησού και τη μελλοντική ανάσταση
των νεκρών. Σαν μέρος της επιχειρηματολογίας του, ουσιαστικά ρωτάει: «εάν τω
όντι οι νεκροί δέν ανασταίνωνται, διά τί καί βαπτίζονται υπέρ τών νεκρών;».
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες όσο αφορά στο τι εννοούσε ο Παύλος, αλλά αυτό το εδάφιο δεν διδάσκει ούτε αποδεικνύει το βάπτισμα υπέρ των νεκρών, ιδιαίτερα για τον λόγο ότι θα αντιφάσκει με ολόκληρη την Γραφή.
Θα δούμε τρεις πιθανές ερμηνείες αυτού
του εδαφίου:
(1)
Ο Παύλος αναφέρεται σ’ αυτούς που
πίστεψαν εξαιτίας του θανάτου αγαπημένων τους προσώπων που ήταν Χριστιανοί.
(2)
Αναφέρεται στο «βάπτισμα με πληρεξούσιο»,
όχι για να το δικαιολογήσει ή να το συγχωρέσει, αλλά το χρησιμοποιεί σαν
παράδειγμα πίστης στην ανάσταση. Ίσως κάποιοι Κορίνθιοι να κήρυτταν ενάντια
στην ανάσταση και παρόλα αυτά βαπτιζόταν υπέρ των νεκρών. Μ’ αυτά τα λόγια
θέλει απλά να τονίσει την ασυνέπειά τους.
(3)
Εννοούσε το βάπτισμα στον θάνατο του
Χριστού. Η λέξη «νεκρών» βέβαια δεν μπορεί να υπονοεί τον Χριστό αφού είναι
στον πληθυντικό, αλλά μπορεί να εννοεί τους παλιούς εαυτούς που πέθαναν στην
μετάνοια.
Όσοι βαπτιστήκαμε «Συνετάφημεν μετ'
αυτού διά τού βαπτίσματος εις τόν θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών
διά τής δόξης τού Πατρός, ούτω καί ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν» (Ρωμ.ς:3-5).
Βλέποντάς το έτσι, το βάπτισμα είναι
μια ομολογία πίστης στην ανάσταση του Χριστού, κάτι που ο Παύλος προσπαθεί να
επιβεβαιώσει σ’ αυτά τα εδάφια.
Αμαρτίες που γίνονται μετά το βάπτισμα.
Σαν Χριστιανοί, μπορούμε να συγχωρεθούμε
για αμαρτίες που έγιναν μετά το βάπτισμα (Α’ Ιωάν.β:1).
Ο Θεός απλά περιμένει να μετανοήσουμε
και να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας:
«Εάν ομολογώμεν τάς αμαρτίας ημών,
είναι πιστός καί δίκαιος, ώστε νά συγχωρήση εις ημάς τάς αμαρτίας καί καθαρίση ημάς
από πάσης αδικίας» (Α’ Ιωάν.α:9).
Δεν απαιτεί δεύτερο βάπτισμα, το βάπτισμα
που κάναμε στο νερό συνεχίζει να μας καλύπτει, αρκεί να μετανοούμε και να
ομολογούμε τις αμαρτίες αυτές στον Θεό.
Γιατί ο Θεός διάλεξε το βάπτισμα;
Ο Θεός είναι κυρίαρχος στα σχέδιά Του και
δεν έχουμε δικαίωμα να Τον ρωτάμε για τις εκλογές και τα σχέδιά του. Ούτε το
γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουμε κάτι, μας δίνει το δικαίωμα να μην υπακούμε.
Ωστόσο, μπορούμε να καταλάβουμε κάποιους
λόγους για τους οποίους ο Θεός σχεδίασε το βάπτισμα στο νερό και του έδωσε τόση
σπουδαιότητα.
Το νερό συμβολίζει τον θάνατο. Το νερό
γίνεται αιτία μεγάλων καταστροφών και θανάτων (καταιγίδες, πλημμύρες) και ο
άνθρωπος πνίγεται μετά από λίγα λεπτά αφ’ ότου βυθιστεί στο νερό.
Τον καιρό του Νώε, ο Θεός χρησιμοποίησε
το νερό για να θανατώσει ολόκληρο τον άπιστο κόσμο.
Κατά δεύτερο λόγο, το νερό είναι
παγκόσμια συνδεδεμένο με πλύσιμο και καθαρισμό. Για διάφορους λόγους είναι το
πιο διαδεδομένο μέσο καθαρισμού. Διαλύει τη βρωμιά, μπορούμε εύκολα να το
βρούμε, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχεδόν παντού χωρίς να βλάψει, σαν υγρό που
είναι χρησιμοποιείται εύκολα και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε με μεγάλη
δύναμη.
Τελικά, το νερό συμβολίζει την ίδια τη
ζωή. Κανένα φυτό, κανένα ζώο, ακόμα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς
νερό. Ένας άνθρωπος μπορεί να επιζήσει μερικές βδομάδες χωρίς τροφή, αλλά μόνο
λίγες μέρες χωρίς νερό.
Το νερό διαλύει πολλές ουσίες,
βοηθώντας έτσι τις απαραίτητες χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στο σώμα μας.
Περίπου το 60% του ανθρώπινου σώματος είναι νερό και περίπου 80% του αίματος.
Το αίμα που μεταφέρει το οξυγόνο και τις τροφές σε κάθε μέρος του σώματος, δεν
θα μπορούσε να ρέει μέσα στις φλέβες και τις αρτηρίες, αν δεν περιείχε νερό, θα
έπαυε να είναι «η ζωή πάσης σαρκός» (Λευιτ.ιζ:14). Ακόμα και στο φυσικό
βασίλειο, το νερό μεταφέρει και επιθέτει το αίμα που δίνει ζωή, στο σώμα.
Αυτές οι τρεις σημαντικές αλήθειες
σχετικά με το νερό, το κάνουν να ταιριάζει μοναδικά σαν σύμβολο σε όσα
συμβαίνουν στο βάπτισμα. Όταν βυθιζόμαστε στο νερό του βαπτίσματος, ο Θεός καταστρέφει,
πνίγει και θάβει τον παλαιό άνθρωπο. Κατά το βάπτισμα, ο Θεός επιθέτει το αίμα
του Χριστού που δίνει ζωή προκειμένου να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας.
Όταν αναδυόμαστε από το νερό, είμαστε έτοιμοι να περπατήσουμε τη νέα ζωή εν
Πνεύματι.
Διαφορά ανάμεσα στο βάπτισμα στο νερό και το Πνεύμα.
Αν και το βάπτισμα στο νερό και το
Πνεύμα συνδυάζονται για να δώσουν το ένα βάπτισμα, δεν πρέπει να εξισώνουμε
αυτά τα δύο ξεχωριστά γεγονότα, όπως ήδη έχουν κάνει κάποιοι.
Το ιδανικό είναι, καθώς κάποιος σηκώνεται
από το νερό του βαπτίσματος, να λάβει το Άγιο Πνεύμα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει
πάντοτε, ίσως λόγω έλλειψης πίστης, γνώσης ή μετάνοιας. Οι Σαμαρείτες είναι ένα
καλό παράδειγμα (Πράξ.η:12-17). Σε άλλες περιπτώσεις, άνθρωποι μετανοούν και
λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα πριν βαπτιστούν στο νερό, όπως ο Κορνήλιος
(Πράξ.ι:44-48). Η Βίβλος περιγράφει το βάπτισμα στο νερό και το βάπτισμα με
Άγιο Πνεύμα σαν δύο ξεχωριστά γεγονότα, αν και έχουν τον ίδιο σκοπό.
Είναι απαραίτητο το βάπτισμα;
Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι
απόλυτα καταφατική. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε σχεδιάσει την άφεση των αμαρτιών
χωρίς το βάπτισμα, αλλά ο λόγος Του διδάσκει ότι διάλεξε να συγχωρεί τις
αμαρτίες κατά το βάπτισμα. Το θέμα όμως δεν είναι τι θα μπορούσε να κάνει ο
Θεός, αλλά τι κάνει.
Δεν αμφισβητούμε ούτε εξετάζουμε την
απόλυτη εξουσία του Θεού και δεν έχουμε εξουσία να κηρύξουμε στις μέρες μας
άφεση αμαρτιών χωρίς το χριστιανικό βάπτισμα στο νερό.
Πρέπει να αποφεύγουμε ανθρώπινους
συλλογισμούς για πιθανές εξαιρέσεις. Το μέρος μας είναι να κηρύξουμε και να ενεργήσουμε
το βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Η σημασία του βαπτίσματος στο νερό.
Ας συνοψίσουμε τι συμβαίνει κατά το βάπτισμα
στο νερό:
1)
Ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες (Πράξ.β:38,
κβ:16). Αυτό είναι ένα κυριολεκτικό γεγονός. Το χειρόγραφο που ήταν εναντίον
μας εξαφανίζεται και ο μισθός της αμαρτίας που είναι ο αιώνιος θάνατος, απαλείφεται.
Οι αμαρτίες μας πλένονται κι απομακρύνονται για πάντα. Η άφεση ισχύει για όλες
τις αμαρτίες για τις οποίες μετανιώσαμε, άσχετα πότε έγιναν. Η συγχώρεση
δίδεται μόνο όταν το άτομο πιστεύει,
μετανοεί και βαπτίζεται. Η εγκυρότητα του βαπτίσματος δεν εξαρτάται από
την πνευματική κατάσταση κανενός άλλου, ούτε και αυτού που ενεργεί το βάπτισμα.
2)
Το βάπτισμα στο νερό είναι μέρος της αναγέννησης.
Το άτομο που βαπτίζεται γεννιέται από το νερό, που απλά αναφέρεται στο πνευματικό
έργο που ο Θεός ενεργεί μέσα του (Ιωάν.γ:5, Τίτ.γ:5).
3)
Το βάπτισμα μας ταυτίζει με τον θάνατο
και την ταφή του Χριστού (Ρωμ.ς:1-4, Κολ.β:12). Φανερώνει ότι πεθάναμε ως προς
την αμαρτία με τη μετάνοια κι ότι θάβουμε όχι μόνο τις αμαρτίες μας αλλά και
τον «παλαιό άνθρωπο», την εξουσία της αμαρτίας και τον παλιό τρόπο ζωής.
4)
Το βάπτισμα στο νερό είναι μέρος του
ενός βαπτίσματος στο νερό και το Πνεύμα που μας τοποθετεί στο σώμα του Χριστού
(Ρωμ.ς:3-4, Γαλ.γ:27). Είναι μια προσωπική ταύτιση με τον Ιησού και μέρος της
εισόδου μας στην οικογένειά Του.
5)
Είναι μέρος της πνευματικής περιτομής
(Κολ.β:11-13). Ο Θεός κάνει πνευματικό χειρουργείο και αποκόπτει το σαρκικό άνθρωπο
με τις αμαρτίες του. Το βάπτισμα δηλώνει τη νέα σχέση διαθήκης με το Θεό.
Αυτό το κεφάλαιο ασχολήθηκε με τη
σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα του βαπτίσματος στο νερό. Στο επόμενο
κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με το Γραφικό τρόπο που πρέπει να γίνεται το βάπτισμα στο
νερό, τη σημασία του και τη σπουδαιότητα που έχει για μας σήμερα.
