Ανάμεσα σε δύο χρόνους...
Τον
τελευταίο καιρό όλοι σχεδόν οι Έλληνες μιλούν για την κακή κατάσταση της
οικονομίας και για την άθλια ζωή που ζούνε. Όλοι είναι φτωχοί, όλοι έχουν
παράπονα, όλοι είναι άνεργοι, όλοι βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαθλίωσης...
Επιπλέον,
κατά έναν περίεργο τρόπο, όλοι σχεδόν μιλούν για την τεράστια ανεργία και για
τη σύνταξη που δεν φτάνει... αν και την ίδια ώρα πάρα πολλοί είναι εκείνοι που
βιάζονται να βγουν στη σύνταξη της φτώχιας, όπως και οι νέοι που διαγκωνίζονται
να αποκτήσουν ένα πτυχίο “με όνομα", παρόλο που γνωρίζουν ότι σίγουρα δεν
υπάρχει ελπίδα να βρουν ανάλογη εργασία.
Από
την άλλη πλευρά, πάλι, όλα τα νυκτερινά κέντρα είναι γεμάτα, όλοι σχεδόν οι
νέοι (από εφηβικής ηλικίας) κρατούν στα χέρια το πακέτο με τα ακριβά ξένα
τσιγάρα και (από νηπιακής ηλικίας) το ακριβό κινητό τηλέφωνο, που δεν σταματούν
να το χρησιμοποιούν χωρίς σοβαρό λόγο (φουσκώνοντας αναίτια τον λογαριασμό
τους).
Τα
καταστήματα που κάνουν τις καλύτερες δουλειές είναι εκείνα με τα επώνυμα ρούχα
όπως και όσα πουλάνε τροφές για μικρά κατοικίδια ζώα. Όλα σχεδόν τα ελληνικά
σπίτια έχουν μια πλούσια κάβα με ξενόφερτα ποτά –για να μη μιλήσουμε για τα
home cinema–, και οι διαφημίσεις για ταξίδια σε εξωτικές χώρες ανατολής και δύσης
γεμίζουν ολόκληρες σελίδες των εφημερίδων και περιοδικών.