Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (7)

 

Συμπεράσματα από τα κεφάλαια Α΄ Κορ.ιβ-ιδ

 

(1)  Η γλωσσολαλιά είναι κάτι φυσικό για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος μιλούσε σε γλώσσες και ενθάρρυνε τους πιστούς να κάνουν το ίδιο. Έδωσε οδηγίες για την σωστή χρήση των γλωσσών και είπε να μην εμποδίζεται αυτό το φαινόμενο.

(2)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι το ίδιο γεγονός στις Πράξεις και στην Α’ Κορινθίους. Ο απόστολος Παύλος εννοούσε αληθινές γλώσσες, όπως στις Πράξ.β, όχι ακατανόητες, ούτε εκστατικές ασυναρτησίες (Α΄Κορ.ιγ:1).

(3)  Στις Πράξεις, η ομιλία σε γλώσσες είναι το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Όμως, στην Α’ Κορινθίους, οι γλώσσες έχουν δύο επιπλέον σκοπούς: την οικοδομή του πιστού, μεμονωμένα, κατά την προσωπική λατρεία και την οικοδομή της εκκλησίας όταν ερμηνεύονται.

(4)  Ένα δημόσιο μήνυμα σε γλώσσες έχει αξία μόνο όταν ερμηνεύεται.

(5)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι πάρα πολύ ευεργετική κατά την προσωπική λατρεία.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Hymns, Praise & Worship Music 7 Hours Instrumental for Prayer & Meditati...

 

Κήρυγμα

 

ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΑΙ !

Χρειάζεται κάτι παραπάνω από ικανότητες επιβίωσης για να επιβιώσεις σε μια κρίση. Για παράδειγμα, η ικανότητα να επιβιώνεις σε μια φυσική έρημο δεν είναι απλά να έχεις γνώσεις για το πώς να φτιάξεις ένα καταφύγιο, να ανάψεις μια φωτιά και να κάνεις το νερό πόσιμο.

Πρέπει να έχεις την ανάλογη ψυχολογία, τον τρόπο σκέψης και τη θέληση που νικάει τον φόβο και το στρες που προκαλεί η κρίση.

Η αλήθεια είναι ότι, κάποιοι άνθρωποι παρότι ήταν εκπαιδευμένοι, πέθαναν όταν βρέθηκαν απομονωμένοι σε μια φυσική έρημο, διότι δεν είχαν την θέληση να ζήσουν. Ενώ άλλοι, που δεν είχαν την εκπαίδευση, αλλά είχαν την θέληση, βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (6)

 

Μετά την βάπτιση με Άγιο Πνεύμα.

Η Βίβλος δεν διδάσκει ότι η γλωσσολαλιά είναι απαραίτητο σημείο μετά την αρχική βάπτιση στο Πνεύμα. Όπως η συχνή ομιλία σε γλώσσες δεν σημαίνει απαραίτητα πνευματικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο η έλλειψη ομιλίας σε γλώσσες δεν σημαίνει έλλειψη πνευματικότητας. Η ομιλία σε γλώσσες δεν λειτουργεί σαν αποδεικτικό στοιχείο, ίσως απλά σαν υπενθύμιση και επιβεβαίωση της προγενέστερης εμπειρίας. Φυσικά, ο Παύλος μιλούσε συχνά σε γλώσσες (Α΄Κορ.ιδ:18), κι όσοι λάμβαναν το Πνεύμα μιλούσαν σε γλώσσες ξανά και ξανά σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Το χάρισμα των γλωσσών είναι ένα από τα χαρίσματα που δίδονται σε όσους είναι βαπτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (5)

 

Οι γλώσσες δεν είναι σημείο ότι το Πνεύμα κατοικεί μόνιμα σε κάποιον!

Η γλωσσολαλιά είναι το αρχικό σημείο ότι κάποιος έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα, αλλά από μόνη της δεν αποδεικνύει την μόνιμη κατοίκηση του Πνεύματος. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά σημεία γι’ αυτό το θέμα, όπως για παράδειγμα ο καρπός του Πνεύματος (Γαλ.ε:22-23).

Ιδιαίτερα, η αγάπη είναι η απόλυτη δοκιμασία της αληθινής μαθητείας (Ιωάν.ιγ:34-35). Το πραγματικό παιδί του Θεού αγαπάει τον Θεό, υπακούει στις εντολές Του, περπατά κατά το Πνεύμα και οδηγείται από το Πνεύμα (Α΄Ιωάν.β:3-6, Ρωμ.η:4,14). Αν απουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά, η ομιλία σε γλώσσες δεν είναι εγγύηση ότι το Πνεύμα κατοικεί σε κάποιον και ελέγχει τη ζωή του.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (4)

 

Άλλες πιθανές αναφορές

Ίσως ο Ιησούς να είχε κατά νου την ομιλία σε γλώσσες όταν είπε: «Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει· ούτως είναι πας, όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος» (Ιωάν.γ:8).

Η ομιλία σε γλώσσες, σε κάθε περίπτωση, αρχικά εκπληρώνει το Ρωμ.η:16 που λέει: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού».

Προφανώς ήταν ένας παράγοντας στο μυαλό του Παύλου όταν έγραφε ότι η ομολογία του Κυρίου Ιησού με το στόμα, είναι μέρος της σωτηρίας (Ρωμ.ι:9-10), και «ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου» (Α΄Κορ.ιβ:3).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (3)

 

Οι Σαμαρείτες μίλησαν σε γλώσσες

Αυτά τα εδάφια στις Πράξ.η σχετικά με τους Σαμαρείτες που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, δεν λένε σαφώς ότι μίλησαν σε γλώσσες, δεν δίνουν κανένα σημείο λήψης του Πνεύματος. Όμως, παρά την έλλειψη λεπτομερών περιγραφών, υπήρχαν κάποια αισθητά σημεία. Το βάπτισμα του Πνεύματος ήταν αντικειμενικά ένα αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο πιστοί και άπιστοι αμέσως αναγνώριζαν σαν υπερφυσικό. Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτό που έβλεπαν και άκουγαν ώστε να εκπλήσσονται, ήταν η ομιλία σε γλώσσες.

(1)  Παρά τα θαύματα, την χαρά, την πίστη, και το βάπτισμα στο νερό, όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει ακόμα το Πνεύμα. Ο Φίλιππος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης περίμεναν κάποιο συγκεκριμένο σημάδι και ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει το Πνεύμα εξαιτίας της έλλειψης αυτού του σημείου.

(2)  Όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, τη στιγμή που ο Πέτρος και ο Ιωάννης επέθεσαν τα χέρια πάνω τους. Πως; Θα υπήρξε ένα συγκεκριμένο σημάδι που ο καθένας θα μπορούσε να το αντιληφθεί με σιγουριά. Επιπλέον αυτό το σημάδι πρέπει να ήταν κάτι περισσότερο από ένα συναίσθημα, μια ομολογία πίστης, ή το βάπτισμα στο νερό, γιατί όλα αυτά είχαν συμβεί νωρίτερα. Ούτε περίμεναν να δουν κάποιο θαύμα, ή κάποιο πνευματικό χάρισμα να ενεργείται, γιατί θεραπείες και εκβολές δαιμονίων είχαν ήδη συμβεί.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (2)

 

Η μέρα της Πεντηκοστής

Η αρχική εκπλήρωση των προφητειών σχετικά με την ομιλία γλωσσών, συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής. Τότε που 120 Εβραίοι μαθητές του Χριστού βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα και μίλησαν σε γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αποστόλων, των αδελφών του Κυρίου, της μητέρας του Ιησού και κάποιων γυναικών:

«Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:1-4).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (1)

«και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:4)

 

Ορισμός της έννοιας

Η ομιλία σε (ή με) γλώσσες είναι το υπερφυσικό δώρο να μιλάς άλλες γλώσσες εκτός από τη μητρική σου, χωρίς να τις έχεις διδαχτεί. Σήμερα, χρησιμοποιείται και ο όρος γλωσσολαλιά, που σηματοδοτεί ακριβώς αυτό το γεγονός.

Υπάρχουν τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη, που αναμφίβολα περιγράφουν την ομιλία σε γλώσσες:

     ·        Πράξ.β

     ·        Πράξ.ι:44-47

     ·        Πράξ.ιθ:6

     ·        Α΄Κορ.ιβ:14

Σε κάθε περίπτωση, όσοι μίλησαν με γλώσσες, το έκαναν με την δύναμη του Πνεύματος του Θεού, «καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:4).

Κ α λ η μ έ ρ α