Το πνεύμα της Λαοδίκειας

Αποκ.γ:14 Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Λαοδικέων γράψον· Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού. Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ' εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός διά να πλουτήσης, και ιμάτια λευκά διά να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης. Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον.

Η χρονική διάρκεια της περιόδου αυτής είναι από την Αρπαγή μέχρι την 6^η σφραγίδα του βιβλίου της Αποκάλυψης.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Αυτολύπηση και μετατόπιση ευθυνών

 

Η μετατόπιση ευθυνών έχει γίνει μια σοβαρή επιδημία, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών. Νομίζεις ότι δεν είναι πρόβλημα;

Αντί να συμφωνήσουμε με το Θεό ότι είμαστε αμαρτωλοί, συχνά αναλύουμε και βασανιζόμαστε μέχρι να βρούμε τρόπους να επιρρίψουμε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας σε κάποιον ή κάτι έξω από τον εαυτό μας.

Μπορούμε να κατηγορήσουμε οποιονδήποτε και οτιδήποτε, αλλά οι γονείς είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Αντιμετωπίζοντας τον εχθρό

Ψαλμός ρμγ – Αφήνοντας τον Θεό να πολεμήσει για μας.

Μερικές φορές βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου ο εχθρός έχει το πάνω χέρι. Άλλες φορές, εμείς είμαστε ο χειρότερος εχθρός μας, αφήνοντας τις σκέψεις μας  να μας φτάνουν σε απελπισία.

Όποιο «εχθρό» κι αν αντιμετωπίζουμε, ο Ψαλμός ρμγ μας δίνει συμβουλές:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Πρέπει οι γυναίκες σήμερα να φοράνε μαντήλια;

Όσον αφορά στην διδασκαλία της Βίβλου επί του θέματος, το κλειδί για την κατανόηση της διδασκαλίας του Παύλου, είναι να λάβει κανείς υπόψη του τα κίνητρά του γι’ αυτές τις οδηγίες στην Α’ Κορ.ια.

Η διδασκαλία του για το κάλυμμα των μαλλιών (και το μήκος των μαλλιών) απευθύνονταν σε ένα επαναστατικό πνεύμα μέσα σ’ αυτή την εκκλησία.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η Βίβλος απαιτεί από τις γυναίκες να έχουν μακριά μαλλιά;

 Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε στο ζήτημα του μήκους των μαλλιών στην πρώτη του επιστολή προς την εκκλησία της Κορίνθου, όταν γράφει:

Κ α λ η μ έ ρ α

Πώς αποφεύγει η εκκλησία τους ψευδοπροφήτες;

Η Αγία Γραφή μιλάει για ψευδαποστόλους και ψευδοπροφήτες. Αλλά πώς η εκκλησία μπορεί να τους διορθώσει αν χρειαστεί;

Η Αγία Γραφή προειδοποιεί επανειλημμένα την εκκλησία να είναι σε επιφυλακή ενάντια σε ψευδοδιδάσκαλους, οι οποίοι επιδιώκουν να τραβήξουν τους πιστούς μακριά από την αλήθεια του λόγου του Θεού και να ακολουθήσουν μύθους και λάθος διδασκαλίες που φέρνουν την καταστροφή. Όπως προειδοποιεί ο Παύλος:

Κ α λ η μ έ ρ α

Ποιος είναι ο σκοπός της εκκλησίας;

Αν ο Θεός μας έχει προσδιορίσει για σωτηρία, γιατί να πάμε στην εκκλησία;

Η συμμετοχή ενός Χριστιανού στο σώμα του Χριστού δεν έχει σκοπό την σωτηρία (γιατί έχει ήδη σωθεί), ούτε η συνάθροιση των Χριστιανών έχει σκοπό τη σωτηρία των άπιστων (αν και ένας άπιστος μπορεί να σωθεί σε μια συνάθροιση από καιρό σε καιρό). Ο σκοπός της εκκλησίας, που μαζεύεται τακτικά, είναι να εκπαιδεύσει τον πιστό ώστε να μπορέσει να υπακούσει και να υπηρετήσει τον Χριστό, όπως εξηγεί ο Παύλος:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Ποιοι είμαστε

(Μαλαχ.α:1 – 5)

 

Το βιβλίο του Μαλαχία περιγράφει τη διεφθαρμένη θρησκευτικότητα κάθε εποχής, και της δικής μας. Περιγράφει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη σύγχρονη στάση του ανθρώπου ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τον Θεό και έχει το θράσος να Τον μετρήσει με το μέτρο της ανθρώπινης ηθικής.  

Αυτή η στάση προδίδεται με μια φράση που συνεχώς επαναλαμβάνεται στο βιβλίο: «Εις τι».

Εμφανίζεται 7 φορές στο βιβλίο και κάθε φορά που τη βλέπουμε, εκφράζει τον άνθρωπο που προκαλεί τον Θεό, προκαλεί τις δηλώσεις του Θεού, προκαλεί τις αξιώσεις του Θεού, προκαλεί τον Θεό να δώσει εξηγήσεις με ανθρώπινους όρους. 

Στο α:2 ο Θεός ξεκινάει το μήνυμά Του και λέει στους ανθρώπους Εγώ σας ηγάπησα. Οι άνθρωποι όμως με κριτική απιστία απαντούν: Εις τι μας ηγάπησας;

Κ α λ η μ έ ρ α

 

ΙΕΡΕΜΙΑΣ

Α. ΘΕΜΑ

Ο Ιερεμίας όπως ο Ησαΐας έφερε ένα μήνυμα καταδίκης στον αποστατημένο Ισραήλ. Ωστόσο σε αντίθεση με τον έντονο και αυστηρό τρόπο του Ησαΐα, ο τόνος του Ιερεμία είναι ήπιος και γλυκός. Ο Ιερεμίας εξέφρασε τη θλίψη του Γιάχβε εξαιτίας της αμαρτίας του Ισραήλ. Ενώ ο Ησαΐας έγραφε βουτώντας την πένα του στη φωτιά, το μελάνι του Ιερεμία ήταν αναμεμιγμένο με δάκρια. Όπως λέει στο θ:1, «Είθε να ήτο η κεφαλή μου ύδατα, και οι οφθαλμοί μου πηγή δακρύων, δια να κλαίω ημέραν και νύκτα τους πεφονευμένους της θυγατρός του λαού μου!». Εξαιτίας αυτού ο Ιερεμίας είναι γνωστός σαν «ο προφήτης που θρηνεί».

Το θέμα του βιβλίου είναι η αναλλοίωτη αγάπη του Γιάχβε απέναντι στον αποστατημένο λαό Του και η θλίψη Του για την αποκατάσταση τους.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΗΣΑΙΑΣ

Α. ΘΕΜΑ

Το βιβλίο του Ησαΐα είναι από τα ομορφότερα και θαμαστότερα απ’ όλα τα προφητικά βιβλία. Μερικές φορές το έχουν αποκαλέσει το 5ο Ευαγγέλιο γιατί δίνει πολύ έμφαση στη χάρη του Θεού και στο απολυτρωτικό του έργο σε σχέση με το Ισραήλ και τα έθνη. Οι δύο κύριες διαιρέσεις του μπορούν να θεωρηθούν σαν η απόρριψη (α - λθ) και η παρηγοριά (μ - μς). Στα πρώτα κεφάλαια ο Ησαΐας προφητεύει την αιχμαλωσία του λαού Ισραήλ από τους Βαβυλώνιους και τη θλίψει και τις κρίσεις των τελευταίων ημερών. Το δεύτερο τμήμα περιέχει προφητείες για την επιστροφή του λαού Ισραήλ από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία και την τελική τους αποκατάσταση και την επανεγκατάστασή τους στην Παλαιστίνη τους τελευταίους καιρούς. Μπορούμε να συνοψίσουμε το θέμα του Ησαΐα ως εξής: Η οργή του Θεού έχει σαν κατάληξη την καταδίκη του λαού Ισραήλ και τη θλίψει τους, η χάρη του Θεού καταλήγει στη σωτηρία τους και στην ύψωση τους. Το βιβλίο του Ησαΐα είναι γεμάτο προφητείες που αναφέρονται στην έλευση του Σωτήρα.

Η λέξη κλειδί του βιβλίου είναι η σωτηρία.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

 

Α. ΤΙΤΛΟΣ

Στα Εβραϊκά το όνομα του βιβλίου είναι «Άσμα Ασμάτων», και προφανώς ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι απ’ όλα τα άσματα του Σολομώντα (Α΄Βασ.δ:32), αυτό είναι το σπουδαιότερο.

 

Β. ΘΕΜΑ

Το Άσμα Ασμάτων είναι μια ιστορία αγάπης η οποία υψώνει την αγνή φυσική έλξη. Ωστόσο αυτό μπορούμε να το δούμε με τους ακόλουθους τρόπους:

            Κυριολεκτικά - η αγάπη του άνδρα και της γυναίκας

            Παραβολικά - η αγάπη του Γιάχβε και του λαού Ισραήλ

            Δογματικά - η αγάπη του Χριστού με την εκκλησία του

            Πνευματικά - η αγάπη του Κυρίου με την κάθε ψυχή.

Σημείωση: το Άσμα Ασμάτων είναι ένα ανατολικό ποίημα κι οι ανατολικοί αναφέρονται με πολλά λόγια στα πιο απόκρυφα και πιο εσωτερικά θέματα. Η γλώσσα είναι σε πολλά σημεία πολύ τρυφερή και ιδιαίτερη και παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει τίποτα εδώ που θα μπορούσε να προσβάλει ακόμα και τον πιο συνεσταλμένο ανατολικό.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ

Α. ΤΙΤΛΟΣ

Ο τίτλος Εκκλησιαστής σημαίνει «ο κήρυκας».

Β. ΘΕΜΑ

Μετά την απομάκρυνση του από το Θεό (Α΄Βασ.ια:1-8), ο Σολομώντας διατήρησε τα πλούτη του και τη σοφία του. Έχοντας τα αυτά άρχισε να αναρωτιέται για την αλήθεια και την ευτυχία μακριά από το Θεό. Το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης του εκφράζεται με τη φράση που επαναλαμβάνεται συχνά μέσα στο βιβλίο «τα πάντα ματαιότης». (Η λέξη ματαιότητα εδώ σημαίνει «το κενό κάτι που δεν αξίζει τίποτε».) Ο Σολομώντας έμαθε την παρακάτω αλήθεια η οποία συνοψίζει το θέμα του βιβλίου: Χωρίς την ευλογία του Θεού η σοφία, η υψηλή θέση και τα πλούτη δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον άνθρωπο αλλά μάλλον προκαλούν ανησυχία και απογοήτευση. Αυτό το γεγονός φανερώνει την αξία του Εκκλησιαστή, ενός βιβλίου που το γενικό του πνεύμα είναι πεσιμιστικό, απαισιόδοξο.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

Α. ΘΕΜΑ

Οι Παροιμίες είναι ένα βιβλίο σοφίας. Είναι επίσης ένα πρακτικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αναφέρεται στην εφαρμογή των αρχών της δικαιοσύνης, της ευθύτητας και της ευσέβειας στην καθημερινή ζωή. Διδάσκει τη σοφία η οποία βασίζεται στο Λόγο του Κυρίου.

Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Θεωρείται γενικά ότι ο συγγραφέας της πλειοψηφίας των Παροιμιών είναι ο Σολομώντας. Ωστόσο δεν ήταν ο μόνος. Η σοφία του «σοφού» (κα:17), οι άνδρες του Εζεκία (κε:1), ο Αγούρ (λ:1) και ο βασιλιάς Λεμουήλ και η μητέρα του (λα:1) περιλαμβάνονται κι αυτοί μέσα στο βιβλίο.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΨΑΛΜΟΙ

Α. ΘΕΜΑ

Οι Ψαλμοί είναι συλλογή θεόπνευστης Εβραϊκής ποίησης η οποία αναφέρεται στη λατρεία και περιγράφει πνευματικές εμπειρίες των Εβραίων. Στα ιστορικά βιβλία βλέπουμε το Θεό να μιλάει για τον άνθρωπο. Στα προφητικά βιβλία βλέπουμε το Θεό να μιλάει στον άνθρωπο. Στους ψαλμούς βλέπουμε τον άνθρωπο να μιλάει στο Θεό.

Καθώς ο πιστός της Παλαιάς Διαθήκης μιλούσε στο Θεό του, όποια κι αν ήταν η εμπειρία του, αυτό που δέσποζε στη λατρεία - δοξολογία του, ήταν ότι μπορούσε να δοξολογεί το Θεό και να Τον υψώνει σ’ όλες τις περιστάσεις γιατί η πιστότητα Του στο παρελθόν ήταν και είναι μια εγγύηση για την πιστότητα Του και στο μέλλον. Υπάρχει επίσης το προφητικό στοιχείο στους ψαλμούς. Αρκετές φορές οι συγγραφείς αναφέρουν και λένε κάποια θεόπνευστα λόγια που αναφέρονται στον ερχομό της ένδοξης βασιλείας του Θεού και του ένδοξου βασιλιά - του Μεσσία. Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τις περισσότερες αναφορές από τους ψαλμούς απ’ οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.