Αββά ο Πατήρ

Μάρκ.ιδ:35,36 Και προχωρήσας ολίγον, έπεσεν επί της γης και προσηύχετο να παρέλθη αν ήναι δυνατόν απ' αυτού η ώρα εκείνη, και έλεγεν· Αββά ο Πατήρ, πάντα είναι δυνατά εις σέ· απομάκρυνον απ' εμού το ποτήριον τούτο. Ουχί όμως ό,τι θέλω εγώ, αλλ' ό,τι συ.

Η λέξη αββά σημαίνει στα Αραμαϊκά «πατήρ» και αντιστοιχεί με την Εβραϊκή αβ (πατήρ) αλλά είναι η εμφατική μορφή του Αβ.

Στα μέσα της Μ. Θλίψης υπάρχει αρπαγή, αλλά όχι της εκκλησίας!

Α’ Θεσ.δ:15-17 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Κ α λ η μ έ ρ α

έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει

Photo by Rok Romih from Pexels

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις»  (Εφεσ.β:8-9).

Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν απ’ το Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με τη σωτηρία μιας ψυχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει το Θεό στη σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.

Κ α λ η μ έ ρ α

Τα 4 ζώα

Αποκ.δ:6 και έμπροσθεν του θρόνου ήτο θάλασσα υαλίνη, ομοία με κρύσταλλον· και εν τω μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν.

«....και εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν».

Εκτός από τους 24 πρεσβύτερους οι οποίοι είναι κύκλω του θρόνου, εδώ βλέπουμε πάλι κύκλω του θρόνου, αλλά και στο μέσο του θρόνου, 4 ζώα που είναι θαυμαστοί συμβολισμοί που θα εξετάσουμε με λεπτομέρειες.

Κ α λ η μ έ ρ α

24 πρεσβύτεροι

Αποκ.δ:4 «και κυκλόθεν του θρόνου θρόνοι είκοσι τέσσαρες, και επί τους θρόνους είκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς, και επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς».

Τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε πως είναι το «σκηνικό» γύρω από το θρόνο του Θεού. Έχουμε 24 θρόνους που κάθονται 24 πρεσβύτεροι. 24 = 2Χ12, και έχουμε δύο Διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή. Στην Παλαιά είχαμε 12 πατριάρχες, και στην Καινή 12 αποστόλους οι οποίοι θα είναι κριτές στις 12 φυλές του Ισραήλ. Δεν σημαίνει όμως ότι οι 24 πρεσβύτεροι που ο Ιωάννης βλέπει εδώ είναι οι 12 υιοί του Ιακώβ, και οι 12 μαθητές του Ιησού. Αυτό που θέλει να μας φανερώσει ο λόγος του Θεού εδώ είναι ότι οι πατριάρχες των 12 φυλών αντιπροσώπευαν ολόκληρες φυλές. Στην ιστορία του Ισραήλ, ο Θεός αποκαλεί ολόκληρη φυλή με το όνομα του γενάρχη της. Αυτές οι 12 φυλές συμβολίζουν τον πνευματικό Ισραήλ, διότι στην όραση αυτή βλέπουμε το πνευματικό βασίλειο του Θεού. Οι 12 απόστολοι αντιπροσωπεύουν όλη την πνευματική εκκλησία του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Οι selfies γίνονται επικίνδυνες.

Β’ Κορ.γ:18 Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου.

Άνθρωποι, ενώ βγάζουν selfie έχουν πέσει από βουνά, σε καταρράκτες και σκάλες. Έχουν πνιγεί από βίσωνα, έχουν κτυπηθεί από τρένα, και έχουν πνιγεί. Ένας άνδρας αυτοκτόνησε όταν έβγαζε μια selfie κρατώντας το όπλο του!

Κ α λ η μ έ ρ α

ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΕΣ

Α. ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

Η Γραφή μας διδάσκει ότι οι κρίσεις διαφέρουν σε χρόνο, τόπο, θέμα, σκοπό, κλπ.

1.  Στο Σταυρό

Β’ Κορ.ε:21 “Τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτία.”

Α’ Πέτρ.β:24 “Οστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου.”

Η αμαρτία έπρεπε να κριθεί.  Οι αμαρτίες των λυτρωμένων έχουν κριθεί στο Γολγοθά.  Ο Χριστός τιμωρήθηκε για τις αμαρτίες μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μήπως ο Αμώς έχει μια προειδοποίηση για μας, σήμερα;

Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν μια λανθασμένη αντίληψη, ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι απλά ένας Θεός οργής. Αυτή η μελέτη δεν θα αλλάξει απαραίτητα αυτή τη γνώμη. Αλλά στον κόσμο μας σήμερα, πολλοί άνθρωποι είναι θυμωμένοι για διάφορους λόγους.

Αν εμείς θυμώνουμε, πόσο περισσότερο έχει ο Θεός το δικαίωμα να είναι θυμωμένος; Ο Θεός είναι θυμωμένος επειδή νοιάζεται! Αγαπά τη δημιουργία Του και θέλει να έχει κοινωνία και σχέση με τα δημιουργήματά Του.

Κ α λ η μ έ ρ α

Τα παρακάτω εδάφια αντιφάσκουν;

(Πώς μπορούν και τα δύο εδάφια να είναι σωστά;)

Παρ.κς:4 Μη αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού, διά να μη γείνης και συ όμοιος αυτού.

Παρ.κς:5 Αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού, διά να μη ήναι σοφός εις τους οφθαλμούς αυτού.

Οι Παροιμίες έχουν πολλά να πουν για τους ανόητους. Περιφρονούν τη σοφία (Παρ.α:7, 22, ι:21, κγ:9), αυτοδικαιώνονται (Παρ.ιβ:15), πλανώνται (Παρ.ιδ:8) ανοηταίνουν (Παρ.ι:23, ιδ:9).

Κ α λ η μ έ ρ α

ΔΥΝΑΤΑΙ ….. ΥΠΟΜΟΝΗ

«όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών» Εβρ.ζ:25

Ποιος δύναται; Ο πλούσιος, ο δυνατός, ο σοφός, ο έχων και κατέχων;

ΟΧΙ! Αν μπορούσαμε να βλέπαμε τις αδυναμίες των «δυνατών», καθώς είναι δέσμιοι του εαυτού τους και του περιβάλλοντός τους.

Το ΔΥΝΑΤΑΙ αρμόζει μόνο στο Θεό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Α.  Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ

1.  Παλαιά Διαθήκη

α. Στο λόγο - Ιώβ ιθ:25-27, Δαν.ιβ:1-3, Ψαλμ.ις:9, ιζ:15

β. Σε τύπο - Γεν.κβ:5, Εβρ.ια:19

γ. Σε προφητεία - Ησ.κς:19, Ωσ.ιγ:14

δ. Στην πραγματικότητα - Β’ Βασ.δ:32-35, ιγ:21

2.  Καινή Διαθήκη

α. Σε λόγο

Απ’ τον Ιησού - Ιωάν.ε:28-29   Ιωάν.ς:39-54    Λουκ.ιδ:13-14

Απ’ τον Παύλο - Πραξ.κδ:15   Α’ Κορ.ιε   Α’ Θεσ.δ:14-15   Φιλιπ.γ:11

Απ’ τον Ιωάννη - Αποκ.κ:4-6, 13

β. Στην πραγματικότητα

Ανάσταση του Λάζαρου - Ιωάν.ια

Ανάσταση των Αγίων της Π.Διαθήκης - Ματθ.κζ:52-53

Ανάσταση του Ιησού - Ματθ.κη

Κ α λ η μ έ ρ α

Σύγχρονοι Φαρισαίοι

Μερικές φορές παρερμηνεύουμε τον λόγο που ο Ιησούς καταδίκασε τους Φαρισαίους.

Η αμαρτία των Φαρισαίων δεν ήταν τόσο αυτό που έκαναν, αλλά γιατί το έκαναν και τι δεν έκαναν.

Ματθ.κγ:23 Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα έπρεπε να πράττητε και εκείνα να μη αφίνητε.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός της ψυχής και του πνεύματος από το σώμα. Φέρνει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα και τον αόρατο κόσμο.

Β.  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Βίβλος αναφέρεται στο θάνατο με τους παρακάτω όρους:

1.   Ύπνος - Δευτ.λα:16, Ιωάν.ια:11, Α’ Κορ.ιε:6, Α’ Κορ.ιε:51, Α’ Θεσ.δ:13-14

2.   Επίγειος οικία που χαλάει - Β’ Κορ.ε:1

3.   Απόθεση του σκηνώματος - Β’ Πέτρ.α:14

4.   Ο Θεός ζητά την ψυχή - Λουκ.ιβ:20

5.   Η οδός που δεν έχει επιστροφή - Ιώβ.ις:22

6.   Πρόσθεση κάποιου στον λαό του - Γεν.μθ:33

7.   Ξεψύχησε - Γεν.μθ:33, Πράξ.ε:10

8.   Κατάβαση στον τόπο της σιωπής - Ψαλμ.ριε:17

9.   Επιστροφή στη γη - Γεν.γ:19

10.Αποκοπή - Ιώβ ιδ:2

11.Αναχώρηση - Φιλιπ.α:23

Κ α λ η μ έ ρ α

Η Αρπαγή της εκκλησίας

Θυμηθείτε ότι μετά τον σταυρό, ο Χριστός έγινε ο «πρώτος καρπός» της ανάστασής μας, που σημαίνει ότι η ανάστασή μας θα είναι σαν την ανάσταση του Χριστού. Η ανάσταση της εκκλησίας θα συμβεί κατά την αρπαγή της εκκλησίας, όπου οι πιστοί «αρπάζονται» στον ουρανό για να συναντήσουν τον Κύριο:

Α’ Θεσ.δ:14-17 Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Κ α λ η μ έ ρ α