«όθεν δύναται και να
σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να
μεσιτεύση υπέρ αυτών» Εβρ.ζ:25
Ποιος δύναται; Ο πλούσιος, ο δυνατός, ο σοφός, ο έχων και
κατέχων;
ΟΧΙ! Αν μπορούσαμε να βλέπαμε τις αδυναμίες των «δυνατών»,
καθώς είναι δέσμιοι του εαυτού τους και του περιβάλλοντός τους.
Το ΔΥΝΑΤΑΙ αρμόζει μόνο στο Θεό.
·
- Το βλέπουμε στη δημιουργία γύρω μας.
- Το βλέπουμε όταν έρχεται και κατοικεί μέσα μας.
- Το είδαμε στο Χριστό όταν ο άνεμος και η θάλασσα υποτάχθηκαν σ’ Αυτόν: «Και εφοβήθησαν φόβον μέγαν και έλεγον προς αλλήλους· Τις λοιπόν είναι ούτος, ότι και ο άνεμος και η θάλασσα υπακούουσιν εις αυτόν;» Μάρκ.δ:41.
- Όταν οι δαιμονισμένοι ησύχαζαν στα πόδια Του: «Και έρχονται προς τον Ιησούν, και θεωρούσι τον δαιμονιζόμενον, όστις είχε τον λεγεώνα, καθήμενον και ενδεδυμένον και σωφρονούντα, και εφοβήθησαν» Μάρκ.ε:15.
Γεν.ιη:13-14 «Και είπε Κύριος προς τον Αβραάμ, Διά τι
εγέλασεν η Σάρρα, λέγουσα, Αφού εγώ εγήρασα, θέλω τωόντι γεννήσει; είναι τι
αδύνατον εις τον Κύριον; εν τω ωρισμένω καιρώ θέλω επιστρέψει προς σε κατά τον
αυτόν τούτον καιρόν του έτους, και η Σάρρα θέλει έχει υιόν».
Αφήνοντας το δημιουργικό, ας δούμε το λυτρωτικό ΔΥΝΑΤΑΙ!
Είναι ο μόνος που έχει τη δύναμη και τον τίτλο του ΣΩΤΗΡΑ.
Πράξ.δ:12 «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία·
διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά
του οποίου πρέπει να σωθώμεν»
Ης.μγ:3 «Διότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου, ο Άγιος
του Ισραήλ, ο Σωτήρ σου· διά αντίλυτρόν σου έδωκα την Αίγυπτον· υπέρ σου την
Αιθιοπίαν και Σεβά»
Ης.μγ:11 «Εγώ, εγώ είμαι ο Κύριος· και εκτός εμού
σωτήρ δεν υπάρχει»
Η Παλαιά διαθήκη απερίφραστα δηλώνει ότι υπάρχει ένας μόνο
σωτήρας κι Αυτός είναι ο Γιάχβε, ο άγιος του Ισραήλ.
Η Καινή Διαθήκη,
επιβεβαιώνοντας την Παλαιά Διαθήκη, επαναλαμβάνει ότι δεν υπάρχει άλλο όνομα
δοσμένο για σωτηρία εκτός από το όνομα του Ιησού!
Α΄ Τιμ.β:4 «όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και
να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας»
Όμως, γιατί δεν σώζονται όλοι;
Σώζει τους προσερχομένους!
Κάθε μέρα βλέπουμε ουρές στις στάσεις, στις τράπεζες, στις
Δημόσιες υπηρεσίες, παντού. Όλοι αυτοί που πάνε κάπου και στήνονται, κάτι περιμένουν,
κάτι έχουν ανάγκη.
Καθημερινά φεύγουμε από τα σπίτια μας και πάμε κάπου γιατί
κάτι περιμένουμε!
Η σωτηρία δεν είναι καθιστική υπόθεση. Δεν σώζεσαι ακόμα
ούτε στη θρησκευτική σου πολυθρόνα. Η σωτηρία δεν έρχεται, εσύ πας!
προσερχομένους εις τον Θεόν
Όλοι κάπου πάνε. Ψάχνουν τη χαρά, την άνεση, την ευτυχία ή
τη σωτηρία. Όμως σε ποιον καταφεύγουν; Από ποιον περιμένουν; Ο διάβολος έχει
συγχύσει τον κόσμο:
Β΄ Κορ.δ:4 «των οποίων απίστων όντων ο Θεός του κόσμου
τούτου ετύφλωσε τον νούν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του
ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού».
τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού
Υπάρχει μονάχα ένας δρόμος ή καλλίτερα ένα πρόσωπο:
Ιωάν.ιδ:6 «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός
και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού».
Ο δρόμος αυτός περνάει από τη θυσία του Χριστού στο σταυρό,
ο δρόμος αυτός είναι η υπακοή στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού:
Α΄ Κορ.ιε:1-2 «Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το
οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε, διά
του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό,
εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως».
σώζη εντελώς
Ιωάν.ιθ:30 «Ότε λοιπόν έλαβε το όξος ο Ιησούς, είπε, Τετέλεσται·
και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα».
Δεν χωράει τίποτε άλλο, δεν μπορείς να κάνεις εσύ κάτι, να
προσθέσεις, να συμβάλεις! Ο Ιησούς τελείωσε το έργο της σωτηρίας.
ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών
Εβρ.ζ:20-24 «Και καθ' όσον δεν έγεινεν ιερεύς χωρίς
ορκωμοσίας· διότι εκείνοι έγειναν ιερείς χωρίς ορκωμοσίας, ούτος δε μετά
ορκωμοσίας διά του λέγοντος προς αυτόν· Ώμοσε Κύριος, και δεν θέλει μεταμεληθή·
Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ· κατά τοσούτον ανωτέρας
διαθήκης εγγυητής έγεινεν ο Ιησούς. Και εκείνοι μεν έγειναν πολλοί ιερείς,
επειδή ημποδίζοντο υπό του θανάτου να παραμένωσιν· εκείνος όμως, επειδή μένει
εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην»
Εβρ.ι:36 «Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε
το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν».
Ιδιαίτερα όταν θέλουμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού.
Αυτό σημαίνει παραμονή κάτω από όχι ευχάριστες συνθήκες, ούτε επιθυμητές,
κατορθώνοντας να μη συντριφτείς!
Δεν είναι εύκολη «τέχνη»! Να παραμένεις όχι μόνο
αδιαμαρτύρητα κάτω από ανεπιθύμητες συνθήκες, αλλά να αγωνίζεσαι για νίκη και
θρίαμβο!
Είναι δυνατόν; Αν δεν υπήρχε το πρότυπο, ΟΧΙ.
Βασικό στοιχείο του χαρακτήρα του Θεού είναι η υπομονή.
Ρωμ.ιε:5 «Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας
είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν»
Εβρ.ιβ:3 «Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα
υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, διά να μη αποκάμητε
χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας».
Ρωμ.β:4 «Η καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος
αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του
Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;»
Εβρ.ιβ:2 «αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και
τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε
σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού».
Συμπυκνωμένη αλήθεια! Στην ουσία υπέφερε τα πάντα: εμπαιγμό,
εξουθένωση, σκληρότητα, κυνικότητα, εξευτελισμό, εγκατάλειψη, θάνατο!
Σημείο λοιπόν αναφοράς, η υπομονή του Χριστού.
Υπομονή στην αντεπίθεση της θρησκείας, στη διδασκαλία, στη
σαρκικότητα των μαθητών, στην άρνηση του Πέτρου, στην προδοσία του Ιούδα, γι’
αυτό:
«συλλογίσθητε τον
υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, διά να μη αποκάμητε
χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας» Εβρ.ιβ:3
Α΄ Θες.γ:4 «διότι ότε ήμεθα παρ' υμίν, προελέγομεν προς
εσάς ότι μέλλομεν να υποφέρωμεν θλίψεις, καθώς και έγεινε και εξεύρετε».
Υπομονή μέχρι τέλους!
Υπάρχει μια ιδιομορφία, η υπομονή μας πρέπει να έχει έργο
τέλειο: «Η δε υπομονή ας έχη έργον
τέλειον, διά να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς» (Ιάκ.α:4). Όπως ο διαβήτης πρέπει να
κλείσει τον κύκλο που άνοιξε.
Πτώση ένα βήμα πριν τον τερματισμό, αποτίναξη του φορτίου
μετά από πολύ καιρό υπομονής, δεν είναι νίκη.
Η υπομονή δεν είναι μέρος της χριστιανικής ζωής, είναι η
χριστιανική ζωή (Α’ Πέτρ.β:20)!
