ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εισαγωγή.

Στην Αποκ.ια:14-19 είδαμε τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη χρονική περίοδο της 7^ης σφραγίδας. Σ’ αυτό κεφάλαιο πάλι βλέπουμε μια εναλλαγή στο χρόνο.

Είπαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν είναι γραμμένο κατά χρονολογική σειρά, όμως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα στην ερμηνεία του, η οποία εξαρτάται από τους τύπους, τα σύμβολα και τους χρόνους - κλειδιά που αναφέρονται στο βιβλίο.

Ερμηνεύοντας σωστά αυτά τα σύμβολα, γνωρίζουμε κάθε στιγμή σε ποια χρονική περίοδο βρισκόμαστε, που αναφέρεται κάθε σύμβολο και σε ποια ομάδα ανθρώπων.

Στο δωδέκατο κεφάλαιο μεταφερόμαστε πίσω στο χρόνο, στον καιρό πριν την Αρπαγή. Η Αρπαγή αναφέρεται στο 5^ο εδάφιο του κεφαλαίου αυτού. Τα γεγονότα που περιγράφονται στα πρώτα 4 εδάφια, αναφέρονται στον καιρό που ζούμε τώρα μέχρι την Αρπαγή.

 

Αποκ.ιβ:1  Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ. γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα.

 

και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ

Είπαμε ότι το δωδέκατο κεφάλαιο δεν ακολουθεί χρονολογικά το προηγούμενο, και αυτό φαίνεται από το χρόνο που αναφέρει στο εδ.6 όπου μας λέει για 1260 ημέρες.

Από τα συμφραζόμενα του κεφαλαίου αυτού καταλαβαίνουμε ότι η χρονική περίοδος που ο Σατανάς θα έχει αυτή την εξουσία θα είναι 1260 ημέρες.

Αυτή είναι η περίοδος των 3,5 πρώτων χρόνων, τα οποία ήδη έχουμε δει.

Στο εδ.14 λέει για καιρό, καιρούς και ήμισυ καιρού, που είναι 3,5 χρόνια.

Στην Αποκ.ιγ:5 λέει ότι εδόθη εις αυτό στόμα λαλούν μεγάλα και βλασφημίας.

Αυτό το στόμα είναι ο Α/Χ που θα είναι το στόμα του θηρίου. Η εξουσία που του δόθηκε να κάνει πόλεμο με τους αγίους ήταν για 42 μήνες.

Έτσι τα πρώτα εδάφια αυτού του κεφαλαίου αναφέρονται στην χρονική περίοδο πριν το διάστημα των 42 μηνών της Θλίψης.

Το μεγάλο σημείο που φάνηκε στον ουρανό είναι κάτι περισσότερο από θαύμα ή κάτι το φανταστικό. Είναι κάτι πολύ σπουδαίο.

Γνωρίζουμε ότι ένα σημείο δεν αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό που φαίνεται, αλλά δείχνει κάτι άλλο πολύ μεγαλύτερο σε αξία, κάτι το αληθινό. Πρόκειται για σύμβολο που ο Ιωάννης βλέπει μέσα στην όραση και το οποίο δείχνει μια μεγάλη αλήθεια, που θα δούμε.

Αν και ο Ιωάννης είδε αυτό σημείο στον ουρανό, στην πραγματικότητα ότι συμβαίνει σ’ αυτό το κεφάλαιο, λαμβάνει χώρα στην γη.

Για παράδειγμα, αυτή η γυναίκα που γεννά τον υιό τον άρσενα στα εδάφια 5 και 6 βρίσκεται στην γη, ενώ ο υιός ο άρσεν αρπάζεται στον ουρανό.

Στο εδ.9 ο Σατανάς ρίχνεται κάτω στην γη και στο εδ.13 μας λέει ότι όταν ο δράκων ερρίφθει στην γη, εδίωξε την γυναίκα που γέννησε τον υιό τον άρσενα. Και πάλι βλέπουμε ότι η γυναίκα βρίσκεται στην γη.

Στο εδ.3 λέει ότι φάνηκε κι άλλο σημείο στον ουρανό. Αυτό το σημείο που βλέπει ο Ιωάννης είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκων.

Ο λόγος για τον οποίο ο Ιωάννης βλέπει αυτά τα πράγματα στον ουρανό είναι γιατί αναφερόμαστε σε μια σύγκρουση στα επουράνια. Οι άγιοι κάθονται στα επουράνια. Ο δράκων, ο Σατανάς, μας κατηγορεί ενώπιον του Θεού ημέρα και νύχτα στον ουρανό μπροστά στο θρόνο του Θεού.

Παρακάτω στο εδ.10 λέει ότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέρα και νύκτα.

Δεν προσπαθεί απλώς να καταφάει τις ψυχές τους, αλλά να τους ρίξει κάτω, από την θέση τους στον ουρανό, ώστε να μην είναι πλέον εκεί.

Είναι μια πνευματική σύγκρουση όπως θα δούμε, αλλά και μια επίγεια καταδίωξη.

Εφεσ.α:3 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού,

Εφεσ.β:6 και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού,

Εφεσ.ς:12 διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.

Αν και αυτοί οι άγιοι βρίσκονται στην γη, η μάχη γίνεται στον ουρανό.

Ο στόχος του Σατανά δεν είναι να θανατώσει μόνο τους αγίους, αλλά να τους κάνει να στραφούν πίσω και να χάσουν την ψυχή τους.

Σ’ αυτή την εικόνα που περιγράφει ο Ιωάννης, υπάρχει μια ουράνια άποψη. Στο εδ.16 διαβάζουμε ότι η γη βοήθησε την γυναίκα, άνοιξε το στόμα της και κατάπιε τον ποταμό που έρριψε ο δράκων από το στόμα του.

Το μεγάλο σημείο που φάνηκε στον ουρανό ήταν μια γυναίκα ντυμένη τον ήλιο, είχε τη σελήνη κάτω από τα πόδια της και πάνω στο κεφάλι της ήταν στέφανος αστέρων δώδεκα.

Η γυναίκα αυτή ήταν έγκυος και έκραζε κοιλοπονούσα, βασανιζομένη για να γεννήσει, και στο εδ.5 μας λέει ότι γέννησε υιόν άρσενα, ο οποίος αρπάχτηκε προς τον Θεό.

Ποια όμως είναι αυτή η γυναίκα;

Η γυναίκα αυτή είναι η ορατή εκκλησία, των εσχάτων καιρών. Αποτελείται από ανθρώπους που κάποτε δέχτηκαν την χάρη του Θεού στην ζωή τους, που είχαν την δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού, που πολλοί είναι αναγεννημένοι.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτή η γυναίκα είναι η παρθένος Μαρία, η οποία γέννησε τον Χριστό. Θα αναφέρουμε μερικά επιχειρήματα για να αποδείξουμε ότι αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να είναι η παρθένος Μαρία και ο υιός ο άρσεν που γέννησε δεν είναι ο Ιησούς Χριστός.

Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι προφητικό. Στο κεφ. α:3 λέει μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας, και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή. Και στο κεφ. κβ:18-19 λέει για τον ακούοντα τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου.

Όλο το βιβλίο λοιπόν είναι μια προφητεία, που γράφτηκε το 96 μ.Χ. περίπου, πολύ μετά την γέννηση του Χριστού. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιωάννης δεν προφητεύει την γέννηση του Χριστού που ήδη έχει συμβεί. Ο Χριστός ήδη βρίσκεται στον ουρανό, πριν ακόμα γραφτεί το βιβλίο της Αποκάλυψης.

Ο δράκων που στέκεται μπροστά στην γυναίκα για να καταφάει το τέκνο της έχει 7 κεφάλια και 10 κέρατα.

Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ των εσχάτων ημερών.

Η παρθένος Μαρία έζησε την εποχή της 6^ης κεφαλής, της 6^ης αυτοκρατορίας, της Ρώμης. Τότε γέννησε τον Χριστό, και όχι της εποχή της 7^ης κεφαλής, επί της βασιλείας του Α/Χ.

Στο κεφ. ιζ:10 ο λόγος του Θεού μας εξηγεί την σημασία των 7 κεφαλών και των 10 κεράτων. Όταν ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης ήδη είχαν πέσει πέντε παγκόσμιες αυτοκρατορίες. Η μία υπήρχε τότε, και αυτή ήταν η 6^η αυτοκρατορία της Ρώμης. Η άλλη που δεν είχε έρθει ακόμα, και όταν θα έρθει θα μείνει λίγο καιρό, είναι η βασιλεία του Α/Χ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αναφέρεται στους έσχατους καιρούς, και επομένως πρόκειται για γέννηση που θα συμβεί τότε.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι η παρθένος Μαρία δεν διέφυγε στην έρημο για 1260 μέρες αφού ο Χριστός αναλήφθηκε.

Στο εδ.6 λέει ότι η γυνή έφυγε εις την έρημον, όπου έχει τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, δια να τρέφωσιν αυτήν εκεί ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα.

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο μέσα στον λόγο του Θεού που να μας αναφέρει κάτι τέτοιο για τη Μαριάμ μετά την ανάληψη του Χριστού.

Εκείνο που γνωρίζουμε για τη Μαριάμ είναι ότι έγινε η θετή μητέρα του αποστόλου Ιωάννη, και ότι ο Ιωάννης ανέλαβε την φροντίδα της.

Ήταν στο ανώγειο μαζί με τους μαθητές του Κυρίου την ημέρα της Πεντηκοστής όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Δεν υπάρχει καμιά άλλη αναφορά μέσα στον λόγο του Θεού, ότι έφυγε στην Αραβία ή στην έρημο του Σινά ή κάτι παρόμοιο.

Ο Σατανάς δεν ερρίφθη κάτω στην γη από τον ουρανό όταν η Μαρία γέννησε τον Χριστό. Δεν υπάρχει κανένα εδάφιο μέσα στον λόγο του Θεού που να αναφέρει κάτι τέτοιο.

Στο εδ.9 λέει ότι ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος ο καλούμενος διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γήν. Και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ αυτού.

Μετά τη γέννηση και την αρπαγή του υιού του άρσενα, ο Σατανάς ρίχνεται στην γη, και αυτό δεν συνέβη μετά την ανάληψη του Χριστού.

Ούτε πήγε ο Σατανάς να κάνει πόλεμο με την Μαριάμ και το υπόλοιπο του σπέρματος της, όπως λέει στο εδ.17. Το υπόλοιπο του σπέρματος της γυναίκας δεν ηρπάγει προς τον Θεόν όπως ο υιός ο άρσεν.

Στο εδ.10 όταν ο υιός ο άρσεν ηρπάγει προς τον Θεόν λέει ότι άκουσε φωνήν μεγάλη στον ουρανό όπου έλεγε ότι τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέρα και νύκτα.

Ο Σατανάς δεν έχει σταματήσει να μας κατηγορεί ενώπιον του Θεού ημέρα και νύκτα. Επομένως τα γεγονότα που περιγράφονται σ’ αυτό το κεφάλαιο δεν έχουν ακόμα συμβεί.

 

Ένα άλλο επιχείρημα είναι ότι η γυναίκα συμβολίζει τον Ισραήλ, ο οποίος γεννά τον Ιησού Χριστό. Όμως δεν είναι ο λαός Ισραήλ που γεννά τον Χριστό για τους εξής λόγους:

Τον καιρό που γράφηκε αυτή η προφητεία, ο Χριστός είχε ήδη γεννηθεί και αναληφθεί στον ουρανό. Εδώ μας αναφέρει για τον υιό τον άρσενα ο οποίος πρόκειται να γεννηθεί.

Ο Ισραήλ δεν εξεδιώχθη για 3,5 χρόνια στην έρημο αφού γέννησε το Χριστό. Ο διάβολος δεν κατέβηκε στην γη με μεγάλο θυμό γνωρίζοντας ότι έχει λίγο καιρό, μετά την ανάληψη του Χριστού.

Στο εδ. 12 λέει δια τούτο ευφραίνεστε, οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γήν και την θάλασσαν. Διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.

Αν ο διάβολος κατέβηκε ήδη στην γη και κατεδίωξε τον Ισραήλ μετά την ανάληψη του Χριστού, τότε δεν πέτυχε απόλυτα τον σκοπό του, γιατί 40 χρόνια μετά την ανάληψη του Χριστού και όχι μόνο 3,5 χρόνια πέρασαν μέχρις ότου τελικά νικηθεί ο λαός Ισραήλ και καταστραφεί ο ναός.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η γυναίκα συμβολίζει την ορατή εκκλησία των εσχάτων ημερών, γιατί ο Ιωάννης βλέπει αυτή την γυναίκα όταν φαίνεται ο δράκων με τα 7 κεφάλια και τα 10 κέρατα.

Υπάρχουν αρκετά εδάφια μέσα στον λόγο του Θεού που δείχνουν ότι η γυναίκα συμβολίζει την εκκλησία.

Στην Εφεσ.ε:24-33 βλέπουμε ότι ενώ ο απόστολος Παύλος δίνει οδηγίες και συμβουλές για το γάμο, παραλληλίζει την σχέση του άνδρα και της γυναίκας, με τη σχέση του Χριστού και της εκκλησίας. Η γυναίκα λοιπόν αντιπροσωπεύει την εκκλησία.

·        Η γυναίκα προήλθε από τον άνδρα, όπως και η εκκλησία προήλθε από τον Χριστό. Ο Θεός πήρε την πλευρά του Αδάμ και κατασκεύασε τη γυναίκα. Η εκκλησία γεννήθηκε από την τρυπημένη πλευρά του Ιησού Χριστού.

·        Η γυναίκα εφέρθη προς τον Αδάμ στον κήπο της Εδέμ, και η εκκλησία πρόκειται να παρασταθεί ενώπιον του Ιησού Χριστού.

·        Η γυναίκα έγινε από τον άνδρα, η εκκλησία πλάσθηκε από τον Ιησού Χριστό.

·        Η γυναίκα γεννά παιδιά για τον άνδρα, όπως η εκκλησία γεννά πνευματικά παιδιά για τον άνδρα της τον Ιησού Χριστό.

·        Επίσης η γυναίκα ονομάζεται όπως ο άνδρας (ανδρίς) και η εκκλησία ονομάζεται με το όνομα του Χριστού. Καλούνται με το όνομά Του. Και όταν πάμε στον ουρανό, λέει ότι θα μας δώσει το όνομά Του το νέον.

·        Γαλ.δ:26 Η άνω Ιερουσαλήμ είναι η εκκλησία που βρίσκεται στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού, και λέει ότι είναι η μητέρα όλων μας.

·        Α’ Κορ.ια:7 Κι εδώ βλέπουμε την ίδια αναλογία. Ο άνδρας είναι η εικόνα και η δόξα του Θεού. Η γυναίκα είναι δόξα του ανδρός. Και πάλι η γυναίκα αντιπροσωπεύει στον τύπο την εκκλησία που είναι δόξα του Ιησού Χριστού.

·        Όπως ο άνδρας οφείλει να υποτάσσεται στο Θεό, έτσι και η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα της.

·        Β’ Κορ.ια:2 Εδώ ο απόστολος Παύλος συγκρίνει την εκκλησία με αγνή παρθένο, που έχει αρραβωνιαστεί τον Χριστό.

·        Γεν.γ:15 Λέει ότι το σπέρμα της γυναίκα θα συντρίψει το κεφάλι του όφη. Πράγματι ο Χριστός συνέτριψε το κράτος του Σατανά πάνω στο Γολγοθά πεθαίνοντας για τις αμαρτίες μας. Αυτό τώρα έχει και μια άλλη εφαρμογή στο τέλος των καιρώ οπότε πρόκειται να υπάρξει ένα άλλο σπέρμα γυναικός, το οποίο θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως.

·        Αυτές οι Γραφές που έχουν εφαρμογή στον Ιησού Χριστό εφαρμόζονται επίσης και σε αυτούς που είναι εν Χριστώ. Έτσι στο τέλος των καιρών πρόκειται να υπάρξει κι άλλη συντριβή της κεφαλής του Σατανά, γιατί θα δούμε ότι η έβδομη παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ θα υποστεί θανατηφόρο πλήγμα ακριβώς τον καιρό που γεννάται ο υιός ο άρσεν.

 

γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον.

Ενδεδυμένη σημαίνει ότι ήταν περιτυλιγμένη ή σκεπασμένη με τον ήλιο. Ο ήλιος είναι το επένδυμα που φορά. Συμβολίζει τον Ιησού Χριστό και τη δικαιοσύνη Του. Ο Χριστός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

Μαλαχ.δ:2 Εδώ αποκαλεί τον Χριστό ήλιο της δικαιοσύνης, τον οποίο θα δούμε και θα λάμψει πάνω μας.

Ματθ.ιζ:2 Όταν ο Ιησούς μεταμορφώθηκε, το πρόσωπό Του έλαμπε όπως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει του.

Αποκ.α:16 Αυτός είναι ο Ιησούς! Η δικαιοσύνη Του και η δόξα Του συμβολίζονται με τον ήλιο.

Η γυναίκα αυτή που είναι ντυμένη τον ήλιο, η εκκλησία, είναι φως στον κόσμο. Είναι το φως του Θεού δια του Ιησού Χριστού, του Οποίου η δικαιοσύνη την περιτυλίγει και την περιβάλλει.

Η δικαιοσύνη του Χριστού είναι η πηγή της φωτεινής λαμπρότητάς της, όχι η ίδια η γυναίκα. Είναι ενδεδυμένη τον ήλιο. Πρόκειται για κάτι που φορά με δική της επιλογή.

Ματθ.ε:14 Η αληθινή εκκλησία του Χριστού είναι το φως του κόσμου. Και όταν είναι ντυμένοι με την δικαιοσύνη Του και περιπατούν σύμφωνα με αυτήν, τότε γίνονται σαν το λαμπρό φως το οποίο φέγγει συνεχώς.

Ματθ.ιγ:43 λέει ότι οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Θεού.

 

και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής.

Η σελήνη συμβολίζει την Π.Δ. και την εκκλησία της Π.Δ. Το σύνολο των αγίων του Θεού της Π.Δ. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η αντανάκλαση του φωτός της αληθινής Διαθήκης, της Καινής Διαθήκης.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ήλιος και γνωρίζουμε ότι ο ήλιος λάμπει από τον εαυτό του, ενώ η σελήνη αντανακλά το φως του ήλιου. Η σελήνη δεν έχει δικό της φως.

Η Π.Δ. δεν έχει φως δικό της, αλλά δανείστηκε από αυτό που ο Θεός γνώριζε ότι επρόκειτο να έρθει. Βλέπουμε ότι η σκηνή του Μαρτυρίου και όλα τα σκεύη της σκηνής προεικόνιζαν και σκιαγραφούσαν τον Χριστό.

Οι θυσίες συμβόλιζαν την μοναδική θυσία του Ιησού Χριστού. Λέει ο λόγος του Θεού ότι το Πνεύμα του Χριστού ήταν μέσα τους. Όλα στην Π.Δ. ήταν τύποι του Χριστού.

Ο Δαβίδ, όλοι οι βασιλείς, ο Βοόζ που πήρε για σύζυγό του την Ρουθ συμβόλιζαν τον Χριστό που θα έπαιρνε την Νύμφη Του.

Ο Ενώχ ο οποίος περιεπάτησε μετά του Θεού και δεν ευρέθει, γιατί τον μετέθεσε ο Θεός, συμβολίζει πάλι τον Χριστό ο οποίος περιεπάτησε μετά του Θεού και ο Θεός τον πήρε κοντά Του.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όλη η Π. Δ. δανείστηκε φως από την Κ.Δ. η οποία επρόκειτο να έρθει.

Ψαλμ.ρδ:19-20 λέει ότι ο Θεός έκανε την σελήνη και τον ήλιο.

Ψαλμ.ρλς:7-9 θα δούμε ότι πνευματικά αυτή η χρονική περίοδος της ημέρας και της νύκτας αναφέρεται στην περίοδο της Κ.Δ. και της Π.Δ.

Ρωμ.ιγ:12 Εφόσον ο Χριστός ήρθε και μας έφερε φως, η ημέρα πλησίασε. Ο καιρός της Π.Δ. ο καιρός που όλες οι υποσχέσεις του Θεού ήταν για να γίνουν στο μέλλον, τώρα εκπληρώνεται. Η ημέρα του Κυρίου πλησίασε, είναι επί θύραις.

Γαλ.γ:23-24  Εφεσ.ε:8  Α’ Ιωάν.β:8

Η γυναίκα αυτή στέκεται πάνω στην σελήνη. Αυτό σημαίνει ότι είναι εδραιωμένη και έχει το θεμέλιό της πάνω στην σελήνη, πάνω στις υποσχέσεις του Θεού στην Π.Δ.

Ο Θεός έθεσε ένα θεμέλιο στην Π.Δ. για την εκκλησία. Είδαμε στην Γαλ. γ:23-24 ότι ο Νόμος έγινε παιδαγωγός για να μας φέρει στον Χριστό. Με τον Νόμο γίνεται η γνώριση της αμαρτίας. Ο Νόμος μας δείχνει πόσο αμαρτωλοί είμαστε, και κατόπιν ερχόμαστε στον Χριστό συναισθανόμενοι την αμαρτωλότητά μας και την αναξιότητά μας και γνωρίζοντας καλά πλέον τις δίκαιες απαιτήσεις Του, Του ζητάμε να μας συγχωρήσει και να μας βγάλει από τον Νόμο.

και επί την κεφαλήν αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα.

Ο στέφανος είναι το βραβείο του νικητή. Το 12 γνωρίζουμε ότι είναι συμβολικός αριθμός της ουράνιας βασιλείας του Θεού, είτε βρίσκεται στην γη είτε στον ουρανό. Είναι ο αριθμός της πληρότητας της βασιλείας και της εξουσίας του Θεού. Συμβολίζει τους εργάτες του Θεού οι οποίοι κηρύττουν τον λόγο του Θεού και αγρυπνούν για τις ψυχές του ποιμνίου.

Η εκκλησία του Χριστού άρχισε να υπάρχει κάτω από την ηγεσία των 12 αποστόλων. Όταν ιδρύθηκε η εκκλησία, υπήρχαν οι 12 απόστολοι του Χριστού για να οδηγήσουν και να διδάξουν.

Βέβαια, οι 12 αστέρες δεν είναι μόνο οι 12 απόστολοι του Χριστού, αν και σε αυτούς κυρίως εφαρμόζονται.

Οι 12 απόστολοι δεν είναι η κεφαλή και η εξουσία της γυναίκας τον καιρό της έβδομης κεφαλής, της βασιλείας του Α/Χ. Δεν βρίσκονται πλέον πάνω στην γη για να έχουν εξουσία πάνω μας και ν’ αγρυπνούν για τις ψυχές μας.

Ο Ιησούς Χριστός αγρυπνεί για τις ψυχές μας. Αυτός έχει νέους ποιμένες και αποστόλους οι οποίοι αποτελούν την διοίκηση της εκκλησίας σήμερα.

Είναι σωστό ότι οι 12 αστέρες συμβολίζουν τους 12 αποστόλους, όμως αναφέρεται στην πνευματική κυβέρνηση του Θεού των εσχάτων ημερών.

Αυτή η γυναίκα έχει μια τέλεια και πλήρη κυβέρνηση. Υπάρχουν αξιώματα τα οποία ο Θεός έδωσε στην εκκλησία ακριβώς όπως στην αρχή της ιδρύσεώς της.

Οι αστέρες συμβολίζουν τους εργάτες του Θεού. Στην Αποκ.α:16,20 λέει ότι οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών. Πρόκειται για τους εργάτες του Θεού.

Δαν.ιβ:3 Οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην θέλουσιν εκλάμψει ως οι αστέρες εις τους αιώνας των αιώνων.

Γεν.ιε:5, κβ:17, κς:4 Ο Θεός συγκρίνει το σπέρμα του Αβραάμ με τα άστρα του ουρανού. Ο Αβραάμ επρόκειτο να είναι πατήρ πλήθους εθνών. Και οι πιστοί, οι άγιοι του Θεού συμβολίζονται με τα άστρα. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αστέρες συμβολίζουν τους αγίους και ειδικότερα τους εργάτες του Θεού οι οποίοι αντιπροσωπεύουν και έχουν ευθύνη για την εκκλησία του Θεού.

Μετά βλέπει ένα άλλο σημείο στον ουρανό, ένα μεγάλο κόκκινο δράκο με 7 κεφάλια, 10 κέρατα και πάνω στα κεφάλια του 7 διαδήματα.

Το κόκκινο συμβολίζει τη σάρκα και το χώμα (Αδάμ, Εδώμ, αδαμά). Η ονομασία Αδάμ είναι μία από τις διάφορες εβραϊκές λέξεις που δηλώνουν την έννοια του «ανθρώπου». Ο δράκος λοιπόν αυτός έχει να κάνει με την σάρκα.

«δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση»

Βλέπουμε ότι η προσοχή και το μίσος του δράκου δεν είναι στην γυναίκα, αλλά στο παιδί που θα γεννήσει.

καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρσεν, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ. καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ. (Αποκ.ιβ:5).

Εδώ, η γραμματική σύνταξη δεν ταιριάζει γιατί η λέξη «υιός» είναι γένους αρσενικού και η λέξη «άρσεν» ουδετέρου. Κανονικά έπρεπε να λέει «υιόν άρσην». Ο Θεός όμως δεν κάνει λάθη, κάτι θέλει να δείξει μ’ αυτό το υποθετικό λάθος, αρκεί να έχουμε υπομονή και δίψα για την αλήθεια.

Ο Θεός κρατά τον λόγο Του κλειστό για τον σαρκικό άνθρωπο.

«έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής» (Γέν.γ:24).

Τον αποκαλύπτει όμως στα παιδιά Του που Τον τιμούν. Που αφήνουν κοσμικές απολαύσεις για να απολαύσουν το μάνα εξ ουρανού. Και ο Θεός φυσικά θα τους δώσει και θα τους αποκαλύψει την αλήθεια Του. Και τότε θα γίνουν γλυκείς οι λόγοι Του εις τον ουρανίσκον τους, υπέρ μέλι εις το στόμα τους. (Ψαλμ.ριθ:103).

Όσοι όμως πλησιάζουν τον Κύριο για τα θαύματα, τις θεραπείες, τις απαντήσεις στις ανάγκες τους, τις προφητείες, τα πεσίματα, για τους άρτους, «την τροφήν την φθειρομένην»,  ο Θεός δεν μπορεί να τους ανοίξει τους θησαυρούς της γνώσης και της σοφίας!

Ένας απ’ τους λόγους που δεν το κάνει αυτό ο Θεός, είναι για να μην έχουν μεγαλύτερη κατάκριση ξέροντας βαθιά πράγματα, αφού «εις πάντα δε, εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού».