Οι ψευδοδιδάσκαλοι συχνά βγάζουν τα εδάφια της Βίβλου
από τα συμφραζόμενα τους και τα χρησιμοποιούν για να αντικρούσουν βασικές
αλήθειες του Ευαγγελίου.
Αυτή είναι η βάση των δημοφιλών διδασκαλιών για την
παγκόσμια σωτηρία.
Χρησιμοποιούν αυτά τα αποσπάσματα για να ισχυριστούν ότι όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν από τον Χριστό είτε Τον δεχτούν είτε Τον απορρίψουν σαν Σωτήρα τους:
1. Α’ Τιμ.β:3,4 Διότι τούτο είναι καλόν και
ευπρόσδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού, όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι
άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.
2. Β’ Πέτρ.γ:9 Δεν βραδύνει ο Κύριος την
υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς,
μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.
3. Ρωμ.ια:32
διότι ο Θεός συνέκλεισε τους πάντας εις
την απείθειαν, διά να ελεήση τους πάντας.
4. Α’ Ιωάν.β:2 και αυτός είναι ιλασμός περί των
αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.
5. Α’ Κορ.ιε:22 Επειδή καθώς πάντες
αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.
6. Α’ Τιμ.δ:10 επειδή διά τούτο και κοπιάζομεν
και ονειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.
Κατανόηση του μηνύματος του Ευαγγελίου
Αν αυτά ήταν τα μόνα αποσπάσματα σχετικά με την σωτηρία,
θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν. Αλλά δεν είναι τα
μόνα και είναι εκτός πλαισίου.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την προσευχή χωρίς να
συνδυάσουμε όλα τα σχετικά με την προσευχή εδάφια και σίγουρα δεν μπορούμε να
κατανοήσουμε την σωτηρία χωρίς να κάνουμε το ίδιο.
Όταν ο Παύλος μιλάει για «πάσαν την βουλήν του Θεού» στις Πράξ.κ:27, εννοεί ότι δεν συνεστάλη
να αναγγείλει όλη την αποκάλυψη του Θεού και την ισορροπία των πραγμάτων. Ποτέ
δεν άφησε τίποτα έξω που ήταν πρωταρχικής σημασίας. Ποτέ δεν απέφυγε τα δύσκολα
σημεία, βοηθώντας έτσι τους πιστούς να κατανοήσουν ολόκληρη την βουλή του Θεού,
ώστε να εξοπλίζονταν καλύτερα για να διαβάσουν τις Βίβλους τους σωστά και
σφαιρικά.
Ας δούμε λοιπόν αυτά τα αποσπάσματα ξεχωριστά για να
δούμε πώς ταιριάζουν σε όλο το μήνυμα για τη σωτηρία.
1. Ας ασχοληθούμε με τα δύο πρώτα μαζί: Α ́ Τιμ.β:3-4 και Β ́ Πέτρ.γ:9.
Αυτά τα εδάφια μιλούν για την επιθυμία του Θεού, αλλά
δεν μπορούμε να εξισώσουμε την επιθυμία του Θεού με τον τελικό σκοπό Tου.
Ο Θεός μισεί την αμαρτία. Όποιος αμαρτάνει εναντιώνεται
στο θέλημα του Θεού (Ψαλμ.οη:40). Αυτό είναι το μήνυμα σε ολόκληρη την Βίβλο.
Μερικές φορές ακόμη και οι Χριστιανοί σβήνουν ή λυπούν το Πνεύμα του Θεού (Α ́
Θες.ε:19, Εφες.δ:30).
Πολύ συχνά, οι επιθυμίες του Θεού δεν εκπληρώνονται,
αλλά επικρατεί ο σκοπός Του. Έχει σκοπό να ανταμείψει τον μετανοημένο με αιώνια
ζωή και να τιμωρήσει τους κακούς στην αιώνια κόλαση.
2. Ρωμ.ια:32
Τα συμφραζόμενα είναι σημαντικά. Το Ρωμ.ια ασχολείται
με το γεγονός ότι τόσο στους Ιουδαίους όσο και στους Εθνικούς προσφέρεται το
έλεος του Θεού, αλλά δεν λέει ότι σε κάποιον από αυτούς υπόσχεται σωτηρία:
«Ιδέ λοιπόν την
χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού, επί μεν τους πεσόντας την αυστηρότητα,
επί σε δε την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότητα· διότι άλλως και συ
θέλεις αποκοπή. Και εκείνοι δε, εάν δεν επιμείνωσιν εις την απιστίαν, θέλουσιν
εγκεντρισθή· διότι δυνατός είναι ο Θεός πάλιν να εγκεντρίση αυτούς» (εδ.22-23).
Τίποτα σ’ αυτό το απόσπασμα δεν υποστηρίζει την
παγκόσμια σωτηρία.
3. Α’ Κορ.ιε:22
Αυτό είναι ένα εδάφιο που θα μπορούσε νόμιμα να
εκληφθεί σαν «απόδειξη» για την παγκόσμια σωτηρία αν ήταν το μόνο εδάφιο που μιλούσε
για την σωτηρία. Και οι δύο φράσεις είναι διατυπωμένες
απόλυτα: πάντες αποθνήσκουσιν εν τω
Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.
Οι μελετητές της Βίβλου δίνουν δύο εξηγήσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν
ότι το «πάντες» εν τω Χριστώ
αναφέρεται μόνο σε όσους είναι «εν Χριστώ». Αλλά επειδή οι δύο φράσεις είναι
διατυπωμένες απόλυτα, η πιο δίκαιη εξήγηση περιλαμβάνει την αλήθεια ότι πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ,
αλλά δεν προορίζονται πάντες για τον ουρανό:
Ιωάν.ε:28,29
Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα,
καθ' ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και
θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα
φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως (Δαν.ιβ:2 & Πράξ.κδ:15).
Κι αν δεν υπήρχε ερμηνεία γι' αυτό το απόσπασμα; Αυτό
θα επιβεβαίωνε την παγκόσμια σωτηρία; Όχι. Η αποδοχή αυτού του μοναδικού εδαφίου
σαν απόδειξη, θα προκαλούσε περισσότερα προβλήματα από όσα θα έλυνε. Θα
απαιτούσε την άρνηση εκατοντάδων άλλων αποσπασμάτων που καθορίζουν την σωτηρία
και την κόλαση.
Θα ερμηνεύσουμε αυτό το εδάφιο στο πλαίσιο του
μηνύματος του Ευαγγελίου όπως παρουσιάζεται σε όλες τις Γραφές – ή θα το
χρησιμοποιήσουμε για να αντικρούσουμε αυτό το μήνυμα;
Θυμάσαι που είπα ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε την
προσευχή χωρίς να συνδυάσουμε όλα τα εδάφια που μιλάνε γι’ αυτό το θέμα;
Ας πούμε ότι διαβάζουμε το Ματθ.ζ:7 και ισχυριζόμαστε
ότι ο Θεός θα μας δώσει ό,τι ζητάμε, όσο εγωιστικό, ανόητο ή ασεβές κι αν είναι
το αίτημά μας. Αυτό θα ήταν παρόμοιο με την χρήση της Α ́ Κορ.ιε:22 για να
ισχυριστούν ότι όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν.
4. Α’ Τιμ.δ:10
Οι περισσότερες επεξηγήσεις της Α ́ Κορ.ιε:22 ισχύουν
και γι’ αυτό το εδάφιο, αλλά ας δούμε μερικές λεπτομέρειες του.
Αυτό το εδάφιο μας λέει ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των
πιστών. Είναι ο μόνος δρόμος προς την σωτηρία, δεν υπάρχει κανένας άλλος. Ο
συνδυασμός των δύο παρακάτω εδαφίων δίνει το ίδιο μήνυμα, αν και διατυπωμένο με
μεγαλύτερη σαφήνεια:
Ιωάν.ιδ:6 Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή·
ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού.
Ιωάν.γ:36 Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις
τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού.
Συμπέρασμα
Δεν μπορούμε να διαβάσουμε και να μελετήσουμε τις
Γραφές και να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Θεός θα ανταμείψει τους
αμετανόητους που Τον απορρίπτουν. Αυτό το μήνυμα αψηφά τα βασικά στοιχεία του
Ευαγγελίου.
