Θα αστειεύεσαι, βέβαια.... (1)

 

Όταν ζητηθεί απ’ τους ανθρώπους να σκεφτούν για λίγο πάνω σε θέματα όπως η ανθρώπινη φύση, η θρησκεία, η καταγωγή του ανθρώπου, η ζωή μετά το θάνατο, η δυνατότητα συγχώρεσης των αμαρτιών, τότε έχουν την τάση να βρίσκουν τις ίδιες απαντήσεις, είτε βρίσκονται στην Ανατολή, είτε στη Δύση, στο Βορά ή στο Νότο!

Παγκόσμιες απαντήσεις στο θέμα της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό:

 

1. Όλες οι θρησκείες οδηγούν στο Θεό.

Αυτός που απαντά έτσι, δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για τη δική του θρησκευτική προέλευση κι ακόμα λιγότερο για οποιαδήποτε άλλη.

2. Ο Ιησούς ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος.

Είναι αμφίβολο αν αυτός ο άνθρωπος έχει ποτέ ερευνήσει σοβαρά τις αξιώσεις του Ιησού, ή τις αποδείξεις που τις επιβεβαιώνουν.

3. Κάνω το καλύτερο που μπορώ, ποιος κάνει κάτι περισσότερο;

Αυτός, δεν προσπαθεί καθόλου να κάνει το καλύτερο, άλλωστε ποιος μπορεί να το κάνει, αλλά δεν έχει ούτε την ειλικρίνεια να το παραδεχτεί, όπως θα έπρεπε.

Φαίνεται, ότι οι άνθρωποι είναι γενικά ικανοποιημένοι στο να μη σκέφτονται τα ουσιαστικότερα ζητήματα, της ζωής και του θανάτου. Αυτό δεν είναι μόνο επιπολαιότητα, αλλά και ένδειξη ανειλικρίνειας, που αποκαλύπτει απροθυμία ν’ αντιμετωπίσουν τολμηρά τα αποδεικτικά στοιχεία.

4. Δεν έχει σημασία τι πιστεύεις, αρκεί να είσαι ειλικρινής.

Ποτέ δεν θα εφάρμοζε τα λόγια του αυτά σε κάποιο άλλο τομέα της ζωής του, εκτός απ' τη θρησκεία. Νομίζει ότι γίνεται ειλικρινής όταν κάνει τέτοιου είδους δηλώσεις, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι. Αυτό που εννοεί, είναι ότι δεν θα κάνει τον κόπο να ερευνήσει την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Ίσως, επειδή δεν το θεωρεί αρκετά σημαντικό, ή επειδή φοβάται μη ξεσκεπαστεί ή προκληθεί ή ταραχτεί. Αν και εκφράζεται τόσο όμορφα και φιλελεύθερα, πιθανόν να είναι μέσα στην καρδιά του.....ένας δραπέτης της ζωής! Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των περιπτώσεων, είναι μια διάθεση φυγής από την πραγματικότητα και παραμονής στην ουτοπία και το ψέμα. Αυτές οι αντιλήψεις μοιάζουν καλές, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι επικίνδυνες πλάνες και δεν προσφέρουν τη σωστή βάση της ζωής.

Αγαπητέ αναγνώστη, θα θελήσεις να βγεις έξω από τη νοοτροπία του πλήθους και να σκεφτείς στα σοβαρά τον εαυτό σου; Να βρεις το κουράγιο να ερευνήσεις τα αποδεικτικά στοιχεία και να ρωτήσεις τον εαυτό σου ποια είναι η σχέση σου με το Θεό, αν υπάρχει Θεός, τι γίνεται με τη ζωή μετά το θάνατο...

Είναι τεράστια η σημασία αν υπάρχει Θεός ή όχι, αν έχει αποκαλύψει τον Εαυτό Του, αν μας δέχεται ή όχι. Το να κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο, ή να επαναλαμβάνουμε τα παπαγαλίστικα συνθήματα, δεν θα μας βοηθήσει καθόλου. Καλύτερα είναι να φανούμε δυνατοί και ν’ αντιμετωπίσουμε την αλήθεια, όποια κι αν είναι.

 

Δεν είμαι θρησκευόμενος τύπος!

«Άφησε με σε παρακαλώ, πήγαινε να τα πεις κάπου αλλού, εγώ δεν είμαι θρησκευόμενος τύπος». Αυτό ακούγεται πολύ συχνά, όμως τι σημαίνει «θρησκευόμενος τύπος»;

·     Ίσως κάποιος να σκέφτεται κάποιο επιχειρηματία με μαύρη γραβάτα, στην κηδεία ενός φίλου του, που προσπαθεί να μιμηθεί «το θρησκευόμενο τύπο» για μισή ώρα. Έπειτα, ξεπροβάλει με κομμένη την ανάσα από την κηδεία στον καθαρό αέρα, για ν’ ανάψει ένα τσιγάρο και να ξαναγυρίσει στη φυσιολογική του κατάσταση.

·     Κάποιος άλλος μπορεί να έχει υπόψη του ένα λαμπρό ορθόδοξο ναό, μπάντες, φώτα, ψάλτες, κεριά, ακριβά ράσα, άψογη απόδοση της λειτουργίας, που κανείς δεν φαίνεται να υπολογίζει.

·     Ακόμα μπορεί να σκεφτεί ένα θρησκευτικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα, την κονσερβοποιημένη θρησκεία ή ακόμα ένα στάδιο όπου ο κήρυκας παροτρύνει τα πλήθη να έρθουν μπροστά για «να δώσουν την καρδιά τους στο Χριστό»(;!) κι αυτό του φαίνεται ένα σκέτο παιχνίδι και γι’ αυτό λέει «εγώ δεν είμαι θρησκευόμενος τύπος».

·     Σε πολλούς ορθόδοξους ναούς βλέπει κανείς ταμπέλες που ζητάνε οικονομική ενίσχυση για την ανέγερση ή τη συντήρηση του κτιρίου. Μετά υπάρχουν τα πανηγύρια, λαχειοφόρες αγορές, έρανοι από σπίτι σε σπίτι κι άλλα τεχνάσματα για την αύξηση των εσόδων, που κάνουν το καθένα να κουμπώνεται και να κρύβεται πίσω από το «εγώ δεν είμαι θρησκευόμενος τύπος».

Τον καιρό του Ησαΐα, τον 8ο αιώνα π.Χ. οι άνθρωποι πρόσφεραν θυσίες με πολλούς τρόπους, αλλά οι καρδιές τους ήταν μακριά απ’ το Θεό. Τον καιρό του Ιησού, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι κέρδιζαν την καλή φήμη με την υποκρισία. Έκαναν μακρόσυρτες προσευχές για να εντυπωσιάσουν, έδιναν ελεημοσύνες επιδεικτικά, ώστε όλοι να νομίζουν ότι είναι μεγαλόψυχοι. Έκαναν ακόμα μεγάλη προβολή των Βιβλικών τους γνώσεων, για να ντροπιάζουν τους άλλους.

Ο Ιησούς κατηγόρησε αυτού του είδους τους ανθρώπους επειδή είχαν μια εξωτερική ευλάβεια ενώ την ίδια στιγμή, μέσα τους, ήταν εξαχρειωμένοι και αηδιαστικοί. Τους είπε μάλιστα ότι του θύμιζαν ασβεστωμένους τάφους που εξωτερικά φαίνονται υπέροχοι, αλλά εσωτερικά ήταν μολυσμένοι, γεμάτοι σαπίλα και κόκαλα πεθαμένων ανθρώπων.

Όμως, ας ξεκαθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, κι ας κοιτάξουμε αυτές τις δικαιολογημένες αντιρρήσεις που έχουν υψωθεί σχετικά με τους θρησκευόμενους. Είναι αλήθεια, ότι πολλά άσχημα πράγματα έχουν γίνει στο όνομα της θρησκείας. Το ίδιο έχει γίνει και στο όνομα της ιατρικής, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πλησιάζουμε γιατρό. Υπάρχει μόνο μία κατάλληλη απορία για έντιμους ανθρώπους: Είναι η θρησκευτική ερμηνεία περί του κόσμου και του ανθρώπου αληθινή; Αν ναι, τότε τη θέλω. Τα βασικά γεγονότα, συνέβησαν ή όχι; Ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού, ναι ή όχι; Αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς ή όχι; Όσο για την υποκρισία και την απληστία, δεν χρειάζεται να σταματήσουμε πολύ. Επειδή υπάρχουν εδώ κι εκεί πλαστά νομίσματα, αυτό δεν μας σταματάει να μεταχειριζόμαστε τα χρήματα. Η ύπαρξη υποκρισίας σε θρησκευτικούς κύκλους δεν είναι λόγος ν’ απορρίψουμε το Θεό, μάλλον αποδεικνύει ότι υπάρχει και το γνήσιο πράγμα, όπως η ψεύτικη απομίμηση.

Κοίταξε προσεκτικά τον Ιησού μέσα στα Ευαγγέλια. Δεν υπάρχει ίχνος υποκρισίας πάνω Του. Αυτός πρώτος την καταδίκασε δημόσια κι εμείς θέλουμε ν’ ασχοληθούμε μόνο με το Χριστό. Επειδή μερικοί απέτυχαν με τη διδασκαλία Του, δεν πρέπει να σ’ εμποδίσει να κάνεις μια δοκιμή.

Μη αφήσεις την αντιπάθειά σου για τη θρησκεία να σε απομακρύνει από τον Ιησού Χριστό. Στην πραγματικότητα, Αυτός ήρθε για να συντρίψει τη θρησκεία. 

Δεν είναι η προσπάθεια των ανθρώπων με την καλή τους ζωή που ευχαριστεί το Θεό και κερδίζει γι’ αυτούς μια θέση στον ουρανό. 

Είναι ο Ιησούς που έρχεται με την αγάπη και τη μεγαλοψυχία Του να ψάξει για ανθρώπους που ποτέ δεν θα Τον αναζητήσουν, με ανοιγμένα τα χέρια πάνω στο σταυρό και να τους  πει: «Ελάτε σε μένα κι ας μοιραστούμε τη ζωή μαζί». Αυτό δεν είναι θρησκεία, αλλά ΣΩΤΗΡΙΑ. 

Να γιατί οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν τόσο προσεκτικοί και αυστηροί στο να τονίζουν ότι δεν είχαν ναό, ούτε θυσιαστήριο, ούτε ιερείς. Δεν είχαν θρησκεία με τη συνηθισμένη, γνωστή έννοια και τρόπο έκφρασης, γι’ αυτό οι Ρωμαίοι τους αποκαλούσαν αθεϊστές. Αυτοί όμως είχαν Ένα πρόσωπο που τους γνώριζε, τους αγαπούσε και ποτέ δεν τους άφηνε! 

Έτσι, η προσευχή δεν ήταν μια τυπική πράξη, αλλά συνομιλία μ’ ένα φίλο. 

Η λατρεία δεν ήταν μια Κυριακάτικη τελετή, αλλά το φυσικό ξεχείλισμα μιας αγάπης προς το Σωτήρα, όταν συναντιόντουσαν όλοι μαζί. 

Δεν χρειαζόντουσαν κτίρια - εκκλησίες, επειδή όπου ήταν δύο ή τρεις μαζεμένοι στο όνομά Του, Αυτός ήταν ανάμεσά τους. Δεν χρειαζόντουσαν ιερείς, γιατί ο Χριστός είχε ανοίξει είσοδο στην παρουσία του Θεού για τον καθένα απ’ αυτούς.

Ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια; 

Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα. Αν ναι, τότε εσύ και οι Χριστιανοί ενδιαφέρεστε για το ίδιο πράγμα. Ο Ιησούς είπε: “Εγώ είμαι η αλήθεια” Αν ενδιαφέρεσαι για το τι είναι απόλυτο και πραγματικό, τότε δεν μπορείς να παραμένεις αδιάφορος απέναντι στο Χριστό.

Έχεις το θάρρος να εξετάσεις τι πιστεύεις; 

Οι άνθρωποι συνηθίζουν να ζυγίζουν τα υλικά, να παίρνουν αποφάσεις και να εμπιστεύονται τον εαυτό τους σε θεωρίες της φυσικής, με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία. Όμως, φοβούνται να κάνουν το ίδιο και με το υλικό της Αγίας Γραφής. Ο λόγος είναι ότι σε περίπτωση που είναι πειστικό, θα τους ελκύσει στο Χριστό, κι αυτό είναι κάτι που αποφεύγουν! Βέβαια, αν είχαν το θάρρος να υποστηρίξουν τις αθεϊστικές τους πεποιθήσεις, θα έπρεπε να είναι αρκετά πρόθυμοι να διαβάσουν το λόγο του Θεού. Θα τους έδινε κατευθείαν υλικό για να το περιγελάσουν με τους φίλους τους. Αλλά, βλέπετε, δεν έχουν το θάρρος οι άνθρωποι να εξετάσουν τι πιστεύουν.

Τολμάς να υποστηρίξεις τη μειοψηφία; 

Ο Χριστός προειδοποίησε υποψήφιους μαθητές να σκεφτούν τις θυσίες που θα κάνουν αν Τον ακολουθήσουν. Έπρεπε να είναι έτοιμοι να σταθούν απέναντι σε διπλάσια εχθρική δύναμη και να πολεμήσουν. Διαφορετικά, θα έπρεπε να δεχτούν εξευτελιστικούς όρους ειρήνης, σε πολύ λίγο χρόνο. Δεν είναι ευχάριστο να παραδεχτείς ότι έχεις λάθος στα βασικά θέματα της ζωής και του θανάτου. Δεν είναι εύκολο να ενωθείς με την περιφρονημένη εκκλησία του Ιησού Χριστού. Δεν είναι εύκολο να σε περιγελούν στη δουλειά σου για την αφοσίωσή σου στον Ιησού Χριστό. Ο Χριστός ποτέ δεν είπε ότι θα είναι εύκολο. Πολλοί άνθρωποι ντύνουν τη δειλία τους μ’ ένα άλλο όνομα: «Δεν είμαι θρησκευόμενος». Ο Άνθρωπος από τη Ναζαρέτ είναι πολύ απαιτητικός και ασυμβίβαστος για τους δειλούς, τους συμβιβασμένους, τους οκνηρούς κι αυτούς που πάνε με τους πολλούς!

Θες να βρεις πλήρη ικανοποίηση; 

Ο Χριστός κάποτε περιέγραψε τη βασιλεία του Θεού σαν την ανακάλυψη ενός θησαυρού. Σκεφτείτε ένα αγρότη να οργώνει το χωράφι του μελαγχολικά, ανιαρά, χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες. Ξαφνικά, το υνί του χτυπάει ένα κουτί. Σκύβει, το βγάζει από το χώμα, το ανοίγει ……. και βρίσκει κατάπληκτος ότι το κουτί περιέχει ένα θησαυρό. Αυτό εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε ότι η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με θησαυρό κρυμμένο στο χωράφι (Ματθ.ιγ:44). Η βασιλεία του Θεού ήρθε σ’ εμάς στο πρόσωπο του Βασιλιά, του Ιησού Χριστού. Δεν έχει καμιά σχέση με τη θρησκεία, τις απαιτήσεις της και τις συνήθειες της.

Η ζωή που ο Χριστός μας χαρίζει ενδιαφέρεται για τις σχέσεις μας. Πρώτα απ’ όλα έρχεται η αποκατάσταση στη σχέση μας με το Θεό. Μετά έρχεται η αποκατάσταση στις σχέσεις μας με τους άλλους. Οι καλές σχέσεις είναι απ’ τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή. Παρόλα αυτά, πολύ συχνά καταστρέφονται από εγωισμό, φυλετικές προκαταλήψεις, ζήλια ή υπερηφάνεια. Ο Ιησούς ενώνει τους ανθρώπους και φέρνει αρμονία εκεί που κάποτε υπήρχε διχόνοια. Αυτό είναι πληρότητα ύψιστου βαθμού!

Ενδιαφέρεσαι για το μέλλον σου; 

Ποιος θα μπορούσε να πει όχι! Η μόρφωσή μας, οι φιλοδοξίες μας, τα προσόντα που θέλουμε να έχουμε, η δίψα για προαγωγή, όλα καταλήγουν στο να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά, τι γίνεται όταν το έχουμε εξασφαλίσει; Δεν υπάρχει ένα κενό στην κορυφή; Το χρήμα δεν ικανοποιεί συνέχεια, ούτε το σεξ, ούτε η φήμη. Πολλοί που ήδη είναι σε κάποια κορυφή το ξέρουν πολύ καλά αυτό! 

Η ηθοποιός Ράκελ Γουέλς το απέδωσε πολύ σωστά σε μια συνέντευξη που έδωσε σε κάποια εφημερίδα. Είπε: «Απόκτησα ότι ήθελα κι όμως ήμουν τελείως δυστυχισμένη … Σκεφτόμουν ότι ήταν πολύ παράξενο που απόκτησα ότι ήθελα από παιδί – πλούτη, δόξα και επιτυχία στην καριέρα μου. Είχα όμορφα παιδιά κι ένα τρόπο ζωής που φαινόταν αξιοθαύμαστος, όμως ήμουν τέλεια κι αξιολύπητα δυστυχισμένη. Το έβρισκα πολύ τρομακτικό να αποκτήσει κάποιος όλα αυτά τα πράγματα και να είναι τόσο δυστυχισμένος».

Αν είναι έτσι, τότε τι νόημα έχει η ζωή; Κατευθυνόμαστε προς τον εξαφανισμό ή μήπως υπάρχει ζωή μετά το θάνατο;

Αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι για το μέλλον σου, δεν μπορείς ν’ αποφύγεις τη σκέψη πάνω στο θέμα του προορισμού του ανθρώπου. 

Ο Πασκάλ είπε κάποτε ότι η άλλη ζωή είναι σαν ένα στοίχημα. Αν πιστεύεις στο Θεό, δεν μειονεκτείς σ’ αυτή τη ζωή κι έχεις ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην άλλη. Αν δεν πιστεύεις, αλλά εξακριβώσεις μετά το θάνατο ότι είχες κάνει λάθος, σε λυπάμαι, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την αιώνια κόλαση. Ο Κύριος Ιησούς είχε πει κάποτε ότι εκεί «ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται» (Μάρκ.θ:44).

Τι λογική υπάρχει στο να κλείσεις τα μάτια σου στο μόνο πρόσωπο, που όχι μόνο μας το επιβεβαίωσε απόλυτα, σπάζοντας τα δεσμά του θανάτου, ότι υπάρχει μετέπειτα ζωή, αλλά μας έδειξε και πώς να φτάσουμε εκεί; Στο εμπόριο είναι τρέλα να δουλεύεις για μικρά κέρδη αμελώντας την υπερτίμηση ή υποτίμηση του κεφαλαίου. Όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει στον άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή μετά το θάνατο.

Καμιά φορά οι άνθρωποι λένε: «δεν είμαι θρησκευόμενος» με μια δόση μελαγχολίας, σα να ήθελαν να πουν «Μακάρι να είχα την πίστη σου». 

Η απάντηση εδώ είναι απλή: Μπορείς να έχεις την πίστη μου. Η πίστη δεν είναι τίποτε άλλο από εμπιστοσύνη που για να είναι σωστή πρέπει να έχει δύο πλευρές. Η πρώτη είναι η καλή μαρτυρία, η αξιοπιστία και η δεύτερη η γνήσια αφοσίωση. Είναι τόσο απλό, όσο ακούγεται. 

Έχεις εμπιστοσύνη στις μηχανές του αεροπλάνου και γι’ αυτό ταξιδεύεις μ’ αυτό. Το ίδιο είναι και με τη χριστιανική πίστη. Πρώτα χρειάζεται να βεβαιωθείς ότι υπάρχει Θεός που ενδιαφέρεται για σένα, αποκάλυψε τον Εαυτό Του στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού και είναι δυνατόν να έρθεις σ’ επαφή μαζί Του. Μετά, χρειάζεται να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στην αξιοπιστία Του.