ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ (2)

 

ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ

Ένα καταπληκτικό και κλασικό παράδειγμα ανθρώπινης θλίψης μπορούμε να βρούμε στις εμπειρίες του πατριάρχη Ιώβ. Έχασε όλα τα αγαθά που είχε, οι γιοι του κι οι κόρες του σκοτώθηκαν μονομιάς και ο ίδιος δοκιμάστηκε με μια οδυνηρή φυσική αρρώστια. Ακόμα κι η γυναίκα του του είπε: «Βλαστήμησε τον Θεό και πέθανε». Αν το 'κανε όμως θα γινόταν ακόμα πιο δυστυχισμένος. Αλλά όχι μονάχα η γυναίκα του έδωσε κακή συμβουλή στον Ιώβ, αλλά και οι φίλοι του (τους οποίους αργότερα αποκάλεσε «άθλιους παρηγορητές») κι αυτοί ακόμα τον απογοήτευσαν στη δύσκολη ώρα της ανάγκης του.

Τον κατηγόρησαν ότι ήταν ένοχος αμαρτίας στη ζωή του και ότι η τραγική του κατάσταση ήταν αποτέλεσμα της τιμωρίας του Θεού για τις αμαρτίες του. Όπως ξέρουμε όμως, η κατηγορία αυτή ήταν άδικη. Η θλίψη του Ιώβ δεν ήταν αποτέλεσμα της οργής του Θεού. Αντίθετα, διαβάζουμε ότι «ήτο άμεμπτος και ευθύς, και φοβούμενος τον Θεόν, και απεχόμενος κακού» (Ιώβ α:1). Ακόμη και στην πιο δύσκολη ώρα της δοκιμασίας του μπορούσε να λέει:

«Γνωρίζει όμως την οδόν μου· με εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον» (Ιώβ κγ:10).

Ναι, είναι αλήθεια ότι ο Ιώβ έκανε και ορισμένες σημαντικές δηλώσεις στην περίοδο της θλίψης του. Αλλά παρόλο που δεν μπορούσε να δει τους λόγους για τη θλιβερή του κατάσταση και βρισκόταν σε αμηχανία από τον πόνο και τη θλίψη του, εντούτοις τον ακούμε να λέει, «Και αν με θανατώνη, εγώ θέλω έλπίζει εις αυτόν» (Ιώβ ιγ:15). Με την αποκάλυψη που ο Θεός έχει δώσει στο λόγο Του, σήμερα εμείς γνωρίζουμε πολύ περισσότερα γι' Αυτόν. Αν ο Ιώβ μπορούσε να είναι νικητής αφού έχασε όλα τα παιδιά του, αφού υπέφερε από μια φοβερή φυσική αρρώστια και δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν ούτε κι οι φίλοι του, σίγουρα κι εμείς θα μπορούσαμε να ήμαστε νικητές σε περίοδο θλίψης και δοκιμασίας στη ζωή μας. Να, τρεις τρόποι που θα ήθελα να σε προτρέψω εγώ να επωφεληθείς από τη θλίψη σου:

    1.     Υποτάξου στο θέλημα του Θεού.

    2.     Στηρίξου στην Πρόνοια του Θεού.

    3.     Έχε πάντοτε μπροστά στα μάτια σου το πρόσωπο του Θεού.

 

Υποτάξου στο θέλημα του Θεού

Αν γνωρίζεις τον Χριστό σαν Σωτήρα και θέλεις να ’σαι νικητής στις δοκιμασίες της ζωής, θα πρέπει να υποταχθείς στο θέλημα του Θεού. Ναι, θα πρέπει να έρθεις στον Κύριο με μια προσευχή ταπεινής υποταγής στην περίοδο της θλίψης σου. Με άλλα λόγια, όταν προσεύχεσαι για θεραπεία ή απελευθέρωση από κάποια δύσκολη κατάσταση, κάμε το πάντα με μια στάση τέλειας υποταγής σε οτιδήποτε ο Θεός βλέπει ότι είναι καλύτερο για σένα. Το να προσεύχεσαι όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα είναι μια φυσιολογική αντίδραση, ακόμα κι αν το ενδιαφέρον σου για τα πράγματα του Θεού είναι μικρό ή ασήμαντο. Το να φωνάξεις στον Κύριο στην απελπισία σου είναι τόσο φυσικό όσο μια κραυγή για βοήθεια από έναν άνθρωπο που πνίγεται.

Ο ώριμος χριστιανός όμως θα κάνει κάτι περισσότερο από το να ζητήσει απλά τη θεραπεία του όταν είναι άρρωστος ή να παρακαλέσει τον Θεό να τον βγάλει από μια δύσκολη κατάσταση. Η προσευχή του θα περιλαμβάνει πάντοτε το «Γενηθήτω, Κύριε το θέλημά Σου». Μερικές φορές δεν είναι το θέλημα Θεού να μας δώσει τα πράγματα που Του ζητάμε. Μπορεί να έχει κάποιο καλύτερο σχέδιο. Μπορεί να επιτρέψει να συνεχίζεται η θλίψη μας κι έτσι να μας οδηγήσει σ' ένα στενότερο περπάτημα μαζί Του. Μπορεί ακόμα να θέλει να μας χρησιμοποιήσει μέσα στη θλίψη η τον πόνο για να γίνουμε μέσα απ' όπου θα φανερώνεται η δόξα Του και η χάρη Του.

Μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ο Θεός θα μας θεραπεύσει ή θα επέμβει στη δύσκολη κατάστασή μας αν αυτό είναι το καλύτερο για μας. Μερικές φορές όμως δεν συμβαίνει αυτό. Οι επιστολές, λόγου χάρη, αναφέρουν ορισμένους αφιερωμένους χριστιανούς που ο Θεός δεν τους ελευθέρωσε από τις δυσκολίες τους ούτε τους θεράπευσε απ' τις αρρώστιες τους. Στην Β' Κορ.ιβ ο απόστολος Παύλος μιλάει για «τον σκόλοπα στη σάρκα» του. Ίσως αυτό να ήταν κάποια φυσική αρρώστια. Οπωσδήποτε δεν ήταν ένα πνευματικό πρόβλημα. Αν ήταν κάτι τέτοιο, ποτέ δεν θα μπορούσε να είχε πει, «Με άκραν λοιπόν εύχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τάς αδυναμίας μου» (εδ.9). Όχι, δεν ήταν αυτό «ο σκόλοπας» στη σάρκα του. Ίσως ήταν κάποια φυσική αναπηρία απ' την όποια δεν μπορούσε να βρει ανακούφιση. Και παρόλο που ζήτησε απ’ τον Κύριο να του αφαιρέσει αυτό το οδυνηρό και ενοχλητικό αγκάθι, σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, ο Θεός δεν το έκανε. Αντίθετα, θέλημά Του ήταν να χρησιμοποιήσει τον απόστολο Παύλο, μαζί με την αρρώστια του, για να δοξάζεται περισσότερο.

Άλλα δύο παραδείγματα ανθρώπων που δεν θεραπεύτηκαν με θαυμαστό τρόπο είναι ο Τρόφιμος και ο Τιμόθεος. Στο Β' Τιμ.δ:20, ο Παύλος αναφέρει ότι άφησε τον πιστό του αδελφό Τρόφιμο στη Μίλητο, επειδή ήταν άρρωστος. Διαβάζουμε ακόμη ότι ο Τιμόθεος υπέφερε από το στομάχι του κι ένα σωρό άλλες αρρώστιες. Κι όμως ο Παύλος δεν του αναφέρει τίποτα για να πάει σε καμιά συνάθροιση θεραπείας ή να ασχοληθεί με συνεχή προσευχή για τη θεραπεία του. Αντίθετα, του έδωσε τούτη τη συμβουλή:

«Μη υδροπότει πλέον, αλλά μεταχειρίζου ολίγον οίνον διά τον στόμαχόν σου και τας συχνάς σου ασθενείας» (Α' Τιμ.ε:23).

Παρόλες όμως αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν μερικοί που έχουν την εσφαλμένη ιδέα ότι κάθε αρρώστια μπορεί να θεραπευθεί αν μόνον η πίστη τους είναι αρκετά δυνατή. Άκουσε όμως, φίλε μου. Μήπως ο Παύλος εξακολουθούσε να υποφέρει από τη δοκιμασία του γιατί η πίστη του ήταν μικρή; Μήπως ο Τρόφιμος κι ο Τιμόθεος ήταν άρρωστοι γιατί ούτε εκείνοι ούτε κι ο Παύλος είχαν αρκετή εμπιστοσύνη στον Θεό; Και βέβαια όχι!  Απλούστατα δεν ήταν θέλημα Θεού να τους θεραπεύσει.

Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε δύσκολες καταστάσεις, θα πρέπει να συνοδεύεις πάντοτε το αίτημά σου για ανακούφιση με τούτη την προσευχή της ταπεινής υποταγής: «Κύριε, το θέλημά Σου να γίνει». Μετά πάρε θάρρος με τη σκέψη ότι αν ο Θεός δεν σου κάνει τη χάρη που Του ζητάς, σαν ένα παιδί Του που υποφέρεις, ανήκεις κι εσύ στη συντροφιά όλων των άγιων Του που υπέφεραν. Ο Παύλος είχε εκείνο «τον σκόλοπα στη σάρκα του» που τον ενοχλούσε διαρκώς. Ο Τιμόθεος είχε τις συχνές του αρρώστιες. Ο Επαφρόδιτος υπηρετούσε με ζήλο τον Θεό κι όμως αρρώστησε τόσο βαριά που κόντεψε να πεθάνει. Και ο Τρόφιμος, ένας από τους πιστούς συνεργάτες του Παύλου, ήταν άρρωστος την τελευταία φορά που τον είχε δει ο απόστολος.

Αντί λοιπόν να βλέπεις τη δοκιμασία σου σαν σημάδι ότι ο Θεός δεν σ' αγαπά, κοίτα τη σαν σημάδι της εύνοιάς Του. Η Βίβλος λέει:

«Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται. Εάν υπομένητε την παιδείαν, ο Θεός φέρεται προς εσάς ως προς υιούς· διότι τις υιός είναι, τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ;» (Εβρ.ιβ:6,7).

Ποτέ να μη σκέπτεσαι ότι ο Θεός σε ξέχασε. Αντίθετα, αν είσαι παιδί του Θεού, να θεωρείς τον εαυτό σου σαν ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά Του. Έτσι μπορείς να 'σαι βέβαιος και να πιστεύεις ότι όλα τα πράγματα «συνεργούν» για το καλύτερο. Ο απόστολος Παύλος έγραψε:

«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού» (Ρωμ.η:28).

Ίσως να μην καταλαβαίνεις τι γίνεται γύρω σου. Μπορεί όλα να πηγαίνουν «ανάποδα». Να θυμάσαι όμως, ότι ο Κύριος γνωρίζει τι κάνει. Και κάποια μέρα βλέποντας πίσω σου τα γεγονότα, θα καταλάβεις, θα εκτιμήσεις και θα ευχαριστήσεις τον Θεό για κάθε περίσταση της ζωής σου - ακόμα και για κείνες που τώρα σου φαίνονται οδυνηρές και απελπιστικές.

«Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας» (Εβρ.δ:16).

Ας προσευχόμαστε λοιπόν πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

 

Στηρίξου στην πρόνοια του Θεού

Αφού προσευχήθηκες με πνεύμα ειλικρινούς υποταγής, ώστε ο Θεός να σου δώσει τη νίκη στις δοκιμασίες της ζωής, θα πρέπει επίσης να στηριχτείς στην πρόνοια του Θεού. Ο Κύριος θέλει να Τον εμπιστεύεσαι τέλεια. Και η πίστη σου θα μεγαλώσει αν μελετάς τη Βίβλο, αν υπακούς στις εντολές της και αν εφαρμόζεις για τον εαυτό σου τις θαυμαστές αλήθειες που αποκαλύπτει σχετικά με τον Κύριο και την πρόνοιά Του για τις ανάγκες σου.

Μια θαυμαστή πηγή βεβαιότητας κι εμπιστοσύνης είναι το να γνωρίζουμε ποιος είναι ο Θεός μας. Είναι Θεός τέλειος σε δύναμη, σε σοφία και σε αγάπη. Και θα πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στη δύναμή Του, στη σοφία Του και στην αγάπη Του, ακόμη κι όταν οι διάφορες εμπειρίες της ζωής φαινομενικά δείχνουν το αντίθετο. Θυμάμαι την Μάρθα και τη Μαρία όταν ο αδελφός τους αρρώστησε. Η Βίβλος μας λέει ότι ο Κύριός μας παρέμεινε εκεί που ήταν επί δύο μέρες, παρ' όλο που είχε μάθει ότι ο Λάζαρος ήταν άρρωστος. Ίσως οι δυο αδελφές του να έλεγαν: «Βλέπεις; Φαίνεται ότι ο Ιησούς δεν μας σκέπτεται πια. Είναι πάρα πολύ απασχολημένος με τους άλλους. Δεν αξίζουμε πια γι’ Αυτόν. Οι άλλοι τώρα τραβάνε την προσοχή Του». Πόσο λανθασμένη όμως θα ήταν μια τέτοια σκέψη, ακόμα και αν οι εξωτερικές περιστάσεις φαίνονταν να τη δικαιώνουν. Ο Ιωάννης το δήλωσε πολύ καθαρά ότι η στάση του Κυρίου μας απέναντι στους φίλους Του δεν είχε αλλάξει:

«Ηγάπα δε ο Ιησούς την Μάρθαν και την αδελφήν αυτής και τον Λάζαρον. Καθώς λοιπόν ήκουσεν ότι ασθενεί, τότε μεν έμεινε δύο ημέρας εν τω τόπω όπου ήτο» (Ιωάν.ια:5,6).

Μας λέει ότι ο Ιησούς τους αγαπούσε (δηλαδή τη Μάρθα, τη Μαρία και τον Λάζαρο) κι όμως έμεινε μακριά επί δύο μέρες! Φαίνεται σαν αντίφαση, δεν είναι; Κι είμαι βέβαιος ότι οι αδελφές δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο Ιησούς αργοπόρησε να έρθει κι επέτρεψε ώστε ο αδελφός τους να πεθάνει. Ο Κύριος όμως είχε το λόγο Του. Η αρρώστια του Λάζαρου καθώς κι ο θάνατός του (που έγινε κατά την απουσία Του) και η ανάστασή του, ήταν για τη δόξα του Θεού και για την ευλογία των άλλων.

Αγαπητέ μου φίλε που είσαι χριστιανός. Σέ προτρέπω να εμπιστευθείς στον Θεό τέλεια. Μην ξεχνάς ότι ο Θεός δεν βλέπει τα πράγματα όπως τα βλέπουμε εμείς. Ούτε είναι υποχρεωμένος να ενεργήσει όπως εμείς. Ο προφήτης Ησαΐας έγραψε:

«Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ' όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεραι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών» (Ήσαΐας νε:8,9).

Ίσως να νομίζουμε ότι κάτι είναι πιο συμφέρον για μας, αλλά να κάνουμε λάθος. Μόνον ο Θεός γνωρίζει πραγματικά τι είναι το καλύτερο. Ας εμπιστευόμαστε λοιπόν σ' Αυτόν, και ας πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά ότι αυτό που κάνει Εκείνος είναι τέλειο. Ο Μίλτων, ο δημιουργός του κλασικού έργου «ο χαμένος παράδεισος», τα πιο μεγάλα του χριστιανικά φιλολογικά έργα, τα έγραψε αφού τυφλώθηκε. Ο Χέντελ αφού παρέλυσε η δεξιά του πλευρά και είχε πτωχεύσει τόσο πολύ που οι δανειστές του απειλούσαν να τον βάλουν στη φυλακή, συνέθεσε το πιο φημισμένο ορατόριό του «Μεσσίας». Όταν ο Ιωάννης Βουνιάνος ήταν κλεισμένος στη φυλακή, συχνά νηστικός και παγωμένος, έγραψε το πιο περίφημο έργο του, «ο Χριστιανός Αποδημητής».

Πολλά παραδείγματα θα μπορούσαμε ν' αναφέρουμε γι’ ανθρώπους που υπηρέτησαν τον Κύριο πιο αποτελεσματικά μέσα στη δυστυχία, μέσα στην αρρώστια ή μέσα στη θλίψη τους. Όλες αυτές οι δυσάρεστες πείρες για τα παιδιά του Θεού είναι κρυμμένες ευλογίες.

Να θυμάσαι, ο Δημιουργός και Συντηρητής του κόσμου δεν έχει χάσει τον έλεγχο της δημιουργίας Του. Εκτός αυτού, είναι τόσο γεμάτος αγάπη κι έχει τόση σοφία που δεν κάνει ποτέ λάθη. Εμπιστέψου λοιπόν σ' Αυτόν, αδιάφορο ποιες είναι οι περιστάσεις που βρίσκεσαι. Θα αντιμετωπίσει κάθε ανάγκη σου για το παρόν και θα σου χαρίσει ένα ένδοξο κι αιώνιο μέλλον.

Να έχεις πάντοτε μπροστά στα μάτια σου το πρόσωπο του Θεού.

Για να είσαι νικητής στις δοκιμασίες της ζωής θα πρέπει να έχεις πάντοτε μπροστά στα μάτια σου το Πρόσωπο του Θεού. Τη ζωή και τις θλίψεις της θα πρέπει να τις κοιτάζεις απ’ τη σκοπιά της αιωνιότητας. Ο απόστολος Παύλος το έκανε αυτό και πόσο διαφορετικά τα έβλεπε όλα!

Ρωμ.η:18 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.

Β’ Κορ.δ:17,18 Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης, επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ' εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.

Ας βλέπουμε λοιπόν τα γεγονότα από τη σωστή τους σκοπιά.

Ένας νέος που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο για να γίνει γιατρός, εργάζεται σκληρά. Είναι υποχρεωμένος να κάνει πολλές θυσίες. Όλη αυτή η εμπειρία μπορεί κατά καιρούς να του φαίνεται πάρα πολύ δύσκολη και πιεστική. Στην πραγματικότητα όμως, αυτά τα χρόνια της προετοιμασίας του είναι λίγα αν συγκριθούν με μια ολόκληρη ζωή που θα δαπανήσει αργότερα ασκώντας το ιατρικό του λειτούργημα. Ναι, το να βλέπει κανείς τα πράγματα από τη σωστή τους σκοπιά είναι εξαιρετικά σημαντικό! αυτό δίνει κουράγιο στο φοιτητή. αυτό ισχύει και για τον χριστιανό, το παιδί του Θεού.

Ίσως μερικοί αναγεννημένοι χριστιανοί εδώ κάτω στη γη να ζούνε σε καλύβες. Την αιωνιότητα όμως θα την περάσουν σε παλάτια γεμάτα από τη δόξα του Θεού. Ίσως μερικοί να έχουν παραμορφωμένα σώματα και να υποφέρουν πολλούς πόνους, κάποια μέρα όμως τα σώματα αυτά τα ανάπηρα θα μεταμορφωθούν σε ένδοξα σώματα που δεν μπορεί καν να τα περιγράψει κανείς! Ποτέ πια δεν θα ξανακουραστούν. Ποτέ πια δεν θα ξαναπάνε στο νοσοκομείο. Ποτέ δεν θα κάνουν εγχείρηση. Και ποτέ πια δεν θα αισθανθούν τον τρομερό πόνο. Μπορούμε ν' αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις δοκιμασίες του σήμερα αν κοιτάζουμε προς τα εμπρός και προσδοκάμε τη μέρα εκείνη που θα λυθούν όλα τα ερωτηματικά μας και θα εξαφανιστούνε για πάντα όλες οι θλίψεις και οι δοκιμασίες της ζωής. Τι είναι αυτά τα λίγα χρόνια της ύπαρξής μας εδώ στη γη, αν τα συγκρίνουμε με μια ατέλειωτη αιωνιότητα στον Ουρανό!

Να θυμάσαι πάντοτε, χριστιανέ μου φίλε, ότι η Βίβλος δεν μας υπόσχεται ότι δεν θα έχουμε πόνους, θλίψεις και θάνατο σ' αυτή τη ζωή.

Υπάρχει όμως ένας τρόπος για ν' αντιμετωπίσουμε τη ζωή αποτελεσματικά με τις χαρές και τις λύπες της, τις απολαύσεις και τους πόνους της. Και αυτό γίνεται αν:

    · Υποτασσόμαστε στο θέλημα του Θεού. Εκείνος γνωρίζει τι είναι το καλύτερο για σένα.

     · Στηριζόμαστε στην πρόνοια του Θεού - μπορείς να εξαρτάσαι από Εκείνον να κάνει το καλύτερο για σένα.

    · Έχουμε μπροστά στα μάτια μας το πρόσωπό Του - ναι, είναι ικανός ο Κύριος να φέρει σε πέρας το τέλειο σχέδιό Του.

Θα έρθει μια μέρα που όλες οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες αυτής της ζωής θα φαίνονται σαν ένα μηδενικό σε σύγκριση με τη δόξα και τις ευλογίες που θ' απολαύσουμε τότε. Όταν λοιπόν αντιμετωπίζεις θλίψεις και στενοχώριες στο δρόμο σου (κι οπωσδήποτε θ' αντιμετωπίσεις), θυμήσου να εμπιστεύεσαι και να υπακούς στον Θεό.