Η Βίβλος δεν διδάσκει ότι η γλωσσολαλιά είναι απαραίτητο σημείο μετά την αρχική βάπτιση στο Πνεύμα. Όπως η συχνή ομιλία σε γλώσσες δεν σημαίνει απαραίτητα πνευματικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο η έλλειψη ομιλίας σε γλώσσες δεν σημαίνει έλλειψη πνευματικότητας.
Η ομιλία σε γλώσσες δεν λειτουργεί σαν αποδεικτικό
στοιχείο, ίσως απλά σαν υπενθύμιση και επιβεβαίωση της προγενέστερης εμπειρίας.
Φυσικά, ο Παύλος μιλούσε συχνά σε γλώσσες (Α΄Κορ.ιδ:18), κι όσοι λάμβαναν το
Πνεύμα μιλούσαν σε γλώσσες ξανά και ξανά σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Το χάρισμα των γλωσσών είναι ένα από τα χαρίσματα που δίδονται σε όσους είναι βαπτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10).
Ένα άτομο που είναι πλήρες Πνεύματος Αγίου,
δεν σημαίνει ότι είναι κατώτερος χριστιανός επειδή δεν συνεχίζει να μιλάει με
γλώσσες μετά τη βάπτιση στο Πνεύμα. Ωστόσο, αν εκζητήσει το χάρισμα των
γλωσσών, εξασκήσει πίστη και παραδοθεί όπως έκανε στην αρχική εμπειρία, μπορεί
να μιλήσει σε γλώσσες ξανά.
Εφόσον οι γλώσσες είναι για προσωπική
οικοδομή, πιστεύουμε ότι ο Θεός θέλει να ζητήσει και να εξασκήσει ξανά το
χάρισμα των γλωσσών. Κάποιος που έλαβε το Πνεύμα το Άγιο και μετά αδυνατεί να
μιλήσει σε γλώσσες, μπορεί να σημαίνει και απομάκρυνση από το Θεό. Το χάρισμα
των γλωσσών είναι για όλους όσους έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα και το ζητούν στην
προσευχή με επιμονή και πίστη (Ματθ.ζ:7-11, κα:22, Ιωάν.ιδ:12-14, Α΄Κορ.ιβ:31).
Το χάρισμα των γλωσσών
Ο απόστολος Παύλος περιγράφει το χάρισμα των
γλωσσών στην Α΄Κορ.ιβ-ιδ. Η επιστολή αυτή είναι γραμμένη σε πιστούς που όλοι
είναι βαπτισμένοι στο Άγιο Πνεύμα, άρα όλοι έχουν μιλήσει σε γλώσσες
(Α΄Κορ.α:2, ιβ:13). Ο σκοπός του ήταν να τους διδάξει τη χρήση του χαρίσματος
των γλωσσών, ιδιαίτερα στις συναθροίσεις της εκκλησίας. Αφού αυτά τα τρία
κεφάλαια είναι τόσο σημαντικά όσο αφορά στην ομιλία γλωσσών στην εκκλησία
σήμερα, ας συνοψίσουμε τα κύρια σημεία σχετικά με το θέμα μας.
Α΄ Κορ.ιβ
Εδ.1 Ο σκοπός του Παύλου είναι να διδάξει πάνω στα
πνευματικά χαρίσματα.
Εδ.2 Οι Κορίνθιοι είχαν τέλεια άγνοια των
πνευματικών πριν πιστέψουν.
Εδ.3 Το Πνεύμα πάντοτε υψώνει τον Ιησού. Κανείς
δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο Ιησούς είναι Κύριος, παρά διά Πνεύματος Αγίου.
Κανείς δεν μπορεί να έχει τον Ιησού Κύριο στη ζωή του, παρά μόνο με την δύναμη
του Αγίου Πνεύματος.
Εδ.4-11 Υπάρχουν πολλά πνευματικά χαρίσματα, αλλά όλα
προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού για το συμφέρον και την οικοδομή της
εκκλησίας. Εδώ αναφέρονται εννέα: λόγος σοφίας, λόγος γνώσης, πίστη, χαρίσματα
θεραπείας, ενέργειες θαυμάτων, προφητεία, διακρίσεις πνευμάτων, είδη γλωσσών
και ερμηνεία γλωσσών.
Εδ.12-27 Οι αναγεννημένοι χριστιανοί είναι όλοι μέλη
ενός σώματος, του σώματος του Χριστού. Βαπτιστήκαμε σε ένα σώμα από το ένα
Πνεύμα του Θεού.
Εδ.28-30 Ο Θεός έχει δώσει διαφορετικές λειτουργίες στα
μέλη του σώματος. Ο Παύλος αναφέρει εδώ οκτώ χαρίσματα που ο Θεός έχει θέσει
στην εκκλησία στο σύνολο: «πρώτον
αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα
χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών». Αυτό δεν σημαίνει
ότι όλοι έχουν ή εξασκούν δημόσια αυτά τα χαρίσματα.
Εδ.31 Πρέπει να ζητάμε με ζήλο τα καλύτερα
χαρίσματα. Παρόλα αυτά, υπάρχει κάτι μεγαλύτερο και πιο σημαντικό από τα
πνευματικά χαρίσματα.
Α΄ Κορ.ιγ.
Κανένα πνευματικό χάρισμα δεν έχει αξία, αν
δεν υπάρχει αγάπη. Η ομιλία γλωσσών είτε αυτές είναι ανθρώπινες ή αγγελικές,
δεν έχει καμία αξία χωρίς αγάπη. Προφητεία, γλώσσες και γνώση μια μέρα θα καταργηθούν,
όταν έρθει το τέλειο, αλλά η αγάπη δεν εκπίπτει!
Υπάρχουν τρία υπέροχα πράγματα σ’ αυτό τον
κόσμο, πίστη – ελπίδα – αγάπη – και το μεγαλύτερο απ’ αυτά είναι η αγάπη.
Α΄ Κορ.ιδ.
Εδ.1 Πρέπει να ακολουθούμε την αγάπη και την ίδια
στιγμή να ζητάμε με ζήλο τα πνευματικά, ιδιαίτερα την προφητεία.
Εδ.2-4 Η ομιλία σε γλώσσες οικοδομεί, ωφελεί, αυτόν
που μιλάει, αντίθετα η προφητεία οικοδομεί τους άλλους.
Εδ.5 Ο Παύλος ήθελε όλοι να μιλάνε σε γλώσσες,
αλλά πολύ περισσότερο θα ήθελε όλοι να προφητεύουν. Στην εκκλησία και σε κάθε
δημόσια συγκέντρωση, η προφητεία είναι σημαντικότερη από την ομιλία σε γλώσσες,
εκτός αν αυτές διερμηνεύονται.
Εδ.6-11 Χωρίς ερμηνεία, ένα δημόσιο μήνυμα σε
γλώσσες, δεν ωφελεί την εκκλησία στο σύνολό της.
Εδ.12-14 Πρέπει να ζητάμε να εξασκούνται ανάμεσά μας
τα πνευματικά χαρίσματα για το καλό της εκκλησίας. Αν κάποιος αρχίζει να μιλάει
σε γλώσσες, οι υπόλοιποι πρέπει να προσεύχονται για ερμηνεία.
Εδ.15-19 Ο Παύλος, προσωπικά, προσευχόταν και έψαλε σε
άγνωστες γλώσσες (με το πνεύμα) αλλά
και σε κατανοητή γλώσσα (με τον νουν).
Η προσευχή στην εκκλησία πρέπει να γίνεται στη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι
ακούοντες. Ο Παύλος μιλούσε περισσότερες γλώσσες (εν πνεύματι) από τους Κορίνθιους, αλλά όταν βρισκόταν στην
εκκλησία, προτιμούσε να μιλάει στη γλώσσα που καταλαβαίνουν (δια του νοός) για να διδάξει αυτούς που
ακούνε.
Εδ.20 Πρέπει να είμαστε ώριμοι στην κατανόηση του πότε
οι γλώσσες χρειάζονται και πότε όχι.
Εδ.21-22 Οι γλώσσες είναι σημείο για τους απίστους,
ενώ η προφητεία βοηθάει τους πιστούς. Με άλλα λόγια, οι γλώσσες θα ελκύσουν την
προσοχή και θα εμπνεύσουν πίστη, αλλά μετά, η προφητεία είναι αυτή που θα
ωφελήσει αφού γίνεται σε κατανοητή γλώσσα.
Εδ.23-25 Αν ο καθένας μιλάει συνέχεια σε γλώσσες στην
εκκλησία και μπουν επισκέπτες, θα νομίσουν ότι όλοι εκεί μέσα είναι αλλόφρονες.
Όμως, αν ο καθένας προφητεύει σε κατανοητή γλώσσα, αυτοί που ακούνε μπορεί να
οδηγηθούν σε μετάνοια. Έστω κι αν οι γλώσσες έλκουν αρχικά την προσοχή των
απίστων, αυτό δεν θα τους ωφελήσει αν όλη η συνάθροιση συνεχίσει να μιλάει σε
γλώσσες.
Εδ.26-31 Συμπέρασμα για τη λειτουργία της συνάθροισης.
Μια φυσιολογική χριστιανική συνάθροιση πρέπει να περιλαμβάνει προσευχή,
ψαλμωδία, διδασκαλία, γλωσσολαλιά, προφητεία και ερμηνεία γλωσσών. Βέβαια, όλα
αυτά πρέπει να γίνονται για την οικοδομή της εκκλησίας (όλων).
Μερικές οδηγίες για να μπουν σε εφαρμογή αυτές
οι αρχές:
(1) Να υπάρχουν δύο το πολύ τρία μηνύματα σε
γλώσσες (δημόσια).
(2) Να μιλάει ο ένας μετά τον άλλο αντί όλοι μαζί.
(3) Τα μηνύματα πρέπει να ερμηνεύονται.
(4) Αν δεν υπάρχει ερμηνευτής, αυτός που μιλάει με
γλώσσες πρέπει να σταματήσει να μιλάει δημόσια. Μπορεί όμως να συνεχίσει να
μιλάει σιγά, ιδιωτικά, για δικό του όφελος.
(5) Μπορούν να υπάρχουν δύο το πολύ τρία προφητικά
μηνύματα.
(6) Οι ακροατές θα πρέπει να κρίνουν για τον εαυτό
του ο καθένας αν το μήνυμα είναι από το Θεό.
(7) Με τη σειρά του, ο καθένας μπορεί να
προφητεύει.
Εδ.32-33 Το χάρισμα της προφητείας είναι στην εξουσία
αυτών που το εξασκούν. Ο Θεός θέλει όλα τα χαρίσματα να ενεργούνται με τάξη
μέσα στην εκκλησία.
Εδ.34-35 Οι γυναίκες δεν πρέπει να διασπούν την
συνάθροιση με το να κάνουν ερωτήσεις δυνατά. Μπορούν να ρωτήσουν τους συζύγους
τους στο σπίτι.
Εδ.36-38 Ας ξέρει ο καθένας, ότι αυτές οι
κατευθυντήριες γραμμές είναι από τον Θεό.
Εδ.39 Όλοι πρέπει να ζητάνε να μπορούν να
προφητεύουν και δεν πρέπει να εμποδίζεται η ομιλία σε γλώσσες.
Εδ.40 Όλα πρέπει να γίνονται «ευσχημόνως και κατά τάξιν».
