Αποκ.κ:12 Και είδον τους νεκρούς τους μικρούς και τους μεγάλους ισταμένους
ενώπιον του Θεού και τα βιβλία ηνοιχθησαν και άλλο βιβλιον ηνοιχθη το οποίον
είναι της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά
τα έργα αυτών.
Εδώ βλέπουμε την κρίση του Μεγάλου Λευκού
Θρόνου, πάνω στον οποίο κάθεται ο Ιησούς.
Και
είδον τους νεκρούς
Εννοεί αυτούς που είχαν παραμείνει νεκροί στη
γη μέχρι το τέλους της Χιλιετούς Βασιλείας, διότι κάποιοι είχαν αναστηθεί.
Αυτοί είναι οι άγιοι της Αρπαγής, οι άγιοι της Μεγάλης Θλίψης και οι 144.000 Ισραηλίτες.
Στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου δεν
πρόκειται να κριθούμε εμείς. Για μας ο θάνατος έχει καταποθεί από τη ζωή.
Όμως ο Ιωάννης εδώ βλέπει τους νεκρούς, εκείνους δηλαδή που έχουν παραμείνει νεκροί μέχρι αυτό τον καιρό.
Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι όλοι οι
νεκροί, εκτός από αυτούς που ήδη έχουν αναστηθεί, παραμένουν νεκροί με τη
φυσική έννοια μέχρι την καταστροφή του ουρανού και της γης, και τότε μόνο ανασταίνονται
και στέκονται ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου για να κριθούν.
Όταν ο Ιωάννης λέει ότι είδε τους νεκρούς,
αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν σε κατάσταση ασυνειδησίας όλο αυτό το διάστημα, όπως
ορισμένοι διδάσκουν. Ήταν νεκροί με την έννοια ότι είχαν πεθάνει με φυσικό
θάνατο και δεν είχαν ακόμη αναστηθεί, άσχετα με το αν αυτή η ανάσταση θα είναι
ανάσταση ζωής ή κρίσης. Όμως τώρα ανασταίνονται και στέκονται ενώπιον του
Λευκού Θρόνου για να κριθούν κατά τα έργα τους.
Δεν εννοεί αναγκαστικά ότι μόνο οι νεκροί θα
κριθούν εκεί. Οι νεκροί είναι οι μόνοι που βλέπει ο Ιωάννης μέσα στην όραση. Αυτοί
που είχαν παραμείνει μέσα στα μνήματα, μέχρι αυτό τον καιρό, την κρίση του
Μεγάλου Λευκού Θρόνου.
Είναι όλοι οι αμαρτωλοί, άδικοι, αμετανόητοι
και ασεβείς άνθρωποι που πέθαναν μέσα στην αμαρτία τους δια μέσου όλων των
αιώνων, αυτοί που δεν πρόκειται να λάβουν μέρος στην αιώνια ζωή, από τον Κάιν
μέχρι τον καιρό της Χιλιετούς Βασιλείας. Παρέμειναν μέσα στη Σεόλ, που είναι ο Άδης,
μέχρι το τέλος της χιλιετούς βασιλείας περιμένοντας την κρίση του Θεού.
Ησ.κδ:21-22 Μετά πολλές ήμερες θα γίνει επίσκεψις
σ’ αυτούς τους αμαρτωλούς νεκρούς που έχουν κλειστεί στη φυλακή του Άδη, με το
να αναστηθούν και να σταθούν ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου για να κριθούν.
Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις μέσα στο λόγο του
Θεού ότι δεν θα είναι μόνο ασεβείς άνθρωποι που θα κριθούν ενώπιον του Λευκού
Θρόνου. Υπάρχουν και δίκαιοι και άδικοι. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι εκτός των
άδικων και αμαρτωλών νεκρών.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν άνθρωποι που ήταν
δίκαιοι, αλλά δεν αναστήθηκαν στην Αρπαγή, ούτε σε καμία άλλη ανάσταση, αλλά βρίσκονται
ακόμη μέσα στα μνήματα αυτόν καιρό.
Ο Παύλος λέει ότι υπάρχουν, και αυτό φαίνεται
αρκετά καθαρά στην Φιλιπ.γ:10-12.
Όταν ο Παύλος λέει «ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών», δεν εννοεί ότι ίσως
τελικά σωθεί, ίσως να είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Εννοεί κάτι
περισσότερο από αυτό, γιατί συνεχίζει και λέει:
«Ουχί
ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος τρέχω όμως κατόπιν, ίσως λάβω
αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού Χριστού» (εδ.12).
Δεν στοχάζεται τον εαυτό του ότι το έλαβε.
Δεν έχει λάβει ακόμη το βραβείο. Δεν λέει ότι επειδή έχει σωθεί θα είναι και
στην Αρπαγή. Τρέχει λέει κατόπιν ίσως λάβει αυτό, ίσως καταντήσει στην
εξανάσταση των νεκρών, των δίκαιων νεκρών. Ίσως καταντήσει σ’ αυτή την καλύτερη
και υψηλότερη ανάσταση μέσα από τους νεκρούς ώστε να είναι στην αρπαγή.
Υπάρχει δηλαδή κάτι πιο σπουδαίο για το οποίο
πρέπει να αγωνιστούμε με πίστη μετά τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό λέει ότι δεν
στοχάζεται τον εαυτό του ότι έχει λάβει αυτό το βραβείο επειδή πίστεψε. Όμως
λέει ότι αγωνίζεται ώστε να είναι στην εξανάσταση των νεκρών (Εβρ.ια:35).
Εδ.13 και 14 λέει: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό».
Δεν παίζει με τις λέξεις εννοώντας, «Ξέρω
καλά ότι θα είμαι στην αρπαγή, όμως θα αγωνιστώ ώστε να είμαι σ' αυτήν και θα
στοχάζομαι τον εαυτόν μου σαν να μην είμαι».
Όχι, ο Παύλος είναι απόλυτα ειλικρινής. Δεν
στοχάζεται ότι έχει ήδη λάβει το βραβείο. Γνωρίζει ότι βρίσκεται σε μια πορεία
ζωής και για να κερδίσει αυτό το βραβείο της άνω κλήσης πρέπει να ακολουθεί
αυτή την πορεία μέχρι τέλους. Πρέπει να τρέχει και να αγωνίζεται για να
κερδίσει αυτό το βραβείο.
Εδ.14 «αλλ'
εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω
προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού».
Για να είμαστε λοιπόν μέσα στους αγίους της
αρπαγής πρέπει να τρέξουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτό το βραβείο. Είναι κάτι
περισσότερο από το ότι έχουμε δικαιωθεί. Είναι μια θέση την οποία ο Παύλος
ονομάζει κατεργασία.
Φιλιπ.β:12 «Μετά
φόβου και τρόμου κατεργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν».
Πρέπει να την κατεργαζόμαστε με πίστη, η
οποία απαιτεί μια ζωή αγώνα και αγάπης για το Θεό, και συνεχώς να αυξάνουμε και
να προοδεύουμε ώστε να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν.
Όλες οι προηγούμενες αναστάσεις που
συμπεριλαμβάνονται στον όρο «η πρώτη ανάσταση», αναφέρονται σε ορισμένες ομάδες
αγίων οι οποίοι αναστήθηκαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα.
Όταν ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, πολλά
σώματα των κεκοιμημένων αγίων ανέστησαν, και μετά την ανάσταση του Χριστού
εισήλθαν στην άγια πόλη και ενεφανίσθησαν σε πολλούς.
Στην Αρπαγή συμμετέχει μια ξεχωριστή ομάδα
αγίων. Αυτή είναι η Νύμφη του Χριστού.
Οι μάρτυρες της Θλίψης, είναι ένα ειδικό,
διαφορετικό γκρουπ αγίων, οι οποίοι ανασταίνονται στο μέσο της Μεγάλης Θλίψης.
Οι 144.000 είναι ένα διαφορετικό γκρουπ
αγίων, που αρπάζονται στον ουρανό.
Όμως εδώ βλέπουμε μια γενική ανάσταση νεκρών,
δικαίων και αδίκων.
Ένα ερώτημα είναι το εξής: Πού ήταν αυτοί οι
δίκαιοι που ήταν νεκροί μέχρι αυτή τη χρονική περίοδο;
Βέβαια δεν ήταν στην Σεόλ, στον Αδη, γιατί
ήδη ο Χριστός έχει πληρώσει το τίμημα για τις δίκαιες ψυχές που ήταν εκεί και
τις μετέφερε στην παρουσία του Θεού.
Εφες.δ:8 «Αναβάς
εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν».
Έτσι αυτόν τον καιρό, στο τέλος της Χιλιετούς
Βασιλείας, βρίσκονται ήδη στην παρουσία του Θεού. Και δεν βρίσκονται σε
κατάσταση πλήρους ασυνειδησίας. Καταλαβαίνουν, αισθάνονται, όμως δεν βρίσκονται
στην πλήρη, τέλεια και τελική κατάσταση για να λάβουν το βραβείο.
Δεν έχουν λάβει ακόμη τα αναστημένα και
ένδοξα σώματά τους με τα οποία θα ζήσουν στην αιωνιότητα. Ακόμη βρίσκονται σε
κατάσταση αναμονής και περιμένουν να ενδυθούν τα αθάνατα και άφθαρτα σώματά
τους. Εφόσον δεν έχουν ακόμη ενδυθεί τα αναστημένα σώματά τους, τότε μπορούμε
να πούμε ότι αποκαλούνται νεκροί, με αυτή την έννοια.
Είναι νεκροί με τη φυσική έννοια, μη έχοντας
ακόμη λάβει το αιώνιο και ένδοξο σώμα. Δεν βρίσκονται σε κατάσταση
ασυνειδησίας, γιατί υπάρχουν πολλά εδάφια του λόγου του Θεού που δείχνουν ότι
οι νεκροί δεν βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, αλλά έχουν πλήρη συνείδηση
(Λουκ.κ:35, 'Θεός ζώντων...').
Όσο αφορά στην ανάσταση των δικαίων και των
αδίκων υπάρχουν εδάφια του λόγου του Θεού:
Δαν. ιβ:2. «Και
πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή, οι μεν εις
αιώνιον ζωήν, οι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον».
Ιωάν.ε:25,28,29 «.... έρχεται
ώρα, και ήδη είναι….. καθ' ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την
φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι
δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».
Ανασταίνονται όλοι αυτοί που δεν είχαν
αναστηθεί σε κάποια προηγούμενη χρονική περίοδο, και τώρα στέκονται μπροστά στο
θρόνο της κρίσης.
Εδάφια του λόγου του Θεού που αναφέρουν την
κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου:
Ματθ.κε:31-46 Εδώ λέει ότι ο
Ιησούς θα καθίσει πάνω στο θρόνο Του και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν ενώπιον
Του, τα πρόβατα στα δεξιά Του και τα ερίφια στα αριστερά Του. Οι δίκαιοι εκ
δεξιών και οι άδικοι και ασεβείς εξ αριστερών. Και τότε θα πει στους δίκαιους,
«Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου,
κληρονομήσατε την εις εσάς ητοιμασμένην βασιλείαν από καταβολής κόσμου».
Και προς τους ασεβείς θα πει, «Υπάγετε
απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον
διάβολον και τους αγγέλους αυτού».
Ρωμ.ιδ:10 «Επειδή
πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή έμπροσθεν του βήματος του Χριστού». Το
κείμενο λέει «βήμα του Θεού».
Β'
Κορ.ε:10
«Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν
έμπροσθεν του βήματος του Χριστού...».
Βλέπουμε ότι το ένα εδάφιο λέει: «το βήμα του Θεού» και το άλλο λέει: «το βήμα του Χριστού». Η αλήθεια που
αποκαλύπτεται εδώ είναι ότι πρόκειται για το Θεό εν Χριστώ.
Ο Χριστός είναι το αιώνιο κατοικητήριο του
Θεού. Και εδώ ο Παύλος λέει ότι όλοι πρέπει να παρασταθούμε μπροστά στο βήμα
του Χριστού, για να κριθή ο καθένας κατά τα πεπραγμένα, είτε αγαθό, είτε κακό.
Ο Παύλος συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του.
Όταν λέει ότι όλοι θα σταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού για να κριθούμε,
εννοεί όλους αυτούς οι οποίοι θα σταθούν μπροστά στο Λευκό Θρόνο, οι οποίοι θα
αναστηθούν μετά τη Χιλιετή βασιλεία. Ένα ερώτημα υπάρχει εδώ: Οι άγιοι της Αρπαγής
πρόκειται να κριθούν τότε;
Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι όλοι θα
σταθούν μπροστά στο βήμα της κρίσης και θα κριθούν κατά κάποιο τρόπο. Όμως
πιστεύουμε ότι η κρίση για τους δίκαιους δεν θα είναι για κατάκριση, αλλά για
επιβράβευση και αμοιβή.
Ακόμα, θα περιλαμβάνει τον καθορισμό των
ποικίλων θέσεων και βραβείων που θα δοθούν στη νέα γη, στην οποία θα
κατοικήσουμε αμέσως μετά από αυτό.
Μετά τη Χιλιετή Βασιλεία και την κρίση του
Μεγάλου Λευκού Θρόνου, θα υπάρξει νέος ουρανός και νέα γη. Οι δίκαιοι θα
κατοικήσουν σ' αυτή τη νέα γη, όπως θα δούμε λίγο παρακάτω. Έτσι, το γεγονός
ότι θα κριθούμε μπροστά στο Λευκό Θρόνο, πράγμα το οποίο διδάσκει ο λόγος του
Θεού, δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι είμαστε η Νύμφη του Χριστού.
Αποκάλ. κα:1. «Και είδον ουρανόν νέον και γη νέαν, διότι ο
πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον» .
Β' Πέτρ.γ:13. «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς
και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί».
Τώρα είναι πλέον βέβαιο ότι δεν θα κριθούν
μόνον ασεβείς ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν
μόνο άνθρωποι που θα κριθούν και θα καταδικαστούν, αλλά θα υπάρχουν κι άλλοι
που θα κριθούν και θα βραβευθούν.
Ματθ.κε:31-46 Στην κρίση του
Μεγάλου Λευκού Θρόνου θα υπάρχουν πρόβατα και ερίφια, δίκαιοι και άδικοι.
Αποκ.κ:15 Εδώ φαίνεται ότι αυτή την ημέρα της
κρίσης, θα υπάρχουν ορισμένοι που θα βρεθούν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής.
Λέει ότι «όστις δεν ευρέθή γεγραμμένος εν
τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός». Αυτό σημαίνει ότι
έγινε έλεγχος στο βιβλίο της ζωής, και υπήρχαν αυτοί που ήταν γραμμένοι και
αυτοί που δεν ήταν γραμμένοι σ' αυτό.
Όταν ο λόγος του Θεού λέει ότι όλοι θα
παρασταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, αυτό αναφέρεται σ' αυτή τη
συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου, ή μήπως
αναφέρεται με την έννοια ότι ήδη έχουμε κριθή για τις αμαρτίες μας πριν από
αυτή την κρίση και ήδη έχουμε λάβει το βραβείο;
Δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι αναφέρεται στην
κρίση του Λευκού Θρόνου. Όμως δεν βλέπουμε μέσα στο λόγο του Θεού πουθενά αλλού
να αναφέρεται ότι άνθρωποι στέκονται μπροστά στο θρόνο για να κριθούν. Από αυτό
συμπεραίνουμε ότι αναφέρεται σ' αυτό τον καιρό, στην κρίση του Μεγάλου Λευκού
Θρόνου.
και
τα βιβλία ανοίχθησαν
Αυτά τα βιβλία που ανοίχθησαν καταγράφουν τις πράξεις των νεκρών, γιατί μας λέει ότι «εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν
τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών». -
και
βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής
Το βιβλίο της Ζωής περιέχει τα ονόματα αυτών
που θα έχουν αιώνια ζωή, άσχετα με το ποια θέση έχουν στον ουρανό. Κάθε
άνθρωπος, που θα απόλαυση την αιώνια ζωή, είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής.
Όποιος δεν είναι γραμμένος σ’ αυτό θα καταδικαστεί, θα απέλθει στην αιώνια
κόλαση.
Υπάρχουν πολλά εδάφια του λόγου του Θεού που
αναφέρουν άμεσα ή έμμεσα το Βιβλίο της Ζωής:
Έξοδος, λβ:32 Ο Μωυσής είπε ότι ήταν πρόθυμος να εξαλειφθεί
από τη βίβλο του Κυρίου, προκειμένου να σωθεί ο λαός Ισραήλ. Τύπος του Χριστού,
ο οποίος δοκίμασε το θάνατο για μας. Ο Θεός δέχτηκε αυτή τη θυσία, αλλά Τον
έσωσε από το θάνατο.
Λουκ.ι:20 Όταν ο Χριστός απέστειλε τους 70
μαθητές, αυτοί επέστρεψαν με χαρά, γιατί έβλεπαν να ενεργούνται, θαύματα και
δυνάμεις με τη διακονία τους. Όμως ο Χριστός τους είπε να μην χαίρουν γι’ αυτό,
αλλά γιατί τα ονόματά τους εγράφησαν στους ουρανούς, στο βιβλίο της ζωής.
Φιλιπ.δ:3 Εδώ ο Παύλος αναφέρει ορισμένους
συνεργούς του και λέει ότι τα ονόματά τους είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής.
Αποκ.γ:5 Ένα από τα βραβεία που υπεσχέθη ο
Ιησούς στους νικητές αγίους της εκκλησίας των Σάρδεων ήταν ότι δεν θα εξαλείφει
το όνομά τους από το βιβλίο της ζωής. Αυτό μας δείχνει ότι εξαρτάται από την
ανθρώπινη θέληση εάν θα βρεθεί κάποιος γραμμένος στο Βιβλίο της ζωής ή όχι.
Μπορεί επίσης κάποιος να είναι γραμμένος στο Βιβλίο της Ζωής και αργότερα να
εξαλειφθεί.
Ο λόγος που είναι δυνατόν να εξαλειφθεί,
είναι εξ αιτίας της απόφασης που πήρε και του τρόπου ζωής που διάλεξε.
Αποκάλ.ιγ:8 Θα προσκυνήσουν το θηρίο όλοι οι
κάτοικοι της γης των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν στο βιβλίο της ζωής του
Αρνίου.
Το Βιβλίο της Ζωής δεν είναι ένας κατάλογος
ανθρώπων τους οποίους ο Θεός έχει προορίσει να σωθούν. Το βιβλίο της ζωής είναι
ένας κατάλογος ανθρώπων οι οποίοι θα μείνουν πιστοί μέχρι τέλους. Θα υπάρξουν
πολλοί οι οποίοι ήταν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής, όμως τα ονόματα τους
εξαλείφθηκαν, γιατί δεν έμειναν στην πίστη. Όμως και μεταξύ αυτών που θα είναι
γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής θα υπάρχει διαχωρισμός και διαφορά ως προς την θέση
δόξας και το βραβείο που θα λάβουν.
