Ο Διάβολος και τα Διανοήματα του

Πιθανόν υπάρχουν ελάχιστοι στους οποίους αρέσει να έχουν εχθρούς. Παρόλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα συμφωνήσει ότι όταν όντως υπάρχουν εχθροί τότε το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να τους αγνοεί. Αντί αυτού το καλύτερο είναι να γνωρίζει κανείς τον εχθρό του και τις πρακτικές του έτσι ώστε να μπορεί να αμυνθεί.

Αν και όλα τα παραπάνω φαίνονται πολύ λογικά, πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν να αγνοούν τον εχθρό για τον οποίον ο λόγος του Θεού μιλάει αντί να κερδίσουν γνώση σχετικά με αυτόν.

Δυστυχώς, αυτή η τακτική μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, αφού ακόμη και ο ασθενέστερος εχθρός γίνεται πολύ δυνατός και αποτελεσματικός αν δει ότι ο αντίπαλος του δεν έχει γνώση της ύπαρξης του και είναι έτσι χωρίς θωράκιση.

Ο εχθρός που η Βίβλος μιλάει είναι ο διάβολος ή Σατανάς.

Ο Θεός δεν μας θέλει να είμαστε αμαθείς σχετικά μ' αυτό τον εχθρό:

Β΄Κορ.β:11 "διά να μην υπερισχύση καθ' ημών ο Σατανάς, διοτι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού"

Ο σκοπός του άρθρου είναι να κάνει γνωστά μερικά απ' αυτά που ο λόγος του Θεού λέει γι' αυτόν τον εχθρό έτσι ώστε να μην έχουμε πλέον άγνοια των διανοημάτων του.

Μια περιεκτικότατη παρουσίαση του εχθρού, των σκοπών του και του τι πρέπει να κάνουμε, δίνεται στην Α΄Πέτρ.ε:8:

"Εγκρατευθήτε [αρχαίο κείμενο: "νήψατε" από το "νήφω" που σημαίνει "σωφρονώ", είμαι φρόνιμος, μυαλωμένος], αγρυπνήσατε, διότι ο αντίδικος σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπιεί."

Σύμφωνα μ' αυτό το εδάφιο, ο διάβολος είναι αντίδικος μας, άρα δεν είναι σύμμαχός μας. Είναι κάποιος που μάχεται εναντίον μας. Είναι ο εχθρός μας. Η πρώτη λοιπόν πληροφορία είναι ότι ο διάβολος είναι σίγουρα ένας εχθρός.

Ο λόγος επίσης λέει ότι περιέρχεται, σαν "λέων ωρυόμενος". Δηλαδή, δεν είναι ένας εχθρός ο οποίος κοιμάται.

Επίσης μας λέει ότι ο σκοπός της δραστηριότητας του είναι πολύ κακός αφού αυτό που ψάχνει είναι να βρει κάποιον για να τον καταπιεί.

Είναι εξαιτίας αυτής ακριβώς της μεγάλης κακίας που ο λόγος του Θεού μας λέει να είμαστε σώφρονες και να αγρυπνούμε.      

Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι ο λόγος του Θεού ορίζει τον διάβολο σαν εχθρό με πολύ κακές προθέσεις, και μας λέει να είμαστε σώφρονες, να αγρυπνούμε και να μην αγνοούμε τα διανοήματα του, πολλοί συνεχίζουν να έχουν άγνοια ή να πιστεύουν λάθος γι' αυτόν.

Πράγματι, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων πιστεύει ότι ο διάβολος είναι ανύπαρκτος ή ότι είναι ένας μύθος ενώ μια άλλη επίσης μεγάλη μερίδα πιστεύει ότι αν και υπάρχει "δεν μπορεί να βλάψει γιατί ο Θεός είναι υπεράνω όλων".

Εξαιτίας αυτής της άγνοιας σχετικά με το τι ο λόγος του Θεού λέει για τον διάβολο, οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα στο να αναγνωρίσουν ποιος προξενεί δυσκολίες στις ζωές τους.

Μερικοί μάλιστα πηγαίνουν ακόμη παραπέρα θεωρώντας τον Θεό σαν υπεύθυνο για το κακό που υπάρχει στον κόσμο.

Πράγματι κατά τη διάρκεια των αιώνων, ο Θεός έχει κατηγορηθεί σαν υπεύθυνος για τους πειρασμούς, τους φόνους, τις καταστροφές και αλλά όμοια πολύ αρνητικά πράγματα.

Είναι τόσο κοινό, παρόλα αυτά τόσο αντιβιβλικό, να ακούμε ανθρώπους να χαρακτηρίζουν σαν "θεόσταλτους" ή σαν πράξεις ΘΕΟμηνίας τους σεισμούς, τις πείνες, τις πλημμύρες και τις όποιες άλλες συμφορές.

Εντούτοις, η Βίβλος λέει ότι "ο Θεός είναι φως και σκοτία εν αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία" (Α’ Ιωάν.α:5).

Θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να ήταν φως αν προκαλούσε, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, πειρασμούς με κακό, πείνες, σεισμούς κτλ;

Και αν δεν είναι ο Θεός αυτός που προκαλεί όλες αυτές τις συμφορές, ποιος επιτέλους είναι; Για να βρούμε την απάντηση, θα πρέπει να πάμε στην Βίβλο για να πάρουμε την καθαρή διδασκαλία της, ξεφορτώνοντας από πάνω μας όλες τις διαστρεβλώσεις που ο διάβολος έχει παράγει, και σύμφωνα με τις όποιες αυτός δεν υπάρχει και επομένως ο Θεός είναι υπεύθυνος για κάθε τι κακό.

 

1.              Ποιος είναι ο άρχοντας του κόσμου αυτού;

Ένα από τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά τα οποία ο λόγος του Θεού αποδίδει στο διάβολο βρίσκεται στη  Β’ Κορ.δ:3-4:

"Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον. των οποίων, άπιστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσεν τον νουν, διά να μην επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού."

Σ' αυτό το απόσπασμα, ο διάβολος αποκαλείται "ο θεός του κόσμου τούτου". Το γεγονός ότι ο διάβολος και όχι ο Θεός είναι το αφεντικό αυτού του κόσμου και των συστημάτων και πρακτικών που τον ορίζουν, είναι καθαρό και από άλλα αποσπάσματα όπως το Ιωάν.ιδ:30² όπου ο Ιησούς Χριστός μιλώντας στους μαθητές του είπε:

"Δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ' υμών, διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου, και δεν έχει ουδέν εν εμοί"

Επίσης δείτε τι ο διάβολος είπε όταν πείραζε τον Ιησού Χριστό:

Λουκ.δ:5-7 "Και αναβιβάσας αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου, και είπεν προς αυτόν ο διάβολος, "Εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών, διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν, συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιον μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα."

Σ' αυτό το απόσπασμα ο διάβολος ισχυρίζεται ότι έχει εξουσία σε όλα τα βασίλεια της οικουμένης. Με άλλα λόγια, ισχυρίζεται ότι είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου. Είναι αυτός ο ισχυρισμός του ψεύτικος; Σύμφωνα με τα αποσπάσματα που έχουμε διαβάσει, όχι.

Άλλωστε αν ήταν, ο Ιησούς Χριστός θα αντέκρουε αυτό τον ισχυρισμό λέγοντας του ότι είναι ψεύτικος. Δεν το έκανε όμως. Αντίθετα αυτό που έκανε είναι να τον αντικρούσει με το απόσπασμα της γραφής που λέει: "Θέλεις προσκυνήσει Κύριον τον Θεόν σου, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει" (Ματθ.δ:8).

Αλλά ποιος άραγε ήταν αυτός που έδωσε στο διάβολο αυτή την εξουσία πάνω στον κόσμο; Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ που την έλαβε από τον Θεό στη Γέν.α:26-28 και την πέρασε στον διάβολο με την πτώση του. Από κείνη την ημέρα και έπειτα, ο διάβολος είναι ο άρχοντας του κόσμου αυτού.      

Η γνώση του ποιος είναι ο άρχοντας του κόσμου αυτού μπορεί να μας βοηθήσει πολύ στο να καταλάβουμε ποιος είναι αυτός που προκαλεί τέτοια πράγματα όπως πείνες, σεισμούς, πλημμύρες και άλλες καταστροφές που συμβαίνουν στον κόσμο.

Αν και οι άνθρωποι πολύ συχνά κατηγορούν τον Θεό γι' αυτές τις καταστροφές, εκείνος ο οποίος είναι ο πραγματικός υπεύθυνος δεν είναι άλλος από τον άρχοντα αυτού του κόσμου, τον διάβολο.

Είναι εξαιτίας της καταδυνάστευσης του που "πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νυν" (Ρωμ.η:22).

Δεν ήταν αρχικά έτσι, αφού την έκτη ημέρα διαβάζουμε ότι "είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε. και ιδού ήσαν ΚΑΛΑ ΛΙΑΝ" (Γέν.α:31).

Εντούτοις, επειδή ο Αδάμ παράδωσε την εξουσία του πάνω στην κτίση στον διάβολο, η κτίση δεν είναι πλέον "καλή λίαν" αλλά "συστενάζει και συναγωνιά" και είναι υποταγμένη στην ματαιότητα (Ρωμ.η:20).

Στην "παροιμία κατά του βασιλέως της Βαβυλώνος" που δίνεται στον Ησαΐα ιδ και η οποία, όπως τα εδάφια 12-15 του ίδιου κεφαλαίου δείχνουν, αναφέρεται στον διάβολο, αυτός περιγράφεται σαν "ο ποιών την γην να τρέμη, ο σείων τα βασίλεια, ο ερημόνων την οικουμένη και καταστρέφων τας πόλεις αυτής" (Ησαΐας ιδ:16-17).

 

3. Ποιος έχει τη δύναμη του θανάτου;

Πέρα από τις συμφορές που αναφέραμε παραπάνω και για τις οποίες οι άνθρωποι έχουν κατηγορήσει τον γεμάτο αγάπη επουράνιο Πατέρα μας, Αυτός έχει επίσης κατηγορηθεί σαν ο αρχιτέκτονας του θανάτου. Όντως, πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ανθρώπους να λένε "ο Θεός τον πήρε" όταν κάποιος πεθαίνει;

Πόσες φορές αλήθεια διάφοροι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να παρηγορήσουν τους συνάνθρωπους τους με την ιδέα ότι τους νεκρούς τους έχει πάρει ο Θεός για να είναι μαζί του στον ουρανό, και επομένως ο θάνατος είναι φίλος!!!

Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήρθε "διά να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία" (Ιωάν.ι:10).

Αλλά αλήθεια για ποια άφθονη ζωή θα μπορούσαμε να μιλάμε αν ο Θεός είναι ο αίτιος του θανάτου;

Μπορεί αλήθεια ο Θεός, ο δημιουργός της ζωής, να είναι ο αρχιτέκτονας του ακριβώς αντίθετου;

Είναι αλήθεια ο θάνατος μια χαρούμενη ελπίδα, ένας φίλος που μας φέρνει κοντύτερα στο Θεό;

Η Βίβλος σε όλες αυτές τις ερωτήσεις λέει ΟΧΙ. Αρχίζοντας από την ερώτηση σχετικά με το ποιος είναι ο αίτιος του θανάτου, ας πάμε στην προς Εβρ.β:14:

"Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος και αυτός [αναφέρεται στον Ιησού Χριστό] παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον"

Ποιος έχει το κράτος, την δύναμη, του θανάτου; Ποιος είναι αυτός που σκοτώνει ανθρώπους σε "ατυχήματα"; Ο Θεός ο οποίος έδωσε τον Γιο Του για τον καθένα απ' αυτούς τους ανθρώπους ή ο εχθρός της ζωής, ο διάβολος; Η Βίβλος λέει ο διάβολος. Ο Ιησούς Χριστός είπε στο Ιωάν.η:44 σχετικά με τον διάβολο:

"Εκείνος [ο διάβολος] ήτο απ' αρχής ανθρωποκτόνος"

Πιθανόν δεν θα μπορούσε να γίνει πιο ξεκάθαρο ποιος είναι εκείνος που προκαλεί τον θάνατο. Αυτός δεν είναι άλλος από τον διάβολο που έχει το κράτος του θανάτου και που ήταν από την αρχή ανθρωποκτόνος, φονιάς.

Αν ο Θεός ήταν αυτός που προκαλούσε τον θάνατο, θα τον κρατούσε και στην νέα γη και ουρανό που περιγράφονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Αλλά δεν θα τα κρατήσει. Όπως η Αποκάλυψη 20:κ:14 μας λέει:

"Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός"

Στη νέα γη και τον νέο ουρανό δεν θα υπάρχει θάνατος αφού δεν θα υπάρχει πλέον ο αρχιτέκτονας του θανάτου, ο διάβολος ο οποίος και αυτός θα καταλήξει στην ίδια "λίμνη του πυρός" (Αποκ.κ:10).

Έχοντας δει ότι ο αρχιτέκτονας του θανάτου δεν είναι άλλος από τον διάβολο, δεν θα πρέπει να έχουμε καμία δυσκολία στο να κατανοήσουμε ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι φίλος.

Παρόλα αυτά, η ιδέα ότι ο θάνατος είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή ένας φίλος που σε φέρνει κοντύτερα στον Θεό, φαίνεται να κυριαρχεί σ' ένα μεγάλο μέρος των Χριστιανών.

Για πολλούς Χριστιανούς, η δοξασμένη ελπίδα της επιστροφής του Κυρίου Ιησού Χριστού και της αρπαγής σ' αυτόν (Α’ Θεσ.δ:13-18) έχει αντικατασταθεί από την λυπηρή προσδοκία του θανάτου και του τάφου.

Εντούτοις, ο λόγος δεν συμφωνεί μ' αυτή την ιδέα. Η Α΄Κορ.ιε:26 μας λέει:

"έσχατος ΕΧΘΡΟΣ καταργείται ο θάνατος."

Ο θάνατος είναι ένας εχθρός όπως ο αρχιτέκτονας του είναι ένας εχθρός. Και οι δυο θα καταστραφούν στο τέλος. Δεν ζούμε περιμένοντας την μέρα που θα πεθάνουμε αλλά την ημέρα της επιστροφής του Κυρίου όταν θα απαντήσουμε τον Κύριον "εις τον αέρα και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου" (Α’ Θεσ.:17).

 

4. "Είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους"

Περισσότερη πληροφόρηση σχετικά με το διάβολο δίνεται στο Ιωάν.η:44 όπου ο Ιησούς Χριστός μιλώντας γι' αυτόν είπε:

"Εκείνος ήτο απ' αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αλήθεια, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους."

Πέρα από ανθρωποκτόνος, αυτό το απόσπασμα μας λέει ότι ο διάβολος είναι ψεύτης και μάλιστα ο πατέρας αυτού του ψεύδους.

Αυτός παράγει όλες αυτές τις φιλοσοφίες, θεωρίες, θρησκείες οι οποίες πηγαίνουν αντίθετα στο λόγο του Θεού, και επομένως είναι ψεύδη.

Γι’ αυτό οι άνθρωποι απατούν και ψεύδονται ο ένας προς τον άλλον;

 

"Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα"

Ακόμη περισσότερη πληροφόρηση σχετικά με το διάβολο και την μάχη εναντίον του, δίνεται στην Εφες.ς:10,11

"το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω, και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδυθήτε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου"

Όπως το παραπάνω απόσπασμα μας λέει, ο διάβολος είναι κάποιος ο οποίος κατεργάζεται μεθοδείες, δηλαδή πανούργα πλάνα που μοναδικό σκοπό έχουν να μας παγιδεύσουν και να μας αιχμαλωτίσουν.

Μερικές φορές φαίνεται δύσκολο να πιστέψουμε πόσο μακριά μπορεί να πάει για να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του. Μπορεί να χρησιμοποιήσει τον καθένα που θα του δώσει πρόσβαση, ακόμα και τον καλύτερο μας φίλο ή ακόμη και τους γονείς μας.

Καθένας που δεν έχει το μυαλό του σε αρμονία με τον λόγο του Θεού είναι χρήσιμος για τις επιδιώξεις του.

Εντούτοις, αν και πολλές φορές είναι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του διαβόλου, ο λόγος μας προειδοποιεί ότι η μάχη δεν είναι ενάντια σε ανθρώπους:

Εφες.ς:12-13 "διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα την πονηρά, και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε."

Η μάχη ενάντια στον διάβολο είναι μια πνευματική μάχη και για να πετύχουμε σ' αυτή την μάχη θα πρέπει να φορέσουμε την πανοπλία του Θεού.

 

Η πανοπλία του Θεού

Τα μέρη τα οποία αποτελούν την πανοπλία του Θεού περιγράφονται στην Εφες.ς:14-17:

"Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν, και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης. Επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα. Και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού"

Όπως μπορούμε να δούμε δεν υπάρχει τίποτα που να λείπει απ' αυτή την πανοπλία. Είναι πραγματικά πλήρης.

Επίσης η δουλειά του κάθε κομματιού αυτής της πανοπλίας δεν είναι τυχαία αλλά αντίθετα έχει την δική της σπουδαιότητα. Ας εξετάσουμε λοιπόν μερικά από τα μέρη αυτής την πανοπλίας σε μεγαλύτερο βάθος.

 

"περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν"

Η πρώτη οδηγία η οποία μας δίνεται σχετικά με την πανοπλία του Θεού είναι να περιζωστούμε την οσφύ μας με αλήθεια. Η κατανόηση του ρόλου της ζώνης σε μια φυσική πανοπλία θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον ρόλο της ζώνης της αλήθειας στην πανοπλία του Θεού.

"Η στρατιωτική ζώνη.....ήταν μια ισχυρή ζώνη σχεδιασμένη για να κρατάει το σώμα, και την ίδια στιγμή να καλύπτει το μέρος εκείνο της κοιλιάς το οποίο μπορεί να έμενε απροστάτευτο από τον θώρακα.

Μερικές ζώνες, όντως, φαίνεται ότι αποτελούσαν ένα συστατικό μέρος του θώρακα, σχεδιασμένο να τον κρατάει περισσότερο σταθερό.

Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι η δουλειά της ζώνης ήταν να κρατάει το σώμα σταθερό κατά την μάχη.

Περνώντας τώρα από την φυσική πανοπλία στην πανοπλία του Θεού, το παραπάνω απόσπασμα μας λέει να σφίξουμε την οσφύ μας με αλήθεια. Αυτή η οσφύ δεν είναι η φυσική οσφύ ή μέση αλλά οι "οσφύες της διάνοιας" μας (Α’ Πέτρ.α:13), του μυαλού μας.

Η ζώνη η οποία μπορεί να κρατήσει σφιχτό το κέντρο, την "μέση" του μυαλού μας είναι η αλήθεια, που με την σειρά της δεν είναι άλλη από τον λόγο του Θεού (Ιωάν.ιζ:17).

 

"ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης"

Το δεύτερο μέρος της πανοπλίας είναι ο θώρακας της δικαιοσύνης. Αυτή δεν είναι η δική μας "δικαιοσύνη" των καλών έργων. Ο λόγος του Θεού λέει ότι τα καλά έργα δεν μπορούν να μας κάνουν δίκαιους ενώπιον του Θεού (Ρωμ.γ:28).

Η δικαιοσύνη για την οποία ο λόγος του Θεού μας μιλάει εδώ είναι η δικαιοσύνη την οποία λάβαμε την ημέρα που πιστέψαμε στον Κύριο Ιησού και στην ανάσταση Του από τους νεκρούς (Ρωμ.ι:9-10).

Είναι αυτή η δικαιοσύνη, που δίνει ο Θεός δωρεάν, η οποία αποτελεί τον θώρακα στην πανοπλία του Θεού. Αφού η δουλειά του θώρακα είναι να προστατεύει το στήθος και ειδικά την καρδιά, όσο έχει κανείς στην θέση του αυτόν τον θώρακα - δηλαδή όσο έχουμε βάλει βαθιά στο μυαλό μας ότι είμαστε δίκαιοι ενώπιον του Θεού τώρα και για πάντα, χωρίς έργα - θα έχει την καρδιά του (το βαθύτερο μέρος του νου του) προστατευμένη, από διάφορες ασθένειες (βλέπε κατάκριση κτλ.) που πηγάζουν από την ιδέα ότι η σχέση μας με τον Θεό βασίζεται στην δική μας "δικαιοσύνη", των έργων.

 

"έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης"

Το τρίτο μέρος της πανοπλίας είναι τα υποδήματα. Όπως γνωρίζουμε τα υποδήματα χρειάζονται για να κάνουν εύκολη την κίνηση. Στην περίπτωση της πανοπλίας του Θεού, τα υποδήματα τα οποία πρέπει να φορέσουμε είναι τα υποδήματα της ετοιμασίας "του ευαγγελίου της ειρήνης". Η υπόδηση μ' αυτά τα υποδήματα σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι, να κινηθούμε (αυτό κάνει κανείς με τα υποδήματα) για την ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, δηλαδή του λόγου του Θεού, οποτεδήποτε ο προμηθευτής της πανοπλίας (ο Θεός) μας καλεί, χωρίς αναστολές.

 

"επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως"

Το τέταρτο κομμάτι της πανοπλίας είναι η ασπίδα της πίστεως. Πίστη σημαίνει να αποδέχεσαι, να πιστεύεις, ότι ο Θεός έχει πει στον γραπτό Του λόγο ή μέσω των φανερώσεων του αγίου πνεύματος που ενεπλέκουν ακοή μηνυμάτων από τον Θεό (γλωσσολαλιά με διερμηνεία, προφητεία, λόγος γνώσης, λόγος σοφίας, διακρίσεις πνευμάτων).

"Αναλαμβάνω την ασπίδα της πίστεως" απλά σημαίνει ότι πιστεύω αυτά που ο Θεός έχει πει. Μόνο πιστεύοντας όλα όσα ο Θεός λέει, μέσω της Βίβλου και του πνεύματος, θα έχουμε τόση προστασία όση προστασία δίνει η ασπίδα σ' έναν πολεμιστή.

 

"και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού"

Το τελευταίο μέρος της πανοπλίας του Θεού είναι επιθετικό και είναι η "μάχαιρα του Πνεύματος", δηλαδή η μάχαιρα που δίνεται από το Θεό που είναι το Πνεύμα. Αυτό το μαχαίρι είναι ο λόγος του Θεού. Όσο περισσότερο λόγο έχει βάλει κανείς στην καρδιά του, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να χρησιμοποιήσει το μαχαίρι αυτό.

Και όπως η προς Εβρ.δ:12 μας λέει: "ο λόγος του Θεού είναι ζών και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν".

Ο λόγος του Θεού είναι το καλύτερο και αποτελεσματικότερο όπλο το οποίο θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε, για τον πνευματικό μας αγώνα.

 

"μεγαλύτερος είναι εκείνος όστις είναι εν υμίν, παρά όστις είναι εν τω κόσμω"

Πιστεύω ότι μέχρι τώρα έχουμε κερδίσει πολλές πληροφορίες σχετικά με τον εχθρό, τις πρακτικές του και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.

Ο διάβολος είναι και θα συνεχίσει να είναι δραστήριος. Θα εξαφανιστεί τελειωτικά μόνο όταν θα ριχτεί στην λίμνη του πυρός (Αποκ.κ:10).

Εντούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι στο μεσοδιάστημα είμαστε απροστάτευτοι. Ο Θεός μας έχει δώσει την πανοπλία του έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να σταθούμε νικητές απέναντι στον διάβολο.

Ο Θεός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον διάβολο και παρά την μάχη η οποία μπορεί να υπάρχει, το μυαλό μας πρέπει να είναι επικεντρωμένο στον Θεό και την δύναμη Του και όχι στον διάβολο και τον απαίσιο χαρακτήρα του. Η Βίβλος δεν μας έδωσε την πληροφόρηση που είδαμε για να μας φέρει φόβο αλλά για να μας κάνει γνώστες της πραγματικότητας.

Α’ Ιωάν.δ:4 "Σεις εκ του Θεού είσθε, τεκνία, και ενικήσατε αυτούς. ΔΙΟΤΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΥΜΙΝ, ΠΑΡΑ ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ."

Ο Θεός είναι μεγαλύτερος από τον διάβολο. Αυτός είναι και ο λόγος που υπόσχεται στον λόγο Του μια νικηφόρα ζωή σε ένα κόσμο ο οποίος δεν κυβερνάτε απ’ Αυτόν.

Ρωμ.η:35 "Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στεναχώρια, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα;"

Ρωμ.η:37-39 "ΑΛΛ' ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ ΥΠΕΡΝΙΚΩΜΕΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝΤΟΣ ΗΜΑΣ. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίσει ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών."

Ο Θεός δεν έχει ποτέ υποσχεθεί ότι δεν θα συμβεί ποτέ μια πείνα στην περιοχή μας. Αυτό που έχει υποσχεθεί είναι ότι κατά την διάρκεια της πείνας ή του οποιοδήποτε άλλου αρνητικού πράγματος που ο άρχοντας του κόσμου τούτου μπορεί να μηχανευτεί, ο Θεός όχι μόνο θα μας συντηρήσει αλλά θα μας βγάλει ΥΠΕΡΝΙΚΗΤΕΣ.

Η ζωή που ο Θεός έχει για μας δεν είναι μια ζωή αιχμαλώτου από τον διάβολο. Αυτή ήταν η ζωή που είχαμε πριν να πιστέψουμε. Η ζωή την οποία ο Θεός έχει για μας είναι μια ζωή περίσσια. Όπως η προς Κορινθίους Β μας λέει:

Κορ.Β β:14 "Πλην, χάρις εις τον Θεόν όστις πάντοτε κάμνει ημάς να θριαμβεύωμεν διά του Χριστού, και φανερώνει εν παντί τόπω δι' ημών την οσμήν της γνώσεως αυτού."

Ο Θεός πάντα θα μας οδηγεί σε θρίαμβο καθώς κοιτάζουμε σ' Αυτόν και τον λόγο Του. Παρ' όλα αυτά, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν και "πονηρές [κακές] ημέρες", αφού από τον λόγο γνωρίζουμε ότι τέτοιες ημέρες θα υπάρξουν αφού υπάρχει εχθρός.

Ακόμα όμως και σ' αυτές τις ημέρες, όταν κάνουμε αυτά που ο λόγος λέει [δηλαδή είμαστε σώφρονες, μυαλωμένοι, δεν κοιμόμαστε αλλά έχουμε τα μάτια μας ανοικτά, φοράμε όλη την πανοπλία του Θεού) ο Θεός πάλι θα μας βγάζει θριαμβευτές.

Αυτός πάντα θα κάνει αυτό που του αναλογεί. Και εμείς λοιπόν θα πρέπει να κάνουμε σίγουρο ότι κάνουμε αυτό που μας αναλογεί και δεν αγνοούμε τα διανοήματα του διαβόλου.