Δανιήλ θ:24-27

Η προφητεία αυτή αναφέρεται σε μια μεγάλη χρονική περίοδο, η οποία συνολικά είναι εβδομήντα εβδομάδες, οι οποίες χωρίζονται σε τρεις ομάδες.

·     Επτά εβδομάδες,

·     εξήντα δύο εβδομάδες και

·     μία εβδομάδα.

Η λέξη εβδομάδα, κατά τον λόγο, αναφέρεται σε μία επτάδα ετών και όχι ημερών, (Αριθμ.ιδ:34, Ιεζ.δ:6).

Η αρχή της περιόδου των 70 εβδομάδων αναφέρεται σε απόλυτη χρονική ακρίβεια δηλαδή θα αρχίσει από την έκδοση του προστάγματος για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ (Δαν.θ:25). Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο της προφητείας είναι, ότι αναφέρεται σε διαφορετικούς ηγήτορες. Ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται ως ηγούμενος στο Δαν.θ:25, που θα έρθει. 

Η περίοδος των πρώτων 69 εβδομάδων (7+62) αναφέρεται στην εμφάνιση του πρώτου ηγούμενου, του Μεσσία του Ισραήλ, που είναι ο Ιησούς Χριστός.

Μετά τις 62 εβδομάδες, ο Χριστός «θα εκκοπή» και η Ιερουσαλήμ θα καταστραφεί από τους πρόδρομους του δεύτερου ηγέτη, που πρόκειται να έλθει, ο Αντίχριστος (Δαν.θ:26).  

Έτσι απομένει η τελευταία εβδομάδα η 70^η στην αρχή της οποίας γίνεται μια συμμαχία μεταξύ του λαού Ισραήλ, και του δεύτερου ηγέτη, του Αντίχριστου. Την οποία συμμαχία στη μέση της εβδομάδος, στο τέλος των πρώτων 3 ½  χρόνων, ο Αντίχριστος θα την προσβάλλει, στήνοντας το βδέλυγμα της ερημώσεως μέσα στο ναό, με φοβερές συνέπειες της πράξης του αυτής (Δαν.θ:27).

Αναλυτικότερα, η έναρξη των 70 εβδομάδων του Δανιήλ άρχισε όταν δόθηκε από το βασιλιά της Περσίας Αρταξέρξη το 445 π.Χ. η εντολή στον Νεεμία να ξαναχτιστεί η Ιερουσαλήμ. (Νεεμ.β:1-26)

Οι πρώτες επτά εβδομάδες (7 εβδ. Χ 7 έτη=49 έτη) αφορούν το χρόνο που χρειάστηκε να ξαναχτιστεί η Ιερουσαλήμ. Οι επόμενες εξήντα δύο εβδομάδες (62 εβδ. Χ 7 έτη=434 έτη) αφορούν το χρονικό διάστημα που θα περνούσε μέχρι «να εκκοπή ο Χριστός» (Δαν.θ:26). Οι δύο αυτές περίοδοι των επτά και εξήντα δύο εβδομάδων, μας κάνουν 69 εβδομάδες που επί 7 έτη κάθε εβδομάδα μας δίνουν 483 έτη.  Αυτά τελείωσαν όταν ο Ιησούς Χριστός απορρίφθηκε από τον λαό Ισραήλ και σταυρώθηκε το 32 μ.Χ.

Από το 445 π.Χ., που δόθηκε από τον βασιλιά της Περσίας η εντολή της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ, μέχρι το 32 μ.Χ. που εκκόπει ο Χριστός δεν είναι 483 έτη (69 εβδ. Χ 7 έτη=483 έτη), αλλά 476 έτη, διότι. Οι Ιουδαίοι ακολουθούσαν το σεληνιακό έτος των 360 ημερών, και όχι το ηλιακό έτος των 365 ημερών, και του 1/4 για το δίσεκτο έτος που ακολουθούμε σήμερα.  Έτσι έχουμε 69 εβδ. Χ 7 έτη=483 έτη Χ 360 ημ. του σεληνιακού έτους=173.880 ημέρες.  Διαιρώντας τώρα τις 173.880 ημέρες δια του 365 και 1/4 του ηλιακού έτους, έχουμε 476 έτη.

Η προφητεία συνεχίζει και λέει ότι μετά το θάνατο του πρώτου Ηγέτη, του Μεσσία, θα έρθει ο λαός του δεύτερου ηγέτη «να αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριον» (Δαν.θ:26).

Το γεγονός που συνέβη ύστερα από 40 χρόνια, το 70 μ.Χ. όπου καταστράφηκε η πόλη της Ιερουσαλήμ, επαληθεύει την προφητεία του Ιησού Χριστού (Ματθ.κδ:1-2). Τότε ο Τίτος, γιος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βεσπασιανού, κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και την κατέσκαψε, ισοπέδωσε, μαζί με το ναό.

Στην προφητεία του Δανιήλ, θ:27, αναφέρεται η εμφάνιση ενός παγκόσμιου ηγέτη, που η διάρκεια της εξουσίας του θα είναι μια εβδομάδα δηλαδή 7 χρόνια, τα χρόνια του Αντίχριστου. 

Από την ημερομηνία που κόπηκε ο Χριστός μέχρι την εμφάνιση του Αντίχριστου, μεσολαβεί μια χρονική περίοδος ακαθόριστης διάρκειας, που είναι η περίοδος της χάρης του Θεού, για τον καθένα που θ’ αναγνωρίσει τον Ιησού Χριστό προσωπικό του Σωτήρα.

Η περίοδος της χάρης θα τελειώσει με την αρπαγή της νύμφης, της εκκλησίας του Χριστού, και την εμφάνιση του παγκόσμιου ηγέτη, του Αντίχριστου.

Τι κάνει όμως ο Αντίχριστος, τα πρώτα τριάμισι χρόνια; Στο διάστημα αυτό προσπαθεί να αντιγράφει κατά το δυνατόν το έργο του Ιησού Χριστού, ώστε να εξαπατήσει τον κόσμο ως ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΥ και ν’ αναγνωριστεί παγκόσμιος ηγέτης.  Είναι η εποχή της συμμαχίας του με τον Ισραήλ, την οποία θα καταργήσει, μόλις θυσιάσει μέσα στο ναό, στην αρχή της δεύτερης τριετίας.

   

Σχετικά με τον Αντίχριστο:

Ψαλμ.β:1-6 Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού, λέγοντες, Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ' ημών τας αλύσεις αυτών. Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς. Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς. Αλλ' εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.

Δαν.ζ:13,14 Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.

Αποκ.ιζ:14 Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων, και όσοι είναι μετ' αυτού είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.

Β’ Θεσ.β:8 και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού·

Φιλ.β:9-11 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.