Ο Πνευματικός πόλεμος με όπλο την Αγία Γραφή

 

Βρισκόμαστε στην έρημο, μέσα στη κάψα του ήλιου. Εκεί βρίσκονται και δύο πρόσωπα γνωστά σε όλους μας. Ο Θεός και ο διάβολος. Διαδραματίζεται μια σκηνή η οποία έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν αν και σε διαφορετικές εξωτερικές συνθήκες.

Και όχι μόνο αυτό, στο παρελθόν ο διάβολος ήταν πάντα ο ένας πρωταγωνιστής. Ο άλλος, όμως, ήταν ο Αδάμ,  και ο λαός Ισραήλ, ο πρωτότοκος γιος του Θεού όπως αποκαλείται ο Ισραήλ στην Έξοδο δ:22.

Είναι μια μάχη στην οποία όλοι ζούμε. Από τη στιγμή που θα μας αναγεννήσει το Πνεύμα του Θεού ως την ώρα που ο Κύριος θα μας πάρει στην δόξα. Είναι μια μάχη που την ζούμε κάθε μέρα, και πολλές φορές μέσα στη μέρα.

Κάθε φορά που γίνεται αυτή η μάχη, κάθε φορά ο Σατανάς θα πει ένα ψέμα, ή την μισή αλήθεια, και αυτή διαστρεβλωμένη οπότε παύει να είναι αλήθεια, και ο άλλος προσπαθεί ή δεν προσπαθεί να αντισταθεί.

Στον κήπο της Εδέμ η ιστορία είναι γνωστή. Πολλοί ερμηνευτές, σχολιαστές θα πουν ότι η ιστορία είναι φανταστική, μυθική, αλληγορική κάποιοι άλλοι.

Πριν προχωρήσουμε να πούμε πως πιστεύουμε ότι η ιστορία όπως την διαβάζουμε είναι αληθινή, είναι ιστορική αλήθεια. Συνέβη, όπως περιγράφεται. Και ο λόγος είναι πως ο Χριστός και οι απόστολοι μιλούν για την ιστορία αυτή και την σχολιάζουν στην Καινή Διαθήκη σαν συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός.

Αν κάποιος λοιπόν, πιστεύει στην αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης, τότε υποχρεωτικά δέχεται την μαρτυρία του Χριστού και των αποστόλων και για την ιστορική αξιοπιστία της Παλαιάς Διαθήκης.

Δεν είναι αυτά εβραϊκοί μύθοι τους οποίους εμείς οι χριστιανοί Έλληνες μπορούμε με ευκολία να πετάξουμε. Είναι λόγος Θεού.

Ο Σατανάς λοιπόν, πιάνει κουβέντα με την Εύα, και από την πρώτη στιγμή που ανοίγει το στόμα του, αυτό που βγαίνει είναι διαστρεβλωμένη αλήθεια:

Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;

Θα πει κάποιος, «ο Σατανάς είτε είναι ανόητος, είτε κάνει τον ανόητο». Ο Θεός δεν το έχει πει αυτό. Αυτή είναι η αλήθεια, ο Θεός ποτέ δεν έχει πει κάτι τέτοιο.

Για τον Σατανά όμως, είπε ο Χριστός, αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους (Ιωάν.η:44).

Είναι στην φύση του να διαστρεβλώνει τα πάντα. Και θα κάνει τα πάντα για να μας πείσει πως ο Θεός δεν είναι καλός και ο νόμος Του είναι παράλογος και κυρίως, εξοντωτικός. Δεν σε αφήνει να ζήσεις, σε πνίγει.

Θα μεγεθύνει τις απαγορεύσεις, θα τις παρουσιάσει αβάσταχτα φορτία, που είναι αδύνατο να τα σηκώσει ο άνθρωπος.

Προς στιγμήν η Εύα απαντάει σωστά, αλλά ήδη έχει αρχίσει να πέφτει στην παγίδα. Προσέξτε πως απαντάει:

Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ' αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε.

Από εδώ και πέρα όμως, κάνει δύο λάθη.

Το πρώτο λάθος είναι στην απαγόρευση του Θεού:

είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ' αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν.

Αυτό είχε πει ο Θεός; Ο Θεός είπε να μην φάτε, όχι να μην αγγίξετε τον καρπό. Τελικά η Εύα αρχίζει και πέφτει στην παγίδα. Μεγεθύνει από μόνη της την απαγόρευση. Γράφει εξάλλου ο απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη ότι η Εύα «εξαπατήθηκε» (Α΄ Τιμ.β:14).

Το δεύτερο λάθος της Εύας βρίσκεται στις συνέπειες. Η Εύα απάντησε πως η προειδοποίηση του Θεού ήταν: δια να μη αποθάνητε. Αυτό είχε πει ο Θεός; Ο Θεός είχε πει στη Γέν.β:16-17:

Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ' αυτού· διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Η προειδοποίηση του Θεού ήταν πως «εξάπαντος θα πεθάνουν». Μια πολύ σημαντική έμφαση στα εβραϊκά, που φαίνεται και στη μετάφραση. Αν το μεταφράζαμε λέξη προς λέξη θα ήταν ως εξής: καθ’ ήν ημέρα φάγης απ’ αυτού, πεθαίνοντας θα πεθάνεις. Να είσαι πιο πολύ και από σίγουρος πως θα πεθάνεις.

Την αυστηρή αυτή απαγόρευση η Εύα, αυτό το «πεθαίνοντας θα πεθάνεις» το έκανε «δια να μη αποθάνητε».

Ξέρετε τι εύκολο πράγμα είναι να δεχθούμε τα ψέματα του Σατανά; Πολύ εύκολο. Το κάνουμε κάθε μέρα. Για αυτό και αμαρτάνουμε. Γιατί δεχόμαστε τα ψέματά του. Η αλήθεια για το τι πραγματικά έχει πει ο Θεός δεν βασιλεύει στο νου και την καρδιά μας, και άρα δεν μας ελευθερώνει.

Παραδεχόμαστε του Σατανά τη διεστραμμένη αλήθεια και προσπαθούμε με αυτή να βγάλουμε νόημα για την ζωή μας.

Η Εύα μέχρι τώρα, έχει διογκώσει αυτό που ζήτησε ο Θεός και έχει συρρικνώσει τις συνέπειες. Με το μυαλό της παίζει με αυτά που ακούει.

Στο κάτω-κάτω το φίδι μιλάει. Και το φίδι ήταν το φρονιμότερο των ζώων. Η λέξη «φρονιμότερο» ταυτόχρονα σημαίνει και το πιο «πανούργο», το πιο καπάτσο. Όπως και να έχει το φίδι δεν ήταν απειλή. Δεν ήταν ένα πλάσμα που δεν το είχε ξαναδεί. Το ήξερε, ήταν στον Κήπο της Εδέμ. Αυτό δεν κάνει ο Σατανάς πάντα; Μετασχηματίζεται ακόμη και ως άγγελος φωτός γράφει στην Καινή Διαθήκη. Το ίδιο και οι διάκονοι του, οι υπηρέτες του (Β΄ Κορ.ια:14-15). Δεν θα έρθει ποτέ σαν τέρας να μας τρομάξει. Με κάποιο τρόπο που να μην νοιώθουμε ότι μας απειλεί θα πει το ψέμα του.

Η Εύα λοιπόν, είναι έτοιμη να δεχθεί την κατηγορία:

Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.

Ποια είναι η κατηγορία; Πως ο Θεός δεν είναι τόσο καλός όσο νομίζεις. Δεν θέλει να γίνετε και εσείς θεοί και να γνωρίζετε τι πρέπει και τι δεν πρέπει, τι είναι σωστό και λάθος όπως εκείνος το γνωρίζει. Και μην στεναχωριέσαι, δεν θα πεθάνετε. Ο Θεός το λέει αυτό για να μην απολαύσετε όλα όσα μπορείτε να απολαύσετε. Τίποτα δεν θα γίνει. Αντίθετα θα ζήσεις όλα όσα σου απαγορεύει.

Και η Εύα τι κάνει; Το σκέφτεται ακόμη περισσότερο, το σκέφτεται, και προχωράει:

Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν· και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε· και έδωκε και εις τον άνδρα αυτής μεθ' εαυτής, και αυτός έφαγε.

Το είδε, το επιθύμησε, το έφαγε, και τι έγινε; Ο θάνατος ήρθε:

Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον (Ιάκ.α:14-15).

Η Εύα είχε πειστεί πως ο κήπος δεν ήταν αρκετός αφού δεν μπορούσε να φάει από εκείνο το δέντρο. Και εκεί έκανε λάθος. Ο Θεός είχε πει στον Αδάμ πως «ελεύθερα» μπορείτε να τρώτε από όποιο δέντρο θέλετε. Και αυτό η Εύα δεν το κράτησε. Όταν το φίδι την ρώτησε αν πράγματι δεν μπορούν να φάνε από κανένα δέντρο, η Εύα απάντησε πως από όλα τα δέντρα μπορούν να φάνε. Εκείνη τη λέξη «ελευθέρως» την έβγαλε. Βγάζοντάς την όμως, αφαίρεσε όλη τη γενναιοδωρία και την αγάπη του Θεού. Όλος ο κήπος, όλες οι ευλογίες, η παρουσία του Θεού, η δυνατότητα να κυριεύσουν όλη τη γη, όλα έγιναν μικρά και ασήμαντα, αφού για ένα δέντρο ο Θεός είχε πει «όχι». Όλα τα άλλα ήταν ανάξια λόγου. Τίποτα δεν μετρούσε όσο εκείνο το δέντρο και ο καρπός του.

Αυτό κάνει και σήμερα. Αυτό έκανε πάντα. Θα πάρει την απαγόρευση του Θεού, και θα στη μεγαλώσει τόσο πολύ, θα σε πείσει για το ότι δεν ξέρεις τι χάνεις και θα εξαπατήσει. Ο λόγος του Θεού ονομάζει αυτές τις επιθυμίες «απατηλές». Δηλαδή επιθυμίες που απατούν, που ξεγελάνε. Σου υπόσχονται κάτι και δεν στο δίνουν. Και ο παλαιός άνθρωπος λέει ο λόγος του Θεού φθείρεται σε αυτές τις επιθυμίες:

να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας (Εφεσίους 4:22).

Ποιο νομίζετε ήταν το βασικό λάθος της Εύας, τώρα που έχουμε την ιστορία φρέσκια στο νου μας; Η Εύα απατήθηκε, έτσι λέει ο λόγος του Θεού. Απατήθηκε γιατί δεν στηρίχθηκε, δεν πίστεψε, ξέχασε, δεν χρησιμοποίησε, ό,τι θέλετε από αυτά βάλτε, αυτό που ο Θεός είχε πει. Η αλήθεια του Θεού για τη ζωή τους, ατόνησε στο νου της, στην καρδιά της, και το ψέμα βρήκε χώρο και θρονιάστηκε.

Η αλήθεια ήταν πως ήταν «βασιλιάδες», αυτή και ο Αδάμ. Ο Θεός τους έδωσε εξουσία πάνω σε όλη τη δημιουργία. Τους έδωσε τον κήπο να τον φυλάνε και να τον καλλιεργούν. Τους ανέθεσε να μιμούνται ό,τι έκανε ο Θεός στο σύμπαν, να το κάνουν και εκείνοι στον Παράδεισο και αργότερα σε όλη τη γη. Όλα αυτά με τον όρο της υπακοής. Με το δέντρο να τους θυμίζει πως υπάρχει κάποιος πάνω από αυτούς, ο Θεός. Και ο Θεός ζητάει την υπακοή τους. Και όλα τα κλώτσησε η Εύα, γιατί τελικά δεν πήρε σοβαρά τα λόγια που ο Θεός τους είχε πει. Την απαγόρευση την διόγκωσε, τις συνέπειες τις ελάττωσε. Την ελευθερία να απολαμβάνουν όλο τον κήπο, την αφαίρεσε. Και καθώς άφησε στην άκρη τα λόγια του Θεού, τα λόγια του Σατανά βρήκαν έδαφος. Απατήθηκε γιατί τα λόγια του Θεού σε αυτήν τελικά έπαψαν να είναι σημαντικά. Αυτό που είδε, της άρεσε, τα λόγια του φιδιού ακούγονταν λογικά, επιθύμησε, όπως λέει ο Ιάκωβος, εκτέλεσε την αμαρτία και πέθανε. Το ίδιο και ο Αδάμ.

Κάθε φορά που ξεγελιόμαστε από τον Σατανά και αμαρτάνουμε, ξεγελιόμαστε γιατί η αλήθεια του Θεού δεν κυριαρχεί στη ζωή μας. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη που έκανε η Εύα. Μεγαλώνουμε τις απαγορεύσεις, μικραίνουμε τις συνέπειες, και τότε ο Θεός φαίνεται κακός και η αμαρτία φυσιολογική. Γιατί; Γιατί η αλήθεια Του δεν κυριαρχεί στη ζωή μας. Γιατί ο Λόγος Του δεν κατοικεί πλούσια μέσα μας. Και επειδή ξεχνάμε την Γραφή που είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα αλλοιώνεται. Ποια πραγματικότητα; Ότι πίσω από κάθε πειρασμό βρίσκεται αυτός που μας μισεί. Και θέλει να μας καταστρέψει. Ότι ο Θεός είναι Αυτός που μας αγαπάει τέλεια και θέλει το καλό μας.

Θα περάσουμε τώρα στον δεύτερο Αδάμ, στον Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Σατανάς, πάλι παρών προσπαθεί να ανατρέψει τα σχέδια του Θεού. Προσπαθεί και εδώ να πείσει τον Χριστό να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, όχι του Θεού, τον εύκολο στη σάρκα. Τον δρόμο που υποθετικά θα τον πήγαινε στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά χωρίς κόπο, χωρίς Σταυρό.

Διαβάζουμε στο Ματθ.δ:1-3^α Τότε ο Ιησούς εφέρθη υπό του Πνεύματος εις την έρημον δια να πειρασθή υπό του διαβόλου, και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπεν.

Αυτά που του είπε, οι τρεις πειρασμοί που του έφερε δεν ήταν τυχαίοι. Ήταν δοκιμασίες στις οποίες ο λαός Ισραήλ είχε αποτύχει να μείνει πιστός. Χρησιμοποίησε ο Κύριός μας αλήθειες από το Δευτερονόμιο η:3, ς:16, και ς:13. Αλήθειες τις οποίες ο πρωτότοκος υιός του Θεού, ο Ισραήλ δεν υπάκουσε. Και έρχεται ο Χριστός ως ο νέος Ισραήλ και ως δεύτερος Αδάμ να υπακούσει και να ξεκινήσει στο δικό Του το πρόσωπο, τον νέο Ισραήλ, την νέα ανθρωπότητα, την καινή κτίση.

Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι (Ματθ. δ:3). Αυτό τι είναι τώρα, αλήθεια ή ψέμα; Τι κάνεις με αυτή την ερώτηση; Πως την απαντάς; Υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί το ποιος είναι ο Χριστός. Εμείς οι άνθρωποι, εγώ τουλάχιστον, θα έλεγα χωρίς να το πολυσκεφτώ: ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Ο Σατανάς βασικά τον προκαλεί: «Αν είσαι αυτός που λες ότι είσαι, Υιός του Θεού, άρα έχεις εξουσία. Γιατί κάθεσαι και πεινάς; Γιατί παιδεύεσαι;»

Ποια είναι η στάση του Χριστού; Ξέρει αδελφοί πως δεν έχει να αποδείξει σε κανέναν τίποτα. Ούτε στο Σατανά, κυρίως στο Σατανά. Δεν του χρωστάει καμιά εξήγηση. Καμιά διευκρίνηση. Δεν παίζει το δικό του παιχνίδι. Γιατί υπάρχει μια αλήθεια γραμμένη στον λόγο του Θεού: Είναι γεγραμμένον, Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού (Ματθ.δ:4). Δεν έχω ανάγκη να κάνω αυτό που λες Σατανά γιατί παρόλο που υπάρχει φυσική πείνα και την νοιώθω (40 μέρες ήταν νηστικός) εντούτοις ο Θεός έχει πει ότι μπορώ να ζήσω με κάθε λόγο που βγαίνει από το δικό Του στόμα και όχι μονάχα με ψωμί. Η αλήθεια Του μου φτάνει.

Το σκηνικό επαναλαμβάνεται δύο φορές ακόμη. Μόνο που αυτή τη φορά ο Σατανάς είναι χαμένος. Γιατί; Γιατί ο δεύτερος Αδάμ, ο Χριστός, η επιτομή του Ισραήλ, που πειράζεται και αυτός στην έρημο όπως ο λαός, ξέρει την αλήθεια, ζει την αλήθεια, χρησιμοποιεί την αλήθεια του λόγου του Θεού. Τα λόγια του Θεού είναι η ζωή Του!

Προσέξτε επίσης πως ο Χριστός δεν διαπραγματεύεται. Όταν έρχεται το ψέμα, αντιτάσσει μια αλήθεια. Και τι κάνει η αλήθεια; Ελευθερώνει! Πώς ελευθερώνει; Ελευθερώνει γιατί παρουσιάζει την πραγματικότητα. Δεν διαστρεβλώνει τα πράγματα.

Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν και στήνει αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού και λέγει προς αυτόν, Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ρίψον σεαυτόν κάτω· διότι είναι γεγραμμένον, Ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, και θέλουσι σε σηκώνει επί των χειρών αυτών, δια να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου (Ματθ.δ:5-6).

Τώρα, γιατί να θέλει κάποιος να το κάνει αυτό; Γιατί να θέλει κάποιος να ανέβει πάνω στην οροφή και να πέσει κάτω για να τον πιάσουν οι άγγελοι; Γιατί; Με ποια λογική; Μόνο αν θέλει να αποδείξει κάτι: Πως μπορεί να χειραγωγήσει τον Θεό; Πως μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Πως έχει δύναμη και εξουσία; Πιθανώς. Αλλά ο Χριστός δεν έχει ανάγκη να δείξει στον Σατανά τίποτα. Ξέρει την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως ο Θεός θα το κάνει όταν υπάρξει ανάγκη. Ο άνθρωπος όμως, δεν μπορεί, δεν πρέπει να βάλει τον Θεό σε δοκιμασία. Το έκανε ο λαός Ισραήλ όταν δεν είχαν νερό να πιουν, και έβαλαν τον Θεό σε δοκιμασία. Και ο Θεός τότε είπε στον Μωυσή να κτυπήσει με τη ράβδο του το βράχο. Η ιστορία βρίσκεται στην Έξοδο ιζ.

Ο τρίτος πειρασμός ήταν και αυτός μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας: Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει προς αυτόν· Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με (Ματθ. 4:8-9). Όλα δικά σου τόσο εύκολα. Χωρίς κόπο. Γιατί να πεις όχι; Γιατί υπάρχει μια αλήθεια που ελευθερώνει, γιατί παρουσιάζει την πραγματικότητα: Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει (Ματθ. 4:10). Να σε προσκυνήσω... είσαι ο Κύριος; Δεν είσαι. Έχεις εξουσία στα χέρια σου και μπορείς να μου τη δώσεις, αλλά δεν θα έχω προσκυνήσει τον Κύριο. Ένας είναι ο Κύριος και Αυτός έχει την εξουσία στα δικά Του τα χέρια.

Για να ζήσουμε την ελευθερία του Χριστού, πρέπει η σχέση μας με το λόγο του Θεού να αναθερμανθεί. Γιατί όπως διαβάσαμε, Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ' εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού (Ιάκ. 1:25).

Η ελευθερία να υπακούω, η δύναμη να υπακούω, περνάει από τον τέλειο νόμο της ελευθερίας, που είναι ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή.  Και όταν εφαρμόζω την Αγία Γραφή είμαι μακάριος.

Η Αγία Γραφή είναι η αλήθεια που ελευθερώνει. Γιατί ελευθερώνει; Γιατί μου δείχνει την αλήθεια για τη ζωή μου. Μου δείχνει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Ενώ ο Σατανάς μου κρύβει την αλήθεια και με κρατάει αιχμάλωτο.

Με τις επιθυμίες της σάρκας προσπαθεί να με ξεγελάσει και μου υπόσχεται αυτά που δεν μπορεί να μου δώσει.  Δίνει, αλλά είναι τόσο φτωχά και τόσο λίγα αυτά που δίνει, όταν κάποιος έχει δοκιμάσει τη χάρη και τη δύναμη του Θεού.

Παράδειγμα: «Δώσε στο έργο του Θεού» ακούμε, και αμέσως έρχεται η σκέψη: «Δώσε, αλλά φρόντισε να ξέρουν ό,τι δίνεις». Το έχετε σκεφτεί; Εγώ πολλές φορές. Και πολλές φορές έχω προσπαθήσει να το κάνω, επιτηδευμένα. Να θέλω να φανώ χωρίς να φαίνεται ότι θέλω. Γιατί; Γιατί μέσα μου πιστεύω πως αυτό μου δίνει αξία. Αυτό με κάνει σημαντικό. Να ξέρουν ότι έδωσα. Ψέμα.

Πως πολεμάς αυτόν τον πειρασμό; Με τον Λόγο του Θεού. Με την αλήθεια που ελευθερώνει. Με την αλήθεια που με σπρώχνει να δω τα πράγματα όπως είναι. Ποια αλήθεια; Ματθαίος 6:1-4, Προσέχετε να μη κάμνητε την ελεημοσύνην σας έμπροσθεν των ανθρώπων δια να βλέπησθε υπ' αυτών· ει δε μη, δεν έχετε μισθόν πλησίον του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς. Όταν λοιπόν κάμνης ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, καθώς κάμνουσιν οι υποκριταί εν ταις συναγωγαίς και εν ταις οδοίς, δια να δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων· αληθώς σας λέγω, έχουσιν ήδη τον μισθόν αυτών. Όταν δε συ κάμνης ελεημοσύνην, ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου, δια να ήναι η ελεημοσύνη σου εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.

Η αλήθεια είναι πως ο Πατέρας μου με βλέπει, και θα μου το ανταποδώσει. Δεν πάει χαμένο αυτό που κάνω. Και τελικά με νοιάζει Αυτός να το ξέρει, και ας μην το μάθει κανένας ποτέ. Η αναγνώριση την οποία επιθυμώ, θα έρθει στο φανερό από τον Θεό. Εκείνος ξέρει πότε. Τώρα όμως όταν κάνω κάτι δεν θα σαλπίσω, δεν θα επιδιώξω να δοξασθώ από τους ανθρώπους, γιατί αν το κάνω αυτό, δεν θα πάρω μισθό. Ο μισθός μου θα είναι ότι οι άνθρωποι με είδαν και τίποτα άλλο. Αυτό που η καρδιά μου επιθυμεί θα μου το δώσει ο Θεός, όπως και όταν θέλει Εκείνος. Για αυτό θα είμαι τόσο προσεκτικός ώστε να μην ξέρει το ένα χέρι τι κάνει το άλλο, γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Θεός με βλέπει όταν «εν τω κρυπτώ» κάνω κάτι. Και αν δεν μπορεί να γίνει εν τω κρυπτώ, δεν το διατυμπανίζω.

Κάθε φορά που πάω να προσφέρω ο,τιδήποτε, και έρχεται ο πειρασμός «να φανείς, όλοι θα σε κοιτάξουν», αντιτάσσω την αλήθεια, το έργο μου στα κρυφά το βλέπει ο Πατέρας μου, και Αυτός θα μου ανταποδώσει.

Αυτή είναι η ελευθερία. Να είμαι ελεύθερος από τα δεσμά αυτά.

Γιατί μόνο τότε δεν με νοιάζει αν θα με δουν ή όχι, αν θα μου πουν μπράβο ή όχι, και θα είμαι γεμάτος χαρά να πάω εγώ να ενθαρρύνω κάποιον για κάτι που έκανε. Χωρίς να με πειράξει αν το κάνει καλύτερα. Είμαι ασφαλής στη γνώμη του Θεού για μένα. Είμαι σίγουρος πως αυτό που υποσχέθηκε, το κάνει. Και αυτό ελευθερώνει.

Στη γειτονιά είναι ένας πραγματικά δύστροπος γείτονας. Ό,τι και να κάνεις τον ενοχλεί. Ώρες-ώρες σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με τον παραλογισμό του και θα ευχόσουν κάποιος να τον βάλει στη θέση του. Ώσπου μια μέρα, κάνει το λάθος. Κάτι γιορτάζουν και η φασαρία συνεχίζεται μετά τα μεσάνυχτα. Είναι και καθημερινή. Και έρχεται η σκέψη: «Τώρα θα δεις! Τόσο καιρό φωνάζει-φωνάζει, τις προάλλες είχαμε τα γενέθλια των παιδιών στις 5 το απόγευμα και μας έφερε την Αστυνομία. Έτσι είσαι. Θα κάνω και εγώ το ίδιο για να δει τι ωραία που είναι». Το κάνεις; Θα κάνεις και εσύ το ίδιο; Τι λέει ο Λόγος του Θεού;

Ποια είναι η αλήθεια για μια τέτοια περίπτωση; Να τον μάθω να μην κάνει τον «έξυπνο»! Διαβάζουμε στη προς Ρωμαίους επιστολή 12:17-21, Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· ει δυνατόν, όσον το αφ' υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν. Η αλήθεια είναι ότι αν πάρω την αστυνομία, θα έχω αφήσει το κακό να με νικήσει, και  δεν θα αφήσω το κακό να με νικήσει. Θα νικήσω την κακία του με το καλό. Θα αφήσω τη δική μου οργή στην άκρη, ώστε η οργή του Θεού να ενεργήσει. Δεν είναι δική μου δουλειά. Η κρίση ανήκει στον Θεό που κρίνει. Η εκδίκηση δεν ανήκει σε μένα. Η δική μου ελευθερία είναι να μην αφήσω το κακό να με νικήσει, αλλά να γίνω σαν το Χριστό.

Τι μπορείς να κάνεις; Την άλλη μέρα το πρωί, όταν θα βγαίνεις και εσύ και αυτός να πάτε στην δουλειά, χαμογέλασε και καλημέρισέ τον. Και αν τον δεις να κουβαλάει τα σκουπίδια από χτες το βράδυ, βοήθησέ τον.

Μα θα με εκμεταλλευτεί, αυτά δεν είναι πράγματα!! Όταν θα έρθει αυτή η σκέψη, χρησιμοποίησε την αλήθεια: Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν.

          Μέσα στο αυτοκίνητο Κυριακή πρωί η οικογένεια έρχεται εκκλησία, όλη η οικογένεια μαζί. Τα παιδιά αρχίζουν και τσακώνονται. «Άκουσες τι είπε ο μικρός;» λέει ο μπαμπάς στη μαμά. «Εσύ το άκουσες;» απαντάει η μαμά και συνεχίζει, «από εσένα τα ακούν αυτά που όλο φωνάζεις στο τηλέφωνο και με όλους τσακώνεσαι». Ο μπαμπάς κοκκινίζει, αρπάζει φωτιά, αρχίζει ο καυγάς, και όλοι φτάνουν στην Εκκλησία αμίλητοι χωρίς να κοιτάνε ο ένας τον άλλον. «Πως τόλμησε να μου μιλήσει έτσι», σκέφτονται και οι δύο, «και μπροστά στα παιδιά, στο δρόμο για την εκκλησία». Επιστρέφουν από την Εκκλησία και κανένας δε μιλάει στον άλλο. Πως αντιδράς; Η γυναίκα σκέφτεται, «αυτός να μου ζητήσει συγνώμη. Αυτός ξεκίνησε τον καυγά». Αυτός σκέφτεται, «αυτή πάντα μου πάει κόντρα. Με μειώνει μπροστά στα παιδιά». Τι κάνεις; Ποια είναι η αλήθεια που ελευθερώνει;

          Η αλήθεια του Θεού είναι σε πολλά μέρη. Είναι στον Ιάκωβο 1:19-20, Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν· διότι η οργή του ανθρώπου δεν εργάζεται την δικαιοσύνην του Θεού. Πρέπει ο καθένας να σκεφτεί για τον εαυτό του πως έχουν αμαρτήσει. Ο λόγος του Θεού μας καλεί να αργούμε να οργιστούμε, γιατί η οργή μας δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη του Θεού. Εμείς πιστεύουμε το αντίθετο. Πως αν φωνάξεις υπηρετείς το δίκαιο; Ποιο δίκαιο; Το δίκαιο του «εγώ» σου που προσβλήθηκε; Η αλήθεια πως πρέπει να ζητήσεις συγνώμη από τον Θεό.

          Υπάρχει άλλη αλήθεια; Υπάρχει στην Κολοσσαείς 3:12-13, Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς. Η αλήθεια είναι ότι ο Χριστός με συγχώρησε, και πρέπει να πάω και εγώ να συγχωρέσω.Πρέπει να πάω εγώ να συμφιλιωθώ. Να είμαι ο πρώτος που θα ζητήσει συγνώμη.

          Μα, θα πει κάποιος, αυτό γίνεται όλη μέρα. Ο Σατανάς μας πειράζει όλη μέρα. Μα να γιατί λέει ο Λόγος του Θεού «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Να γιατί λέει πως ο Λόγος του πρέπει να κατοικεί μέσα μας πλούσια.  Ο Σατανάς θέλει το μυαλό σου. Θέλει να σου αλλάζει τα δεδομένα. Θέλει να σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα όπως εκείνος θέλει. Για να τρέφει τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, την πλεονεξία, τη ζήλια, τις πονηρές επιθυμίες και να σε κάνει να φθείρεσαι μέσα στην αυτοδικαίωσή σου.

          Στην πραγματικότητα αυτό είναι δουλεία. Γιατί τα πάθε αυτά, σε εξουσιάζουν. Και όταν κάτι σε εξουσιάζει είσαι δούλος του. Πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας (Ιωάν. 8:44).

          Ζούμε σε ένα πνευματικό πόλεμο. Είναι πνευματικός, τον παλεύεις με την προσευχή και τη μελέτη, την κοινωνία με τους αδελφούς, και είναι πόλεμος. Ο χριστιανός δε ζει σε κρουαζιερόπλοιο. Ζει σε ένα πεδίο μάχης. Στο οποίο αναπαυμένος επειδή ο αρχιστράτηγος είναι μαζί του του δίνει τη νίκη. Με τον Λόγο του Θεού, την μάχαιρα του Πνεύματος ζει την αλήθεια στη ζωή του. Και με την ασπίδα της πίστης σε αυτή την αλήθεια λέει «όχι» σε κάθε ψέμα.

          Θέλεις να προχωράς προς την ελευθερία; Ο Λόγος του Θεού είναι διαθέσιμος. Πάρε τον σοβαρά. Είναι δικός σου. Είναι δυνατός και ελευθερώνει. Μέσα μας κατοικεί ο καινούργιος άνθρωπος εν Χριστώ.Και αυτός ο άνθρωπος τρέφεται με την αλήθεια. Δώσε του τροφή. Κάντον δυνατό. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Μάθε και χρησιμοποίησε με την προσευχή την αλήθεια που ελευθερώνει. Με τον Λόγο του Θεού, νικάς. Δεν υπάρχουν μυστικές συνταγές για πνευματική δύναμη. Υπάρχει ο Λόγος του Θεού, υπάρχει η προσευχή, υπάρχει η κοινωνία, υπάρχει η υπηρεσία. Δεν υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις ήδη. Υπάρχουν πολλά που δεν τα κάνουμε. Η ελευθερία όμως, ο αγιασμός, η νίκη δεν έρχονται με την γνώση, αλλά με την υπακοή στον τέλειο νόμο της ελευθερίας. Αμήν.