Ο Θεός, που Τον χαρακτηρίζει το απόλυτο αριθμητικό ΕΙΣ, που
έχει ένα πρόσωπο, μια φύση, η μονότητα του Θεού, απαιτεί και μία υπόσταση.
Δεν είναι δυνατό εφόσον ο Θεός είναι Ένας, και άπειρος, να
αποτελείται από πολλά πρόσωπα και μάλιστα κάθε πρόσωπο να έχει ξεχωριστά
χαρακτηριστικά από τα άλλα.
Ο Θεός είναι συνεπής με τη λογική και τους νόμους της, γιατί ο Ίδιος είναι λογικό Ον και απευθύνεται με τον λόγο Του σε λογικά όντα.
Το πρωταρχικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη φύση του Θεού, είναι ότι είναι ΠΝΕΥΜΑ, και φυσικά είναι Άγιο Πνεύμα και έχουμε μόνο ένα Πνεύμα (Εφες.δ:4).
Αυτό διακήρυξε ο Χριστός στη Σαμαρείτισα (Ιωάν.δ:23-24). Στην Α’ Βας.η:27 διαβάζουμε «Αλλά θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης; ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα». Ο Θεός μας λοιπόν, που είναι Πνεύμα, είναι και άπειρος. Στον Ψαλμ.ρμζ:5 λέει: «η σύνεσις αυτού αμέτρητος...» και στον Ιερεμ.κγ:24 «Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην; λέγει Κύριος».
Σαν συνέχεια αυτών που είδαμε σχετικά με τη φύση του Θεού,
ότι είναι Εις, Μόνος, Μονήρης, ο λόγος του Θεού μας βεβαιώνει άλλη μια φορά για
την ευλογημένη αυτή αλήθεια, αναφέροντας ότι ο Θεός έχει ένα πρόσωπο και όχι
πολλά.
Υπάρχουν ενενήντα αναφορές στο πρόσωπο του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη και άλλες οκτώ στην Καινή Διαθήκη. Εμείς θα αναφέρουμε ορισμένες από αυτές ώστε να γίνει φανερή αυτή η αλήθεια μια για πάντα, ώστε να λατρεύουμε το Θεό σωστά.
Σήμερα υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με αυτή την τόσο απλή αλήθεια.
Ενώ ο κάθε άνθρωπος που είναι ανεπηρέαστος όταν προσεύχεται στο Θεό, νοερά προσεύχεται σε ένα πρόσωπο (πάντα διά Ιησού Χριστού) και γνωρίζει ότι Αυτός είναι ο Πατέρας, όταν υπάρχει λάθος διδασκαλία και διαβάζουμε το λόγο του Θεού σχετικά με την αλήθεια αυτή προκατειλημμένα, αυτή η απλότητα φεύγει και ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος Θεός είναι κάθε φορά που αναφέρεται. Άλλοτε λέει ότι είναι ο Πατέρας, άλλοτε ο Υιός και άλλοτε το Πνεύμα το Άγιο.
Σύμφωνα με την ψυχολογία, ο
λογικός φόβος και ο παράλογος φόβος είναι οι πιο βασικές μορφές φόβου.
Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι ο φόβος
είναι πάντα αντιπαραγωγικός, είτε λογικός είτε παράλογος.
Για παράδειγμα, η Α΄ Σαμουήλ περιγράφει τον Γολιάθ και τα όπλα του με μεγάλη λεπτομέρεια, όχι μόνο για να τονίσει τη δύναμη του Θεού πάνω στους εχθρούς του λαού Του, αλλά και για να υπονοήσει ότι οι άνδρες του Σαούλ τον φοβόντουσαν για έναν βάσιμο λόγο.
Εβρ.ζ:1-3 Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του Υψίστου, όστις συνήντησε τον Αβραάμ επιστρέφοντα από της καταστροφής των βασιλέων και ηυλόγησεν αυτόν, εις ον ο Αβραάμ εχώρισε και δέκατον από πάντων των λαφύρων, όστις πρώτον μεν ερμηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, το οποίον είναι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχήν ημερών μήτε τέλος ζωής, αλλ' αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού, μένει ιερεύς πάντοτε.
«Πλησιάσατε προς εμέ, ακούσατε τούτο· απ' αρχής δεν ελάλησα εν κρυπτώ·
αφότου έγεινε τούτο, εγώ ήμην εκεί και τώρα Κύριος ο Θεός απέστειλεν
εμέ και το πνεύμα αυτού» (Ησ.μη:16)
Λένε πάλι εδώ, ότι αναφέρεται στο
θεό Υιό, ο οποίος αποστέλλεται από τον Θεό Πατέρα, το πρώτο πρόσωπο της
τριάδας, και το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της τριάδας.
Ας δούμε όμως και πάλι προσεκτικά
τι λέει το εδάφιο, ώστε να καταλάβουμε τη σωστή ερμηνεία του.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ρωτήσουμε είναι αν το εδάφιο αυτό είναι προφητικό, ή αν την ώρα που μίλησε ο Ησαΐας, έγινε αυτή η αποστολή. Η απάντηση είναι εύκολη και δίδεται άμεσα και από τους υποστηρικτές της τριάδας.
Εδώ, η θεωρία της τριάδας, βλέπει
τον προϋπάρχοντα «θεό Υιό».
Λένε δε ότι αυτή είναι μια
καταφανής ομολογία του ίδιου του Χριστού για την προΰπαρξη Του δίπλα στον
Πατέρα.
Ας δούμε το εδάφιο αυτό από το
κριτικό κείμενο:
«καὶ νῦν δόξασον με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δοξῇ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί».
