1. Δευτ.ς:4
Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος. Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου. Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσι είσθαι εν τη καρδία σου·
Κηρύττω τον λόγο του Θεού τα τελευταία 38 χρόνια. Ωστόσο, πιστεύω ότι το
κήρυγμα που θα ακούσετε από μένα σήμερα είναι το πιο σημαντικό κήρυγμα που έχω
κηρύξει ποτέ.
Σας το λέω, γιατί αφορά την αιώνια σωτηρία της πολύτιμης ψυχής μας.
Βασίζεται σε ένα ερώτημα με το οποίο πολλοί Χριστιανοί φαίνεται να
αγωνίζονται:
«Αρκεί μόνο η πίστη για να σωθεί κανείς ή πρέπει η πίστη να συνοδεύεται από έργα;».
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την
γην»
Γεν.α:26
«Και είπε ο Θεός: Ας κάνουμε άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα, σύμφωνα με τη δική μας ομοίωση· Και είπεν ο θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης»
Ποιος
ανέστησε το Χριστό;
Ο Ιησούς:
«Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν. Και οι Ιουδαίοι είπον· Εις τεσσαράκοντα και εξ έτη ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ θέλεις εγείρει αυτόν εις τρεις ημέρας; Εκείνος όμως έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού» (Ιωάν.β:19-21).
Η προΰπαρξη του Χριστού
Υπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιούν το όγδοο κεφάλαιο των Παροιμιών σε μια προσπάθεια ν’ αποδείξουν ότι ο Υιός του Θεού προϋπήρχε μαζί με τον Πατέρα. Διδάσκουν, λοιπόν, ότι αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται στον Υιό. Αυτό το κεφάλαιο, όμως, μιλάει για τη σοφία και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν ο Υιός του Θεού. Ο απόστολος Παύλος μας λέει στην Α’Κορ.α:30 ότι ο Χριστός «εγεννήθη εις ημάς σοφία», αλλά λέει «από Θεού», απ' τη θεότητα, όχι απ’ την ανθρώπινη φύση Του.
Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»;
Ο όρος αυτός δίνει
έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης.
Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι
κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).
Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18 ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.
«Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία, διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Παρόλο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως το Θεό, ο Θεός χρησιμοποίησε αρκετούς τρόπους για ν’ αποκαλύψει τον εαυτό Του στο ανθρώπινο γένος. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι η χρησιμοποίηση των διαφόρων ονομάτων ή τίτλων προκειμένου να γνωστοποιήσει την ταυτότητά Του.
Όταν ήρθε το πλήρωμα των καιρών, ο Θεός ικανοποίησε τον πόθο του λαού
Του και φανέρωσε τον εαυτό Του σε όλη Του τη δύναμη και δόξα μέσω του ονόματος
Ιησούς.
Ιησούς είναι το ελληνικό όνομα που αντιστοιχεί στο Εβραϊκό, που
αποδίδεται με πολλούς τρόπους, Γιεχοσούα, Γιεσούα, ή Τζόσουα.
Ιησούς σημαίνει Γιάχβε-Σωτήρας, ο Γιάχβε η Σωτηρία μας ή ο Γιάχβε είναι Σωτηρία. Γι’ αυτό ο άγγελος είπε, «Θέλει δε γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ, διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21).
