Προσμένοντας την μακαρίαν ελπίδα!

Μιλώντας για ελπίδα, το λεξικό ορίζει τον όρο σαν, «ένα αίσθημα προσδοκίας και επιθυμίας για να συμβεί ένα συγκεκριμένο πράγμα».

 

Μπορείς να επιβιώσεις σαράντα ημέρες χωρίς φαγητό, τρεις ημέρες χωρίς νερό και οκτώ λεπτά χωρίς αέρα, αλλά ούτε ένα δευτερόλεπτο χωρίς ελπίδα.

Όταν η ελπίδα πεθαίνει, η πίστη πεθαίνει μαζί της.

Χρειάζεσαι ελπίδα για να ανταπεξέλθεις.

Η ελπίδα είναι μια θεμελιώδης ανάγκη της ζωής.

Γι’ αυτό θέλω να μιλήσω για την ελπίδα να αντιμετωπίσουμε σωστά τις μέρες μας, ότι συμβαίνει και πρόκειται να συμβεί.

Τα χρόνια που πέρασαν, ήταν εντελώς απελπιστικά στην ανθρώπινη ιστορία.

Πιστεύω να συμφωνούμε όλοι ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το 2026 θα είναι καλύτερο.

Σήμερα το πρωί, ενώ έχουμε συγκεντρωθεί για να ακούσουμε το λόγο του Θεού, θέλω να απαντήσω σε μια πολύ σημαντική ερώτηση:

«Υπάρχει καθόλου ελπίδα σήμερα;» Η απάντηση είναι ένα δυνατό ΝΑΙ.

Να, γιατί;

 

    1. Δεν είμαστε μόνοι με τις περιστάσεις μας

Στην Αγία Γραφή, βρίσκουμε διάφορους τίτλους για τον Ιησού.

Ωστόσο, το Ματ.α:23, καταγράφει ίσως το πιο ένδοξο όνομα από όλα:

«Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ' ημών ο Θεός», όχι το 1/3 του Θεού!

Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτά τα λόγια δεδομένα σήμερα, αλλά για τον Ιωσήφ, ήταν μια σπίθα ελπίδας μετά από τετρακόσια χρόνια σιωπής!

Τον καιρό που γεννήθηκε ο Ιησούς, οι άνθρωποι περνούσαν πολλά μεγάλα προβλήματα:

  1. Υπήρχαν πολλές ανίατες ασθένειες που σκότωναν πολλούς ανθρώπους.

     2. Η δαιμονική κατοχή ήταν πολύ συνηθισμένη.

     3. Οι Ρωμαίοι που κατέλαβαν τη γη τους καταδίωξαν πολύ.

Πάνω απ' όλα, ο Θεός ήταν σιωπηλός, όλες οι προφητείες είχαν σταματήσει.

Ήταν μια εντελώς απελπιστική εποχή της ιστορίας όταν γεννήθηκε ο Χριστός.

Ίσως ο προφήτης Ησαΐας συνόψισε καλύτερα την κατάσταση:

Ησ.θ:2 Ο λαός ο περιπατών εν τω σκότει είδε φως μέγα· εις τους καθημένους εν γη σκιάς θανάτου, φως έλαμψεν επ' αυτούς.

Ζούμε σε μια ανάλογη εποχή σήμερα. Ο κόσμος έχει χάσει κάθε ελπίδα, αλλά εμείς, τα παιδιά του Θεού, έχουμε ακόμα ελπίδα.

Δεν είμαστε μόνοι γιατί ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας.

Έχει υποσχεθεί να κάνει χάρη στη ζωή μας με την παρουσία Του, συνέχεια:

Ματθ.ιη:20 Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.

Ματθ.κη:20 διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν.

Δευτ.λα:6 Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών· διότι Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σού· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει.

Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η παρουσία και μόνο εμπνέει ελπίδα στους άλλους.

Πόσο περισσότερο η παρουσία του Θεού θα πρέπει να μας εμπνέει ελπίδα;

Αν η παρουσία του Θεού δεν μπορεί να σου δώσει ελπίδα να ανταπεξέλθεις, είναι επειδή αποσπάται η προσοχή σου από τις περιστάσεις σου.

Ακριβώς όπως οι άνθρωποι στην εποχή του Ιησού αποσπάστηκαν και απέτυχαν να αναγνωρίσουν την παρουσία του Θεού:

Ιωάν.α:11 Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν.

Ø Δεν μπορείς να επικεντρωθείς στον Εμμανουήλ και στα προβλήματά σου ταυτόχρονα.

Ø Θα γκρεμίσουν την ελπίδα σου.

Ø Στρέψε την προσοχή σου από τις περιστάσεις στον Εμμανουήλ αυτό το χρόνο.

 

    2. Τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σ’ εμάς και τον Θεό

Τα προηγούμενα χρόνια ήταν γεμάτα δυσκολίες για όλους, πιστεύω.

Όχι μόνο λόγω του κορονοϊού, αλλά ήταν χρόνια που συνέβησαν διάφορα δυσάρεστα γεγονότα.

Μπορεί κάποιος να έχασε αγαπημένο του πρόσωπο ή να αισθάνεται χαμένος στις περιστάσεις του.

Αν αισθάνεσαι έτσι, θέλω να στρέψω την προσοχή σου στο Ρωμ.η:31-39.

Ο Παύλος μας προκαλεί με μια σειρά ερωτήσεων, αλλά η πιο δύσκολη από όλες είναι:

«Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;».

Θέλει να αναφέρουμε τουλάχιστον ένα λόγο στη ζωή που θα μπορούσε να μας χωρίσει από τον Θεό.

Η απάντηση είναι απολύτως τίποτα. Ούτε καν ο θάνατος δεν έχει τη δύναμη να μας χωρίσει από τον Θεό.

Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς.

Ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει από τους αγαπημένους μας, αλλά μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα:

Α’ Κορ.ιε:54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.

Μας δίνει ελπίδα να ανταπεξέλθουμε ακόμη και όταν ο υπόλοιπος κόσμος έχει χάσει κάθε ελπίδα.

Ωστόσο, υπάρχει μια προϋπόθεση.

Ο θάνατος δεν έχει τη δύναμη να σε χωρίσει από τον Θεό και τα υπόλοιπα παιδιά Του, αρκεί να έχεις αναγεννηθεί με τον τρόπο που διδάσκει η Γραφή.

Αν απορρίψεις το ευαγγέλιο στην προ θάνατο ζωή, θα χωριστείς από Αυτόν και στη μετά θάνατο ζωή.

Επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής.

Δεν έχεις απολύτως καμία ελπίδα σε αυτή τη ζωή ή στην επόμενη, αν δεν υπακούσεις στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού!

 

    3. Έχουμε ελπίδα για περισσότερο από μια χρονιά.

Πέρυσι, ελπίζαμε ότι το 2025 θα αποδειχθεί πολύ καλύτερο από τον προηγούμενο χρόνο. Στη συνέχεια, αποδείχθηκε ακόμη χειρότερο. Άλλη μια μεγάλη απογοήτευση.

Το κακό είναι ότι παγιδευόμαστε με τα προβλήματα, και ξεχνάμε ότι πρέπει να προσμένουμε την Αρπαγή!

Η Αρπαγή θα είναι ένα τόσο ένδοξο γεγονός, που Παύλος το αποκαλεί «Μακαρία Ελπίδα».

Τίτ.β:13 προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,

Ο Παύλος λέει: «προσμένοντες...» Τι είναι αυτό που υποτίθεται ότι προσμένουμε;

Η λύτρωση του σώματος, του νου και της ψυχής μας φυσικά.

Όταν λέω λύτρωση, δεν μιλάω μόνο για την ελευθερία από την αμαρτία, αλλά για την άρση της κατάρας της αμαρτίας.

Της κατάρας μέσω της οποίας η ασθένεια και ο θάνατος μπήκαν στον κόσμο. Όταν σπάσει η κατάρα, θα γίνουμε αθάνατοι και ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία πάνω μας:

Α ́ Κορ.ιε:51-55 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη. Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;

Ο Παύλος ολοκληρώνει την επιχειρηματολογία του στην Α’ Κορ.ιε:58, με μια προτροπή:

«Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω!»

Σήμερα, θέλω να σας παροτρύνω να μην χάσετε την ελπίδα σας μπροστά στις περιστάσεις σας.

Θυμηθείτε, τα τωρινά μας παθήματα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα που θα αποκαλυφθεί την στιγμή της Αρπαγής.

Ρωμ.η:18 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.

Η γνώση της μακαρίας ελπίδας μας βοηθάει να ελπίζουμε για περισσότερο από μια χρονιά, μας βοηθάει να ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε.

Ζούμε σαν ξένοι σε μια ξένη χώρα, γιατί το πολίτευμά μας δεν είναι αυτού του κόσμου.

Έχουμε γίνει συγκληρονόμοι του Βασιλιά της Δόξας με πίστη και το σπίτι μας είναι στον ουρανό.

Είμαστε μέρος της νέας δημιουργίας εν Χριστώ και:

«προσμένουμε την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού»

Η μακάρια ελπίδα σε αυτό το εδάφιο αναφέρεται στην Αρπαγή της Εκκλησίας, όταν ο Ιησούς Χριστός εμφανίζεται με δόξα για να πάρει τα μέλη του σώματός Του από τη γη, σε ουράνιους τόπους.

Μεταφερόμαστε στην παρουσία Του σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, πριν ο Θεός εκχύσει την οργή Του σε έναν άθεο κόσμο, κατά τη διάρκεια της Θλίψης.

Θα αρπάξει το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, στον καθορισμένο χρόνο Του, και θα επιστρέψει για να εργαστεί μέσω του λαού Του Ισραήλ, όταν το ευαγγέλιο της Βασιλείας θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο.

Αυτή η μακάρια ελπίδα, όταν αρπαχτούμε για να είμαστε μαζί με τον Ιησού στην ανάσταση των νεκρών, είναι ένα δικαίωμα και ένα προνόμιο που δίνεται σε όλους όσους σώζονται με τη χάρη δια πίστεως στον Χριστό.

Α’ Ιωάν.γ:2 Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.

Η μακάρια ελπίδα του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας πρέπει να παρακινεί όλους τους πιστούς σε ευσέβεια και να προάγει κάθε παιδί του Θεού προς τη χαρούμενη προσμονή της επικείμενης άφιξής Του.

Το να παρακολουθούμε και να περιμένουμε με ενθουσιασμό τη σύντομη επιστροφή Του θα πρέπει να μας εμπνέει να εργαστούμε το έργο που μας έχει δώσει ο Θεός να κάνουμε.

Μέρα με τη μέρα, θα πρέπει να Τον αναζητούμε και να είμαστε έτοιμοι να Τον υποδεχτούμε, χωρίς να ντραπούμε όταν έρθει (γιατί κάποιοι θα ντραπούν).

Ενώ υπάρχουν ορισμένοι Χριστιανοί που νομίζουν ότι η Εκκλησία θα πρέπει να περάσει μέρος ή ολόκληρη τη Θλίψη, η προθλιψιακή διδασκαλία είναι η μόνη που μπορεί ειλικρινά να ισχυριστεί ότι παρακολουθεί συνεχώς και περιμένει με προσδοκία την επικείμενη άφιξη του Χριστού στο μεσουράνημα για να μας πάρει μαζί Του.

Πουθενά στις Γραφές δεν μας λέει να αναζητήσουμε τον Αντίχριστο.

Θα πρέπει να αφήνουμε το λόγο του Θεού να μας λέει αυτά που πρέπει να ξέρουμε, και να μη νομίζουμε ότι λέει άλλα πράγματα (αγοράζει κάποιος την εφημερίδα που θα διαβάσει αυτά που θέλει).

Θα πρέπει να παίρνουμε τις αληθινές «βιβλικές εξηγήσεις» της Γραφής, υποτασσόμενοι στην αλήθεια που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού, κυριολεκτικά, ιστορικά, γραμματικά και στο σωστό πλαίσιο.

Αν και πρέπει να κάνουμε σοφές προετοιμασίες και να κάνουμε σχέδια για το μέλλον, δεν έχουμε λάβει οδηγίες πώς πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τη Θλίψη, να αποθηκεύουμε αρκετή τροφή για να αντέξουμε τα εφτά άσχημα χρόνια της 70^ης εβδομάδας του Δανιήλ.

Και παρόλο που υπήρξε διωγμός της Εκκλησίας σε όλη αυτή την οικονομία, ο συγκεκριμένος διωγμός των αγίων της Θλίψης, για τους οποίους διαβάζουμε στην Αποκάλυψη (αυτό το αναρίθμητο πλήθος) αναφέρεται σε εκείνους που σώζονται στη μέση της περιόδου της θλίψης.

Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός πρόκειται σύντομα να επιστρέψει και έχουμε λάβει οδηγίες να Τον αναζητούμε με ανυπομονησία, λαχτάρα, αγάπη και προσδοκία.

Πρέπει να είμαστε σε αυτή τη μόνιμη στάση της ανυπόμονης προσδοκίας, γνωρίζοντας ότι η επιστροφή για τη Νύφη Του κρατά γερά κάτω από τον έγκυρο λόγο του Θεού που ποτέ δεν αποτυγχάνει.

Μπορεί να μην γνωρίζουμε τις ακριβείς λεπτομέρειες της ερχομού Του σε αυτή τη γήινη σφαίρα, γιατί μόνο ο Θεός γνωρίζει την ημέρα και την ώρα.

Αλλά δεν θα έπρεπε το μυστήριο που περιβάλλει την επιστροφή Του, να αυξήσει την ανυπόμονη προσμονή μας καθώς περιμένουμε την επιστροφή Του οποιαδήποτε μέρα;

Δεν θα έπρεπε η αγωνία αυτού του προφητευμένου γεγονότος να συναρπάζει τις καρδιές μας με ακατανίκητη χαρά;

Δεν θα έπρεπε η γνώση της επικείμενης επανεμφάνισής Του να παρακινήσει τον καθένα μας προς ευσεβή ζωή και συνετές προετοιμασίες;

Η Ευλογημένη Ελπίδα που αναζητούμε και την οποία λαχταρούμε, δεν είναι η μοιρολατρική, φανταστική, σταυρωμένη ελπίδα του κόσμου που αφήνει στο πέρασμά της κούφιο κενό και ανεκπλήρωτες επιθυμίες.

Η Ευλογημένη Ελπίδα μας είναι η γνώση της αλήθειας συνυφασμένη με το «υλικό» της πίστης, η οποία εμπιστεύεται τον λόγο του Θεού ως γεγονός και αντιμετωπίζει τα ουράνια πράγματα (στο πνευματικό βασίλειο) που είναι αόρατα στη φυσική μας όραση, ως αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Καθώς βλέπουμε την ημέρα της ένδοξης εμφάνισής Του να προχωρά γρήγορα, τόσο στον φυσικό κόσμο όσο και στη δική μας πορεία πίστης, είθε να είμαστε εκείνοι που θα σταθούμε σταθεροί και θα παρακολουθούμε με προσήλωση τη σύντομη επιστροφή Του, καθώς αναζητούμε αυτή την Ευλογημένη Ελπίδα και την κάθε μέρα εμφάνιση της δόξας του μεγάλου και ελεήμονος Θεού μας, Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Κύριός μας.

 

Συμπέρασμα

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας. Δεν αλλάζει. Ποτέ!

Μπορεί να φαίνεται ότι όλα έχουν τελειώσει, αλλά στο βιβλίο των Παροιμιών λέει:

Παρ.κγ:18 διότι βεβαίως είναι αμοιβή, και η ελπίς σου δεν θέλει εκκοπή.

Είναι μια υπόσχεση και γνωρίζουμε ότι οι υποσχέσεις του Θεού έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, πάντα.

Μην τα παρατάτε όταν οι περιστάσεις ψιθυρίζουν στα αυτιά σας, τελείωσε! τελειώσατε!

Με τον Θεό, υπάρχει πάντα μια δεύτερη ευκαιρία.

Σήμερα, ό,τι κι αν περνάτε - κοιτάξτε στον Θεό - όχι στη νέα κανονικότητα, και τον φόβο.

Μόνο ο Θεός είναι η πηγή, και ο αρχιτέκτονας της ελπίδας μας.