Η Αρπαγή είναι επικείμενη (3)

 

Γιατί είναι τόσο σημαντική η επικείμενη επιστροφή του Χριστού;

Επειδή η ελπίδα του επικείμενου ερχομού του Χριστού έχει μια ισχυρή αγιαστική και καθαριστική επίδραση σε εμάς.

Α’ Ιωάν.γ:3 Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ' αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.

Η γνώση ότι ο ερχομός του Χριστού πλησιάζει θα πρέπει να μας παρακινήσει να προετοιμαστούμε, να επιδιώξουμε την ομοιότητα με το Χριστό και να αφήσουμε όλα όσα σχετίζονται με την προηγούμενη ζωή μας χωρίς το Χριστό.

Ο απόστολος Παύλος είχε αυτή ακριβώς τη θέση σαν επιχείρημα, προς το τέλος της επιστολής προς Ρωμαίους:

Υπενθύμισε στους πιστούς στη Ρώμη το καθήκον τους να αγαπούν τον πλησίον τους σαν τον εαυτό τους, λέγοντας ότι η αγάπη είναι η μόνη αρχή που εκπληρώνει όλες τις ηθικές εντολές του Θεού (Ρωμ.ιγ:8–10).

Στη συνέχεια, τονίζοντας τον επείγοντα χαρακτήρα της υπακοής σε αυτή τη Μεγάλη Εντολή, έγραψε:

Ρωμ.ιγ:11-14 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν. Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός. Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα, μη εις συμπόσια και μέθας, μη εις κοίτας και ασελγείας, μη εις έριδα και φθόνον· αλλ' ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής.

Αυτή είναι η κλήση αφύπνισης του αποστόλου Παύλου στην εκκλησία. Η επιστροφή του Χριστού πλησιάζει. Ο χρόνος τώρα είναι πιο κοντά απ’ ό, τι όταν πιστέψαμε για πρώτη φορά. Κάθε στιγμή που περνάει φέρνει την επιστροφή του Χριστού ακόμα πιο κοντά. Πώς θα εξαγοράσουμε τον καιρό;

Ξυπνήστε! «εγερθείτε εκ του ύπνου», παρακαλεί (Ρωμ.ιγ:11) – και υπογραμμίζει τόσο τον επείγοντα χαρακτήρα αυτής της εντολής όσο και την επικείμενη επιστροφή του Χριστού, με τέσσερις φράσεις:

«εξεύροντες τον καιρόν» «είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία» (Ρωμ.ιγ:11)·

«Η νυξ προεχώρησεν» «η δε ημέρα επλησίασεν» (Ρωμ.ιγ:12).

Ο χρόνος είναι λίγος, η ευκαιρία είναι φευγαλέα. Ο Κύριος έρχεται σύντομα και το γεγονός πλησιάζει κάθε στιγμή.

Η ώρα να υπακούσουμε είναι τώρα. Ο μόνος χρόνος που μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένο είναι το τώρα. Και δεδομένου ότι δεν υπάρχει εγγύηση για περισσότερο χρόνο, είναι ανόητο να αναβάλλουμε την υπακοή μας.

Σκεφθείτε το εξής: Ο απόστολος Παύλος τόνιζε τον επείγοντα χαρακτήρα αυτής της εντολής στην εποχή του, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Πίστευε ότι ο ερχομός του Χριστού ήταν κοντά - και συνεχώς πλησίαζε.

Πόσο πιο επείγοντα είναι αυτά τα πράγματα για την εποχή μας; 

«είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία» (Ρωμ.ιγ:11) – δύο χιλιάδες χρόνια πιο κοντά, για να είμαστε ακριβείς. 

Τώρα σίγουρα δεν είναι η ώρα να εγκαταλείψουμε την επαγρύπνησή μας ή να κοιμηθούμε.

Αν και μερικοί μπορεί να μπουν στον πειρασμό να σκεφτούν ότι η μεγάλη καθυστέρηση σημαίνει ότι ο ερχομός του Χριστού δεν είναι πλέον επείγον ζήτημα, η σκέψη μιας στιγμής θα αποκαλύψει ότι αν πιστέψουμε ότι ο Χριστός έλεγε την αλήθεια όταν υποσχέθηκε να έρθει ξανά γρήγορα, πρέπει να πιστέψουμε ότι ο χρόνος πλησιάζει όλο και περισσότερο – και το επείγον δεν μειώνεται από την καθυστέρηση, αλλά αυξάνει!

Είναι απολύτως φυσικό για τους σκεπτικιστές και τους άπιστους να πιστεύουν ότι η καθυστέρηση του Χριστού σημαίνει ότι δεν θα εκπληρώσει την υπόσχεσή Του (Β ́ Πέτρ.γ:4).

Αλλά κανένας γνήσιος πιστός δεν πρέπει ποτέ να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Αντί να απελπιζόμαστε επειδή Εκείνος βραδύνει, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χρόνος είναι πιο κοντά τώρα από ποτέ.

Όπως είδαμε νωρίτερα, ο λόγος Του εγγυάται ότι θα έλθει. Η ελπίδα μας θα πρέπει να δυναμώνει, όχι να μειώνεται, καθώς Εκείνος καθυστερεί τον ερχομό του.

Όταν ο Παύλος γράφει, «εξεύροντες τον καιρόν» (Ρωμ.ιγ:11), εννοεί την περίοδο ή την οικονομία, όχι τον χρόνο που λέει ένα ρολόι.

Πρέπει να κατανοήσουμε τους καιρούς, όντας διορατικοί, όπως «οι γιοι του Ισσάχαρ «άνδρες συνετοί εις την γνώσιν των καιρών, ώστε να γνωρίζωσι τι έπρεπε να κάμνη ο Ισραήλ» (Α ́ Χρον.ιβ:32).

Ο Χριστός επέπληξε τους Φαρισαίους επειδή δεν είχαν την ίδια διάκριση:

Ματθ.ις:1-3 Και προσελθόντες οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, πειράζοντες αυτόν εζήτησαν να δείξη εις αυτούς σημείον εκ του ουρανού. Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Όταν γείνη εσπέρα, λέγετε· Καλωσύνη· διότι κοκκινίζει ο ουρανός· και το πρωΐ· Σήμερον χειμών· διότι κοκκινίζει σκυθρωπάζων ο ουρανός. Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού εξεύρετε να διακρίνητε, τα δε σημεία των καιρών δεν δύνασθε;

Ίσως ο Παύλος να είχε δει σημάδια πνευματικού λήθαργου ή βαριεστημάρας μεταξύ των πιστών στη Ρώμη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ζωή σε εκείνη τη μεγάλη πόλη είχε πολλούς περισπασμούς και γήινα δέλεαρ που απομάκρυναν τις καρδιές από την ειλικρινή ελπίδα της εμφάνισης του Χριστού. Όπως η κοινωνία στην οποία ζούμε, η ρωμαϊκή ζωή φρόντιζε για τη σάρκα, προσφέροντας πολλές υλικές ανέσεις και γήινες διασκεδάσεις. Ίσως είχαν την τάση να ξεχνούν ότι ζούσαν τις τελευταίες ημέρες. Πνευματικά, κοιμόντουσαν.

Μερικές φορές φαίνεται σαν η εκκλησία σήμερα να βρίσκεται σε ακόμη χειρότερη κατάσταση πνευματικής υπνηλίας. Υπάρχει διάχυτη αδιαφορία σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου.

Πάρα πολλοί χριστιανοί στην εποχή μας έχουν κατασταλάξει σε μια κατάσταση λήθαργου και αδράνειας – μια έλλειψη ανταπόκρισης στα πράγματα του Θεού.

Είναι σαν τον Ιωνά, κοιμούνται στο αμπάρι του πλοίου, ενώ οι μαινόμενες καταιγίδες απειλούν να μας παρασύρουν (Ιωνάς α:5–6).

Ο Παύλος έστειλε μια παρόμοια κλήση αφύπνισης στην εκκλησία της Εφέσου:

Εφεσ.ε:14-16 Διά τούτο λέγει· Σηκώθητι ο κοιμώμενος και ανάστηθι εκ των νεκρών, και θέλει σε φωτίσει ο Χριστός. Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.

Ποτέ ένας τέτοιος συναγερμός δεν χρειαζόταν περισσότερο από σήμερα. Με τα λόγια του ίδιου του Κυρίου μας:

Μάρκ.ιγ:35,36 Αγρυπνείτε λοιπόν· διότι δεν εξεύρετε πότε έρχεται ο κύριος της οικίας, την εσπέραν ή το μεσονύκτιον ή όταν φωνάζη ο αλέκτωρ ή το πρωΐ· μήποτε ελθών εξαίφνης, σας εύρη κοιμωμένους.

Όταν ο Παύλος λέει «είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν» (Ρωμ.ιγ:11) – μιλάει, φυσικά, για την ολοκλήρωση της σωτηρίας μας. Δεν υπονοούσε ότι οι Ρωμαίοι δεν ήταν αναγεννημένοι. Δεν τους έλεγε ότι η δικαίωσή τους ήταν μια πραγματικότητα που είχε ακόμη μέλλον. Τους υπενθύμιζε ότι το αποκορύφωμα αυτού που ξεκίνησε με την αναγέννησή τους πλησίαζε όλο και πιο κοντά.

Η «σωτηρία» σε αυτό το πλαίσιο αναφέρεται στη δόξα, τον τελικό στόχο του σωτήριου έργου του Θεού (Ρωμ.η:30). Σε όλες τις Γραφές, αυτό συνδέεται με την εμφάνιση του Χριστού:

Α’ Ιωάν.γ:2 εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.

Φιλ.γ:20,21 …. προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν.

Κολ.γ:4 όταν ο Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή, τότε και σεις μετ' αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη.

Εβρ.θ:28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.

Παρατηρήστε ότι ο Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη σωτηρία με τον ίδιο τρόπο που τη χρησιμοποιεί στην Ρωμ.ιγ:11.

Αυτή η τελευταία πτυχή της σωτηρίας είναι αυτό που ο Παύλος ανέφερε πριν λίγα κεφάλαια στην Ρωμ.η:23:

«και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών»

Αυτή η πτυχή της σωτηρίας μας είναι πιο κοντά από ό,τι όταν πρωτοπιστέψαμε και περιμένει μόνο τον ερχομό του Χριστού.

Έτσι, η διαπεραστική έκκληση του Παύλου στην Ρωμ.ιγ υποθέτει ότι η επιστροφή του Χριστού είναι επικείμενη.

Αν μια άλλη εσχατολογική περίοδος – ειδικά η Θλίψη– επρόκειτο να συμβεί πριν από την επιστροφή του Χριστού για την εκκλησία, ο Παύλος σίγουρα θα είχε επισημάνει την έναρξη εκείνης της εποχής και θα προέτρεπε τους Ρωμαίους να προετοιμαστούν γι' αυτήν.

Αλλά μακριά από το να τους προειδοποιήσει ότι μια σκοτεινή εποχή θλίψης ήταν στο μέλλον τους, αυτό που τους είπε ήταν ουσιαστικά το αντίθετο: 

«Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν» (Ρωμ.ιγ:12).

Ο καιρός των διωγμών, των κακουχιών και του σκότους «προέκοψεν» που σημαίνει «προχώρησε γρήγορα». Το φως της ημέρας -- η τελική ολοκλήρωση της σωτηρίας μας, όταν ο Χριστός επιστρέψει για να μας οδηγήσει στη δόξα-- είναι επικείμενη.

Δεν έχουμε ιδέα πόση άμμος απομένει στην κλεψύδρα της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι πολλή άμμος έχει περάσει από την κλεψύδρα από τότε που ο απόστολος Παύλος είπε ότι η αυγή του φωτός της ημέρας ήταν ήδη κοντά. Πόσο πιο επείγον είναι αυτό το κάλεσμα αφύπνισης για την εκκλησία σήμερα!

Η νύχτα της κυριαρχίας του Σατανά θα δώσει σύντομα τη θέση της στην αυγή του ερχομού του Χριστού για τους δικούς Του. Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε ακριβώς τις ίδιες εικόνες του σκότους και της αυγής όταν έγραψε στους Θεσσαλονικείς:

Α’ Θεσ.ε:1-9 Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει. Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης· πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας. Δεν είμεθα νυκτός ουδέ σκότους. Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ' ας αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα. Διότι οι κοιμώμενοι την νύκτα κοιμώνται, και οι μεθύοντες την νύκτα μεθύουσιν· αλλ' ημείς, όντες της ημέρας, ας εγκρατευώμεθα, ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας· διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,

Ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν. Η ημέρα της οργής που θα έλθει στη Θλίψη δεν είναι αυτό για το οποίο πρέπει να προετοιμαστούμε.

Η ξαφνική εμφάνιση του Χριστού για να μας οδηγήσει στη δόξα είναι η ελπίδα μας. Ξύπνα! Να είσαι εγκρατής. Να είσαι σε εγρήγορση. Η λύτρωσή σου πλησιάζει.

Απορρίψτε! Το πλησίασμα της αυγής σημαίνει ότι είναι καιρός για αλλαγή ενδυμασίας:

«ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός» (Ρωμ.ιγ:12).

Ο Παύλος συχνά χρησιμοποιεί την εικόνα της αλλαγής ενδυμάτων για να περιγράψει την αποβολή της αμαρτίας και του παλαιού ανθρώπου:

Εφεσ.δ:22 να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας,

Κολ.γ:8,9 τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματός σας· μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεξεδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού

Παρατηρήστε τη διπλή αποβολή: «αφού απεξεδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού» συνεχίστε και «απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα» τα έργα του σκότους.

Η εικόνα που προκαλεί αυτό είναι αυτή του Λαζάρου, που αναστήθηκε από τους νεκρούς, του δόθηκε νέα ζωή, αλλά εξακολουθούσε να είναι δεμένος με παλιά ταφικά ρούχα που έπρεπε να απεκδυθεί (Ιωάν.ια:43-44).

Χρησιμοποιώντας παρόμοιες εικόνες, ο Παύλος προτρέπει τους πιστούς:

Εβρ.ιβ:1 … ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα,

Απεικονίζει τον χριστιανό σαν αθλητή, απογυμνωμένο από όλα τα βάρη και έτοιμο να τρέξει. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να παραμερίσουμε αν θέλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για την επόμενη μέρα.

Ο Ιάκωβος το συνοψίζει λακωνικά:

«απορρίψαντες πάσαν ρυπαρίαν και περισσείαν κακίας» (Ιακ.α:21).

Και ο Πέτρος:

Α’ Πέτρ.β:1 Απορρίψαντες λοιπόν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς,

Ενδύθητε! Υπάρχει μια άλλη πτυχή του να είμαστε προετοιμασμένοι για την εμφάνιση του Κυρίου. Δεν είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι για την αυγή της νέας ημέρας, εκτός αν έχουμε φορέσει την κατάλληλη ενδυμασία:

«ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός... αλλ' ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Ρωμ.ιγ:12,14).

Στην πραγματικότητα, από τώρα μέχρι τον ερχομό Του, είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια μάχη:

«εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφες.ς:12).

Η εγγύτητα της επιστροφής του Κυρίου μας δεν μετριάζει τη σοβαρότητα της μάχης. Τώρα δεν είναι η ώρα να χαλαρώσουμε την εργατικότητά μας, αλλά το αντίθετο. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε τη μάχη με νέο σθένος, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος είναι σύντομος.

Εφεσ.ς:13 Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε.

Με άλλα λόγια, δεν είμαστε στρατιώτες εκτός υπηρεσίας, ελεύθεροι να ξεφαντώνουμε και να επιδιδόμαστε σε σαρκικές απολαύσεις της νυχτερινής ζωής. Είμαστε σε υπηρεσία και ο Αρχιστράτηγός μας μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή.

Γι' αυτό, «Ας περιπατήσωμεν ευσχημόνως ως εν ημέρα, μη εις συμπόσια και μέθας, μη εις κοίτας και ασελγείας, μη εις έριδα και φθόνον» (Ρωμ.ιγ:13).

Ο χριστιανός που δεν ζει μια άγια και υπάκουη ζωή με ουράνιες προτεραιότητες, δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία της επικείμενης επιστροφής του Κυρίου.

Αν πραγματικά περιμένουμε από τον Κύριό μας να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή, αυτή η ευλογημένη ελπίδα θα πρέπει να μας συγκινήσει να είμαστε πιστοί και να βαδίζουμε σωστά, μήπως ο Κύριός μας επιστρέψει και μας βρει να περπατάμε ανάρμοστα, να τον παρακούμε ή να Τον ατιμάζουμε.

Ρωμ.ιγ:14 αλλ' ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής.

Και πάλι, όταν δοξαστούμε, θα γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Χριστού – φτιαγμένοι όσο το δυνατόν περισσότερο όμοιοι με Αυτόν. Η ομοιότητα με τον Χριστό είναι επομένως ο στόχος προς τον οποίο μας κινεί ο Θεός

Ρωμ.η:29 διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών·

Ακόμη και τώρα, η διαδικασία του αγιασμού θα πρέπει να μας συμμορφώνει με την εικόνα Του. Καθώς αυξάνουμε στη χάρη, γινόμαστε όμοιοι με τον Χριστό. Πρέπει να γίνουμε μια αντανάκλαση του χαρακτήρα του Χριστού και της αγιότητάς Του. Και αυτό εννοεί ο Παύλος όταν γράφει, «ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν».

Πρέπει να επιδιώξουμε τον αγιασμό, να ακολουθήσουμε τη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα του Χριστού, να αφήσουμε τον νου Του να είναι μέσα μας και το παράδειγμά Του να οδηγεί τα βήματά μας (Φιλ.β:5, Α ́ Πέτρ.β:21).

Ο Παύλος συνέκρινε το ποιμαντικό του καθήκον να πειθαρχεί τους Γαλάτες με τους πόνους της γέννας, καθώς προσπαθούσε να τους φέρει στην ομοιότητα με τον Χριστό:

Γαλ.δ:19 Τεκνία μου, διά τους οποίους πάλιν είμαι εις ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν·

Γράφοντας στους Κορινθίους περιέγραψε τον αγιασμό σαν διαδικασία με την οποία θα μεταμορφωνόταν κατά την ομοιότητα του Χριστού:

Β’ Κορ.γ:18 Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου.

Με άλλα λόγια, προοδεύουμε από το ένα επίπεδο δόξας στο άλλο καθώς προχωρούμε προς τον τελικό στόχο.

Έτσι, το «ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» είναι απλά μια εντολή να επιδιώκουμε τον αγιασμό (το θέμα της Ρωμ.ιβ-ις).

Όταν ο Παύλος είπε στους Γαλάτες, «όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε» (Γαλ.γ:27), στην ουσία έλεγε ότι ο αγιασμός αρχίζει με το βάπτισμα.

Από την πρώτη στιγμή της πίστης, είμαστε ντυμένοι με τη δική Του δικαιοσύνη. Αυτό είναι δικαίωση. Με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα:

Ησ.ξα:10 Θέλω ευφρανθή τα μέγιστα επί τον Κύριον· η ψυχή μου θέλει αγαλλιασθή εις τον Θεόν μου· διότι με ενέδυσεν ιμάτιον σωτηρίας, με εφόρεσεν επένδυμα δικαιοσύνης, ως νυμφίον ευπρεπισμένον με μίτραν και ως νύμφην κεκοσμημένην με τα πολύτιμα αυτής καλλωπίσματα.

Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή του τι σημαίνει να ενδύθείς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν. Η δικαίωση είναι ένα γεγονός που ολοκληρώθηκε μια για πάντα, αλλά ο αγιασμός είναι μια συνεχής διαδικασία. Και η εντολή να «ενδύθείς τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» στην Ρωμ.ιγ είναι μια εντολή να επιδιώξουμε τον αγιασμό καθ’ ομοιότητα με τον Χριστό.

Η ελπίδα της επικείμενης επιστροφής του Χριστού είναι επομένως ο μεντεσές πάνω στον οποίο στρέφεται η σωστή κατανόηση του αγιασμού.

Ας δούμε μερικά από τα βασικά κείμενα που μιλούν για την επικείμενη επιστροφή του Χριστού και ας παρατηρήσουμε συγκεκριμένα τι είδους πρακτικά καθήκοντα μας ζητά αυτή η διδαχή:

• Σταθερότητα: «μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας, διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε» (Ιακ.ε:8).

• Καλοσύνη: «Μη στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, διά να μη κατακριθήτε· ιδού, ο κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών!» (Ιακ.ε:9).

• Προσευχή: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς» (Α ́ Πέτρ.δ:7).

• Πιστότητα στο να συναθροιζόμαστε και να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον: «και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν» (Εβρ.ι:24–25).

• Άγια διαγωγή και ευσέβεια: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν» (Β ́ Πέτρ.γ:11).

• Αγνότητα και ομοιότητα με το Χριστό: «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ' αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός» (Α ́ Ιωάν.γ:2–3).

Αυτά καλύπτουν πολλές κατηγορίες, αγκαλιάζοντας κάθε πτυχή του αγιασμού μας. Η ελπίδα της επικείμενης επιστροφής του Χριστού είναι καταλύτης και κίνητρο για όλα αυτά τα πράγματα – κάθε καρπό του Πνεύματος, κάθε χριστιανική αρετή, οτιδήποτε σχετίζεται με την αγιότητα και την ομοιότητα με τον Χριστό και όλα όσα ανήκουν στη ζωή και την ευσέβεια.

Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να καλλιεργήσουμε μια άγρυπνη προσδοκία για την επικείμενη έλευση του Χριστού. Το θέμα δεν είναι να έχουμε εμμονές με τα γήινα γεγονότα.

Στην πραγματικότητα, αν το ενδιαφέρον σου για την επιστροφή του Χριστού γίνει μια καταναλωτική εμμονή με όλα όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο, έχεις χάσει εντελώς το νόημα.

Η γνώση ότι η επιστροφή του Χριστού επίκειται θα πρέπει να στρέψει τις καρδιές μας προς τον ουρανό, «οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Φιλ.γ:20).

 

Β’ Πέτρ.γ:14 Διά τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη,