Η εκκλησία αρπάζεται στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος της Θλίψης; (1)

Το χρονοδιάγραμμα της Αρπαγής.

 Η περίοδος της Εκκλησίας ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, πριν πάνω από 2.000 χρόνια, και θα τελειώσει με την Αρπαγή.

Αμέσως μετά την Αρπαγή, θα αρχίσουν τα 7 χρόνια της Θλίψης, η οποία θα τελειώσει με τον ερχομό του Χριστού στη γη για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του για 1.000 χρόνια.

Θα αναφέρω ορισμένες από τις λάθος απόψεις και θα δείξω μέσα από το λόγο του Θεού,  γιατί δεν είναι αλήθεια.

Η αρπαγή δεν είναι το ίδιο γεγονός με τον ερχομό του Χριστού στο τέλος της Θλίψης.

Υπάρχουν κάποιοι που διδάσκουν ότι η αρπαγή λαμβάνει χώρα στο τέλος της περιόδου της επταετίας. Αυτό έχει μπερδέψει πολλούς, οδηγώντας τους να πιστεύουν ότι η αρπαγή δεν γίνεται πριν τελειώσει η επταετής περίοδος της κρίσης του Θεού.

Έτσι, βλέπουν την αρπαγή και τη δεύτερη έλευση του Χριστού σαν το ίδιο γεγονός.

Διάψευση:

Πρώτα απ' όλα, στην αρπαγή, όλοι οι σωσμένοι αρπάζονται για να είναι με τον Χριστό στον αέρα (Α’ Θες.δ:16,17).

δ:16 επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον,

δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Στο Ματθαίο κδ & κε, βλέπουμε το Χριστό να έρχεται στη γη και να κρίνει τα έθνη, κάτι που συμβαίνει ΜΕΤΑ την περίοδο της επταετίας.

Το Ματθ.κδ:40 χρησιμοποιείται από ορισμένους, λανθασμένα, ότι τάχα είναι η Αρπαγή. Όπως θα δούμε, δεν μπορεί να είναι η Αρπαγή.

Ματθ.κδ:40 Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ· ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίνεται·

Σημειώστε, όπως είδαμε στο Ματθ.κε:31-34, ότι είναι απόλυτα σαφές, ότι αυτή η κρίση περιλαμβάνει 3 πράγματα:

    1. ο Χριστός έρχεται στη γη,

    2. θα καθίσει στο θρόνο Του,

    3. θα διαχωρίσει τους σωσμένους από τους χαμένους.

Ματθ.κε:31 Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε θέλει καθήσει επί του θρόνου της δόξης αυτού,

Ματθ.κε:32 και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς απ' αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων (χαμένοι),

Ματθ.κε:33 και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών.

Ματθ.κε:34 Τότε ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού· Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.

Το Ματθ.κε:41 μας λέει τι θα συμβεί στους χαμένους:

«Τότε θέλει ειπεί και προς τους εξ αριστερών· Υπάγετε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού».

Παρατηρήστε προσεκτικά, τη διαφορά μεταξύ της αρπαγής που αναφέρεται στην Α’ Θες.δ:16, 17, και της έλευσης του Χριστού, που αναφέρει ο Ματθαίος στα κεφ.24, 25.

Στην αρπαγή, ο Χριστός δεν έρχεται στη γη, αφού εμείς αρπαζόμαστε για να Τον συναντήσουμε στα σύννεφα.

Α’ Θεσ.δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι, στο κατά Ματθαίο, ο Χριστός έρχεται στη γη για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του.

Παρατηρήστε προσεκτικά, ότι στην Αρπαγή, στην Α’ Θεσσαλονικείς, οι σωσμένοι είναι αυτοί που αρπάζονται στον ουρανό, ενώ αυτοί που μένουν είναι οι χαμένοι.

Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στο Ματθαίο. Αυτοί που συλλέγονται είναι οι χαμένοι που ρίχνονται στη λίμνη του πυρός, ενώ αυτοί που μένουν είναι αυτοί που μπαίνουν στην επίγεια Βασιλεία με τα φυσικά τους σώματα.

Ματθ.κε:34 Τότε ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού· ΕΛΘΕΤΕ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.

Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική ανάγκη για τον σπουδαστή της Αγίας Γραφής να καταλάβει ότι αυτά τα δύο γεγονότα είναι εντελώς διαφορετικά, διαχωρίζονται από την εβδομηκοστή εβδομάδα του Δανιήλ, γνωστή σαν η επταετής Μεγάλη Θλίψη.

Μη αναγνωρίζοντας τη διαφορά μεταξύ της έλευσης του Χριστού για την εκκλησία και τον ερχομό Του για να ιδρύσει τη Βασιλεία Του στη γη, αυτό που θα συμβεί είναι να οδηγείται κάποιος σε περισσότερα λάθη σχετικά με την βιβλική προφητεία.

Μια καλή αρχή για να θυμάσαι: όποτε η επιστροφή του Χριστού αναφέρεται στο Ματθαίο, Μάρκο, Λουκά ή Ιωάννη, δεν είναι ποτέ η Αρπαγή, αλλά, μάλλον, η επιστροφή του Χριστού μετά το πέρας της Επταετίας για να κρίνει τα έθνη.

Η Αρπαγή ήταν ένα μυστήριο, που αποκαλύφθηκε στον απόστολο Παύλο, αφού είχε αρχίσει η περίοδος της εκκλησίας. (Εφες.γ:1-10). Η εκκλησία δεν περνάει μέσα στην 7ετή Θλίψη!

Η Βίβλος διδάσκει την Αρπαγή, πριν τη Θλίψη.

Τώρα, ας εξετάσουμε την απόδειξη: Η εκκλησία ελευθερώνεται από την οργή της Επταετίας της Θλίψης, όπως μαθαίνουμε από την Α’ Θες.α:10:

και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, ΟΣΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΗΜΑΣ από της μελλούσης οργής.

Εξετάζοντας αυτό το εδάφιο, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να αναγνωρίσουμε: ο Παύλος έγραφε σε Χριστιανούς (α:1 και ε:25).

Οι πιστοί στους οποίους γράφει, είχαν ήδη ελευθερωθεί από την οργή της κόλασης (Ιωάν.γ:36).

Η «μέλλουσα οργή» δεν αναφέρεται στην κόλαση, γιατί είχαν ήδη ελευθερωθεί απ’ αυτήν, αλλά, μάλλον, στην περίοδο της Επταετίας όπως φαίνεται στην Αποκάλυψη ς:17.

«διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται να σταθή;»

Η εκκλησία ελευθερώνεται από την οργή (Α’ Θες.ε:9).

«ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ θεὸς εἰς ὀργὴν (θλίψη, οργή όπως στο α:10), ἀλλὰ εἰς περιποίησιν σωτηρίας (απελευθέρωση) διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ [Χριστοῦ].

Στην Α’ Θες.δ:13-18, έχουμε την Αρπαγή. Το κεφ.ε συνεχίζεται με την επιστροφή του Χριστού για την Αρπαγή, βεβαιώνοντας τους Χριστιανούς ότι θα φυλαχτούν από την περίοδο της επταετίας.

Η Αρπαγή μετά τη Θλίψη, δεν στηρίζεται στην Αγία Γραφή.

Θα δούμε μερικές βασικές σκέψεις που θα σφραγίσουν τη μοίρα της φιλοσοφίας ότι η Αρπαγή θα γίνει μετά την Θλίψη:

1. Όλοι οι Χριστιανοί που αρπάζονται, λαμβάνουν ένδοξα σώματα (Ρωμ.η:22, 23, και Α’ Κορ.ιε:50-54). 
2. Δεν υπάρχουν παιδιά γεννημένα από ένδοξα σώματα (Ματθ.κβ:23-30) 
3. Όλοι οι άπιστοι ρίχνονται στην κόλαση πριν από την χιλιετή Βασιλεία του Χριστού (Αποκ.ιθ:11-21 και Ματθ.κε:41).

Εάν η αρπαγή συμβεί μετά τη Θλίψη, προκύπτουν διάφορα άλυτα προβλήματα.

Από που προέρχονται τα θνητά σώματα αυτών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της χιλιετίας και επαναστατούν μετά το πέρας της (Αποκ.κ:7-10);

Δεν θα υπάρχουν άπιστοι ζωντανοί για να έχουν παιδιά, άρα δεν μπορεί να είναι από αυτούς. Όλοι οι πιστοί έχουν τα ένδοξά τους σώματα. Δεν μπορούν να γεννήσουν παιδιά σαν αποτέλεσμα της Αρπαγής μετά τη Θλίψη.

Να θυμάστε, στο τέλος της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, υπάρχουν άπιστοι που θα υποταχθούν στο Σατανά σε μια προσπάθεια να νικήσουν το Χριστό (Αποκ.κ:7-10). Πώς απέκτησαν τα ανθρώπινα σώματά τους; Τοποθετώντας την Αρπαγή στο τέλος της Θλίψης και στην αρχή της νέας χιλιετίας, δημιουργεί μια κατάσταση αδύνατη.

Στην Αρπαγή, όλοι οι Χριστιανοί έχουν τα ένδοξα σώματα τους, που δεν αναπαράγουν ανθρώπινα όντα. Όλοι οι άπιστοι που δεν έχουν σωθεί ρίχνονται στην λίμνη του πυρός στο τέλος της επταετίας. Ως εκ τούτου, η φιλοσοφία της Αρπαγής μετά την Θλίψη είναι αδύνατο.

Η άποψη της Αρπαγής μετά τη Θλίψη, οδηγεί και σε άλλες ψευδοδιδασκαλίες. Στην Κολ.β:8 έχουμε μια τέτοια προειδοποίηση σχετικά με τους ψευδοδιδασκάλους:

«Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν».

Σημείωση. Αν η άποψη της Αρπαγής μετά τη Θλίψη ήταν αλήθεια, τότε, η τελευταία ζωντανή γενιά, θα είναι η μόνη σε πάνω από 2.000 χρόνια από το ξεκίνημα της πρώτης εκκλησίας, που θα πρέπει να περάσει μέσα από μια τέτοια δοκιμασία. Άρα, εύκολα θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς, ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος.

Σημείωση. Αν η αρπαγή συμβεί μετά το πέρας της θλίψης, τότε, γιατί δεν μας λέγεται να προσευχόμαστε για «την μακαρία ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης της ευλογημένης επταετίας»; Όμως, ο λόγος του Θεού μας λέει στον Τίτ.β:13, ότι ο Χριστιανός πρέπει να προσμένει:

«την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ