1. Κολοσσές
Οι Κολοσσές βρισκόταν περίπου 160
χλμ. ανατολικά της Εφέσου σ’ ένα εμπορικό δρόμο προς την Ανατολή, κοντά στις
πόλεις Λαοδίκεια και Ιεράπολις.
Ο απόστολος Παύλος, χωρίς
αμφιβολία, είχε ταξιδέψει στις Κολοσσές, αλλά φαίνεται ότι δε γνωριζόταν με
τους χριστιανούς εκεί (β:1).
Είναι πολύ πιθανό η εκκλησία αυτή να ιδρύθηκε από την εκκλησία της Εφέσου που ήταν αποτέλεσμα της διακονίας του Παύλου.
ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ
Εφεσ.δ:16-ς:24
Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ δ:17-32
1. Σύγκριση ενός αμαρτωλού μ’ ένα άγιο του Θεού
Ξανά ο απόστολος Παύλος δείχνει
την έντονη διαφορά ανάμεσα στον μη αναγεννημένο και αυτόν που έχει γεννηθεί απ’
το Πνεύμα του Θεού.
Ο άνθρωπος που δεν έχει σωθεί ζει για να ικανοποιεί μόνο τις σαρκικές του επιθυμίες και ό,τι μπορεί να καταλάβει είναι σκοτάδι. Έχει αποχωριστεί απ’ τη ζωή του Θεού εξαιτίας της άγνοιας και έχει επιδοθεί στην αχαλίνωτη ικανοποίηση των ακάθαρτων επιθυμιών του.
ΜΕΡΟΣ ΙΙ
Εφεσ.β - δ:1-16
Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
1. Η μεγάλη αντίθεση.
Στο δεύτερο κεφάλαιο μας δίνεται η
αντίθεση ανάμεσα στον αμαρτωλό πριν σωθεί και τον άγιο του Θεού μετά την
απολύτρωση του.
Πριν τη σωτηρία ο άνθρωπος είναι:
α. Νεκρός εξ αιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών. Αυτό σημαίνει απλά, ότι δεν έχει πνευματική, αιώνια ζωή. Σαν νεκρός, δεν μπορεί να γνωρίζει όλες τις ευλογίες του Θεού και δεν μπορεί να ζήσει μ’ ένα τρόπο που να ευαρεστεί Αυτόν.
ΜΕΡΟΣ Ι
Α. Η ΕΦΕΣΟΣ
H Έφεσος ήταν μια ευημερούσα πόλη
της Δυτικής Μ. Ασίας, στην επαρχία της Λυδίας κι ήταν η πρωτεύουσα του διοικητή
της περιοχής.
Η θέση της ήταν στις εκβολές του Κάϋστρου ποταμού, πάνω στον “αυτοκρατορικό” δημόσιο δρόμο που ένωνε την Ρώμη με την Ανατολή κι ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν μια “ελεύθερη πόλη” με δική της σύγκλητο και Βουλή.
ΜΕΡΟΣ V
ιβ:1-4
Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο.
ΜΕΡΟΣ IV
Α. ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως και εάν
τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν»
Αυτό το κεφάλαιο
είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να το μελετήσει πολύ καλά
εξαιτίας της σπουδαιότητας που έχει για την πίστη στην προσωπική του ζωή. Είναι
γνωστό σαν «το κεφάλαιο της πίστης».
Η έκθεση και επεξήγηση πάνω στο θέμα της πίστης έχει να κάνει με τη δήλωση που έγινε πριν στο Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». Αυτό είναι παραπομπή απ’ το βιβλίο του Αβακκούμ β:4 της Π.Δ.
(Εζεκία)
Η ίδια ιστορία, γραμμένη σε τρία μέρη:
Ησ.λς, λζ – Β’ Βας.ιη,ιθ – Β’ Χρον.λβ
Ησ.λς:5 Λέγεις,
πλην είναι λόγοι χειλέων, Έχω βουλήν και δύναμιν διά πόλεμον. Αλλ' επί
τίνα θαρρείς ώστε απεστάτησας εναντίον μου;
Ησ.λς:7 Αλλ' εάν είπης προς εμέ, Επί Κύριον τον Θεόν ημών θαρρούμεν, δεν είναι αυτός, του οποίου τους υψηλούς τόπους και τα θυσιαστήρια αφήρεσεν ο Εζεκίας και είπε προς τον Ιούδαν και προς την Ιερουσαλήμ, Έμπροσθεν τούτου του θυσιαστηρίου θέλετε προσκυνήσει;
ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ
Α. ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
ζ:1-28
Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.
.jpg)
