Προς Εφεσίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Εφεσ.δ:16-ς:24

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ δ:17-32

1. Σύγκριση ενός αμαρτωλού μ’ ένα άγιο του Θεού

Ξανά ο απόστολος Παύλος δείχνει την έντονη διαφορά ανάμεσα στον μη αναγεννημένο και αυτόν που έχει γεννηθεί απ’ το Πνεύμα του Θεού.

Ο άνθρωπος που δεν έχει σωθεί ζει για να ικανοποιεί μόνο τις σαρκικές του επιθυμίες και ό,τι μπορεί να καταλάβει είναι σκοτάδι. Έχει αποχωριστεί απ’ τη ζωή του Θεού εξαιτίας της άγνοιας και έχει επιδοθεί στην αχαλίνωτη ικανοποίηση των ακάθαρτων επιθυμιών του.

Αντίθετα, το παιδί του Θεού είναι ένας νέος άνθρωπος που έχει κτισθεί κατά Θεό με δικαιοσύνη και αγιότητα.

 

2. Λαλείτε αλήθειαν

Γραφική αναφορά: δ:25

Οι Εφέσιοι προτρέπονται ν’ αφήσουν κατά μέρος τα ψέματα και να λένε μόνο αλήθεια. Η Γραφή δίνει μεγάλη έμφαση στη σπουδαιότητα της αμαρτίας του ψεύδους.

Στην Αποκ.κα:8 λέει ότι όλοι οι ψεύτες θα έχουν τη μερίδα τους στη λίμνη του πυρός. Ίσως, καταλάβουμε πόσο σοβαρό είναι το να λέμε ψέματα, όταν κατανοήσουμε ότι ο άνθρωπος πρέπει ν’ αντιμετωπίσει και να ομολογήσει την αλήθεια πριν του χαριστεί η μετάνοια. Η αμαρτία του ψεύδους μπορεί να συγχωρείται, αλλά συγχώρεση δεν μπορεί να έρθει όσο κάποιος συνεχίζει να λέει ψέματα.

 

3. Ο δίκαιος θυμός

Γραφική αναφορά: δ:26,27

Υπάρχει αυτό που λέμε “δίκαιη αγανάκτηση”. Ο δίκαιος θ’ αντιδράσει με αγανάκτηση ενάντια στο κακό και την προστυχιά. Ο Παύλος δεν καταδικάζει αυτόν τον δίκαιο θυμό, αλλά προτρέπει τους Εφεσίους να μην αμαρτάνουν κατά τη διάρκεια αυτής της αγανάκτησης. Είναι πιθανόν όταν κάποιος είναι θυμωμένος να δώσει τόπο στο διάβολο, δικαίωμα να επέμβει στη ζωή του. Με άλλα λόγια, ο θυμωμένος μπορεί να πει ή να κάνει πράγματα που είναι λάθος και για τα οποία μετά πρέπει να μετανοήσει. Ο Παύλος λέει ότι αυτό δεν πρέπει να κρατήσει μέχρι το κλείσιμο της ημέρας, αλλά πρέπει να έχει τελείως τακτοποιηθεί.

 

4. Λυπώντας το Άγιο Πνεύμα

Γραφική αναφορά: δ:30

Αυτή είναι μια αμαρτία ενάντια στο Άγιο Πνεύμα, που αν συνεχιστεί, θα το αναγκάσει να αποσυρθεί απ’ τη ζωή αυτού που το λυπεί. Είναι η αμαρτία της συμμόρφωσης με τον κόσμο με αποτέλεσμα την ασυνέπεια στο καθημερινό πνευματικό βάδισμα.

Στο εδ.31 λέει ότι το Πνεύμα το Άγιο μπορεί να λυπηθεί, αν η πικρία, ο θυμός, η οργή, η κραυγή και η βλασφημία δεν αφαιρεθούν από τη ζωή κάποιου. Το Άγιο Πνεύμα θα κάνει το κάθε παιδί του Θεού να είναι συγχωρητικό και σπλαχνικό.

 

Β. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε

1. Τέκνα του φωτός

Η λέξη “λοιπόν” φανερώνει ότι ο Παύλος κτίζει αυτό που θέλει να πει στην προτροπή που μόλις πριν έγραψε. Επειδή δεν πρέπει να λυπούμε το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να γίνουμε μιμητές του Θεού και να περπατάμε με αγάπη.

Ξαναδείχνει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον πιστό και τον άπιστο, καταγράφοντας κάποια πράγματα που όπως καθαρά λέει θα κρατήσουν έξω από τη Βασιλεία του Θεού όποιον τα εργάζεται.

Αυτοί που τα κάνουν ονομάζονται “υιοί της απειθείας” και η οργή του Θεού πρόκειται να πέσει πάνω τους. Ας προσέξουμε ότι ανάμεσα σ’ αυτά είναι η ακαθαρσία, η μωρολογία και η βωμολοχία.

Ο χριστιανός δεν πρέπει να επαναλαμβάνει σόκιν ανέκδοτα, αλλά και ούτε να γελάει όταν τα ακούει.

Τα τέκνα του φωτός θα φέρουν τον καρπό που ονομάζεται παρακάτω και είναι αγαθοσύνη, δικαιοσύνη και αλήθεια και δε θα έχουν κοινωνία με τα άκαρπα έργα του σκότους.

 

2. Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν

Γραφική αναφορά: ε:16

Επειδή οι μέρες είναι πονηρές, είναι ανάγκη για κάθε χριστιανό να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που του δίνεται εξαγοράζοντας έτσι τον χρόνο. Για να γίνει αυτό, είναι ανάγκη να περπατά προσεκτικά και καθώς πρέπει ενώπιον του Κυρίου. Δεν υπάρχει χώρος για αδιάφορη ζωή, για μεθύσια. Το παιδί του Θεού πρέπει να είναι γεμάτο με το Πνεύμα του Θεού, ψάλλοντας ύμνους και ωδές πνευματικές.

 

3. Προτροπές στους συζύγους

Γραφική αναφορά: ε:22-23

Εδώ έχουμε δύο θαυμάσια εδάφια της Γραφής που μας δίνουν μερικές πολύ σημαντικές οδηγίες για τους συζύγους. Ο άντρας είναι η κεφαλή του σπιτιού και γι’ αυτό η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται (εδ.22) και να σέβεται τον άντρα της (εδ.33).

Απ’ την άλλη μεριά οι άντρες πρέπει να αγαπάνε τις γυναίκες τους όπως αγαπάνε τους εαυτούς τους. Οι σύζυγοι πρέπει να είναι μία σάρκα, και ο άντρας ν’ αγαπάει τη γυναίκα του όπως αγαπάει το σώμα του. Ο Παύλος λέει ότι αυτός που αγαπάει τη γυναίκα του, αγαπάει τον εαυτό του (εδ.28).        

Οι γυναίκες θα είναι πρόθυμες και με χαρά θα υπακούσουν τους άντρες τους όταν ξέρουν ότι τις αγαπάνε πραγματικά. Μέσα σε τόσες λίγες λέξεις-οδηγίες ο Παύλος έχει δώσει το κλειδί για έναν ευτυχισμένο γάμο. Όταν οι σύζυγοι ζουν σύμφωνα μ’ αυτές τις οδηγίες δε θα συμβαίνουν τόσα προβλήματα στο γάμο.

 

4. Ο Χριστός και η εκκλησία Του

Γραφική αναφορά: ε:22-23

Σ’ αυτό το μέρος της Γραφής, ο Παύλος, χρησιμοποιώντας τις οδηγίες προς τους συζύγους, φανέρωσε τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο Χριστό και την εκκλησία. Ο Ιησούς αγάπησε την εκκλησία και έδωσε τον εαυτό Του γι’ αυτήν. Μια μέρα, θα την παραστήσει στον εαυτό Του, σαν όμορφη ένδοξη νύμφη.

 

Γ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ S

1. Οδηγίες σχετικά με την οικογένεια

Γραφική αναφορά: ς:1-9

Η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς είναι πολύ σημαντική. Τα παιδιά πρέπει να υπακούν τους γονείς τους, αλλά απ’ την άλλη μεριά οι γονείς δεν πρέπει να ερεθίζουν τα παιδιά τους.

Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν εδώ σχετικά μ’ αυτή την νουθεσία. Οι γονείς δεν πρέπει να νευριάζουν με τα παιδιά τους, να  τα επιπλήττουν και να τα μαλώνουν ώστε να γίνουν μνησίκακα. Μάλλον, θα πρέπει να τα οδηγούν εκεί που πρέπει με παιδεία αγάπης.

Οδηγίες δίνονται ακόμα στους δούλους να υπακούν τους κυρίους τους και να κάνουν το καλύτερο που μπορούν ως προς τον Κύριο. Οι κύριοι δεν πρέπει να απειλούν τους δούλους αλλά να ενεργούν με σύνεση προς αυτούς. Είναι φανερό, ότι αυτές οι οδηγίες δίνονται σε δούλους και κυρίους, ένας θεσμός που υπήρχε τότε, αλλά σήμερα τα ίδια μπορούν να εφαρμοστούν ανάμεσα εργοδότη και εργαζόμενο.

 

2. Η πανοπλία του Θεού.

Γραφική αναφορά:ς:10-20

Ο απόστολος Παύλος τελειώνει την επιστολή του προς τους Εφεσίους με την προτροπή να εφοδιαστούν με τα απαραίτητα για μάχη. Τονίζει το γεγονός ότι είμαστε σε πόλεμο με πνευματικές δυνάμεις σκότους στα επουράνια.

Σ’ αυτό τον κόσμο περιτριγυριζόμαστε απ’ το κακό, και είναι πολύ σημαντικό να είμαστε κατάλληλα εφοδιασμένοι για να πολεμήσουμε ενάντια στις πανουργίες του εχθρού.

Όταν ο Παύλος έγραφε αυτά τα λόγια, σίγουρα κοίταζε το Ρωμαίο στρατιώτη που τον φρουρούσε. Ονομάζοντας όλα τα μέρη της πολεμικής στολής του, τους έδινε πνευματική σημασία:

 

Ÿ  Ζώνη της αλήθειας

Ÿ  Θώρακας της δικαιοσύνης

Ÿ  Υποδήματα του ευαγγελίου της ειρήνης

Ÿ  Ασπίδα της πίστης

Ÿ  Περικεφαλαία της σωτηρίας

Ÿ  Μάχαιρα του Πνεύματος

Ÿ  Προσευχή

 

Την έννοια της δικαιοσύνης, στο θώρακα, θα μπορούσαμε να τη δούμε και σαν ακεραιότητα. Η αλήθεια και η ακεραιότητα είναι πολύ σημαντικά μέρη της πανοπλίας του Χριστιανού.

Πολλές φορές όταν αναφερόμαστε στην πανοπλία του Θεού σταματάμε στη μάχαιρα του Πνεύματος. Όμως το σωστό κλείσιμο είναι η προσευχή. Χωρίς προσευχή και ικεσία εν Πνεύματι Αγίω, όλα τ’ άλλα μέρη της πανοπλίας δεν είναι  αποτελεσματικά.