Η Γραφή απαιτεί απόρριψη της τριάδας

διότι με εγκατέλιπον και ελάτρευσαν Αστάρτην την θεάν των Σιδωνίων, Χεμώς τον θεόν των Μωαβιτών και Μελχώμ τον θεόν των υιών Αμμών· και δεν περιεπάτησαν εις τας οδούς μου διά να πράττωσι το ευθές ενώπιόν μου, και να φυλάττωσι τα διατάγματά μου και τας κρίσεις μου, ως Δαβίδ ο πατήρ αυτού· (Α’ Βας.ια:33).

Η Αγία Γραφή υποστηρίζει την ύπαρξη της Τριάδας. Τα αποδεικτικά στοιχεία βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη. Πολύ πριν από την ιστορία της εκκλησίας, ο Σολομώντας λάτρευσε την τριάδα όταν έχτισε υψηλούς τόπους για τους θεούς του.

Η Αγία Γραφή ονομάζει τα πρόσωπα αυτής της Τριάδας: Αστάρτη, Χεμώς και Μελχώμ. Ενώ η Βίβλος μπορεί να επικαλεστεί ιστορικές μαρτυρίες για την τριάδα, ο λόγος του Θεού δεν ευνοεί την πίστη σε μια τέτοια διδασκαλία. Μάλλον, η Γραφή απαιτεί απόρριψη του Τριαδικού δόγματος.

Πρώτα απ' όλα, η τριαδική πίστη είναι απλά ειδωλολατρία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η λατρεία της Αγίας Τριάδας δεν είναι τριθεϊσμός. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της πίστης σε τρία πρόσωπα και της πίστης σε τρεις θεούς.

Κήρυγμα

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (6)

 

Μια δεύτερη ευκαιρία μετά το θάνατο.

 

Κάποιοι άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Μορμόνοι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, διδάσκουν ότι υπάρχει περίπτωση να σωθούν μετά θάνατο, τουλάχιστον όσοι δεν είχαν «πλήρη» ευκαιρία σ’ αυτή τη ζωή.

Αυτές οι θεωρίες μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες για διαλογισμό, αλλά η Βίβλος δεν μας δίνει το δικαίωμα να τις κηρύξουμε σαν Ευαγγέλιο. Η Βίβλος πουθενά δεν διδάσκει ότι μπορεί να υπάρξει ευκαιρία να δεχτεί κάποιος το Ευαγγέλιο αφού η επίγεια ζωή του τελειώσει, αντίθετα μας λέει ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση:

«Καί καθώς είναι αποφασισμένον εις τούς ανθρώπους άπαξ νά αποθάνωσι, μετά δέ τούτο είναι κρίσις» (Εβρ.θ:27).

«Μή θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ' ήν πάντες οι εν τοίς μνημείοις θέλουσιν ακούσει τήν φωνήν αυτού, καί θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τά αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δέ πράξαντες τά φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν.ε:28-29).

«Καί έδωκεν η θάλασσα τούς εν αυτή νεκρούς, καί ο θάνατος καί ο Άδης έδωκαν τούς εν αυτοίς νεκρούς, καί εκρίθησαν έκαστος κατά τά έργα αυτων» (Αποκ.κ:13).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (5)

 

Καθ’ ομολογία χριστιανοί στην εκκλησιαστική ιστορία.

 

Η Βίβλος, που ισχύει σε όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας, αποκαλύπτει μονάχα ένα σχέδιο σωτηρίας για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης.

Ιστορικές αναφορές από την πρώτη μεταποστολική περίοδο, είναι σήμερα προσιτές και επιβεβαιώνουν το αποστολικό μήνυμα της βάπτισης στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού, καθώς και για το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς.

Επιπλέον, φαίνεται ότι αυτές οι διδασκαλίες υπήρχαν καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Δεν ξέρουμε τα πάντα για την πνευματική ζωή σημαινόντων εκκλησιαστικών ηγετών κατά την διάρκεια της Μεταρρύθμισης. Πιθανόν κάποιοι να έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και να μίλησαν με γλώσσες, ίσως χωρίς να κατανοούν πλήρως τη σπουδαιότητα αυτής της εμπειρίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

3+1=4

 

Ιωάν.α:1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν.....

Ο Λόγος που η Γραφή μας περιέγραψε, «ην ΠΡΟΣ τον θεόν». 

ΕΙΣ ΕΣΤΙ

ΕΙΣ λοιπόν, σημαίνει σύμφωνα με το λεξικό της ελληνικής γλώσσας του Σταματάκου:

"αυτός ακριβώς και όχι άλλος σε αντιδιαστολή προς κάθε τι το δεύτερο ή τρίτο"!!

Κατά το «Εγκυκλοπαιδικό και γλωσσικό λεξικό» του Πάπυρου, το «Αριθμητικό απόλυτο εκφράζει το αφ’ αυτού και δι' αυτού υπάρχων, δηλ. το ενέχον τον λόγο της ύπαρξης άνευ ουδεμιάς απ' αλλού εξαρτήσεως και άνευ ουδενός δυνατού ορίου».

Μάρκ.ιβ:29 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοὺς ὅτι πρώτη ἐστιν· ἄκουε, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν,

Beautiful Relaxing Hymns, Peaceful Instrumental Music, "Quiet Lake Morni...

 

Κήρυγμα

 

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΝ ΜΙΚΡΥΝΕ

Φίλε και φίλη μου, δεν έχει σημασία πόσο αποθαρρυντικό φαίνεται το πρόβλημα ή η ανάγκη σου, να είσαι σίγουρος ότι, στην πραγματικότητα, είναι ένα μικρό ζήτημα ελάχιστης σπουδαιότητας.

Γιατί ασχολείται ο παντοδύναμος, πανταχού παρών, παντογνώστης, αιώνιος Θεός, και επεμβαίνει στις τόσο ασήμαντες υποθέσεις μας;

Διότι ο Θεός επιθυμεί να λαμβάνει δοξολογία και λατρεία από την πλατφόρμα της ζωής μας. Από την ημέρα που γεννιόμαστε μέχρι την ημέρα που πεθαίνουμε, οι ζωές μας υπάρχουν για ένα σκοπό – να δοξάσουν τον Θεό.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (4)

 

Αυτοί που ομολογούν τον Χριστό.

 

Μια ειλικρινής ομολογία βασισμένη όμως σε μια λανθασμένη άποψη για τον Χριστό, δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει κανείς να πιστέψει και να υπακούσει στο Ευαγγέλιο.

Ψευδοπροφήτες και αιρετικοί ομολογούν πίστη στον Χριστό, αλλά δεν είναι σωσμένοι. Σύμφωνα με τον Ιησού, κάποιοι θα Τον ομολογήσουν ειλικρινά, θα πιστεύουν ότι είναι σωσμένοι, θα κάνουν θαύματα στο όνομά Του, αλλά δεν θα σωθούν γιατί δεν υπάκουσαν στον λόγο Του (Ματθ.ζ:21-27). Πολλοί θα ομολογούν ότι Τον γνωρίζουν κι ότι απόλαυσαν την παρουσία Του, αλλά δεν θα σωθούν (Λουκ.ιγ:25-27).

Τι θα γίνει με αυτούς που έχουν ένα μέτρο πίστης στον Χριστό, αλλά δεν έχουν υπακούσει ακριβώς στο Ευαγγέλιο;

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (3)

 

Ηθικοί και ειλικρινείς άνθρωποι.

 

Κανείς δεν είναι δίκαιος από μόνος του, κανείς δεν είναι αγαθός στα μάτια του Θεού, όλοι είναι αμαρτωλοί και κανείς δεν μπορεί να σωθεί εξαιτίας των καλών του έργων (Ρωμ.γ:10-12, 23, 27-28  Εφες.β:8-9).

Μία αμαρτία είναι αρκετή να καταδικάσει μια ψυχή, και άσχετα με το πόσο καλός μπορεί να είναι κάποιος, χωρίς τον Θεό είναι ένας αμαρτωλός.

Κανείς δεν μπορεί να κερδίσει την σωτηρία του, γιατί είναι δώρο από τον Θεό και δίδεται με τους δικούς Του όρους, που περιλαμβάνουν πίστη στον Χριστό και υπακοή στο Ευαγγέλιό Του. Άσχετα με το πόσο ηθικά προσπαθεί να ζήσει κανείς, αν δεν ακολουθήσει το σχέδιο του Θεού, δεν μπορεί να σωθεί.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (2)

 

Οι Εθνικοί θα χαθούν;

 

Εφαρμόζοντας αυτές τις αρχές, ας εξετάσουμε την πιθανότητα εξαίρεσης αυτών που ποτέ δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο.

Κανείς δεν μπορεί να κληρονομήσει αιώνια ζωή έξω από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού «Αληθώς, αληθώς σοί λέγω, εάν τις δέν γεννηθή εξ ύδατος καί Πνεύματος, δέν δύναται νά εισέλθη εις τήν βασιλείαν τού Θεού»  (Ιωάν.γ:5).

Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή· ουδείς έρχεται πρός τόν Πατέρα, ειμή δι' εμού» (Ιωάν.ιδ:6).

Ακόμα είπε: «Σάς είπον λοιπόν ότι θέλετε αποθάνει εν ταίς αμαρτίαις υμών· διότι εάν δέν πιστεύσητε ότι εγώ είμαι, θέλετε αποθάνει εν ταίς αμαρτίαις υμών» (Ιωάν.η:24).

Ο Παύλος έγραψε: «εις εσάς δέ τούς θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος  Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά τών αγγέλων τής δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τούς μή γνωρίζοντας Θεόν καί εις τούς μή υπακούοντας εις τό ευαγγέλιον τού Κυρίου ημών  Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου τού Κυρίου καί από τής δόξης τής δυνάμεως αυτού» (Β’ Θες.α:7-9).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

 

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (1)

 

«πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα νά λαλήται διά τού Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό τών ακουσάντων, καί ο Θεός συνεπεμαρτύρει μέ σημεία καί τέρατα καί μέ διάφορα θαύματα καί μέ διανομάς τού  Αγίου Πνεύματος κατά τήν θέλησιν αυτού» (Εβρ.β:3-4).

 

Μπορεί να υπάρξει εξαίρεση στο σχέδιο σωτηρίας της Καινής Διαθήκης που ξέρουμε μέσα από τον λόγο του Θεού;

Θα αναλύσουμε τώρα, στο φως των Γραφών, κάποιες προτεινόμενες εξαιρέσεις.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων …….» (Εβρ.ιβ:1).

 

Θα εξετάσουμε την ύπαρξη της βάπτισης του Αγίου Πνεύματος με το σημείο της γλωσσολαλιάς στην εκκλησιαστική ιστορία και θα δούμε τα συμπεράσματα σχετικά με το πλήρες αποστολικό μήνυμα κατά την διάρκεια ολόκληρης της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όλες τις δυσκολίες που σχετίζονται με μια τέτοια μελέτη, όπως περιγράψαμε και στο προηγούμενο κεφάλαιο.

Τα λόγια της Εγκυκλοπαίδειας “Britannica” μας εξυπηρετούν σαν πρόλογος του θέματός μας: «Μεταποστολικές περιπτώσεις γλωσσολαλιάς καταγράφονται σε ολόκληρη τη χριστιανική εκκλησιαστική ιστορία». [1]