Ιερουσαλήμ από χρυσάφι -Yerushalayim shel Zahav (Ofra Haza)

 

Βάζοντας λόγια στο στόμα του Θεού.

Το βλέπω να συμβαίνει σε online σχόλια, σε προσωπικές συζητήσεις, σε Βιβλικές μελέτες, ακόμη και από άμβωνες εκκλησιών: Χριστιανοί να βάζουν λόγια στο στόμα του Θεού.

Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι δεν είμαστε αρκετά Βεροιείς.

Οι Βεροιείς άκουσαν με σεβασμό τον απόστολο Παύλο όταν τους είπε για τον Ιησού, αλλά έλεγξαν όλα όσα είπε μέσα από την Γραφή (Πράξ.ιζ:11).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Η εθνικότητα του αντίχριστου (2)

 

Το θηρίο που αντιπροσωπεύει τον Αντίχριστο και η αναζωπυρωμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει επτά κεφάλια που αντιπροσωπεύουν επτά βασίλεια, τα οποία βρίσκονται και στον δράκο που δίνει στο θηρίο τη δύναμή του (Αποκ.ιγ:2). Όπως είδαμε στην Αποκ.ιβ:3, αυτά τα επτά βασίλεια καταπίεσαν το έθνος του Ισραήλ και περιλαμβάνουν τα τέσσερα βασίλεια στο όνειρο του Ναβουχοδονόσωρ και στο όνειρο του Δανιήλ:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Η εθνικότητα του αντίχριστου (1)

 

Δαν.θ:26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.

 

Το παραπάνω εδάφιο αναφέρεται στον Αντίχριστο, σαν τον ηγούμενο που θα έρθει, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι από το έθνος που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. Ιστορικά αυτό ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οπότε θα είναι κατά κύριο λόγο Ρωμαίος.

Πολλοί προτείνουν ότι ο Αντίχριστος θα βγει από τη Ρώμη με βάση το εδάφιο αυτό. Ωστόσο, αν το ψάξουμε περισσότερο, θα δούμε ότι η εθνικότητα του Αντίχριστου δεν είναι Ρωμαϊκή, αλλά Μέσης Ανατολής, και θα εξετάσουμε τις Γραφές που στηρίζουν αυτή την άποψη.

Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ είδε σε όνειρο μια εικόνα, και ο Δανιήλ αποκάλυψε το νόημα του ονείρου του:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Θεός εκ Θεού!!!

 

Η Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, θεολογικής και εκκλησιαστικής φιλολογίας του Mc Clintock & Strong τόμος IV σελ.944 λέει:

 «Ο Νεοπλατωνισμός και ο Χριστιανισμός, παρόλο που ήταν αντίθετες δυνάμεις μέσα στη θρησκευτική κίνηση της εποχής τους, αμοιβαία επηρέασαν η μία την άλλη. Αυτό το γεγονός είναι φανερό όχι μόνο από μια εξέταση των επιμέρους συγγραφέων, αλλά πολύ περισσότερο από μια σύγκριση της παράλληλης ιστορίας και των δύο. Τα έργα του Ιουστίνου Μάρτυρα, του Κλήμεντα της Αλεξάνδρειας, του Ωριγένη, του Αυγουστίνου και άλλων χριστιανών συγγραφέων των πρώτων χρόνων της εκκλησίας, αφθονούν σε αποδείξεις της επιρροής του φιλοσοφικού πνεύματος».

Αδιάσειστη μαρτυρία για την επιρροή του Νεοπλατωνισμού στο χριστιανισμό από τον δεύτερο αιώνα και μετά, είναι η φράση που περιέχεται στο «πιστεύω» της συνόδου της Νίκαιας, όσο αφορά στη θεότητα του Ιησού Χριστού: «θεόν εκ θεού και φως εκ φωτός, θεόν αληθινόν εκ θεού αληθινού». Αυτή η φράση πολύ απλά σημαίνει ότι από ένα αληθινό Θεό, προέρχεται ή εξέρχεται ένας άλλος αληθινός θεός, άρα ΔΥΟ ΘΕΟΙ (Ης.μγ:10)!

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Σκέψεις για την Αρπαγή της εκκλησίας

Αμεσότητα

Ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν αρχίσει η Μ. Θλίψη, είναι η επικείμενη επιστροφή του Χριστού για την Εκκλησία Του. Τα εδάφια για την Αρπαγή (Ιωάν.ιδ:1–4, Α’ Κορ.ιε:51-58, Α’ Θες.δ: 13-18) δεν παρέχουν καμία ένδειξη ότι κάτι θα συμβεί πριν από την Αρπαγή.

Αλλά, όταν εξετάζουμε τα εδάφια της Δεύτερης Έλευσης (Ζαχ.ιδ:1–12, Ματθ.κδ:29–31, Μάρκ.ιγ:24–27, Λουκ.κα:25–27, Αποκ.ιθ), συμβαίνουν πάρα πολλά πράγματα πριν ο Ιησούς επιστρέψει στην γη - η αποκάλυψη του Αντίχριστου, παγκόσμια καταστροφή, μια παγκόσμια κυβέρνηση, και ούτω καθεξής. Η αμεσότητα της Αρπαγής απαιτεί να συμβεί πριν από την Μ. Θλίψη.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Περιμένοντας τον Κύριο

Ξεκινάμε με την γνώση ότι είμαστε ο λαός του Θεού, η εκκλησία, αυτοί που ο Θεός αναγέννησε με το Πνεύμα Του και μας κάλεσε να κληρονομήσουμε αιώνια ζωή.

Περιμένουμε τον Κύριο να έρθει να μας πάρει για να είμαστε πάντοτε μαζί Του, πριν ξεκινήσουν τα γεγονότα της Μ. Θλίψης!

Μία γενιά ζωντανών πιστών, θα αρπαχτεί μαζί με τους νεκρούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα αναστηθούν.

Α’ Κορ.ιε:52 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.

Α’ Θεσ.δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Η προέλευση της έννοιας «Αρπαγή πριν από την Θλίψη».

 Είναι ανθρώπινη ή Βιβλική διδασκαλία;

 

«Η Αρπαγή πριν από την Θλίψη είναι μία τελευταία ιδέα που είναι πολύ νέα για να είναι αλήθεια». Αυτό είναι το πιο κοινό επιχείρημα που συναντά κανείς, ενάντια στην έννοια της Αρπαγής της Εκκλησίας πριν από την έναρξη της Θλίψης.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα με αυτό το επιχείρημα. Το πρώτο είναι ότι αγνοεί το γεγονός που η Αγία Γραφή διδάσκει, ότι οι προφητείες του τέλους δεν θα γίνουν κατανοητές μέχρι να έρθει η ώρα που τα προβλεπόμενα γεγονότα θα αρχίσουν να συμβαίνουν.

Όταν δόθηκαν στον προφήτη Δανιήλ κάποιες συγκεκριμένες προφητείες για τους έσχατους καιρούς, παραπονέθηκε στον Κύριο ότι δεν τις καταλάβαινε. Ο Κύριος απάντησε με αυτά τα λόγια: «Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού» (Δαν.ιβ:9). Στον Ιερεμία είχε ειπωθεί το ίδιο πράγμα από τον Κύριο σε δύο περιπτώσεις (Ιερ.κγ:20 και λ:24).

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Πρεσβύτερος, Επίσκοπος, Διάκονος

Υπάρχουν τρεις όροι που χρησιμοποιούνται στην Καινή Διαθήκη για να περιγράψουν τους ρόλους της εκκλησιαστικής διακονίας. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το ένα χωρίς να κατανοήσουμε τα άλλα δύο, αφού όλοι συνεργάζονται για να υπηρετήσουν τον λαό του Θεού. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός ποιμένα, ενός πρεσβύτερου, ενός επισκόπου και ενός διακόνου;

 

Κήρυγμα

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ομολογίες και δόγματα στην εκκλησία;

Γιατί τα δόγματα των εκκλησιών διαφέρουν όταν υπάρχει μόνο μία Βίβλος, οπότε θα πρέπει να υπάρχει μόνο μία πίστη;

Το γεγονός των πολλών δογμάτων και πεποιθήσεων μέσα στον Χριστιανισμό είναι συνέπεια δύο δυνάμεων: του εχθρού (Σατανά) και της αμαρτωλής φύσης του ανθρώπου. Ο εχθρός εργάζεται συνεχώς δημιουργώντας πλάνες, επιδιώκοντας να μπερδέψει και να παραπλανήσει τους πιστούς. Ο Ιησούς αποκαλεί τον Σατανά πατέρα του ψεύδους και λέει ότι η αλήθεια δεν είναι μέσα του.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Γιατί ο Θεός επέτρεψε την πολυγαμία/διγαμία στην Βίβλο;

Το θέμα της πολυγαμίας είναι ενδιαφέρον, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα βλέπουν την πολυγαμία σαν κάτι ανήθικο, ενώ η Βίβλος πουθενά δεν την καταδικάζει ρητά. 

Η πρώτη περίπτωση πολυγαμίας/διγαμίας στην Βίβλο ήταν αυτή του Λάμεχ στη Γέν.δ:19: «Και έλαβεν εις εαυτόν ο Λάμεχ δύο γυναίκας· το όνομα της μιας, Αδά, και το όνομα της άλλης, Σιλλά». Αρκετοί εξέχοντες άνδρες στην Παλαιά Διαθήκη ήταν πολυγαμικοί. Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Δαβίδ, ο Σολομών και άλλοι είχαν πολλές συζύγους. Ο Σολομών είχε 700 συζύγους και 300 παλλακίδες, σύμφωνα με το Α’ Βας.ια:3. Τι θα κάνουμε με αυτές τις περιπτώσεις πολυγαμίας στην Παλαιά Διαθήκη; Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Άλλος Ιησούς;

 

Ο νους του ανθρώπου διαφθείρεται!

Το αποτέλεσμα είναι η πτώση από την απλότητα «της εις τον Χριστόν»!

Έτσι, κάποιοι έρχονται και κηρύττουν «άλλον Ιησούν», τον οποίον οι απόστολοι δεν κήρυξαν!

Ο φόβος ή το ενδεχόμενο του Παύλου για «άλλον Ιησούν» που ίσως μερικοί κηρύττουν, είναι μια αλήθεια και μια πραγματικότητα.

Εξωτερικά έχει τα ίδια ιστορικά χαρακτηριστικά, μα είναι ακρωτηριασμένος με μια ύποπτη διάθεση, που Τον στερεί από το μεγαλείο της ζωής, που θα επιθυμούσε τόσο πολύ να προσφέρει.

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Κάνε το «αδύνατον»

Ματθ.ε:44 Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι,

Ο Θεός ζητάει τα «αδύνατο» - καλώντας μας πέρα από τους εαυτούς μας και τη δύναμή μας σε ενέργειες που απαιτούν τη δική Του δύναμη.

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Θα μπει η εκκλησία στην Μ. Θλίψη; (2)

Α' Κορ.ιβ:13 «διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα». 

Αυτή ήταν η αρχή της εκκλησίας, το σώμα του Χριστού. Ένα νέο πράγμα διαμορφώθηκε, και ο Πέτρος αναγνώρισε ότι είχε μια αρχή, και η αρχή ήταν την Πεντηκοστή.

Και ξέρεις, υπάρχει μια σαφής διάκριση μεταξύ της εκκλησίας και του Ισραήλ ακόμα και από εδώ και πέρα.

Α' Κορ.ι:32, ένα εδάφιο που πρέπει να εξοικειωθείς, γιατί είναι πολύ βασικό σ’ αυτή τη μελέτη:

«Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού».