Ιωάν.η:31-36 –
Ρωμ.η:28-30
Η σαρξ επιθυμεί εναντία του Πνεύματος, το δε
Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα, τα
οποία θέλετε, να μη πράττητε. Γαλ.ε:17
Αυτά τα λόγια
περιγράφουν τόσο παραστατικά την πραγματικότητα της πάλης που όλοι
ζούμε. Η σάρκα μας με τις αμαρτωλές της επιθυμίες είναι ενάντια στο Άγιο
Πνεύμα. Και το Πνεύμα το Άγιο εναντιώνεται στη σάρκα. Αυτά τα δύο αντιμάχονται
το ένα το άλλο. Το αποτέλεσμα στη ζωή μας; Δεν κάνουμε αυτά που θα θέλαμε να
κάνουμε!!
Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ζήσει τον
ίδιο κύκλο; Κάνουμε κάτι που ξέρουμε πως ο Θεός δεν θέλει, το απολαμβάνουμε
εκείνη τη ώρα, μετά έρχεται η ενοχή, αποφασίζουμε να μην το ξανακάνουμε, ζητάμε
και συγνώμη από το Θεό, περηφανευόμαστε για τις σύντομες περιόδους εγκράτειας
που έχουμε και μετά αποτυγχάνουμε πάλι. Και την επόμενη φορά το κόψιμο είναι
πιο βαθύ, οι αλυσίδες πιο σφιχτές και ζούμε δύο ζωές. Τότε η συνείδησή μας δεν
είναι πια καθαρή (δεν κρατούμε το μυστήριο της πίστης με καθαρή συνείδηση [Α΄ Τιμ.α:5]) και για να επιβιώσουμε
λέμε, «τι να κάνουμε έτσι είμαστε, είμαστε άνθρωποι».