ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (29)

 

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η Κιβωτός της Διαθήκης (Έξ.λζ:1-9  Έξ.κε:10-16)

 

Η κιβωτός της Διαθήκης ήταν αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό αντικείμενο της Σκηνής. Το περιεχόμενο της δηλώνει ότι ήταν το έμβλημα της παρουσίας του Θεού. Ήταν ένα κιβώτιο, δύο πήχες στο μήκος, μιάμιση πήχη στο πλάτος, και μιάμιση στο ύψος, το οποίο ήταν φτιαγμένο από ξύλο ακακίας, καλυμμένο έσωθεν και έξωθεν με χρυσό. Είχε ένα χρυσό στεφάνι γύρω από την κορυφή της και χρυσούς κρίκους στις γωνίες στις δύο πλευρές της, απ’ όπου περνούσαν μοχλοί καλυμμένοι με χρυσό, για τη μεταφορά της.

Το κάλυμμα για την κιβωτό, το ιλαστήριο, ήταν φτιαγμένο από καθαρό χρυσό με ένα χερούβ σφυρηλατημένο από το ίδιο υλικό σε κάθε άκρη. Έβλεπαν το ένα το άλλο σε μια στάση ελαφριάς υπόκλισης, έτσι ώστε τα φτερά τους που ήταν ανοιγμένα, άγγιζαν του ενός του άλλου πάνω από το ιλαστήριο.

Η νεφέλη της δόξας του Θεού φανερωνόταν πάνω απ’ το ιλαστήριο, ανάμεσα στα χερουβείμ. Ο Κύριος είπε στον Μωυσή “Και θέλεις θέσει εν τη κιβωτό τα μαρτύρια τα οποία θέλω δώσει εις σε” (Έξ.κε:16). Σαν υπακοή της εντολής αυτής, οι λίθινες πλάκες πάνω στις οποίες ο Θεός είχε γράψει τις Δέκα Εντολές τοποθετήθηκαν στην Κιβωτό (Έξ.λδ:28, Δευτερ.θ:10,11).

Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή πολλούς λόγους του νόμου Του τους οποίους ο Μωυσής έγραψε σε ένα βιβλίο και διάβασε στο λαό. Όταν υποσχέθηκαν να υπακούσουν σε όλους τους λόγους του Κυρίου, ράντισε το αίμα της θυσίας τους επάνω τους και επιβεβαίωσε τη διαθήκη που είχαν κάνει με τον Κύριο. Ίσως κι αυτό να είχε τοποθετηθεί στην Κιβωτό (Έξ.κδ:3-8), μαζί και δίπλα στην χρυσή στάμνα με το μάννα η οποία ήταν ένα μνημείο της πιστότητας του Θεού στο λαό (Έξ.ις:3-35). Επίσης συμπεριλαμβανόταν μέσα στην κιβωτό η ράβδος του Ααρών που βλάστησε σαν απόδειξη σε όλο το λαό ότι ο Ααρών είχε επιλεχθεί από τον Κύριο σαν ο αρχιερέας Του, και επίσης για να καταδικάσει αυτούς που είχαν επαναστατήσει εναντίον σ’ Αυτόν και τον Μωυσή (Αριθ.ιζ:1-11).

 

ΤΥΠΟΙ

Ακολουθήσαμε τα ίχνη του Χριστού από το σταυρό μέχρι τον τάφο, και τώρα στη δόξα που επισκίαζε το ιλαστήριο, θα Τον δούμε σε όλη τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη της ανάστασης. Η κιβωτός οδηγούσε πάντοτε το λαό, αφού οι ιερείς έπρεπε να προπορεύονται μεταφέροντας την στους ώμους. Ο αναστημένος Ιησούς οδηγεί το λαό Του. Όποιος είναι πρόθυμος να Τον ακολουθήσει, θα οδηγηθεί στη δόξα. Κάποτε ο Θεός είπε στο Μωυσή: Πάρε την κιβωτό και φέρε την μπροστά στο στρατό και θα τους οδηγήσει. Έψαχναν να βρουν τόπο ανάπαυσης τότε. Ο μόνος ασφαλής τρόπος να φτάσουμε στον ουρανό, τον τόπο όπου θ΄ αναπαυθούμε, είναι ν’ ακολουθούμε το Αρνίο όπου αν υπάγη (Αποκ.ιδ:4).

Το ότι η κιβωτός συμβολίζει τον αναστημένο Ιησού Χριστό, προβάλλεται από τη ράβδο που βλάστησε. Ήταν η ράβδος που χρησιμοποιούσε ο Ααρών. Ένα κομμάτι νεκρό ξύλο, που πάνω του βρισκόταν ζωντανά άνθη. Ζωή μέσα από το θάνατο, η δύναμη της ανάστασης του Χριστού. Το χρυσό στεφάνι γύρω από το πάνω μέρος της κιβωτού που ήταν σαν διάδημα, φανερώνει ότι ο Χριστός αναστήθηκε για να γίνει Βασιλιάς βασιλιάδων πάνω σ’ όλη τη γη (Ψαλμ.β:6  Αποκ.ιθ:16).

Μόνο ο αρχιερέας μπορούσε να μπει μέσα στα Άγια των Αγίων, κι αυτό μόνο μια φορά το χρόνο. Ο ιερέας έπαιρνε από το αίμα που χυνόταν στο χάλκινο θυσιαστήριο, πήγαινε μέχρι το καταπέτασμα και ράντιζε το αίμα πάνω στο ιλαστήριο. «εις δέ τήν δευτέραν άπαξ τού ενιαυτού εισέρχεται μόνος ο αρχιερεύς, ουχί χωρίς αίματος, τό οποίον προσφέρει υπέρ έαυτού καί τών εξ αγνοίας αμαρτημάτων τού λαού, καί τούτο εδηλοποίει τό Πνεύμα τό  Αγιον, ότι δέν ήτο πεφανερωμένη η εις τά άγια οδός, επειδή η πρώτη σκηνή ίστατο έτι·» (Εβρ.θ:7-8).

Το ιλαστήριο ήταν ο θρόνος του Θεού για τον Ισραήλ. Το ράντισμα του αίματος άλλαζε το θρόνο του Θεού από θρόνο κρίσης σε θρόνο χάρης (Εβρ.δ:14-16). Τώρα, μπορούμε να πλησιάζωμεν μετά παρρησίας εις τόν θρόνον τής χάριτος, διά νά λάβωμεν έλεος καί νά εύρωμεν χάριν πρός βοήθειαν εν καιρώ χρείας. Ο Ιησούς, ο δικός μας αρχιερέας, ράντισε το θρόνο του Θεού στον ουρανό με το αίμα Του. Η Γραφή διαβεβαιώνει ότι το ιλαστήριο ήταν καθαρός τύπος του Ιησού. Στους Ρωμ.γ:25 (κείμενο) διαβάζουμε: «όν προέθετο ο Θεός ιλαστήριον δια πίστεως εν τω αυτού αίματι…».

Η λέξη ιλαστήριο στα Εβραϊκά σημαίνει κατά λέξη: «κάλυμμα αίματος». Το ιλαστήριο κάλυπτε και τις πλάκες του Νόμου που καταδίκαζαν κάθε άνθρωπο, γιατί κάθε ψυχή έχει παραβιάσει με κάποιο τρόπο το νόμο του Θεού. Εκεί βρίσκονταν οι αμαρτίες του Ισραήλ και ο Θεός τις έβλεπε όταν κοίταζε προς τα κάτω. Πόσο ελεήμων είναι ο Θεός, ώστε να διατάξει το ραντισμένο με αίμα χρυσό καπάκι, να τοποθετηθεί πάνω απ’ αυτό το στοιχείο που τους καταδίκαζε! Γι’ αυτό ο Βαλαάμ μπορούσε να πει: «Δέν εθεώρησεν ανομίαν εις τόν  Ιακώβ, ουδέ είδε διαστροφήν εις τόν  Ισραήλ· Κύριος ο Θεός αυτού είναι μετ' αυτού, καί αλαλαγμός βασιλέως είναι μεταξύ αυτών» (Αριθ.κγ:21). Ήταν ανυπάκουοι και πεισματάρηδες, αλλά ο Κύριος προμήθευσε κάλυμμα για όλες τις αμαρτίες τους.

Είδαμε μέχρι τώρα, πως μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε τα ίχνη του Χριστού υπακούοντας στο Ευαγγέλιο. Μετανοούμε, βαπτιζόμαστε στο νερό σαν απόδειξη του εσωτερικού καθαρισμού και τώρα βρίσκουμε το τρίτο μέρος του Ευαγγελίου, την ανάσταση, που εκπληρώνεται στην εκκλησία με τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα, είναι η δύναμη της ανάστασης που πρέπει να προσδοκούμε να λάβουμε αφού έχουμε θαφτεί με το Χριστό στο βάπτισμα (Ρωμ.η:11  ς:4-5  Πράξ.α:8  β:38-39).

Όπως ο αναστημένος Χριστός αναλήφθηκε στο θρόνο, το Άγιο Πνεύμα έχει δοθεί για να προετοιμάσει τους αγορασμένους με το αίμα Του αγίους ώστε να βασιλέψουν μαζί Του στο θρόνο (Αποκ.γ:21  Λουκ.κδ:49  Β’ Τιμ.α:14).

Όταν πέθανε ο Χριστός, το καταπέτασμα στο ναό που απέκλειε τους ανθρώπους να πλησιάσουν τα Άγια των Αγίων, σκίσθηκε από πάνω μέχρι κάτω (Μάρκ.ιε:37-38). Εφόσον το σχίσιμο ξεκίνησε από πάνω, δεν έγινε από άνθρωπο, αλλά από τον ίδιο το Θεό. Τώρα, τα Άγια των Αγίων είναι ανοικτά για όποιον θέλει να μπει. Έτσι, και το Πνεύμα το Άγιο, η δύναμη της ανάστασης, είναι για τον καθένα που θα μπει από το δρόμο του βαμμένου με αίμα θυσιαστηρίου.

Τα Άγια (Έξ.κς:33)

 

Ο πρώτος χώρος της Σκηνής λεγόταν τα Άγια. Έφθαναν σ’ Αυτόν από την αυλή μέσω του πρώτου καταπετάσματος, της κουρτίνας που βρισκόταν στην είσοδο. Τα Άγια, που ήταν είκοσι πήχες στο μήκος, δέκα πήχες στο πλάτος, και δέκα πήχες στο ύψος, ήταν χωρισμένα από τα Άγια των Αγίων από το εσωτερικό καταπέτασμα, την όμορφη κουρτίνα από φίνο λινό κεντημένη με χερουβείμ.

Τα περιτειχίσματα και η οροφή των Αγίων ήταν το ίδιο όπως και τα περιτειχίσματα και η οροφή του μέρους Άγια των Αγίων: σανίδες καλυμμένες με χρυσό, και το παραπέτασμα από φίνο λινό πάνω από την Σκηνή. Ήταν ένα όμορφο δωμάτιο και η ομορφιά του ενισχυόταν από τα 3 του έπιπλα: το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος, τη χρυσή τράπεζα των άρτων της προθέσεως, και το χρυσό κηροπήγιο (την επτάφωτη λυχνία).