Γένεση Κεφ.μβ - ν

Ιωσήφ

 

Ι. ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ

Όταν η πείνα έφτασε και στη γη Χαναάν, ο Ιακώβ άκουσε ότι υπάρχει στάρι στην Αίγυπτο και στέλνει 10 απ' τους γιους του να φέρουν προμήθειες για την οικογένεια.

Όμως κράτησε το Βενιαμίν στο σπίτι επειδή φοβήθηκε «Μήπως συμβεί εις αυτόν συμφορά», επειδή ήταν κι αυτός απ' την αγαπημένη του Ραχήλ και τώρα ήταν ο πιο αγαπητός (μβ:1-4).

Έτσι λοιπόν, στην πρώτη τους επίσκεψη, τ' αδέλφια του Ιωσήφ δεν τον αναγνωρίζουν σαν αυτόν που πούλησαν σκλάβο και γονατίζουν μπροστά του σαν κυβερνήτη της Αιγύπτου.

Και ο μεν Ιωσήφ εγνώρισε τους αδελφούς αυτού· εκείνοι όμως δεν εγνώρισαν αυτόν (Γέν.μβ:8).

Παρόλο που μέσα του θα είχε μια σφοδρή επιθυμία να τους αγκαλιάσει, δεν τους αποκαλύπτει τον εαυτό του αυτή τη φορά. Ούτε τ' αδέλφια του Ιησού, οι Εβραίοι, Τον αναγνώρισαν σαν τον Μεσσία τους στην πρώτη Του έλευση.

Αν και η καρδιά του Ιωσήφ υπερχειλίζει από αγάπη για τ' αδέλφια του, τους μεταχειρίζεται σκληρά λέγοντάς τους ότι είναι κατάσκοποι, αν και ήξερε ότι δεν ήταν, τους ρίχνει στη φυλακή για τρεις μέρες, για να καλύψει τη συμπάθειά του και να μάθει περισσότερα για τον πατέρα του και το Βενιαμίν. Ο Θεός είναι μέσα σ' όλα αυτά για να φανερώνει τους αιώνιους σκοπούς Του.

Αυτή η μεταχείριση τους υπενθυμίζει τι είχαν κάνει στον Ιωσήφ. Με το να καλύψουν την αμαρτία τους από τα μάτια του Ιακώβ, αυτό δεν σιώπησε τη φωνή της συνείδησής τους.

Δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη στο μυαλό μας, καλύπτοντας τις αμαρτίες μας από τα μάτια των ανθρώπων. Μόνο όταν τις ομολογήσουμε και καλυφθούν με το αίμα, μόνο τότε μπορούμε να βιώσουμε αληθινή ειρήνη.

Κάποιος ίσως ρωτήσει, «Πώς μπορούσε να Ιωσήφ να μεταχειριστεί αυτούς που αγαπούσε με έναν τέτοιο σκληρό τρόπο»; Αλλά όταν βλέπουμε πώς αυτή η μεταχείριση τους έφερε σε σημείο να αναγνωρίσουν την κακία τους, καταλαβαίνουμε καλύτερα τους τρόπους που ο Θεός συναλλάσσεται με τους αμαρτωλούς.

Λόγω της αγάπης Του για τους αμαρτωλούς, συχνά επιτρέπει να έρθουν συμφορές στη ζωή τους, για να ξυπνήσει μέσα τους μια πραγματική αίσθηση της ενοχής, που πρέπει να αναγνωρίσουν πριν σωθούν.

 

II. ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ.

Ο Συμεών δεμένος κρατείται στην Αίγυπτο, ενώ τα εννέα αδέλφια επιστρέφουν στον πατέρα τους, με την είδηση ότι δεν τολμούν να επιστρέψουν χωρίς τον Βενιαμίν. Αυτό φέρνει στον Ιακώβ πολλή θλίψη και δεν βλέπει τίποτα άλλο παρά κακό στην δυστυχία του.

Ας προσέξουμε τα λόγια του Ιακώβ στο εδ.36: "ο Ιωσήφ δεν υπάρχει και ο Συμεών δεν υπάρχει και τον Βενιαμίν θέλετε λάβει, επ' εμέ ήλθον πάντα ταύτα".

Ο φυσικός άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει τις ευλογίες που είναι κρυμμένες μέσα στις δοκιμασίες που περνάει. Στην πραγματικότητα ο Κύριος απλά προετοίμαζε το δρόμο για μια απ' τις πιο θαυμαστές οικογενειακές συγκεντρώσεις που διαβάζουμε μέσα στο λόγο Του.

Πόσο διαφορετικά βλέπει ένας πνευματικός άνθρωπος τις δυσκολίες που περνάει! Ας ακούσουμε τον Παύλο πώς γράφει μέσα από μια Ρωμαϊκή φυλακή: "Θέλω δε να εξεύρητε αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου" (Φιλιπ.α:12).

Επειδή οι προμήθειες αρχίζουν να λιγοστεύουν, με κανένα σημάδι τέλους του λιμού, ο Ιακώβ αναγκάζεται να επιτρέψει στους γιους του να επιστρέψουν με το Βενιαμίν. Όταν επιστρέφουν με το στάρι, το ασημένιο κύπελλο βρίσκεται στο σακίδιο του Βενιαμίν, και φοβούμενοι ότι θα τον σκοτώσουν, αναγκάζονται να γονατίσουν μπροστά στον Ιωσήφ και να ικετεύσουν για έλεος.

H ταπεινή τους στάση καταβάλλει τον Ιωσήφ, και τους αποκαλύπτεται λέγοντας: «Εγώ είμαι Ιωσήφ ο αδελφός σας, τον οποίον επωλήσατε εις την Αίγυπτον» (με:4).

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιησούς θ' αποκαλύψει τον εαυτό Του στους αδελφούς Του, τους Εβραίους, στη Δεύτερη Έλευση. Ωστόσο, θα χρειαστεί να περάσουν τη σκληρή δοκιμασία της Μεγάλης θλίψης για να έρθουν σ' αυτή τη θέση ν' αναγνωρίσουν και να δεχτούν τον Ιησού σαν τον Ένα αληθινό Θεό (Ησ.κε:8,9 Ζαχ.ιβ:10  Αποκ.α:7  Ιωήλ γ:12 & 16-17).

Ο Βενιαμίν έπρεπε να είναι μαζί τη δεύτερη φορά, για να είναι ο τύπος τέλειος, επειδή όταν ο Ιησούς θ' αποκαλύψει τον εαυτό Του στη Δεύτερη Έλευση, «πας Ισραήλ θέλει σωθεί» (Ρωμ.ια:25-27).

III. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ

1. Ο Ιωσήφ μας δίνει ένα αξιοθαύμαστο παράδειγμα αληθινού χριστιανού με τη στάση που κρατάει απέναντι στις διάφορες «ατυχίες».

Κατ’ αρχήν οι αδελφοί του είναι τρομαγμένοι όταν στέκονται μπροστά σ’ αυτόν που του είχαν φερθεί τόσο άσχημα. Ο Ιωσήφ όμως χωρίς δυσκολία τους συγχωρεί (Γεν.με:5-8). Δεν έχει ούτε ίχνος πικρίας μέσα στην καρδιά του γι’ αυτούς που υπήρξαν η αιτία να υποφέρει τόσο πολύ, αλλά αναγνωρίζει την παρουσία του Κυρίου μέσα σ’ όλα αυτά.

Η αλήθεια που απεικονίζεται εδώ είναι, ότι ο Θεός μπορεί να κάνει ακόμα και την οργή του ανθρώπου να Τον δοξάσει (Ψαλμ.ος:10).

2. Η ζωή του Ιωσήφ φανερώνει το γεγονός ότι μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι ακόμα και μέσα στις πιο σκληρές δοκιμασίες μας. Προσέξτε τα λόγια του στη Γεν.μα:52.

Μπορούσε να διακρίνει πώς οι θλίψεις του εργαζόταν γι’ αυτόν. Ας προσέξουμε και τα λόγια του Παύλου στην Β’ Κορ.δ:17 και Α’ Θεσ.α:6-7.

Ο Δαβίδ φανερώνει την ίδια στάση στον Ψαλμ.δ:1. Κατάλαβε ότι μέσα στις στεναχώριες αυξήθηκε εν Κυρίω.

Στον Ψαλμ.ρε:19 διαβάζουμε σχετικά με τον Ιωσήφ ότι «ο λόγος του Κυρίου εδοκίμασεν αυτόν». Ο Θεός του έδειξε, ότι μια μέρα τ’ αδέλφια του θα γονατίσουν μπροστά του. Όμως οι περιστάσεις της ζωής που έζησε, φαινόταν ν’ αντικρούουν τα λόγια του Θεού.

Ο Θεός μερικές φορές δίνει στα παιδιά του μια βεβαιότητα ότι θ’ απαντήσει κάποια προσευχή και μετά κάνει μερικά βήματα πίσω κι αφήνει τα γεγονότα να εξελιχθούν έτσι, ώστε στο φυσικό μάτι να φαίνεται αδύνατον να εκπληρωθεί ο λόγος Του. Έτσι, κι εμείς, δοκιμαζόμαστε απ’ το λόγο του Θεού.

 

IV.   ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ.

1. Ποτέ δεν μπορούμε να πάρουμε ό,τι καλλίτερο έχει ο Θεός για μας τραβώντας το δικό μας δρόμο. Μπορεί ο δρόμος του Θεού προς στιγμή να φαίνεται δύσκολος, όμως οδηγεί σε υπέρτατη χαρά στο τέλος.

Ο Ιωσήφ θα μπορούσε να σκεφτεί ότι θα ήταν καλλίτερο γι’ αυτόν να μείνει με τους γονείς του. Αυτό φαίνεται απ’ τον τρόπο που τον μεταχειρίστηκαν τ’ αδέλφια του (Γεν.μβ:21). Όμως αν αφηνόταν να τραβήξει το δικό του δρόμο, ποτέ δεν θα έβρισκε τη θέση που ο Θεός είχε γι’ αυτόν (Ησ.νε:9).

2. Προς τους αμαρτωλούς: Η στάση του Ιωσήφ φαίνεται αυστηρή και σκληρή όσο διάστημα τ’ αδέλφια του ενεργούν σαν να μην είχαν φταίξει σε τίποτα. Όμως μόλις ταπεινώνονται και αναγνωρίζουν την αμαρτία τους, ζητώντας το έλεός του, αυτός με χαρά και πολλή χάρη αποκαλύπτεται σαν αδελφός που τους έχει συγχωρέσει πραγματικά και τους ελευθερώνει.

Όλοι αυτοί που προσπαθούν να «συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην» (Ρωμ.ι:3), ποτέ δεν θα γνωρίσουν τη χαρά της σωτηρίας μέχρι να καταλάβουν τη χαμένη τους κατάσταση και σαν τον αμαρτωλό της παραβολής κράξουν «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ.ιη:13).

 

V. ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Ιακώβ, αρκετά μεγάλος πια, είναι τώρα ευτυχισμένος, αφού βλέπει ότι ο αγαπημένος του γιος είναι πραγματικά ζωντανός και ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Ιωσήφ, μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, παρεπιδήμησαν στη γη της Αιγύπτου.

Στο κεφ.μθ καταγράφονται οι προφητικές ευλογίες για τους γιους του Ιακώβ. Τα σημαντικότερα από αυτά βρίσκονται στη Γέν.μθ:10: «Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών». Μέσω του Ιούδα, συνεχίστηκε η μεσσιανική γραμμή.