Γένεση Κεφ.λζ

 

Ιωσήφ

 

Η ζωή του Ιωσήφ δεν είναι ενδιαφέρουσα μόνο επειδή προεικονίζει το Χριστό, αλλά γιατί είναι ένα πρακτικό παράδειγμα αρετών για μας. Το χέρι της πρόνοιας του Θεού φαίνεται σ’ όλη του τη ζωή, για να μας δείξει ότι ο Θεός μπορεί να κανονίσει, έτσι ώστε, μια ολόκληρη αλυσίδα από περιστάσεις να φέρουν σε πέρας τα σχέδιά Του.

Βρίσκουμε μια αντίθεση ανάμεσα στον Ιακώβ και τον Ιωσήφ. Ενώ ο Ιακώβ υπέφερε τόσο πολύ εξαιτίας της αφροσύνης του και της έλλειψης εμπιστοσύνης στο Θεό, ο Ιωσήφ υποφέρει ενώ είναι αθώος.

Διαβάζουμε στην Α’ Πετρ.β:19-21:

Διότι τούτο είναι χάρις, το να υποφέρη τις λύπας διά την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως. Διότι ποία δόξα είναι, εάν αμαρτάνοντες και ραπιζόμενοι υπομένητε; εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ. Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού·

Πολλοί άνθρωποι όταν περνούν δύσκολες καταστάσεις, λένε ότι υποφέρουν υπέρ του Χριστού, ενώ στην πραγματικότητα θερίζουν τις συνέπειες μιας αντιγραφικής τους στάσης, ή κάποιας άσοφης κίνησης.

Πιστεύουμε ότι το Ωσηέ ε:9 μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κλειδί για τον τύπο της ζωής του Ιωσήφ που συμβολίζει το Χριστό και τις συναλλαγές Του με τον Ισραήλ, «μεταξύ των φυλών του Ισραήλ εγνωστοποίησα το βεβαίως γενησόμενον».

Εδώ ο Κύριος καθιστά σαφές ότι η ζωή πολλών από τους εκλεκτούς χαρακτήρες του Ισραήλ, περιέχουν κρυφές προφητείες του μέλλοντος.

Ενώ οι δύο γιοι του Ιωσήφ, αυστηρά μιλώντας, ήταν οι πατέρες των φυλών του Εφραΐμ και του Μανασσή, η ζωή του Ιωσήφ περιέχει τόσες πολλές προφητείες περί Χριστού και  Εβραίων, που πιστεύουμε ότι η ζωή του κάλλιστα μπορεί να συμπεριληφθεί στη δήλωση αυτή στον Ωσηέ ε:9.

Βλέπουμε πρώτα τον Ιωσήφ σαν νεαρό βοσκό στα δεκαεπτά, να ταΐζει τα πρόβατα του πατέρα του. Τώρα θα απαριθμήσουμε - μια σειρά από τρόπους που ο Ιωσήφ προϊδεάζει το Χριστό:

(1)    ήταν ο αγαπημένος γιος του πατέρα του (Γέν.λζ:3 με Ματθ.γ:17,  Ιωάν.γ:35, ε:20).

(2)    όταν οι αδελφοί είδαν την προτίμηση του πατέρα τους, τον μίσησαν. Το μίσος και η ζήλια τους έγιναν ακόμα πιο σοβαρά, καθώς ο Θεός άρχισε να ασχολείται με τον Ιωσήφ μέσα από τα όνειρα, που μιλούσαν ξεκάθαρα ότι η υπόλοιπη οικογένεια θα τον προσκυνούσε. Ο Ιησούς ήταν επίσης μισητός από τους αδελφούς του (Ιωάν.ιε:24-25, Ματθ.κα:37-39, Α’ Πέτρ.γ:18).

(3)    όταν ο Ιωσήφ στάλθηκε να αναζητήσει τι κάνουν οι αδελφοί του, αυτοί τον περιφρόνησαν και τον κακομεταχειρίστηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιησούς στάλθηκε στα «χαμένα πρόβατα του οίκου Ισραήλ», αναζητώντας τη λύτρωση τους, κι αυτοί Τον απέρριψαν και τον κάρφωσαν στο σταυρό (Ματθ.ιε:24, Ιωάν.α:11, Πράξ.ιγ:46, Ζαχ.ιγ:6).

(4)    σ’ ένα από τα όνειρα του Ιωσήφ, αυτός και οι αδελφοί του ήταν δεμάτια στάχυα στο χωράφι, και τα δεμάτια των αδελφών του προσκύνησαν το δικό του δεμάτι. Η ερμηνεία πρέπει να ήταν αρκετά απλή γι’ αυτούς, γιατί του είπαν, «Βασιλεύς θέλεις γείνει εφ' ημάς;». Οι Ισραηλίτες γελοιοποίησαν τον Ιησού, ονομάζοντάς Τον «Ο βασιλιάς των Ιουδαίων». Κρυμμένη σ’ αυτό το όνειρο είναι επίσης μια προφητεία, ότι ο Ιησούς μια μέρα θα κυβερνήσει τους αδελφούς Του, τους Εβραίους. Αυτό θα εκπληρωθεί κατά τη διάρκεια της χιλιετίας (Ματθ.β:2, Μιχ.ε:2, Αποκ.ιθ:16).

Όταν ο Ιωσήφ στάλθηκε για να δει τι κάνουν τα αδέλφια του, αυτοί «ιδόντες αυτόν μακρόθεν, πριν πλησιάση εις αυτούς, συνεβουλεύθησαν κατ' αυτού να φονεύσωσιν αυτόν».

 

 

 

ΧΙΤΩΝΑΣ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΑΙΜΑ

Καθώς ο Ιωσήφ πλησιάζει εκεί που ήταν τα αδέλφια του, αυτοί λένε, «έλθετε λοιπόν τώρα και ας φονεύσωμεν αυτόν και ας ρίψωμεν αυτόν εις ένα εκ των λάκκων· και θέλομεν ειπεί, Θηρίον κακόν κατέφαγεν αυτόν· και θέλομεν ιδεί τι θέλουσι γείνει τα ενύπνια αυτού» (Γέν.λζ:20).

Όταν φτάνει ο Ιωσήφ, του βγάζουν το χιτώνα, και τον πετάνε σε έναν λάκκο. Αυτό είναι τύπος του Χριστού που απορρίφθηκε από τους αδελφούς Του, και που τελικά Τον έβαλαν στον τάφο. Όταν ο Ιωσήφ ανυψώθηκε από τον λάκκο, αυτό είναι τυπικό της ανάστασης του Χριστού (Ης.νγ:9, Α’ Κορ.ιε:20).

Ο Ιωσήφ πουλήθηκε για χρήματα, όπως ο Ιησούς. Όταν οι Μαδιανίτες έμποροι έρχονται με τις καμήλες τους καθώς πηγαίνουν προς την Αίγυπτο, δίνουν είκοσι αργύρια για τον Ιωσήφ. Όταν αυτοί με τη σειρά τους πουλάνε τον Ιωσήφ για σκλάβο στον Πετεφρή, αναμφίβολα κάτι κέρδισαν από τη συναλλαγή και δεδομένου ότι η τιμή του σκλάβου, σύμφωνα με το Έξοδ.κα:32, ήταν 30 αργύρια, αυτό είναι χωρίς αμφιβολία το ποσό που πουλήθηκε ο Ιωσήφ, όπως και ο Ιούδας πούλησε τον Ιησού για 30 αργύρια (Γέν.λζ:28 με Ματθ.κζ:9 και Ματθ.κς:15.

Μετά την πώληση του Ιωσήφ στους Ισμαηλίτες, οι αδελφοί του έσφαξαν ένα ερίφιο και βουτήξαν τον χιτώνα του στο αίμα. Έτσι τον πήγαν στον πατέρα τους, λέγοντας ότι «θηρίον κακόν κατέφαγεν αυτόν» (Γέν.λζ:31-34). Αλλά και ο Ιωάννης είδε σε όραση τον Ιησού, «ενδεδυμένο ιμάτιον βεβαμμένον με αίμα» (Αποκ.ιθ:13). Η όραση αυτή είναι συμβολική, της κρίσης του Θεού, ειδικά κατά τη Μεγάλη Θλίψη, γιατί στο Ης.ξγ:1-6 διαβάζουμε για ένα παρόμοιο όραμα που καταγράφεται από τον Ησαΐα:

Τις ούτος, ο ερχόμενος εξ Εδώμ, με ιμάτια ερυθρά εκ Βοσόρρας; ούτος ο ένδοξος εις την στολήν αυτού, ο περιπατών εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού; Εγώ, ο λαλών εν δικαιοσύνη, ο ισχυρός εις το σώζειν. Διά τι είναι ερυθρά η στολή σου και τα ιμάτιά σου όμοια ανθρώπου πατούντος εν ληνώ; Επάτησα μόνος τον ληνόν, και ουδείς εκ των λαών ήτο μετ' εμού· και κατεπάτησα αυτούς εν τω θυμώ μου και κατελάκτισα αυτούς εν τη οργή μου· και το αίμα αυτών ερραντίσθη επί τα ιμάτιά μου και εμόλυνα όλην μου την στολήν. Διότι η ημέρα της εκδικήσεως ήτο εν τη καρδία μου, και έφθασεν ο ενιαυτός των λελυτρωμένων μου. Και περιέβλεψα και δεν υπήρχεν ο βοηθών· και εθαύμασα ότι δεν υπήρχεν ο υποστηρίζων· όθεν ο βραχίων μου ενήργησε σωτηρίαν εις εμέ· και ο θυμός μου, αυτός με υπεστήριξε. Και κατεπάτησα τους λαούς εν τη οργή μου και εμέθυσα αυτούς εκ του θυμού μου και κατεβίβασα εις την γην το αίμα αυτών.

Εδώ ο Ησαΐας έχει μια πολύ περίεργη όραση — βλέπει τον Κύριο της δόξης, «τον λαλούντα εν δικαιοσύνη, τον ισχυρόν εις το σώζειν» (ξγ:1), ντυμένο με ρούχα που είναι πιτσιλισμένα με κόκκινους λεκέδες, σαν κάποιον που πατάει σταφύλια στο πατητήρι.

Ο Κύριος εξηγεί στον Ησαΐα ότι οι λεκέδες στα ρούχα Του είναι προφητικό του καιρού που η οργή Του θα εκχυθεί πάνω στη γη και θα χυθεί το αίμα των ασεβών. Η απάντηση του Θεού στην ερώτηση του Ησαΐα είναι στα εδάφια 3-6:

«Επάτησα μόνος τον ληνόν, και ουδείς εκ των λαών ήτο μετ' εμού· και κατεπάτησα αυτούς εν τω θυμώ μου και κατελάκτισα αυτούς εν τη οργή μου· και το αίμα αυτών ερραντίσθη επί τα ιμάτιά μου και εμόλυνα όλην μου την στολήν. Διότι η ημέρα της εκδικήσεως ήτο εν τη καρδία μου, και έφθασεν ο ενιαυτός των λελυτρωμένων μου. Και περιέβλεψα και δεν υπήρχεν ο βοηθών· και εθαύμασα ότι δεν υπήρχεν ο υποστηρίζων· όθεν ο βραχίων μου ενήργησε σωτηρίαν εις εμέ· και ο θυμός μου, αυτός με υπεστήριξε. Και κατεπάτησα τους λαούς εν τη οργή μου και εμέθυσα αυτούς εκ του θυμού μου και κατεβίβασα εις την γην το αίμα αυτών»

Στο εδ.6 καθιστά σαφές ότι τα σταφύλια είναι οι άνθρωποι που απέρριψαν το Χριστό, με αποτέλεσμα να γίνουν το αντικείμενο της οργής του Θεού.

Αυτό εναρμονίζεται με την Αποκ.ιθ:15 όπου διαβάζουμε ότι το πατητήρι είναι η οργή του Θεού:

«Και εκ του στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, διά να κτυπά με αυτήν τα έθνη· και αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· και αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του παντοκράτορος».

Στη συνέχεια ο άγγελος καλεί τα όρνεα τα πετώμενα εις το μεσουράνημα, να συγκεντρωθούν εις το δείπνον του μεγάλου Θεού (Αποκ.ιθ:17-18) όπου τρώνε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων και σάρκας ισχυρών και σάρκας ίππων και των καθημένων επ' αυτών και σάρκας πάντων ελευθέρων και δούλων και μικρών και μεγάλων.

Τι αντίθεση ανάμεσα στο «δείπνο του μεγάλου Θεού», και στο  «Γαμήλιο δείπνο του Αρνίου»!

Αποκ.ιδ:19-20: «Και έβαλεν ο άγγελος το δρέπανον αυτού εις την γην και ετρύγησε την άμπελον της γης και έρριψε τα τρυγηθέντα εις τον μεγάλον ληνόν του θυμού του Θεού. Και επατήθη ο ληνός έξω της πόλεως, και εξήλθεν αίμα εκ του ληνού έως των χαλινών των ίππων εις διάστημα χιλίων εξακοσίων σταδίων».

Αν ανήκουμε στην αληθινή άμπελο (Ιωάν.ιε:5) και γεμίζουμε καθημερινά με το Άγιο Πνεύμα (Εφες.ε:18) δεν χρειάζεται να πιούμε το κρασί της οργής του Θεού (Ψαλμ.οε:8, Ιερεμ.κε:15-33).