Η εκκλησία στις μέρες μας (2)

 

Αποκ.γ:10 ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.

 

Εδώ υπάρχει μια ένδοξη υπόσχεση, με την διπλή χρήση του «τηρώ».

·          «ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου», δηλαδή κράτησες τη διαθήκη μου και υπάκουσες στις εντολές μου, γι’ αυτό:

·          «καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού». Αυτή είναι η θαυμαστή υπόσχεσή που θα δούμε στην συνέχεια.

Η λέξη «τηρήσω» έχει την έννοια του να φυλάξεις κάτι με ασφάλεια. Συχνά χρησιμοποιείται για ανθρώπους που κρατούνται στη φυλακή για να μην δραπετεύσουν. Έτσι και ο Κύριος θα φυλάξει τη Νύμφη Του από την ώρα του πειρασμού σε ασφάλεια (Πραξ.δ:3 & ε:18).

 

Είναι άραγε αυτή η υπόσχεση για όλη την εκκλησία;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ !!!

Αποκ.ιβ:1-5 Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα· και έγκυος ούσα έκραζε κοιλοπονούσα και βασανιζομένη διά να γεννήση. Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση. Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.

Βλέπουμε την εκκλησία αυτές τις τελευταίες μέρες να είναι έγκυος σε οδύνες τοκετού.

Η εκκλησία σαν σύνολο, γεννά ένα άλλο σύνολο μέσα από τα σπλάχνα της - τον «άρρενα υιό». Θα γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ της ορατής εκκλησίας και της αληθινής, πραγματικά πιστής εκκλησίας του Κυρίου, που είναι η Νύμφη Του.

Η υπόσχεση αυτή δεν είναι για όλη την εκκλησία. Δεν μπορεί ο Ιησούς να αναφέρεται σε όλη την εκκλησία, αλλά μόνο σ’ αυτούς που θα μείνουν μέχρι τέλους και θα κρατήσουν τον λόγο της υπομονής Του.

Ακόμα, θα υπάρξει μια ψευδοεκκλησία που θα δεχτεί στην αγκαλιά της όλους αυτούς που θα αρνηθούν να κρατήσουν τον λόγο της υπομονής Του.

Άρα, ο Ιησούς, αυτή την υπόσχεση την δίνει στην πραγματική και αφοσιωμένη Νύμφη Του, στον Υιό Άρσενα που θ’ αρπαχτεί στον ουρανό.

Ησ.ξς:5 Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου, σεις οι τρέμοντες τον λόγον αυτού· οι αδελφοί σας, οίτινες σας μισούσι και σας αποβάλλουσιν ένεκεν του ονόματός μου, είπαν, Ας δοξασθή ο Κύριος· πλην αυτός θέλει φανή εις χαράν σας, εκείνοι δε θέλουσι καταισχυνθή.

 

Ησ.ξς:7,8 Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν. Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μιά ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ αλλ' η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής.

Βλέπουμε ότι η Σιών κοιλοπονάει και γεννά τα τέκνα της, κάτι που βλέπουμε και στο Αποκ.ιβ.

Το Ησ.ξς:5 είναι παράλληλο με το Αποκ.γ:9-10. Το ότι Αυτός θα φανεί είς χαράν μας είναι το ίδιο με το ότι θα μας τηρήσει εκ της ώρας του πειρασμού, την επταετία της Θλίψης.

Ο λόγος που οι αδελφοί μας μας μισούν και μας αποβάλλουν είναι γιατί τηρούμε και θα τηρήσουμε το όνομά Του και τον λόγο Του.

Ιωάν.ις:21,22 Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν ώρα αυτής· αφού όμως γεννήση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν, διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και σεις λοιπόν τώρα μεν έχετε λύπην· πάλιν όμως θέλω σας ιδεί, και θέλει χαρή η καρδία σας, και την χαράν σας ουδείς αφαιρεί από σας.

Τα παραπάνω εδάφια είναι ακόμα μια παράλληλη γραφή που εκφράζει την ίδια αλήθεια, ότι ο Ιησούς θα φανεί εις χαράν μας, και αναφέρεται στην ώρα της Αρπαγής.

Ο Ιησούς θα φανεί προς χαρά αυτών που τήρησαν το όνομά Του, την αλήθεια του ονόματός Του, ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ και το όνομά Του ΕΝ.

Εβρ.θ:28 «θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας Αυτόν δια σωτηρίαν»

Όταν ο Υιός Άρσεν αρπάζεται προς τον θρόνο του Θεού, τότε λέει:

«και ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τω ουρανώ Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού υμών και η εξουσία του Χριστού Αυτού...» (Αποκ.ιβ:10).

Η σωτηρία δεν είναι πλέον δυνατόν να προσβληθεί και να χαθεί από καμία δύναμη.

Λουκ.κα:36  Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.

Θα φανεί σ’ αυτούς που αγρυπνούν και δέονται εν παντί καιρώ.

 

ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου

Ο Ιησούς μας καλεί να τηρήσουμε την υπομονή Του. Όπως Εκείνος υπέμεινε μέχρι τέλους και νίκησε, έτσι κι εμείς να βαδίσουμε με καρτερία και υπομονή.

Μας καλεί να έχουμε την υπομονή του γεωργού (Ιακ.ε:7) καθώς και την υπομονή αυτών που εκβάλλονται και λοιδορούνται από τα ίδια τους τ’ αδέλφια για το λόγο του Κυρίου.

Εβρ.ιβ:3-6. Όλα αυτά δεν είναι παρά παιδεία του Κυρίου για την ζωή μας. Ο Κύριος εργάζεται αγιασμό και καθαρότητα μέσα μας.

Α’Πετρ.δ:1 «ο παθών κατά σάρκα έπαυσε από της αμαρτίας». Ας κρατήσουμε λοιπόν την υπομονή Του για να γίνουμε τέλειοι και χωρίς αμαρτία.

Γιατί ο Θεός ζητά από εμάς αυτή την τιμή; Η μόνη αιτία είναι ότι θέλει να έχει μία νύμφη που να είναι γεμάτη αγάπη για Εκείνον. Θανατώνοντας τα έργα της σάρκας, αποδεικνύουμε την αγάπη μας για τον Ιησού.

Αυτές οι θλίψεις, οι δυσκολίες, οι αποβολές από τους αδελφούς θα συντελέσουν στο να αγαπήσουμε τον Ιησού ακόμη περισσότερο και να στηριζόμαστε μόνο σ’ Αυτόν.

Η τήρηση λοιπόν του λόγου της υπομονής αναφέρεται σ’ αυτούς που περνούν διωγμό και αντιστέκονται για τον λόγο Του.

Παρακάτω λέει ότι θα μας φυλάξει από την ώρα του πειρασμού. Αυτή η ώρα βέβαια δεν είναι 24ωρη, αλλά είναι μια περίοδος χρόνου που θα δοκιμαστούν όλοι οι κατοικούντες την γη για να πάρουν μια απόφαση.

Αυτή την απόφαση εμείς καλούμαστε να την πάρουμε τώρα για να μην χρειαστεί να μπούμε μέσα σ’ αυτή την ώρα του πειρασμού.

Είναι απόφαση θανάτου: «Και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου» (Αποκ.ιβ:11).

Ο Ιησούς μας είπε: «Και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού, και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού όστις απολέσει την ζωήν αυτού δι’ εμέ, θέλει ευρεί αυτήν» (Ματθ.ι:38).

Αυτό σημαίνει τέλεια αφιέρωση και υπακοή στον λόγο του Θεού, που επιτυγχάνεται από μια καρδιά αγάπης και αφοσίωσης στο πρόσωπο του Λυτρωτή μας.

Επιμένουμε πάντοτε στην διδασκαλία του λόγου του Θεού γιατί είναι τόσο απαραίτητος για να μην κάνουμε συμβιβασμούς ή περνάνε πράγματα απαρατήρητα. Πρέπει να γίνει δικός μας ο λόγος του Θεού για να μπορέσουμε να τον κρατήσουμε. Πως μπορείς να κρατήσεις κάτι αν δεν το έχεις!

Βλέπουμε πάλι την λέξη «υπομονή» που σημαίνει να μένεις κάτω από την πίεση κάποιου βάρους, διωγμού, θλίψης, μαρτυρίου, για τον Κύριο και την αλήθεια Του.

Ο λόγος του Θεού χρειάζεται υπομονή για να αγιαστούμε γιατί ο διάβολος είναι πάντοτε εκεί όταν παίρνουμε αποφάσεις για τον Κύριο προκειμένου να μας ρίξει, κι αν μπορούσε να μας σκοτώσει.

Χρειάζεται υπομονή γι’ αυτούς οι οποίοι δεν δέχονται τις αλήθειες του λόγου. Χρειάζεται υπομονή καθώς οργώνεις ή σπέρνεις για τον Κύριο, καθώς κάνεις το έργο του Θεού. Με την υπομονή θα κερδίσουμε τις ψυχές μας.

Όταν μείνουμε πιστοί, ο Κύριος θα μας φυλάξει. Αν όμως παρασυρόμαστε με κάθε άνεμο διδασκαλίας μια από δω και μια από κει, δεν θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την επαγγελία γιατί ο Θεός θέλει στύλους!

 

καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού

Φαίνεται καθαρά στο Ησ.κς:16-20 όπου ο λαός του Θεού με το στόμα του Ησαΐα λέει: «Συνελάβομεν εκοιλοπονήσαμεν, πλήν ως να εγεννήσαμεν άνεμον» και απαντά ο Θεός: «οι νεκροί σου θέλουσι ζήσει μετά του νεκρού σώματός μου θέλουσιν αναστηθεί».

Το σώμα του Κυρίου θα ενωθεί και θα σχηματίσει ένα στράτευμα ισχυρό, ένα έθνος λαμπρό όπως λέει ο Ιεζ.λζ και Ησ.ξς:8.

Ζούμε στην καλύτερη εποχή που θα μπορούσε να ζήσει άνθρωπος όσο αφορά στην γνώση, στα υλικά αγαθά, στην ελευθερία. Αλλά και όσον αφορά στα πράγματα του Θεού, είναι η εποχή της Αρπαγής!

Αν η πρώτη εκκλησία με τις στερήσεις και τις κακουχίες, χωρίς να έχουν μέσα στη διάθεσή τους, τάραξαν τον κόσμο όλο, μέσα σε λίγα χρόνια τόσοι άνθρωποι δέχτηκαν τον Χριστό, τι πρέπει να κάνουμε εμείς σήμερα;

Η λέξη ΕΚ σημαίνει ΕΞΩ ΑΠΟ που σημαίνει ότι ο Θεός θα μας τηρήσει έξω από την ώρα του πειρασμού, όχι ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ  της ώρας του πειρασμού που θα έλθει σ’ όλη την οικουμένη γιατί ο Θεός θα μας αρπάξει και θα μας πάρει κοντά Του εν ριπή οφθαλμού.

Β’ Θεσ.β:1-12...επισυνάξεως ημών = Αρπαγή!

...η ημέρα του Κυρίου αναφέρεται στην Ημέρα του Κυρίου την μεγάλη και επιφανή, είναι η ημέρα που ο Θεός έρχεται να κάνει κρίση και η κρίση Του αρχίζει από τον οίκο Του.

Κρίνει τους δίκαιους και τους παίρνει στην παρουσία Του και μετά αρχίζουν οι υπόλοιπες κρίσεις μέχρι το τέλος.

Θα έρθει με τέτοιες απάτες ο διάβολος, που θα κάνει τον κόσμο να νομίζει ότι αυτός είναι ο Θεός. Θα κατεβάσει φωτιά από τον ουρανό, θα κάνει την εικόνα του να μιλάει! Θα είναι παράξενα πράγματα όλα αυτά, αλλά δεν θα είναι από τον Θεό!

«..διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι»

Όταν μιλάμε στον κόσμο την αλήθεια του λόγου του Θεού και δεν την δέχονται, αυτόματα αποφασίζουν να παραμείνουν στο ψεύδος. Ο κόσμος διαλέγει τον διάβολο που είναι ο πατέρας τους ψεύδους, διαλέγει το σκοτάδι και την αμαρτία.

Επειδή οι άνθρωποι αποφάσισαν ν’ ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο, ο Κύριος είπε: «τώρα είναι η ώρα του σκότους».

Όμως ο Θεός δεν θ’ αφήσει την εκκλησία Του να περάσει μέσα απ’ αυτό το σκοτάδι.

Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι από μόνοι τους έχουν διαλέξει το ψέμα, γι’ αυτό κι ο Θεός θα επιτρέψει να μπει ενέργεια πλάνης ώστε να πιστέψουν με τέτοιο φανατισμό, που θα σκοτώνουν τους Χριστιανούς με χαρά.

Η λέξη ΩΡΑ δεν σημαίνει εδώ περίοδο χρόνου 60 λεπτών αλλά μάλλον ένα ορισμένο χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα λάβει χώρα η Μεγάλη Θλίψη.

Η ίδια λέξη χρησιμοποιείται στην Αποκ.ιζ:12 κι έχει την έννοια ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος και μάλιστα εδώ αναφέρεται στην ίδια ώρα της Θλίψης όπου οι 10 βασιλείς, τα 10 κέρατα, θα βασιλέψουν την ίδια ώρα με το θηρίο.

Αποκ.ιγ:5 αυτή η ώρα της μεγάλης θλίψης που θα έρθει σ’ όλη την οικουμένη είναι 42 μήνες.

Αποκ.ιβ:6 ο ίδιος χρόνος, η ώρα αυτή περιγράφεται σαν 1260 ημέρες.

Είναι η καθορισμένη ώρα που δίνεται εξουσία στον Σατανά και στον Α/Χ να κυβερνήσουν πάνω στην γη.

Λουκ.κα:36 «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ δια να καταξιωθήτε να εκφύγετε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι».

Εδώ αναφέρεται σ’ αυτή την ώρα της Θλίψης που θα δοκιμάσει τον κόσμο όλο. Οι άγιοι όμως του Θεού δεν θα δοκιμαστούν γιατί θα έχουν αρπαχτεί.

Βλέπουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ερμηνεία από το ότι η εκκλησιαστική περίοδος της Φιλαδέλφειας η πραγματική εκκλησία της περιόδου αυτής θ’ αρπαχτεί από την γη και θα είναι πάντα με τον Κύριο.

 

Αποκ.γ:11 έρχομαι ταχύ, κράτει ό έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου.

 

έρχομαι ταχύ

Αυτό συνδέεται άμεσα με το προηγούμενο εδάφιο που λέει ότι θα μας τηρήσει  εκ της ώρας του πειρασμού.

Ο Ιησούς θα έρθει ταχέως να μας αρπάξει έξω απ’ αυτή την ώρα του πειρασμού.

Α’ Θεσ.δ:16-18  ο Κύριος θα καταβεί απ ουρανού με κέλευσμα... οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθεί πρώτον, έπειτα εμείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθεί μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα.

Θα έρθει ταχύ, αυτό δεν σημαίνει ότι από τότε που το είπε θα έρθει σε λίγο καιρό, γιατί από τότε έχουν περάσει 2.000 χρόνια, αλλά όταν θα έρθει αυτό θα γίνει ταχέως.

Ο Χριστός δεν ήρθε ακόμα στην γη, αλλά όταν έρθει, θα έρθει γρήγορα κι αυτό είναι μια ενθάρρυνση γι’ αυτούς που κρατούν το όνομά Του, το λόγο Του και την υπομονή Του.

 

κράτει ό  έχεις ίνα μηδείς λάβει τον στεφανόν σου

Το ρήμα είναι στην προστακτική και μας προστάζει να κρατήσουμε και να συνεχίσουμε να κρατάμε αυτό που έχουμε γιατί ο διάβολος θα θελήσει να μας το πάρει.

Το «μηδείς» αναφέρεται υπό μια έννοια στον Α/Χ γιατί αν κάποιος δεν κρατήσει αυτό που έχει, δηλαδή τον λόγο, το όνομα και την υπομονή, τότε ο Α/Χ θα του κλέψει τον στέφανο της νίκης, γιατί μας λέει στην Αποκ.ς:2 ότι εξήλθε νικών δια να νικήσει, εννοείται όλους αυτούς που δεν φύλαξαν αυτό που είχαν.

Αποκ.ιγ:7 λέει ότι εδόθη στο θηρίο να κάνει πόλεμο με τους αγίους (αυτούς που δεν αρπάχθηκαν) και να νικήσει αυτούς.

Όλοι όσοι δεν θα πάρουν το χάραγμα του Α/Χ πρέπει να θανατωθούν. Γι’ αυτό λέει ο Ιησούς, μη χάνεις την αμοιβή σου, κράτησε αυτό που έχεις και τότε θα αμειφθείς, θα αρπαχτείς και θα τηρηθείς έξω από την ώρα του πειρασμού.

Το «μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» σημαίνει ότι ήδη έχουν το στεφάνι, είναι δηλαδή σε θέση να βαδίζουν μαζί Του με το στεφάνι της νίκης.

 

Αποκ.γ:12 ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ μου καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι καὶ γράψω ἐπ' αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἰερουσαλὴμ ἡ καταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομα μου τὸ καινόν.

 

ο νικών ποιήσω αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου

Εδώ βλέπουμε την συνέχεια της αμοιβής που δίνει ο Θεός στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Ο στύλος είναι ένα σταθερό μόνιμο μέρος του ναού αυτού, που υποστηρίζει και κρατά.

Μια έννοια του στύλου, βλέπουμε στις σκηνές των νομάδων που ήταν πάρα πολύ μεγάλες και στηριζόταν σε πολλούς στύλους.  Όμως υπήρχε κάποιος στύλος που βρισκόταν στο κέντρο της σκηνής, ήταν ο πιο ψηλός και πάνω σ’ αυτόν κρεμούσαν όλα τα χρυσαφικά και πολύτιμα πράγματα που είχαν σαν στολίδια. Ο Χριστός ονομάζεται από τον Ησαΐα τέτοιος στύλος. Είναι λοιπόν μια θαυμαστή υπόσχεση!!!

Α’ Τιμ.γ:15 ...οίκω του Θεού όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας...

Τα αληθινά παιδιά του Θεού είναι εκείνα που στηρίζουν και κρατούν την αλήθεια του Θεού υψωμένη, για να μπορούν και άλλοι να έλθουν και να βρουν καταφύγιο κάτω απ’ αυτήν.

Γαλ.β:9 ο Παύλος λέει: ο Ιάκωβος, ο Κηφάς (Πέτρος) και ο Ιωάννης θεωρούνταν στύλοι, οι στερεότεροι, η κύρια δύναμη της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ (Πράξ.ιε).

Α’ Σαμ.β:8 συγκρίνει τους αγίους του Θεού με στύλους που πάνω τους στερεώνεται όλη η οικουμένη.

Η λέξη «ναός» αναφέρεται μόνο στο μέρος που έμπαιναν οι ιερείς να υπηρετήσουν τον Κύριο, όπου η δόξα του Θεού φανερωνόταν.

Η λέξη ιερόν αναφέρεται σ’ ολόκληρη την οικοδομή με τις αυλές τα τείχη και όλους τους άλλους βοηθητικούς χώρους.

Ο Ιησούς λοιπόν λέει ότι θα μας κάνει στύλους μέσα σ’ αυτό τον ιδιαίτερο χώρο της παρουσίας Του, όπου η χάρις και η δόξα Του κατοικούν μόνιμα.

Αν ήμασταν στην αυλή των ιερέων, των γυναικών, ή των εθνών τότε θα ήμασταν κοντά στον ναό, ο Ιησούς όμως μας λέει ότι θα μας δώσει την καλύτερη θέση μέσα στον ναό Του, την θέση του στύλου που στηρίζει όλο το οικοδόμημα και μάλιστα στον χώρο που δεν τολμούσε κανείς να μπει παρά μόνο ο Αρχιερέας μια φορά τον χρόνο, μετά από πολλές διαδικασίες.

 

και έξω ού μη εξέλθει έτι

Το πραγματικό παιδί του Θεού φοβάται μήπως απομακρυνθεί από την παρουσία του Θεού. Υπάρχει ένα άγιος φόβος.

Ο Ιησούς λοιπόν λέει: μη στενοχωριέσαι αν όλοι γύρω σου αρνούνται το μήνυμα σου. Ετοιμάζω ένα τόπο για σένα που ποτέ κανείς δεν θα σε αναγκάσει να εγκαταλείψεις, μια αιώνια κατοικία στην ιδιαίτερη μου παρουσία.

Ησ.ξς:1-2...ποιός είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι εμέ;...εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν και τρέμοντα τον λόγον μου...

Αυτό είναι το κατοικητήριο του Θεού που αναζητά. Μας υπόσχεται λοιπόν μια μόνιμη περίβλεπτη θέση μέσα στην δόξα και το μεγαλείο της παρουσίας Του στα επουράνια.

 

Θα γράψει επάνω μας 3 πράγματα:

1.     Το όνομα του Θεού μου

2.     Το όνομα  της πόλεως του Θεού μου της καινής Ιερουσαλήμ η καταβαίνουσα εκ του ουρανού από του Θεού μου

3.     και το όνομά μου καινόν

Το να γράψει επάνω μας σημαίνει αντιπροσώπευση αυτού που γράφεται.

Δηλαδή όπως όταν ένα κιβώτιο περιέχει χρυσό και γράφει πάνω «ΧΡΥΣΟΣ» έτσι ακριβώς και με τους αγίους θα έχουν μέσα τους στοιχεία που θα αντιπροσωπεύονται με το όνομα που θα αναγράφεται πάνω τους.

«Το όνομα του Θεού μου» φανερώνει ότι είναι ιδιοκτησία του Θεού. Αυτό φαίνεται στον γάμο όπου η νύμφη παίρνει το όνομα του νυμφίου. Φανερώνει λοιπόν αυτή τη γαμήλια σχέση μεταξύ του Θεού και του λαού  Του, ότι ο Θεός είναι ιδιοκτήτης και κάτοχος της εκκλησίας Του.

«Το όνομα της πόλεως του Θεού μου της καινής Ιερουσαλήμ».

Εβρ.ιβ:22 μας λέει ότι εμείς είμαστε η Νέα Ιερουσαλήμ η πόλις του Θεού μας. Ο Θεός μας προορίζει να είμαστε μέρος της Νέας Ιερουσαλήμ.

 

«και το όνομά μου καινόν»

Το καινούργιο αυτό όνομα φανερώνει μια μεγαλύτερη αποκάλυψη του Θεού που δεν ήταν δοσμένη προηγουμένως. Όταν μας αρπάξει και γίνουμε πραγματικά η Νύμφη Του, τότε θα μας δώσει την καινούργια αυτή αποκάλυψη του Εαυτού Του.

Α’ Κορ.ιγ:12 «τότε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην».