ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ζ:5-8

 

Τα πρώτα 3,5 χρόνια της Θλίψης δεν μπορούν να είναι το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας του Δανιήλ για πολλούς λόγους.

1.   Δεν στερεώνεται η διαθήκη του Θεού προς τον λαό Ισραήλ στα πρώτα 3 ½ χρόνια της Θλίψης, τότε που ζουν οι δύο μάρτυρες, οι οποίοι είναι Εθνικοί και Ιουδαίοι Χριστιανοί.

Επειδή δεν αναφέρεται στον Ισραήλ σαν έθνος, δεν στερεώνεται η διαθήκη του Θεού προς τον λαό του Δανιήλ στην γη τους.

Εδώ αναφέρεται στους αγίους της Θλίψης οι οποίοι θα βρίσκονται σε όλο το πρόσωπο της γης. Επομένως δεν είναι ο λαός του Δανιήλ αυτός που αναφέρεται στα πρώτα 3 ½ χρόνια της Θλίψης.

Μετά την ανάσταση και την αρπαγή των μαρτύρων της Θλίψης, ακριβώς πριν την 6^η σφραγίδα, ο Θεός σφραγίζει τους 144.000, μετά το άνοιγμα της 6^ης σφραγίδας. Οι άγιοι της θλίψης αρπάζονται πριν την 6^η σφραγίδα αλλά οι 144.000 Ισραηλίτες σφραγίζονται πριν την 7^η σφραγίδα.

Ακόμα και τότε, οι 144.000 βρίσκονται πάνω στην γη και σφραγίζονται, γιατί πρόκειται να μείνουν πάνω στην γη τον καιρό που θα εκχυθούν οι πληγές. Ο Θεός τους σφραγίζει για να τους προστατεύσει από την τρομερή κρίση. Όμως οι άγιοι της θλίψης έχουν ήδη αρπαχτεί.

2.   Όταν ανοίγεται η 7^η σφραγίδα, αρχίζουν να εκχέονται οι 7 πληγές πάνω στην γη. Η διαθήκη του Θεού στερεώνεται προς τους 144.000 με φυσικές ευλογίες. Η διαθήκη με τον λαό Ισραήλ περιλαμβάνει φυσικές ευλογίες και προστασία αν βαδίσουν μαζί με τον Θεό.

Στην Π.Δ. ο Θεός τους είχε πει ότι αν περπατήσουν μαζί Του και υπακούσουν σ’ Αυτόν θα τους ευλογούσε, θα τους προμήθευε όλα τα αναγκαία και θα τους έκανε κεφαλή και όχι ουρά. Θα δάνειζαν και δεν θα δανειζόταν.

Βλέπουμε ότι είναι μια διαθήκη υλικών ευλογιών σ’ αυτή την γη που προϋποθέτει μια πνευματική σχέση και επικοινωνία με τον Θεό.

Όταν σφραγίζονται οι 144.000, έχουν υλικές ευλογίες, γιατί περπατούν μαζί με τον Θεό. Η υλική ευλογία είναι η προστασία τους τον καιρό της έκχυσης των πληγών.

3.   Τα δεύτερα 3 ½ χρόνια της Θλίψης, κατά τα οποία εκχέονται οι πληγές πάνω στην γη, είναι τιμωρία ενάντια στο ασεβές κοσμικό σύστημα, για τα 3 ½ χρόνια θλίψης που υπέστησαν οι άγιοι του Θεού στην γη και τον θάνατό τους από το σύστημα του Α/Χ.

Ακριβώς όπως ο λαός Ισραήλ τιμωρήθηκε με 70 χρόνια αιχμαλωσίας επειδή παρέλειψε να τηρήσει τα 70 χρόνια ανάπαυσης της γης, έτσι ο Θεός θα τιμωρήσει με όλεθρο αιώνιο αυτούς που έθλιψαν τους αγίους Του για 3 ½ χρόνια. Βλέπουμε τον νόμο της ανταπόδοσης, τον νόμο της σποράς και του θερισμού.

Γνωρίζουμε ότι η Θλίψη διαρκεί 7 χρόνια και διαιρείται σε δύο μέρη. Τα πρώτα 3 ½ χρόνια οι Χριστιανοί που έμειναν μετά την Αρπαγή, οι άγιοι της θλίψης, θανατώνονται και ο Θεός τους ανασταίνει και τους αρπάζει πριν ανοιχτεί η 6^η σφραγίδα.

Τα δεύτερα 3 ½ χρόνια περιλαμβάνουν το άνοιγμα της 7^ης σφραγίδας και την έκχυση των πληγών πάνω στην γη. Αυτή η δεύτερη περίοδος αρχίζει με την πρώτη σάλπιγγα της 7^ης σφραγίδας και τελειώνει με τη δεύτερη έλευση του Χριστού.

Η επταετής περίοδος της Θλίψης αρχίζει με το άνοιγμα της πρώτης από τις 7 σφραγίδες και τελειώνει με την Δεύτερη Έλευση του Χριστού, την μάχη του Αρμαγεδώνα και την έναρξη της Χιλιετούς Βασιλείας.

1.   Οι 144.000 έχουν σχέση με τη στερέωση της διαθήκης στο δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας του Δανιήλ. Αυτό το γεγονός και μόνο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η στερέωση της διαθήκης με τους 144.000 θα είναι διάρκειας 3 ½ χρόνων.

2.   Στο Δαν.ιβ:11,12 φαίνεται να μιλάει για δύο χρονικές περιόδους, αλλά στην ουσία είναι μία. Στο εδ.11 μιλάει για μια χρονική περίοδο 1290 ημερών και στο εδ.12 μιλάει για μια χρονική περίοδο 1335 ημερών.

Συγκεκριμένα στο εδ.11 λέει: από του καιρού καθ’ όν η παντοτεινή θυσία αφαιρεθεί, και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθεί, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενεννήκοντα.

Στο εδ.12 λέει: Μακάριος όστις υπομείνη και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε. Δηλαδή θα είναι μακάριος όποιος υπομείνει και φτάσει μέχρι την Χιλιετή Βασιλεία.

Τότε θα είναι μακάριος, όταν θα περάσει μέσα από την Θλίψη και μπει στην ένδοξη Βασιλεία του Θεού.

Οι δύο αυτές χρονικές περίοδοι τρέχουν μαζί, και το διάστημα των 1290 ημερών είναι μέχρι να στηθεί το βδέλυγμα της ερημώσεως. Αλλά μακάριος είναι εκείνος που θα υπομείνει και θα φτάσει στις 1335 ημέρες, δηλαδή όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα της θλίψης και λίγες μέρες ακόμη για να μπει στην Χιλιετή Βασιλεία.

3.   Τα 3½ χρόνια των πληγών είναι μια χρονική περίοδος μετά τα πρώτα 3½ χρόνια της Θλίψης. Τα 3½ αυτά χρόνια της Μεγάλης Θλίψης αποκαλούνται πολλές φορές στην Αποκ.ιβ, σαν 1260 μέρες, και καιρόν, καιρούς και ήμισυ καιρού, που είναι 3½ χρόνια.

Στο κεφ.ια η ίδια χρονική περίοδος αναφέρεται σαν 42 μήνες και σαν τρείς ημέρες και ήμισυ. Αν και δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των 1260 και 1290 ημερών, δεν μπορούμε όμως να υποστηρίξουμε ότι είναι ίσα χρονικά διαστήματα. Δεν υπάρχει καμία γραφή μέσα στην Αποκάλυψη ή σε άλλο προφητικό βιβλίο της Αγίας Γραφής που να μας αναφέρει ότι κάτι αξιοσημείωτο συνέβη αυτές τις 30 μέρες μετά το τέλος των 3 ½ χρόνων της θλίψης.

4.   Βλέπουμε ότι υπάρχει μια θλίψη 1260 ημερών μετά την αρπαγή της εκκλησίας. Σ’ αυτή την χρονική περίοδο οι άγιοι της εκκλησίας της Λαοδίκειας, οι μάρτυρες της θλίψης, θανατώνονται από το σύστημα του Α/Χ.

Αρχίζει αμέσως μετά την αρπαγή και τελειώνει με την 6^η σφραγίδα. Κατόπιν υπάρχει μια άλλη χρονική περίοδος 3 ½ χρόνων που αρχίζει με το άνοιγμα της 7^ης σφραγίδας και τελειώνει με την Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Αυτό είναι το χρονικό διάστημα της έκχυσης των πληγών πάνω στην γη.

Η 7^η σφραγίδα περιέχει 7 σάλπιγγες ή 7 φιάλες. Ονομάζονται σάλπιγγες, καθώς ο Θεός βλέπει αυτά τα γεγονότα να διαδραματίζονται πάνω στην γη και φιάλες ή πληγές, καθώς βλέπει κάποιος τα ίδια γεγονότα ενώ βρίσκεται στην γη.

Εδώ πρόκειται για μια διαφορετική χρονική περίοδο. Οι 1290 και 1335 μέρες αναφέρονται σ’ αυτή τη χρονική περίοδο, όχι στην Μεγάλη Θλίψη με τους μάρτυρες της εκκλησίας της Λαοδίκειας. Αυτοί που μένουν και φτάνουν στις 1335 μέρες μετά την Αρπαγή, δεν είναι καθόλου μακάριοι,  γιατί τότε ακριβώς μπαίνουν στην πιο τρομερή χρονική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, στην έκχυση των πληγών.

Δεν μπορεί να είναι η ίδια χρονική περίοδος και βλέπουμε ότι αυτή η ευλογία έρχεται μόνο στο τέλος αυτής της περιόδου. Μακάριος θα είναι εκείνος που θα υπομείνει και θα φτάσει μέχρι αυτή την χρονική στιγμή, γιατί θα έχει εγκαθιδρυθεί η Βασιλεία του Θεού, και ο Θεός θα έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της γης.

Αυτή η χρονική περίοδος είναι ίδια με αυτήν κατά την οποία οι 144.000 Ισραηλίτες είναι σφραγισμένοι για να προστατευτούν από τις πληγές.

 

Στην Αποκ.ζ:5-8 αναφέρονται τα ονόματα όλων των φυλών Ισραήλ. Από κάθε φυλή ήταν σφραγισμένοι 12.000.

Μερικά ενδιαφέροντα σημεία είναι τα εξής:

1.   Η φυλή Δαν δεν αναφέρεται μεταξύ των 12 φυλών.

2.   Η φυλή Εφραΐμ δεν αποκαλείται φυλή του Εφραΐμ, αλλά του Ιωσήφ. Γνωρίζουμε ότι ο Ιωσήφ είχε δύο γιους, τον Μανασσή και τον Εφραΐμ, και κάθε ένας απ’ αυτούς κληρονόμησε μερίδιο μεταξύ των υιών Ισραήλ, και έτσι ήταν σαν πρωτότοκος ο Ιωσήφ, επειδή απέκτησε διπλή ευλογία με τους δύο γιους του.

Κανονικά πρωτότοκος ήταν ο Ρουβήν, (Γεν.μθ:3) αλλά επειδή μίανε την κοίτη του πατέρα του ο Ιακώβ δεν του έδωσε την υπεροχή (Α’ Χρον.ε:1,2 ).

Ακόμα ο Ρουβήν ήταν γιος του Ιακώβ από την Λεία, την γυναίκα που δεν αγάπησε αλλά αναγκαστικά πήρε. Η καρδιά του Ιακώβ ήταν στην Ραχήλ, και ο πρώτος γιος που απέκτησε ο Ιακώβ από την αγαπημένη του ήταν ο Ιωσήφ.

Κάθε μία φυλή Ισραήλ αντιπροσωπεύεται από 12.000. Από τις 12 φυλές εξαιρείται του Δαν, γιατί ήταν η φυλή που πρώτη έπεσε στην ειδωλολατρία επί βασιλείας Ιεροβοάμ.

Αλλά και πιο πριν η φυλή του Δαν είχε πέσει στην ειδωλολατρία. Πιθανόν να διασκορπίστηκαν και να χάθηκαν μεταξύ των ειδωλολατρικών εθνών όταν φέρθηκαν στην αιχμαλωσία μέσα στην ειδωλολατρική Βαβυλώνα, και ποτέ δεν επέστρεψαν πίσω στον αληθινό Θεό.

Η φυλή του Λευί είχε μόνο μια μερίδα του κλήρου στην γη Ισραήλ, όμως εδώ αναφέρεται ίσα με τις άλλες φυλές.

Δώδεκα φυλές με 12.000 από κάθε φυλή, μπορεί να σημαίνει 12.000 άτομα ή 12.000 οικογένειες, ή αντιπροσώπους οικογενειών, ή αρχηγούς οικογενειών από κάθε φυλή. Έτσι συνολικά θα είναι 144.000 οικογένειες ή οικογενειακά ονόματα.

Το ίδιο βλέπουμε όταν ο Ισραήλ απαριθμήθηκε, όταν βγήκαν από την Αίγυπτο και πάλι πριν μπουν στη γη της επαγγελίας. Ήταν 600.000 αλλά μας λέει ότι ήταν άνδρες που μπορούσαν να πάνε στον πόλεμο, που σημαίνει ότι ήταν πολλοί περισσότεροι από 600.000 Ισραηλίτες, γιατί είχαν μαζί τους τις γυναίκες και τα παιδιά τους.

Ο Ιωάννης άκουσε τον αριθμό των σφραγισμένων, 144.000, που σημαίνει ότι ήταν ορισμένος αριθμός, γιατί σε άλλα σημεία μας μιλάει για πολύ όχλο που κανείς δεν μπορούσε να αριθμήσει, ενώ εδώ δίνεται ακριβώς ο αριθμός. Πώς θα γίνει αυτό; Ο Θεός ξέρει !

Όσο αφορά στο σφράγισμα των 144.000 και την ερμηνεία των γεγονότων που διαδραματίζονται, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να πούμε ό,τι η Αγία Γραφή λέει, και να σιωπούμε εκεί που ο λόγος του Θεού σιωπά.

Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο να ξεχωρίζουμε τα γεγονότα από τις πιθανότητες, γιατί τελικά θα βρεθούμε να περιγράφουμε εικόνες και καταστάσεις που ο λόγος του Θεού δεν έχει αναφερθεί.

Βλέπουμε ότι οι 144.000 είναι σφραγισμένοι στα μέτωπά τους (Αποκ.ζ:3). Ήταν ένα σφράγισμα μεταξύ των οφθαλμών. Ένα παράλληλο εδάφιο υπάρχει στον Ιεζ.θ:4-6.

Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε εδώ είναι ότι ένα πραγματικό ορατό σημείο δεν ήταν αναγκαίο να υπάρχει λόγω των γεγονότων που διαδραματίζονται εδώ.

Πιθανόν αυτό το σημείο να είναι συμβολικό, ο Θεός τους σφραγίζει λόγω της πνευματικής σχέσης που έχουν μαζί Του. Έτσι συμβολικά είναι ένα σημείο που σημαίνει ότι ο Θεός τους τοποθετεί πνευματικά ξεχωριστά από τους υπόλοιπους ανθρώπους, γιατί ζουν για τον Ιησού Χριστό και έχουν παραδώσει τα πάντα σ΄ Αυτόν.

Η επίγνωση που έχουν για τον Θεό, γίνεται η βάση για την προστασία τους.

Τώρα είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι αυτό το σφράγισμα των 144.000, δεν αναφέρεται στην εμπειρία της αναγέννησης, στη σωτηρία τους.

Δεν αναφέρεται στη στιγμή που σώθηκαν. Δεν είναι μια αυθαίρετη εκλογή κάποιων που θα σωθούν.

Στην Αποκ.ζ:3 λέει ότι είναι ήδη δούλοι του Θεού όταν εξέρχεται η προσταγή για να σφραγιστούν, επομένως σφραγίζονται ακριβώς γιατί είναι δούλοι του Θεού. Δεν γίνονται δούλοι του Θεού επειδή σφραγίζονται. Έχουν ήδη φτάσει στην επίγνωση του Θεού μέσω της μαρτυρίας των μαρτύρων της Θλίψης, οι οποίοι έχουν ήδη πεθάνει.

Όχι μόνο η μαρτυρία των αγίων της θλίψης, αλλά και η ανάστασή και η αρπαγή τους στον ουρανό, έγιναν σημείο γι' αυτούς, ώστε να παραδοθούν στον Θεό και να έχουν πλήρη επικοινωνία μαζί Του.

Ένα μέρος των αγίων της Θλίψης είναι Ιουδαίοι χριστιανοί. Θα δούμε περισσότερες λεπτομέρειες, όταν θα μελετήσουμε το κεφ.ια σχετικά με τους 2 μάρτυρες.

Στην Αποκ.ζ:1-3 ένας άγγελος είπε στους 4 αγγέλους που επρόκειτο να εκχέουν τις πληγές πάνω στη γη, να μην κάνουν τίποτα πριν σφραγιστούν οι δούλοι του Θεού στα μέτωπά τους.

Στο κεφ.θ:3-4 βλέπουμε ότι είναι σφραγισμένοι, προστατευμένοι από κάθε δαιμονική πληγή.

Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ, είναι που βρίσκονται οι 144.000. Είναι στο Ισραήλ, στην Ευρώπη, ή σε όλο το πρόσωπο της γης; Η απάντηση είναι η εξής:

Αναφέραμε παραπάνω ότι οι 144.000 σφραγίζονται για να προστατευτούν από τις πληγές που πρόκειται να εκχυθούν πάνω στα έθνη. Και αυτό δείχνει ότι είναι διασκορπισμένοι σε όλο το πρόσωπο της γης, ότι βρίσκονται ανάμεσα σε διάφορα έθνη πάνω στη γη.

Στο κεφ. ζ:1 μας λέει ο Ιωάννης ότι είδε τους 4 αγγέλους να στέκονται στις 4 γωνίες της γης.

Ο αριθμός 4 συμβολίζει παγκοσμιότητα. Ακόμα λέει ότι αυτοί οι 4 άγγελοι κρατούσαν τους 4 ανέμους της γης, ώστε να μην πνεύσει άνεμος πάνω στην γη, σε όλη την γη, ούτε στην θάλασσα, ούτε στα δέντρα.

Όμως υπάρχουν αρκετές ενδείξεις μέσα στον λόγο του Θεού ότι αυτό τον καιρό η γη Ισραήλ θα μείνει ουσιαστικά ανέπαφη από τις πληγές, αν εξαιρέσουμε την μάχη του Αρμαγεδώνα, η οποία είναι μέρος μιας από τις πληγές της 7^ης σάλπιγγας.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συνηγορούν σ’ αυτό:

Ιεζ. λη:10-13 αναφέρεται στη μάχη του Αρμαγεδώνα και λέει ότι θα κατοικούν με ασφάλεια, θα ησυχάζουν και θα έχουν αποκτήσει κτήνη και αγαθά.

Αυτό αναφέρεται μετά την έκχυση των πληγών πάνω στην γη. Δείχνει τον λαό Ισραήλ να ευημερεί και να κατοικεί με ασφάλεια, όταν τα έθνη συνάγονται για να εκστρατεύσουν εναντίον τους.

Στον Ιωήλ β:3 αναφέρει πάλι αυτά τα έθνη που εκστρατεύουν εναντίον του Ισραήλ για την μάχη του Αρμαγεδώνα. Όταν έρχονται, η γη είναι σαν παράδεισος της Εδέμ μπροστά τους, και πίσω τους πεδιάδα αφανισμένη.

Δεν καταστρέφονται τα πάντα από τις πληγές της φωτιάς, των υδάτων που πικράθηκαν και των υδάτων που έγιναν αίμα. Κατά την διάρκεια αυτών των πληγών, οι 144.000 είναι διασκορπισμένοι ανάμεσα στα έθνη. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος να σφραγιστούν, αν βρισκόταν στην γη Ισραήλ, η οποία μέχρι να γίνει η μάχη του Αρμαγεδώνα είναι σαν παράδεισος.

Όμως δεν μπορούμε να απορρίψουμε και μια άλλη πιθανότητα, ότι δηλαδή μπορεί να ήταν στην γη Ισραήλ και να σφραγίστηκαν, και γι’ αυτό το λόγο το Ισραήλ εξαιρείται από την καταστροφή των πληγών και ευλογείται, εξαιτίας των 144.000.

Γνωρίζουμε ότι πρέπει να υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των 144.000 και του Ισραήλ. Στην Αποκ.ιδ:4 αποκαλούνται απαρχή στον Θεό και το Αρνίο, και είναι οι πρώτοι καρποί μέσα από το έθνος Ισραήλ.

Πριν απ’ αυτό τον καιρό υπάρχουν οι Ιουδαίοι χριστιανοί της Θλίψης, που έχουν αρπαχτεί προς τον Θεό. Όμως αυτοί δεν αποτελούν τον πρώτο καρπό μέσα από το Ισραήλ σαν έθνος.

Είναι 12.000 από κάθε φυλή αυτοί που θα στερεώσουν την διαθήκη. Αποτελούν μέρος της στερέωσης της διαθήκης προς τον λαό Ισραήλ, που περιλαμβάνει την γη Ισραήλ και τις ευλογίες πάνω σ’ αυτήν.

Θα πρέπει να υπάρχει κάποια αντιληπτή έννοια, ώστε καθένας μέσα στο έθνος Ισραήλ να μπορεί να τους δει και να καταλάβει ότι πραγματικά αποτελούν στερέωση αυτής της διαθήκης προς το έθνος τους.

Ήδη υπήρχαν Ιουδαίοι χριστιανοί και πολλοί απ’ αυτούς θανατώθηκαν κατά την Μεγάλη Θλίψη, όμως δεν στερέωσαν αυτοί την διαθήκη του Θεού προς τον Ισραήλ, αλλά οι 144.000.

Επομένως οι 144.000 πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από Ιουδαίοι προσήλυτοι μεταξύ των εθνών, διότι υπήρχαν αρκετοί Ιουδαίοι προσήλυτοι, πολλοί περισσότεροι από 144.000, πριν από αυτούς, και κατά την εκκλησιαστική περίοδο δια μέσου των αιώνων, και αυτή την περίοδο που ζούμε, και κατά την Μεγάλη Θλίψη.

Ζαχ.ιβ:10-14 και θέλουσιν επιβλέψει πρός εμέ τον οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσι πενθήσει δι αυτόν ως πενθεί τις δια τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθεί δι αυτόν ως ο λυπούμενος δια τον πρωτότοκον αυτού.

Ζαχ.ιγ:1-2 Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, δια την αμαρτίαν, και δια την ακαθαρσίαν.

Όταν έρθει ο Χριστός στην 2^η έλευσή Του, θα πατήσει πάνω στο όρος των Ελαιών, και τότε οι Ισραηλίτες θα επιβλέψουν σ’ Εκείνον τον οποίο εξεκέντησαν και θα θρηνήσουν γι’ Αυτόν.

Και τότε θα υπάρχει η πηγή η ανεωγμένη για τον καθαρισμό των κατοίκων του Ισραήλ.

Πρόκειται να υπάρξει μια πνευματική αναζωπύρωση στον Ισραήλ η οποία συμβαίνει όταν επιβλέψουν σαν έθνος σ’ Αυτόν τον οποίον εξεκέντησαν, και οι 144.000 είναι οι πρώτοι καρποί αυτής της μεγάλης εθνικής αναζωπύρωσης.

Οι 144.000 δεν πρέπει να ήταν σε καλή πνευματική κατάσταση τον καιρό της Αρπαγής, διαφορετικά θα είχαν αρπαχτεί τότε. Πρέπει να σώθηκαν κάποια στιγμή μετά την Αρπαγή, όχι όμως αργότερα από την ανάσταση και αρπαγή των αγίων της Θλίψης. Κατά κάποιο τρόπο απέφυγαν να λάβουν το χάραγμα του θηρίου, αγοράστηκαν από την γη και δεν έλαβαν το χάραγμα (Αποκ.ιδ:4).

Στην Αποκ.ιδ:4 μας λέει για τους 144.000, ότι ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν ποτέ παντρευτεί, γιατί αυτό δεν είναι μόλυνση, αλλά ευλογία από τον Θεό. Αναφέρεται στο ότι δεν έχουν μολυνθεί με ανήθικες γυναίκες, ή με την γυναίκα την πόρνη, η οποία συμβολίζει το ψευδοθρησκευτικό σύστημα της γης.

Ο λόγος του Θεού λέει στην Αποκ.ιγ:16-17 ότι όποιος δεν λάβει το χάραγμα δεν θα μπορεί ούτε να αγοράσει ούτε να πουλήσει. Θ’ αναγκαστεί να πεθάνει από την πείνα, αν δεν θανατωθεί από το σύστημα του Α/Χ.

Όποιος όμως λάβει το χάραγμα του θηρίου θα καταδικαστεί αιώνια. Όμως δεν μας αναφέρει ο λόγος του Θεού ότι κάποιος δεν μπορεί ποτέ να μετανοήσει.

Λέει μόνο ότι αν κάποιος λάβει το χάραγμα του θηρίου, που σημαίνει ότι θα υποταχτεί με την θέλησή του στο σύστημα του Α/Χ, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η αιώνια καταδίκη.

Εννοεί ότι αυτός ο άνθρωπος ακολουθεί μια ορισμένη πορεία. Παίρνει ένα ορισμένο δρόμο, που το τέλος του είναι η απώλεια και η αιώνια καταδίκη. Όμως η Αγία Γραφή δεν λέει ότι το να λάβει κάποιος το χάραγμα του θηρίου, αυτό είναι αμαρτία ασυγχώρητη και θανάσιμη.

Υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να πήρε το χάραγμα, και αργότερα να μετανόησε, γιατί δεν γνώριζε τι σήμαινε αυτό.

Το ίδιο έκαναν πολλοί άγιοι τον καιρό των διωγμών. Έπαιρναν πίσω την δήλωση αποκήρυξης που είχαν κάνει και έπαιρναν την απόφαση ν’ ακολουθήσουν τον Θεό.

Τώρα οι 144.000 δεν πήραν το χάραγμα γιατί τους είχαν παραχωρηθεί ειδικά προνόμια, επειδή ήταν Ιουδαίοι ή κατά πάσα πιθανότητα επειδή βρισκόταν στην γη τους.

Η γη Ισραήλ κατά την Θλίψη θα εξαιρεθεί από την πίεση του συστήματος και θα τους επιτραπεί να συνεχίσουν να λατρεύουν τον Θεό μέσα στον ναό. Όμως προς το τέλος των πρώτων 3 ½ χρόνων της Θλίψης ο Α/Χ θα καταστρέψει και το ψευδοθρησκευτικό σύστημα και θα αξιώσει λατρεία στο πρόσωπό του σαν Θεός.