ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.θ:1-8

 

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα δούμε την έκχυση της πέμπτης πληγής πάνω στην γη, που είναι η πέμπτη σάλπιγγα και το πρώτο ουαί.

Σ’ αυτή την πληγή ανοίγεται το φρέαρ της αβύσσου και εξέρχονται ακρίδες πάνω στην γη με εξουσία να βλάψουν και να βασανίσουν τους ανθρώπους πέντε μήνες. Οι ακρίδες αυτές συμβολίζουν δαιμόνια.

Θα δούμε ακόμα την έκτη πληγή, που είναι το δεύτερο ουαί. Σ’ αυτή την πληγή λύνονται οι 4 άγγελοι με εξουσία να θανατώσουν το 1/3 των ανθρώπων. Θα δούμε τι συμβολίζουν αυτοί οι 4 άγγελοι.

Στο τέλος της 6^ης σάλπιγγας γίνεται η μάχη του Αρμαγεδδώνα.

 

Αποκ.θ:1 Και ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε, και είδον ότι έπεσεν εις την γην αστήρ εκ του ουρανού, και εδόθη εις αυτόν το κλειδίον του φρέατος της αβύσσου.

 

Η 5^η πληγή είναι το πρώτο ουαί, γιατί όταν τελειώνει, διαβάζουμε στο εδ.12 ότι η μία ουαί απήλθε και έρχονται ακόμη άλλα δύο ουαί.

έπεσεν εις την γην αστήρ εκ του ουρανού

Αυτό το αστέρι δεν είναι ο Σατανάς ή κάποιο δαιμόνιο. Είναι άγγελος του Θεού που του δόθηκε η εξουσία ν’ ανοίξει το φρέαρ της αβύσσου.

Αποκ.κ:1 Εδώ βλέπουμε πάλι έναν άγγελο να κρατά το κλειδί της αβύσσου, να πιάνει να δένει τον Σατανά και να τον ρίχνει στην άβυσσο. Η άβυσσος ανοίγει για να δεχτεί τον Σατανά και μετά κλείνει.

 

Αποκ.θ:2 Και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου και ανέβη καπνός εκ του φρέατος ως καπνός καμίνου μεγάλης,  και εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αήρ εκ του καπνού του φρέατος.

 

Ο καπνός συμβολίζει κρίση και καταστροφή. Ο Σατανάς ονομάζεται άρχων της εξουσίας του αέρος στην Εφεσ.β:2.

Τώρα αυτός ο σκοτισμός του ήλιου και του αέρα μπορεί να είναι πραγματικός, μπορεί να είναι και αλληγορικός. Το φρέαρ της αβύσσου συμβολίζει το πνευματικό βασίλειο του σκότους. Δεν βγαίνουν οι δαίμονες από κάποιο ηφαίστειο ή κάτι παρόμοιο, αλλά μέσα από το σκοτεινό βασίλειό τους.

Όταν ανοίγεται το φρέαρ της αβύσσου, ο Ιωάννης βλέπει να βγαίνει καπνός και φωτιά που μπορεί να έχουν αλληγορική σημασία, όπως όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης, όμως αντικατοπτρίζει απόλυτα αυτό που συμβαίνει στο πνευματικό βασίλειο του σκότους.

Βλέπουμε τον καπνό του σκότους και την φωτιά της καταστροφής να απελευθερώνονται εναντίον των κατοίκων της γης.

Φαίνεται σαν να είναι το πυρ της κόλασης, όχι της γέενας, αλλά το πυρ και το σκότος του βασιλείου των δαιμόνων. Όλα τα δαιμόνια της κόλασης θα βασανίσουν τους ανθρώπους. Πρόκειται για τρομερή κρίση. Οι άνθρωποι θα ζητούν τον θάνατο και ο θάνατος θα φεύγει από αυτούς.

Αποκ.ις:10 Το παράλληλο εδάφιο σχετικά με την πέμπτη σφραγίδα από διαφορετική άποψη.

Μας διευκρινίζει ότι το φρέαρ της αβύσσου είναι το πνευματικό βασίλειο του σκότους. Λέει ότι «Ο άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον θρόνον του θηρίου, και έγινεν η βασιλεία αυτού πλήρης σκότους και εμάσσουν τας γλώσσας αυτών εκ του πόνου».

Ματθ.ιβ:24-26 Η βασιλεία του Σατανά θα διαιρεθεί και θα ερημωθεί. Σκότος θα σκεπάσει την βασιλεία του Α/Χ. Ο Σατανάς εκβάλει Σατανά. Η βασιλεία του δεν θα μπορέσει να σταθεί.

  

Αποκ.θ:3 Και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γην, και εδόθη εις αυτάς εξουσία, ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπίοι της γης.

Αυτές οι ακρίδες δεν έχουν καμία σχέση με πραγματικές ακρίδες. Είναι συμβολικές και αντιπροσωπεύουν κάτι πολύ πιο τρομερό. Συμβολίζουν τις δαιμονικές δυνάμεις, στις οποίες ποτέ δεν έχει επιτραπεί να απελευθερωθούν στην γη με σκοπό να βασανίσουν τους ανθρώπους και να τους έχουν με το μέρος τους.

 

Και εδόθη εις αυτάς εξουσία

Τους δόθηκε εξουσία και δύναμη όπως έχουν εξουσία οι σκορπιοί της γης. Παρατηρούμε ότι ο βασανισμός τους είναι όπως του σκορπιού όταν χτυπήσει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή όλων των ανθρώπων που δεν είναι σφραγισμένοι με τη σφραγίδα του Θεού κατά την έκχυση των πληγών αυτών.

Αποκ.ις:10,11 Η πέμπτη πληγή από άλλη άποψη. Λέει ότι οι άνθρωποι μασούσαν τις γλώσσες τους από τον πόνο, βλασφήμησαν τον Θεό εξ αιτίας των πόνων τους και για τα έλκη τους, αλλά δεν μετανόησαν από τα έργα τους. Πράγματι το πρώτο ουαί θα είναι μια πάρα πολύ τρομερή πληγή για τους ανθρώπους.

 

Αποκ.θ:4 Και ερρέθη προς αυτάς να μη βλάψωσι τον χόρτον της γης, μηδέ κανέν χλωρόν, μηδέ κανέν δένδρον, ειμή τους ανθρώπους μόνους, οίτινες δεν έχουσι την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών.

 

Αυτές οι ακρίδες δεν είναι φυσικές ακρίδες. Δεν αγγίζουν ούτε βλάπτουν τα χόρτα και τα δένδρα, παρά μόνο τους ανθρώπους που δεν έχουν την σφραγίδα του Θεού. Δεν βλάπτουν ούτε τα ζώα, παρά μόνο τους ανθρώπους.

Είναι δαιμόνια και έχουν διαταχθεί να βλάψουν μόνο τους ανθρώπους, που δεν έχουν την σφραγίδα του Θεού στα μέτωπά τους.

Αυτή δεν είναι μια φυσική σφραγίδα που ο Θεός τοποθετεί στα μέτωπά τους για να μην αγγιχτούν και βλαφτούν από τις ακρίδες, αλλά αναφέρεται σε κάτι πνευματικό. Προστατεύονται από το πνευματικό βασίλειο του σκότους, και από τις φυσικές πληγές που βλάπτουν τους ανθρώπους.

Οι 144.000 σφραγίσθηκαν με την σφραγίδα του Θεού του ζώντος για να προστατευθούν από τις πληγές αυτές (Αποκ.ζ:3,4).

  

Αποκ.θ:5 Και εδόθη εις αυτάς να μη θανατώσωσιν αυτούς, αλλά να βασανισθώσι πέντε μήνας, και ο βασανισμός αυτών ήτο ως βασανισμός σκορπίου, όταν κτυπήση άνθρωπον.

Αυτός ο βασανισμός ήταν πραγματικός και όχι αλληγορικός. Επίσης στην κυριολεξία μασούσαν τις γλώσσες τους από τον πόνο και από τα έλκη, σαν να είχαν χτυπηθεί από σκορπιό. Ο πόνος και ο βασανισμός ήταν αφόρητος.

Θα υπάρχει πνευματικό σκοτάδι και καταπίεση σε τέτοιο βαθμό που ποτέ πριν ο άνθρωπος δεν έχει δοκιμάσει.

Γνωρίζουμε ότι τα δαιμόνια δεν έχουν τίποτε καλό να προσφέρουν στον άνθρωπο που τα ακολουθεί. Οι πειρασμοί τους οδηγούν μόνο στο σκοτάδι και στο θάνατο.

Αυτό το σκοτάδι εκχέεται πάνω στον θρόνο του θηρίου. Ακόμη κι αν επιθυμεί να στερεώσει την βασιλεία του και να διώξει όλους τους αντιπάλους του, ακόμη κι αν αυτό δεν γίνει επειδή όλοι όσοι τον ακολουθούν θα είναι κάτω από τέτοια καταπίεση και βασανισμό, η βασιλεία του θα παραλύσει τελείως και θα καταστραφεί.

Η βασιλεία του Σατανά διαιρείται. Αυτό λέει ο Χριστός στο Ματθ.ιβ:24-26. Παρατηρούμε ότι το σκοτάδι σκεπάζει την βασιλεία του Α/Χ, ο οποίος έχει παραδώσει τόσο πολύ τον εαυτό του στον Σατανά, όσο κανείς άλλος άνθρωπος πριν ή μετά απ’ αυτόν. Τώρα, η βασιλεία του αν και είναι όργανο του ίδιου του Σατανά μαστίζεται με πνευματικό, διανοητικό και φυσικό βασανισμό από τα ίδια τα δαιμόνια.

 

 Αποκ.θ:6 Και εν ταις ημέραις εκείναις θέλουσι ζητήσει οι άνθρωποι τον θάνατον, και δεν θέλουσιν ευρεί αυτόν, και θέλουσιν επιθυμήσει να αποθάνωσι, και ο θάνατος θέλει φεύγει απ’ αυτών.

Οι άνθρωποι θα ζητούν να πεθάνουν για να μπορέσουν να ξεφύγουν απ’ αυτό τον τρομερό βασανισμό. Όμως ο θάνατος δεν θα έρχεται. Πιθανόν να μην έχουν αντιληφθεί πλήρως ότι κάτι χειρότερο τους περιμένει.

 

Αποκ.θ:7 Και αι μορφαί των ακρίδων ήσαν όμοιαι με ίππους ητοιμασμένους εις πόλεμον, και επί τας κεφαλάς αυτών ήσαν ως στέφανοι όμοιοι με χρυσόν, και τα πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων.

 

Δεν λέει ότι ήταν ίπποι, αλλά ήταν όμοιοι με ίππους. Κάνει μια σύγκριση και τις παρομοιάζει με ίππους όταν είναι έτοιμοι για πόλεμο. Έχουν μορφή άγρια και τρομερή.

Στον Ιωβ λθ:19-25 διαβάζουμε περισσότερα σχετικά με τα άλογα για τη μάχη: «εξέρχεται εις απάντησιν των όπλων, καταγελά τον φόβον και δεν τρομάζει ουδέ στρέφει από προσώπου ρομφαίας».

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα ανθρώπινα όπλα είναι ανίσχυρα εναντίον του ίππου. Ο άνθρωπος μπορεί να πλήξει ένα άλογο μόνο με το ξίφος του, αλλά εδώ στον Ιώβ θέλει να μας δείξει κάτι περισσότερο απ’ ότι γνωρίζουμε σχετικά με τα συνηθισμένα άλογα.

Λέει ότι «η φαρέτρα κροταλίζει κατ’ αυτού, η εξαστράπτουσα λόγχη και το δόρυ». Τώρα αυτό δεν είναι απόλυτα αλήθεια για ένα συνηθισμένο άλογο.

Λέει ακόμα στον Ιώβ σχετικά με τους ίππους ότι «δεν πιστεύει ότι ηχεί σάλπιγξ, άμα δε τη φωνή της σάλπιγγος λέγει Α! α!» με άλλα λόγια, τα δαιμόνια που εξέρχονται από την άβυσσο σ’ αυτή την πληγή δεν λένε ότι αυτή είναι η σάλπιγγα του Θεού και πρέπει να υποταχθούμε σ’ Αυτόν, πρέπει να κάνουμε το θέλημά Του, δεν είναι αυτή η καρδιά τους.

Αντίθετα λένε ότι δεν πιστεύουν ότι αυτός είναι ήχος σάλπιγγας. Θα κάνουν εκείνο που θέλουν. Θα βλάψουν και θα καταστρέψουν όσο περισσότερο μπορούν.

Πρέπει να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό που έχει θέσει όρια σ’ αυτές τις πληγές μέσα στο άπειρο έλεός Του. Οι άγιοι θα διαφυλαχθούν μέσα από αυτές τις πληγές.

  

Και επί τας κεφαλάς αυτών ήσαν ως στέφανοι όμοιοι με χρυσόν

Οι στέφανοι που είχαν στα κεφάλια τους ήταν από χρυσάφι και ήταν στέφανοι νικητή. Αυτό σημαίνει ότι θα τους επιτραπεί να νικήσουν σ’ αυτή την μάχη εναντίον των ανθρώπων, όσο βέβαια ο Θεός επιτρέψει.

 

Και τα πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων

Αυτό σημαίνει ότι θα φανερωθούν προσωπικά στους ανθρώπους. Ίσως οι άνθρωποι δουν αυτά τα δαιμόνια σε όραση. Γνωρίζουμε όμως ότι θα ασχοληθούν άμεσα και μόνο με τους ανθρώπους κατά ένα ιδιαίτερα προσωπικό τρόπο και ο βασανισμός θα είναι προσωπικός.

 

Αποκ.θ:8 Και είχον τρίχας ως τρίχας γυναικών, και οι οδόντες αυτών ήσαν ως λεόντων.

 

Και είχον τρίχας ως τρίχας γυναικών

Αυτό μάλλον θέλει να δείξει το γεγονός ότι είναι σε υποταγή στον άγγελο της αβύσσου, που αναφέρεται στο θ:11, όπου λέει: «είχον εφ’ εαυτών βασιλέα τον άγγελον της αβύσσου».

Γνωρίζουμε ότι τα μακριά μαλλιά είναι σύμβολο υποταγής. Ο Σαμψών είχε μακριά μαλλιά σαν τύπο της υποταγής του στον Θεό με την ευχή του Ναζηραίου.

Ο λόγος του Θεού συμβουλεύει τις γυναίκες να έχουν μακριά μαλλιά σαν σύμβολο υποταγής στον άνδρα.

Αυτές οι δαιμονικές δυνάμεις ήταν σε υποταγή στον άγγελο της αβύσσου γι’ αυτό φαίνονται να έχουν μακριά μαλλιά.

 

Και οι οδόντες αυτών ήσαν ως λεόντων

Θα έχουν καταστροφική δύναμη και θα κατατρώγουν τα πάντα. Στην Α’ Πέτρ.ε:8 ο Σατανάς περιγράφεται σαν «λέων ωρυόμενος» που περιέρχεται και ζητά ποιο να καταπιεί.