ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ζ:9-15

 

Αποκ.ζ:9 Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήσει, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκά, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών.

Εδώ ο Ιωάννης βλέπει μια άλλη ομάδα ανθρώπων και είναι πραγματικά ένα θαυμάσιο σκηνικό στον ουρανό, όπως είδαμε στα κεφ.4, 5.

Όπως μας λέει στο κεφ. ζ:14 είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.

Ο Θεός έχει ακόμα πιο θαυμαστά πράγματα απ’ αυτά για μας, αν φυλάξουμε τον λόγο της υπομονής Του και δεν αρνηθούμε το όνομά Του.

 

Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση.

Δεν αναφέρεται στους 144.000, γιατί αυτοί είναι αριθμημένοι. Πρόκειται για ένα τόσο μεγάλο πλήθος, που κανείς δεν μπορούσε να αριθμήσει.

Ο Ιωάννης είδε μέσα στην όραση αυτό τον όχλο που ήταν τόσο τεράστιος, ώστε σαν υπερβολή λέει ότι δεν μπορούσε κανείς να τον αριθμήσει.

Αυτό το αμέτρητο πλήθος ήταν από όλα τα έθνη, τις φυλές τους λαούς και τις γλώσσες.

Οι 144.000 δεν είναι από κάθε φυλή, γλώσσα, λαό και έθνος. Είναι Ισραηλίτες. Επομένως αυτός ο όχλος είναι ένα διαφορετικό σύνολο ανθρώπων.

Ακόμα, οι 144.000 σφραγίζονται πάνω στην γη, γιατί θα παρέμεναν για ορισμένο χρονικό διάστημα. Το πλήθος όμως που βλέπουμε εδώ είναι στον ουρανό.

Αυτός ο όχλος ίστατο ενώπιον του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Δεν καθόταν όπως οι 24 πρεσβύτεροι, δεν ήταν εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου όπως τα 4 ζώα, αλλά στεκόταν ενώπιον του θρόνου του Θεού και του Αρνίου ντυμένοι λευκές στολές και με φοίνικες στα χέρια τους.

 

ενδεδυμένοι στολάς λευκάς.

Την ίδια εικόνα βλέπουμε στην Αποκ.γ:18, όπου ο Ιησούς παρακινεί την εκκλησία της Λαοδίκειας, η οποία αντιπροσωπεύει τους αγίους της θλίψης, ν’ αγοράσουν από Αυτόν ιμάτια λευκά για να ενδυθούν και να μην φανερωθεί η αισχύνη της γυμνότητάς τους.

Ο πολύς όχλος, που κανείς δεν μπορούσε ν’ αριθμήσει, είναι οι άγιοι της Θλίψης, οι οποίοι μαρτύρησαν και έδωσαν την ζωή τους για τον Ιησού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης.

Αυτό το μεγάλο πλήθος, έχει δεχτεί τώρα την προσφορά του Ιησού και αγόρασαν λευκά ιμάτια για να ντυθούν κατά την Μεγάλη Θλίψη, και τώρα τους βλέπουμε στον ουρανό ντυμένους με την δικαιοσύνη του Χριστού.

 

ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου.

Απ’ αυτό γνωρίζουμε ότι βρίσκονται στον ουρανό. Βλέπουμε ακόμα ότι έχουν φοίνικες στα χέρια τους. Οι φοίνικες στην Π.Δ. είχαν σχέση με την Ιουδαϊκή γιορτή της σκηνοπηγίας. Μια λαμπρή γιορτή νίκης, κατά την οποία γιόρταζαν την έξοδό τους από την έρημο όπου περιπλανιόταν 40 χρόνια και κατοικούσαν σε σκηνές χωρίς να έχουν μόνιμη κατοικία και την είσοδό τους στην γη της επαγγελία όπου πλέον θα κατοικούσαν σε μόνιμες κατοικίες. Γι’ αυτό τον λόγο ο Ιωάννης τους βλέπει με φοίνικες στα χέρια.

Η γιορτή της Σκηνοπηγίας είναι τύπος αυτού που βλέπουμε να γίνεται εδώ στον ουρανό. Αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει πριν πάει ο πολύς όχλος στον ουρανό. Ήδη οι άγιοι της αρπαγής έχουν πάει στην ουράνια κατοικία τους με τα ένδοξα και αθάνατα σώματά τους, τα οποία πήραν στην πρώτη ανάσταση κατά την αρπαγή.

Είδαμε αυτούς τους αγίους της Θλίψης σαν πνεύματα, χωρίς το ένδοξο σώμα κάτω από το θυσιαστήριο.

Τους είδαμε σαν ψυχές των εσφαγμένων για την μαρτυρία του Ιησού, να κράζουν προς τον Θεό να πάρει εκδίκηση για τον θάνατό τους.

Τώρα όμως τους βλέπουμε να στέκονται ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου έχοντας πλέον τα ένδοξα και άφθαρτα σώματά τους. Στέκονται ενώπιον του θρόνου με το ένδοξο σώμα της ανάστασης.

Β’ Κορ.ε:1-5 «εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς, επειδή εν τούτω στενάζομεν εν τούτω τω σκηνώματι επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικοιτήριον ημών το ουράνιον».

 

Αποκ.ζ:10 Και έκραζον μετά μεγάλης φωνής, λέγοντες, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου και εις το Αρνίον.

 

Το πλήθος κράζει και αναγνωρίζει ότι η σωτηρία τους οφείλεται μόνο στον Θεό.  Αυτός είναι που τους έσωσε και τους έφερε δια μέσου των θλίψεων ενώπιόν Του. Αποδίδουν την σωτηρία τους στον Θεό, τον μόνο δυνάμενο να σώσει και να ελευθερώσει.

Κράζουν ότι η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και εις το Αρνίον. Αυτός ο πολύς όχλος βλέπει τον Θεό εν Χριστώ. Είναι ο Θεός ο Οποίος μέσω της θυσίας του Αρνίου τους έφερε ενώπιόν Του στην παρουσία Του και τους ελευθέρωσε από την Μεγάλη Θλίψη.

 

Αποκ.ζ:11 Και πάντες οι άγγελοι ίσταντο κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν κατά πρόσωπον ενώπιον του θρόνου, και προσεκύνησαν τον Θεόν.

 

Εδώ έχουμε μια γενική εικόνα της ουράνιας αυλής στον χώρο του θρόνου, να προσκυνάει τον Θεό. Ολόκληρο το ουράνιο βασίλειο, οι άγγελοι, οι 24 πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα, αναγνωρίζουν ότι Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Τον προσκυνούν.

 

Αποκ.ζ:12 λέγοντες, Αμήν η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς ανήκει εις τον Θεόν ημών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 

Αυτοί που δίνουν την ευλογία, την δόξα, την σοφία, την ευχαριστία, την τιμή, την δύναμη και την ισχύ στον Θεό, στους αιώνες των αιώνων, είναι όλοι οι άγγελοι που στέκονται κύκλω του θρόνου.

Καθένα απ’ αυτά τα στοιχεία έχει μπροστά το οριστικό άρθρο «την». Αυτό σημαίνει ότι όλη η ευλογία, όλη η δόξα, όλη η τιμή, όλη η σοφία, όλη η δύναμη, και η ισχύς ανήκει στον Θεό και μόνο σ’ Αυτόν.

Ανήκουν στον Θεό, στους αιώνες των αιώνων, και οι άγγελοι το γνωρίζουν κι έτσι δίνουν τα πάντα σ’ Αυτόν.

Είναι ο μόνος άξιος να λάβει τα πάντα. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να κρατάει κάτι από αυτά για τον εαυτό του.

Εδώ έχουμε μια θαυμάσια σκηνή. Μια σκηνή απέραντης αγαλλίασης και ουράνιας χαράς. Βλέπουμε όλη την εκκλησία να έχει τώρα συμπληρωθεί, και οι νικητές όλων των περιόδων της εκκλησίας δια μέσου των αιώνων βρίσκονται τώρα στον ουρανό ενώπιον του θρόνου του Θεού και γι’ αυτό τον λόγο υπάρχει αυτή η θαυμάσια σκηνή της ανεκλάλητης χαράς και αγαλλίασης.

 

Αποκ.ζ:13 Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων, λέγων πρός εμέ, Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς, τίνες είναι, και πόθεν ήλθον;

Αποκ.ζ:14 Και είπα πρός αυτόν, Κύριε συ εξεύρεις. Και είπε πρός εμέ, Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.

 

Ο Ιωάννης δεν ήξερε ποιοι ήταν και ζητάει να του εξηγήσει. Ρωτάει και για μας, για να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί.

Αυτοί δεν είναι όλοι οι άγιοι γενικά, δια μέσου των αιώνων. Δεν μπορεί να είναι, γιατί ο Ιωάννης γνώριζε ότι κάποια μέρα όλοι οι άγιοι δια μέσου όλων των αιώνων θα βρίσκονται στην παρουσία του Θεού ενώπιον του θρόνου του.

Μπερδεύτηκε όμως γιατί είδε αγίους να βρίσκονται ήδη στον ουρανό. Είδε αγίους με ένδοξα σώματα να βρίσκονται εν μέσω και κύκλω του θρόνου. Τώρα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί αυτοί ήρθαν ξεχωριστά από τους υπόλοιπους; Ο Ιωάννης δεν θα ήταν σε απορία, αν αυτοί ήταν οι άγιοι δια μέσου όλων των αιώνων.

Ακόμα, αυτοί δεν είναι οι 144.000 που είδαμε προηγουμένως σ’ αυτό το κεφάλαιο. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που το εξηγούν αυτό:

1.   Οι 144.000 δεν είναι πλήθος που δεν μπορεί να μετρηθεί. Δεν ταιριάζει επομένως ο όχλος ο αμέτρητος με αυτούς γιατί αυτοί είναι αριθμημένοι.

2.   Οι 144.000 ήταν Ισραηλίτες, και το Άγιο Πνεύμα που ενέπνευσε τον Ιωάννη μας περιγράφει με μεγάλη προσοχή ότι ήταν 12.000 από κάθε φυλή Ισραήλ, και προχωρεί πιο πολύ κατονομάζοντας κάθε φυλή ξεχωριστά. Όμως αυτός ο πολύς όχλος ήταν από κάθε φυλή, γλώσσα, λαό και έθνος.

3.   Οι 144.000 σφραγίστηκαν πάνω στην γη για να προστατευτούν από τις πληγές που θα εκχέονταν στην 7^η σφραγίδα. Έπρεπε να σφραγιστούν γιατί θα παρέμεναν πάνω στην γη κατά την χρονική περίοδο της έκχυσης των πληγών. Δεν επρόκειτο να φύγουν αμέσως για τον ουρανό. Όμως αυτό το μεγάλο πλήθος βρίσκεται ήδη στον ουρανό πριν το άνοιγμα της 7^ης σφραγίδας.

Η 7^η σφραγίδα δεν είχε ανοιχτεί ακόμα. Την βλέπουμε ν’ ανοίγεται στο κεφ.η:1. Επομένως έχουμε δύο ομάδες ανθρώπων, μία στην γη και μία στον ουρανό.

Ένας από τους πρεσβυτέρους τώρα δίνει γνώση στον Ιωάννη για να μπορούμε κι εμείς να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί. Είναι οι άγιοι που έρχονται από την Μεγάλη Θλίψη, οι οποίοι έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου.

 

και έπλυναν τας στολάς αυτών.

Γιατί να τις πλύνουν; Είχαν κάποιο πρόβλημα οι στολές τους; Ναι!!! Η στολή της δικαιοσύνης τους ήταν βρώμικη από κοσμικό φρόνημα από αμαρτία και ανυπακοή. Αυτοί είναι οι χλιαροί για τους οποίους ο Κύριος μας μιλάει στην Αποκ.γ:17, 18.

 

Αποκ.ζ:15 Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκταν εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς.

 

Στα εδάφια 15-17 βλέπουμε ότι το Αρνίο θα τους φροντίσει τώρα ώστε να μην τους βλάψει πλέον ο ήλιος ούτε κανένα καύμα. Αυτό δείχνει ότι όσο ήταν κάτω στην γη, είχαν περάσει τρομερή δοκιμασία διωγμών και  έλλειψης βασικών αγαθών.

Αυτό το μεγάλο πλήθος από κάθε λαό,γλώσσα,φυλή και έθνος, είναι οι άγιοι της θλίψης, και τους βλέπουμε τώρα να έχουν αρπαχτεί στον ουρανό και να βρίσκονται ενώπιον του θρόνου του Θεού. Είναι οι ψυχές των εσφαγμένων που είδαμε κάτω από το θυσιαστήριο στην Αποκ.ς:9-11.

Ακόμα, είναι το ίδιο πλήθος που στην Αποκ.ιβ:6,13-17 συμβολίζεται με την γυναίκα που διώχτηκε στην έρημο για 1.260 μέρες που είναι 3 ½ χρόνια, και με το υπόλοιπο του σπέρματός της οι οποίοι έχουν την μαρτυρία του Ιησού.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι γραμμένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μας δίνει αρκετές διαφορετικές απόψεις για το ίδιο πράγμα.

Μας παρουσιάζει τα γεγονότα άλλοτε από ουράνια άποψη, άλλοτε από τη σκοπιά της εκκλησίας, ή από την άποψη του συστήματος Αντίχριστου κτλ.

Στην Αποκ.ια:3-12 βλέπουμε τους δύο μάρτυρες, τους Ιουδαίους και εθνικούς άγιους της Θλίψης και στο κεφάλαιο ιγ:15 και κ:4 βλέπουμε αυτούς που δεν προσκύνησαν το θηρίο.

Αυτές οι ψυχές των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρία του Ιησού και οι δύο μάρτυρες αναφέρονται στην ίδια ομάδα ανθρώπων, αλλά από διαφορετική άποψη.

 

Ο πρεσβύτερος απαντά στον Ιωάννη ότι αυτό το μεγάλο πλήθος είναι οι ερχόμενοι από την Θλίψη την Μεγάλη. Βγήκαν μέσα από εκεί, γιατί δεν θέλησαν να υποταχτούν στο σατανικό σύστημα του Α/Χ, προτίμησαν να βρεθούν στον ουρανό, στην παρουσία του Θεού.

Ο λόγος του Θεού λέει ότι: «πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθεί» (Β’ Τιμ.γ:1).

Ο Ιησούς είπε ότι: «εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν» (Ιωάν.ις:33).

Όμως εδώ δεν πρόκειται γι’ αυτή την Θλίψη και τους διωγμούς, αλλά για την Μεγάλη Θλίψη.

Ο Ιησούς υπόσχεται στους αγίους της εκκλησίας της Φιλαδελφείας: «επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης» (Αποκ.γ:10).

Αυτό το μεγάλο πλήθος δεν είναι αυτοί που διαφυλάχτηκαν από την ώρα του πειρασμού, αλλά είναι αυτοί που βγήκαν μέσα απ’ αυτήν. Ήταν μέσα στην Θλίψη και βγήκαν.

Δεν ανήκουν στην Νύμφη του Χριστού. Η Νύμφη θα είναι δίχως κηλίδα ή ρυτίδα, χωρίς σπίλο και μώμο, για να την παραστήσει ενώπιόν Του ένδοξη εκκλησία μη έχουσα τι των τοιούτων (Εφεσ.ε:25-27 ).

Σε μια περίοδο τρομερής δοκιμασίας και πειρασμού, κατά την διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης, έπρεπε να πλύνουν τις στολές τους και να τις λευκάνουν στο αίμα του Αρνίου.

Ένα παράλληλο κείμενο βρίσκεται στην Αποκ.γ:14-22 όπου ο Χριστός συμβουλεύει τους αγίους της εκκλησίας της Λαοδίκειας να αγοράσουν απ’ Αυτόν χρυσίον δεδοκιμασμένον και ιμάτια λευκά για να ενδυθούν, για να μην φανερωθεί η αισχύνη της πνευματικής τους γυμνότητας.

Επειδή έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου, κατά την Μεγάλη Θλίψη, γι’ αυτό τώρα είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και Τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα μέσα στο ναό Του, και ο καθήμενος επί του θρόνου θα κατασκηνώσει μεταξύ τους.

Δεν μπορούμε να παρασταθούμε ενώπιον του θρόνου του Θεού, αν δεν έχουμε φορέσει το λευκό ένδυμα της δικαιοσύνης του Ιησού Χριστού.

Λατρεύουν τον Θεό ημέρα και νύχτα, που σημαίνει αιωνίως, αδιάκοπα! Στον ουρανό δεν υπάρχει νύχτα. Ο Θεός θα κατασκηνώσει μεταξύ τους, που σημαίνει ότι θα βρίσκονται συνεχώς στην παρουσία Του. Τώρα είναι κάτω από την προστασία Του και βρίσκονται πολύ κοντά Του έχοντας στενή και συνεχή επικοινωνία μαζί Του.

Αποκ.γ:20 Ο Ιησούς λέει στην εκκλησία της Λαοδίκειας: ιδού ίσταμαι εις την θύραν και κρούω, εάν τις ακούσει της φωνής μου και ανοίξει την θύραν, θέλω εισέλθει πρός αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ αυτού, και αυτός μετ εμού.