ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ε:2-7

 

Αποκ.ε:2 «και είδον άγγελον ισχυρόν κηρύσσοντα εν φωνή μεγάλη, Τις είναι άξιος ανοίξαι το βιβλίον και λύσαι τας σφραγίδας αυτού;»

 

«άγγελον ισχυρόν»

Το «ισχυρός» εδώ μπορεί να φανερώνει άγγελο υψηλού αξιώματος, έναν άγγελο ο οποίος έχει σαν αποστολή, να κηρύξει αυτό το μήνυμα.

 

«Τις άξιος ανοίξαι το βιβλίον και λύσαι τας σφραγίδας αυτού;»

Με άλλα λόγια : «Ποιος έχει τον απαιτούμενο πνευματικό πλούτο ώστε να αγοράσει την κληρονομιά που υποθηκεύτηκε; Ποιος είναι τόσο πλούσιος ώστε να κάνει κάτι τέτοιο»;

Όχι μόνο αυτό, αλλά να είναι στενός συγγενής και να ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον άνθρωπο, ώστε σύμφωνα με τον νόμο του συγγενή, η κληρονομιά να μείνει πάλι στην οικογένεια του ανθρώπινου γένους. Ποιος έχει αυτό το δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο;

Κανένας από εμάς, κανένας από το ανθρώπινο γένος δεν είναι άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο αυτό. Μάλιστα, αντί να κάνουμε το χρέος λιγότερο, με τις αμαρτίες μας το κάναμε ακόμη πιο βαρύ και ασήκωτο.

Κανένας δεν μπόρεσε ν’ αποκτήσει τον απαιτούμενο πνευματικό πλούτο ώστε να είναι άξιος να εξαγοράσει πάλι την κληρονομιά. Ο καθένας μέσα στην ιδιωτική του ζωή αύξησε το χρέος της αμαρτίας με την συνεχή ανυπακοή και απείθεια στο πρόσωπο του Κυρίου.

Ρωμ.γ:23-24 «επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού. Δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού».

Να λοιπόν η απάντηση μέσα από τον λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος στερείται αυτή την δόξα, την έχασε λόγω της αμαρτίας και την δικαιούται μόνο με την απολύτρωση που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός.

 

Αποκ.ε:3-4 «και ουδείς εδύνατο εν τω ουρανώ ουδέ επί της γής ουδέ υποκάτω της γής ανοίξαι το βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό, και έκλαιον πολύ ότι ουδείς άξιος ευρέθη ανοίξαι το βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό»

 

«ουδείς εδύνατο»

Κανείς στον ουρανό, ούτε ο Ηλίας ή ο Ενώχ οι οποίοι αρπάχθηκαν στην παρουσία του Θεού δεν βρέθηκαν ικανοί ν’ ανοίξουν το βιβλίο. Κανείς πάνω στην γη, κανένας άνθρωπος όσο άγιος και θεοφοβούμενος να ήταν, δεν βρέθηκε άξιος και ικανός ν’ ανοίξει το βιβλίο αυτό, ούτε ακόμη οι άγιοι άγγελοι του Θεού.

Η ανθρώπινη φυλή αποδεικνύεται ανάξια ν’ ανταποκριθεί και να πληρώσει τους όρους που ο ίδιος ο Θεός απαιτεί για να ανοιχτεί το βιβλίο αυτό του χρέους του ανθρώπινου γένους.

Κανείς δεν έζησε τέλεια ώστε να ευαρεστήσει τον Θεό. Όλο το ανθρώπινο γένος με τις δικές του προσπάθειες, τις φιλοσοφίες του, τα προγράμματά του, τις επιδιώξεις του, βρίσκεται αυτή την στιγμή στην όραση του Ιωάννη, σε πλήρη ανικανότητα να φτάσει αυτό που ο Θεός ζητά ώστε να ανοιχτεί το σφραγισμένο βιβλίο.

Ιεζ.κβ:30: «Και εζήτησα μεταξύ αυτών άνδρα, όστις να ανεγείρη το περίφραγμα, και να σταθή εν τη χαλάστρα ενώπιόν μου υπέρ της γής, δια να μη εξολοθρεύσω αυτήν και δεν εύρηκα».

Ησαΐας νγ:6 «Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα, εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού, και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών».

Αυτά τα τόσο συγκλονιστικά γεγονότα προξενούν μια βαθιά λύπη στην καρδιά του Ιωάννη γιατί βλέπει την κατάντια του ανθρωπίνου γένους μπροστά σ’ αυτό που ο Θεός δίκαια απαιτεί. Η απάντηση όμως έρχεται γρήγορα.

 

Αποκ.ε:5 «Και εις εκ των πρεσβυτέρων λέγοι μοι, μη κλαίε, ιδού ενίκησεν ο Λέων εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα Δαβίδ, ανοίξαι το βιβλίον και τας επτά σφραγίδας αυτού».

 

Ένας από τους 24 πρεσβυτέρους λέει στον Ιωάννη «μη κλαίε». Το Πνεύμα του Θεού σκόπιμα άφησε τον Ιωάννη να νιώσει για μια στιγμή την τραγικότητα της κατάστασης που τον οδήγησε στο κλάμα και στη λύπη. Όμως τώρα γίνεται η αποκάλυψη του προσώπου που μέχρι αυτή την στιγμή στην επιμέρους αυτή όραση που βλέπει ο Ιωάννης ήταν αποσιωπημένο.

 

«Ο Λέων εκ της φυλής του Ιούδα»

Την παράλληλη γραφή όσον αφορά την αλήθεια για το ότι ο Κύριος Ιησούς αναφέρεται ως ο Λέων του Ιούδα την βρίσκουμε στην Γεν.μθ:9-10 «σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας, εκ του θηρεύματος υιέ μου ανέβης, αναπεσών εκοιμήθη ως λέων, και ως σκύμνος λέοντος, τις θέλει εγείρει αυτόν; δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ, και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών». Ο Σηλώ δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό.

 

«η ρίζα Δαβίδ»

Η ρίζα Δαβίδ αναφέρεται στην θεότητα του Ιησού, στην πηγή από την οποία βγήκε ο Δαβίδ. Πάνω στην ίδια αλήθεια μίλησε ο Κύριος στους Φαρισαίους και τους είπε ότι ο Μεσσίας είναι Κύριος του Δαβίδ και ταυτόχρονα γιος του (Λουκ.κ:41). Στη συνέχεια ρώτησε τους Φαρισαίους πώς αυτό είναι δυνατόν και δεν μπορούσαν να απαντήσουν. Φυσικά η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός που εφανερώθη εν σαρκί. (Α’ Τιμ.η:16)

 

«ιδού ενίκησεν....ανοίξαι το βιβλίον και τας ετπά σφραγίδας αυτού».

Ο Λέων από την φυλή του Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ νίκησε. Στο άνοιγμα λοιπόν αυτού του βιβλίου ήταν απαραίτητη μια νίκη. Ο Ιησούς νίκησε ώστε να ανοίξει το σφραγισμένο βιβλίο.

Ο Ιησούς είναι Αυτός που επαναφέρει στον άνθρωπο το δέντρο της ζωής, ώστε να μπορούμε να γευτούμε τον καρπό του που είναι η αιώνια ζωή.

Στη Γεν.γ:24 βλέπουμε ότι ο δρόμος για το δέντρο της ζωής είχε φραχτεί από τη φλογερή περιστρεφόμενη ρομφαία που κρατούσαν τα χερουβείμ. Εδώ αντιπροσωπεύουν αγγέλους, οι οποίοι με την σειρά τους αντιπροσωπεύουν τους αγίους του Θεού, σαν οικονόμους της θείας χάρης και φρουρούς της αλήθειας του Ευαγγελίου.

Ο δρόμος λοιπόν για το δέντρο της ζωής είχε κλείσει εξαιτίας της αμαρτίας και της παρακοής του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να γευτούμε τον καρπό του σαν μέρος της κληρονομιάς μας.

Ο Ιησούς όμως ήρθε κι εκπλήρωσε τον νόμο του στενού συγγενή που βλέπουμε στην Παλαιά Διαθήκη, πλήρωσε το χρέος μας και μας έδωσε πίσω την κληρονομιά μας.

Έτσι ο μόνος άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο της κληρονομιάς του ανθρώπινου γένους είναι ο Ιησούς. Αυτός είναι ο έσχατος Αδάμ, ο Πρωτότοκος από τους νεκρούς, η αρχή της κτίσεως του Θεού. Αυτός είναι ο κληρονόμος του Θεού, επομένως κληρονόμος των πάντων. Και εμείς σαν τέκνα υπακοής του Θεού πιστά, αγορασμένοι με το τίμιο αίμα της ακριβής θυσίας του Κυρίου, είμαστε συγκληρονόμοι Του, μέτοχοι της θείας φύσης και της αιώνιας ζωής.

 

Αποκ.ε:6 «Και είδον εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον, έχων κέρατα επτά, και οφθαλμούς επτά, οι εισίν τα επτά πνεύματα του Θεού απεσταλμένοι εις πάσαν την γήν».

 

«Και είδον εν μέσω του θρόνου....αρνίον»

Αυτό το Αρνίο που βλέπει ο Ιωάννης είναι στην μέση του θρόνου, δηλαδή ακριβώς στην θέση του Θεού. Μέσα στο κέντρο της παρουσίας του Κυρίου.

Βλέπουμε την απόλυτη ταύτιση του Υιού με τον Πατέρα, ταυτότητα προσώπων (Αποκ.κβ:22) και ταυτότητα θέσης.

Γνωρίζουμε ότι ο καθήμενος επί του θρόνου είναι ο Πατέρας, αλλά εδώ ο Ιωάννης στην θέση του Πατέρα βλέπει τον Υιό, κι αυτό φαίνεται καθαρά και στην όραση του Ιεζεκιήλ όπου είδε τα τέσσερα ζώα, επάνω από τα οποία είδε ένα στερέωμα φοβερού κρυστάλλου, και επάνω σ’ αυτό είδε θρόνο «....και επί του ομοιώματος του θρόνου, ομοίωμα ως θέα ανθρώπου καθημένου επ’ αυτόν άνωθεν...» (Ιεζ.α:26).

Είδε λοιπόν ο Ιεζεκιήλ ότι Αυτός που καθόταν πάνω στον θρόνο είχε ομοίωμα ανθρώπου, γνωρίζουμε όμως ότι ο Θεός δεν είναι άνθρωπος ούτε μοιάζει με άνθρωπο, γιατί είναι Πνεύμα και ο λόγος του Θεού κατακρίνει αυτούς που παρομοιάζουν τον Θεό με σχήμα φθαρτού ανθρώπου.

Ρωμ.α:22-23 «Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών».

Άρα η θέα, ως ανθρώπου, που είδε ο Ιεζεκιήλ δεν αναφέρεται στον Πατέρα αλλά στον Υιό, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού ο οποίος είναι και το μόνιμο κατοικητήριο του Θεού.

Ο Ιεζεκιήλ βλέπει τον Πατέρα πάνω στον θρόνο αλλά δια μέσου του Κυρίου Ιησού Χριστού, που είναι τώρα ένδοξος με την δόξα του Θεού Πατέρα. Το σχήμα ανήκει στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στο Αρνίο που βλέπει ο Ιωάννης, και μέσα σ’ αυτό το Αρνίο είναι που κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας δηλ. ο Πατέρας

Κολ.β:9 «διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς».

Το ίδιο φαίνεται καθαρότατα όπως είπαμε στην Αποκ.κβ:3-5, όπου ενώ αναφέρει για τον καθήμενο επί του θρόνου και το Αρνίο, που γνωρίζουμε ότι είναι δύο πρόσωπα, το ένα του Πατέρα Θεού και το άλλο του ανθρώπου Χριστού Ιησού, μετά λέει ότι «....και όψονται ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ επί των μετώπων αυτών....»

 

«αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον.....»

Γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν σφάζεται ούτε πεθαίνει, γιατί είναι αθάνατος, αναλλοίωτος και άφθαρτος. Αυτός όμως που γεννήθηκε, σταυρώθηκε, πέθανε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε είναι ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, το Αρνίο που βλέπει ο Ιωάννης.

Εδώ βλέπουμε καθαρά την διπλή φύση του Ιησού. Αφενός Τον βλέπουμε σαν τον Πατέρα Θεό καθήμενο επί του θρόνου όπως τον είδε ο Ιεζεκιήλ και σαν το Αρνίο που έχει σφαχτεί για τις αμαρτίες του κόσμου. Είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί.

Το αρνί φυσικά αναφέρεται συμβολικά στον Χριστό, ο οποίος έδωσε την ζωή Του για την ζωή του κόσμου (Ιωάν.α:29).

 

«.....έχων κέρατα επτά.....»

Αυτό το Αρνί δεν είναι σαν τα άλλα αρνιά γιατί έχει 7 κέρατα. Τα κέρατα συμβολίζουν δύναμη. Ο αριθμός επτά αντιπροσωπεύει την πληρότητα ή τελειότητα. Άρα βλέπουμε εδώ ότι το Αρνίο έχει την πληρότητα και την τελειότητα της δύναμης του Θεού.

Ματθ.κη:18 «και προσελθών ο Ιησούς ελάλησε αυτοίς λέγων, Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γής, πορευθέντες ούν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη....».

Η εξουσία προϋποθέτει δύναμη και αυτή τη στιγμή είναι όλη δοσμένη στον Κύριο Ιησού.

 

«....και οφθαλμούς επτά»

Το Αρνίο αυτό έχει ακόμα επτά οφθαλμούς, που σημαίνει ότι έχει τέλεια και πλήρη όραση. Εδώ φανερώνεται η παντογνωσία του Κυρίου Ιησού, είναι Αυτός που ερευνά τα πάντα ακόμη και τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου.

Ακόμη μας λέει ότι τα επτά αυτά μάτια είναι τα επτά πνεύματα του Θεού τα οποία είναι απεσταλμένα σε όλη την γη, πράγμα που φανερώνει ότι ο Ιησούς είναι Αυτός που έχει την πληρότητα του Πνεύματος του Θεού.

Κολ.β:9 «ότι εν Αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, και εστέ εν Αυτώ πεπληρωμένοι, ός εστίν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας....»

Αυτός είναι το ΠΝΕΥΜΑ:

Β’ Κορ.γ:17 «ο δε Κύριος το Πνεύμα εστίν».

Αυτός είναι ο Παράκλητος:

Α’ Ιωάν.β:1 «και αν τις αμάρτη, παράκλητον έχομεν πρός τον Πατέρα, Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον».

Ο ίδιος ο Ιησούς είπε «ού γάρ εισίν δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ.ιη:20).

Ο Ιησούς λοιπόν είναι το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, ο Σύμβουλος (Ησ.θ:6), ο Μεσίτης, το Αρνίο το εσφαγμένο με τα επτά κέρατα και τους επτά οφθαλμούς. Την ίδια αλήθεια είδαμε και στην Αποκ.γ:1 και δ:5.

 

Αποκ. ε:7 «και ήλθεν και είληφεν εκ της δεξιάς του καθημένου επί του θρόνου»

 

Ο Ιησούς είναι ο μόνος που εκπληρώνει τους όρους της κληρονομιάς η οποία υποθηκεύτηκε και έρχεται να την πάρει πίσω, να την εξαγοράσει και να την κάνει δική του.

Ο Ιησούς είναι ο τέλειος Αδάμ, ο Υιός του Θεού ο μόνος που βάδισε τέλεια με τον Θεό σ’ όλη του την ζωή. Είναι Αυτός που επανέκτησε την θέση που ο Αδάμ έχασε από την παρουσία του Θεού Δευτ.κε:5-6 & Ιωάν.ιζ:5