ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.β:1-3

 

Αποκάλυψη β:1 Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών·

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

1) Θα μιλήσουμε τώρα με λεπτομέρειες για τις 7 χρονικές περιόδους της εκκλησίας. Θα δούμε πώς αυτά τα μηνύματα εφαρμόζονται, καθώς και την εκπλήρωσή τους. 

α) Έχουν μια επιτόπια εκπλήρωση για τους πιστούς που ζούσαν τότε μέσα στις εκκλησίες των πόλεων αυτών, Έφεσο, Σμύρνη κτλ. 

β) Έχουν προφητική εκπλήρωση στην ιστορία της εκκλησίας. 

γ) Έχουν εφαρμογή στην ατομική ζωή κάθε πιστού που έζησε από τότε μέχρι σήμερα. Δεν πρέπει να σταματήσουμε και να ικανοποιηθούμε με το μήνυμα μίας μόνο εκκλησίας, επειδή ίσως αυτό μας ταιριάζει καλύτερα, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι όλα τα μηνύματα έχουν κάποια εφαρμογή στον κάθε Χριστιανό που πέρασε ή πρόκειται μα περάσει πάνω απ’ αυτή τη γη.

Αυτές οι επιστολές απευθύνονται στους μηνυτές ή κήρυκες ή εργάτες των 7 εκκλησιών. Όμως δεν είναι μόνο γι’ αυτούς αλλά για κάθε ένα ο οποίος «έχει ώτα για να ακούει» τι λέει το Πνεύμα στην εκκλησία.

 

2) Ημερομηνίες των 7 εκκλησιαστικών (περιόδων). Ορισμένες από αυτές είναι περίπου, άλλες όμως είναι καθαρά διαχωριστικές και ορισμένες.

 

I. ΕΦΕΣΟΣ 30 μ.Χ.(είναι περίπου η ημερομηνία της Πεντηκοστής) έως το 161 μ.Χ. περίπου (είναι η αρχή των μεγάλων στυγερών διωγμών, που δεν σταμάτησαν παρά μόνο τον καιρό του Κων/νου όταν έδωσε το διάταγμα της ανεξιθρησκίας).

II.  ΣΜΥΡΝΗ 161 μ.Χ. Η αρχή των μεγάλων διωγμών επί Μάρκου Αυρηλίου Αυτοκράτορα Ρώμης, έως το 313 μ.Χ. που εκδόθηκε το διάταγμα ανεξιθρησκίας του Κων/νου.

III.ΠΕΡΓΑΜΟΣ 313 μ.Χ. έως 606 μ.Χ. Περίοδος κατά την οποία η Ρωμαϊκή Παποκρατία είχε θεμελιωθεί γερά σαν αρχηγός της εκκλησίας.

IV.ΘΥΑΤΕΙΡΑ 606 μ.Χ. έως 1517 μ.Χ. Αυτή είναι η περίοδος των σκοτεινών αιώνων που ο κόσμος μαστιζόταν από τα σκοτάδια της πνευματικής αμάθειας Άνθρωποι του Θεού διωκόταν, καιγόταν όχι από τους ειδωλολάτρες, αλλά από τους ακολούθους του Πάπα. Το 1517, που ήταν η αρχή της Μεταρρύθμισης, είναι η ημερομηνία που ο Μαρτίνος Λούθηρος κάρφωσε τις θέσεις του εναντίον του Πάπα στο Βίντερμπέργκ.

V. ΣΑΡΔΕΙΣ 1517-1900 μ.Χ. Αυτή είναι η περίοδος της Μεταρρύθμισης μέχρι την έκχυση του Αγίου Πνεύματος.

VI.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ 1900 μέχρι τη στιγμή της Αρπαγής. Εδώ συμπεριλαμβάνεται η έκχυση του Αγίου Πνεύματος, η τελειοποίηση της εκκλησίας, η ενότητα του σώματος του Χριστού σε πνεύμα και πίστη καθώς και το γεγονός της Αρπαγής.

VII.ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ  Από την Αρπαγή μέχρι πριν την 6^η σφραγίδα, όταν και ο τελευταίος μάρτυρας της Μεγάλης Θλίψης θα σκοτωθεί από τον Αντίχριστο. Αυτή είναι μια περίοδος 3,5 χρόνων ή 42 μηνών. Μπορούμε να πούμε ότι η περίοδος της Λαοδίκειας αρχίζει πριν ακόμη από την Αρπαγή της εκκλησίας, γιατί η χλιαρότητα που είναι η πνευματική κατάσταση της Λαοδίκειας είναι τώρα ανάμεσά μας. Οι άνθρωποι που θα περάσουν την Θλίψη είναι ανάμεσά μας και ενώ εμείς που πιστεύουμε στον Ιησού, θα αρπαχτούμε, όλοι οι χλιαροί θα μείνουν και θα αποτελέσουν την περίοδο της εκκλησίας της Θλίψης.

 

3) Θα μιλήσουμε για την αποκάλυψη του Ιησού σε κάθε μια από τις 7 περιόδους της εκκλησίας. Ο τρόπος με τον οποίο φανερώνεται σε κάθε μια από τις 7 περιόδους συμπληρώνει την Αποκάλυψη του Ίδιου του Ιησού σε μας καθώς μας δείχνει τον χαρακτήρα και την φύση Του.

·     Στην ΕΦΕΣΟ ο Ιησούς αποκαλύπτεται σαν ο «κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών».

·     Στη ΣΜΥΡΝΗ αποκαλύπτεται σαν «ο πρώτος και ο έσχατος, ός εγένετο νεκρός και έζησεν».

·     Στην ΠΕΡΓΑΜΟ σαν «ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν».

·     Στα ΘΥΑΤΕΙΡΑ σαν «ο Υιός του Θεού, ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω».

·     Στις ΣΑΡΔΕΙΣ σαν «ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρας».

·     Στην ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ σαν «ο Άγιος, ο αληθινός ο έχων την κλείν του Δαβίδ, ο ανοίγων και ουδείς  κλείει, και κλείων και ουδείς ανοίγει».

·     Στην ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ σαν «ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού».

 

4) Η έννοια του μηνύματος για κάθε εκκλησία περιέχει 3 κύρια στοιχεία:

α) Ο Ιησούς αποκαλύπτει ότι γνωρίζει τα πάντα τέλεια για τον καθένα. Έχει καθαρή και ανεμπόδιστη όραση με τα μάτια Του που είναι σαν φλόγα πυρός. Γνωρίζει τέλεια την καρδιά μας και γι’ αυτό δεν μπορούμε να κρυφτούμε από την παντογνωσία Του. Επίσης φανερώνει ότι μας ανταμείβει βάσει της πλήρους γνώσης που έχει για μας.

Είναι προνόμιο που μας γνωρίζει τόσο καλά τώρα, γιατί εργάζεται ανάλογα μέσα μας. Φανερώνει ποιοι πραγματικά είμαστε, ώστε ν’ αλλάξουμε πριν κριθούμε. Η Γραφή λέει ότι «τα πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιόν Του».

Όταν ο Ιησούς λέει «είδα τα έργα σου» εννοεί ότι τα έργα μας έχουν αξία μπροστά Του και είναι το πρώτο πράγμα που λέει σχεδόν σε κάθε μια περίοδο (εκτός από την Σμύρνα και Πέργαμο).

Αυτό που κάνουμε κάθε στιγμή έχει αξία για τον Θεό γιατί είναι ένας δείκτης της κατάστασης της καρδιάς μας. Ο Ιησούς είπε στο Ιωαν.ιδ:15: «εάν με αγαπάτε φυλάξατε τις εντολές μου».

β) Το δεύτερο μέρος κάθε μηνύματος είναι μια προφητική εξαγγελία και νουθεσία. Σε κάθε μια απ’ αυτές τις προφητικές συστάσεις ή νουθεσίες του Ιησού αποκαλύπτεται η κατάσταση της εκκλησίας καθώς και η γνώμη Του γι’ αυτή την κατάσταση. Πάντοτε αποκαλύπτει τι πρέπει να κάνει η εκκλησία κάτω από το φως της κατάστασης μέσα στην οποία βρίσκεται. Σχεδόν κάθε φορά δείχνει ότι η μετάνοια είναι το αναγκαίο στοιχείο που χρειάζεται ο Θεός για να επαναφέρει τον λαό Του στον δρόμο Του.

γ) Το τρίτο μέρος κάθε μηνύματος είναι η υπόσχεση και το βραβείο. Αυτές οι υποσχέσεις καθώς και τα βραβεία δίνονται με συμβολική γλώσσα. Όταν δούμε την ερμηνεία αυτών των συμβόλων, θα έχουμε μια πολύ καλή ιδέα για την θέση που θα έχουν οι νικητές κοντά στον Θεό, γιατί όταν βάλουμε τα 7 βραβεία και τις υποσχέσεις μαζί, μας δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα.

 

τω αγγέλω της εν Εφέσω εκκλησίας γράψον

1) Η λέξη «άγγελος» είδαμε ότι αναφέρεται στους εργάτες της εκκλησίας (Εφεσ.δ:10-12). Μάλιστα εδώ είναι στον ενικό αριθμό, που σημαίνει ότι πρώτα απευθύνεται στον επιτόπιο ποιμένα κάθε μιας από τις 7 εκκλησίες σαν τον μηνυτή του λόγου του Θεού στο ποίμνιό του.

Σε κάθε επιτόπια εκκλησία κατά κανόνα υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει το χρίσμα, την ευθύνη της διδαχής, της οικοδομής και της πορείας της εκκλησίας. Αυτός μπορεί να ενισχύεται και από περισσότερους ανάλογα με την κατάσταση και την περίσταση που βρίσκεται η εκκλησία. Αυτούς λοιπόν που ποιμαίνουν τον λαό του Θεού βλέπει ο Ιησούς και τους ονομάζει αγγέλους, με την έννοια ότι μεταδίδουν το μήνυμά Του στην εκκλησία.

2) Εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών που έχουν κληθεί έξω από τον κόσμο για την υπηρεσία και την λατρεία του Ιησού.

3) ΕΦΕΣΟΣ έχει ένα ιδιαίτερο νόημα. Θα πει «τέρψις, ευχαρίστηση» και η ευχαρίστηση αυτή αναφέρεται στον πνευματικό παράδεισο του Θεού. Ο Ιησούς δείχνει ότι πραγματικά ήταν πολύ ευχαριστημένος με το ξεκίνημα αυτής της εκκλησίας, τους πρώτους καρπούς που ήταν οι απόστολοι και όλοι αυτοί που πίστεψαν αργότερα απ’ αυτούς.

Ήταν μια εκκλησία που περπατούσε «εν τη δυνάμει του Πνεύματος». Τα χαρίσματα ήταν ενεργά, είχαν καθαρή και ανόθευτη την πίστη και τη διδασκαλία γιατί δεν είχαν διαβρωθεί ακόμα από τις μεταγενέστερες αιρέσεις. Δεν αναμίχθηκαν με τον κόσμο και την αμαρτία όπως έγινε αργότερα μέσα στην εκκλησία. Ήταν η άγια και καθαρή νύμφη του Χριστού που άρχισε τόσο όμορφα, έτρεξε τον αγώνα τον καλό, γιατί είχε θεμέλιο τον Ιησού Χριστό.

Αυτό που ο Θεός άρχισε με τον Αβραάμ το συνέχισε μ’ ένα λαό, τους Ισραηλίτες και τώρα βλέπουμε την τελική του μορφή. Ο Θεός του Αβραάμ του Ισαάκ και του Ιακώβ, φανερώνεται τώρα στα έθνη, στην παγκόσμια εκκλησία Του, στην Καινούργια πλέον Διαθήκη.

Η περίοδος για την Έφεσο είναι από το 30-161 μ.Χ. Παρόλο που υπήρχαν διωγμοί, δεν είχαν τη μορφή αυτή που βλέπουμε στην περίοδο της Σμύρνης (161-313) χρονικό διάστημα που η εκκλησία διώκεται οργανωμένα από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

 

ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών

Γιατί ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό Του στην εκκλησία μ’ αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο;

1) Θέλει να δείξει ότι υπάρχει πάντοτε, από την αρχή της εκκλησίας μέχρι το τέλος της εδώ στην γη και την κρατά στο χέρι Του.

Βρίσκεται έξω από το χρόνο και μπορεί να δει την εκκλησία Του από την αρχή μέχρι το τέλος. Στην Α’ Πετρ.α:2 λέει ότι έχουμε εκλεγεί κατά την πρόγνωση του Θεού. Μας είδε πριν ακόμα υπάρξουμε, όπως ακριβώς λέει και για τον Χριστό στην Α’ Πετρ.α:20 (κείμενο).

2) Μια άλλη αιτία είναι ότι οι 7 επιτόπιες εκκλησίες υπήρχαν την περίοδο της Εφέσου  και τους λέει ότι τους κρατά στα χέρια Του και περπατά ανάμεσά τους.

3) Ακόμα αποκαλύπτει  στους πρώτους Χριστιανούς ότι δεν είναι μόνο αυτοί αλλά και πλήθος πιστών που πρόκειται να έρθουν στον Χριστό τις υπόλοιπες 6 περιόδους της πορείας της εκκλησίας μέσα στον χρόνο.

4) Θέλει να δείξει την θέση των εργατών Του, ότι είναι μέσα στο δεξί Του χέρι, γεμάτοι από εξουσία ευλογία και χάρη. Και δεν ήταν μόνο οι 12 απόστολοι που πραγματικά είναι η κορωνίδα της εκκλησίας, αλλά ήταν και απόστολος Παύλος, ο απόστολος Τιμόθεος, ο απόστολος Βαρνάβας, ο Τίτος, ο Επαφρόδιτος και όλοι όσοι χρίστηκαν από τον Κύριο για το έργο της διακονίας.

Το καλό στην πρώτη εκκλησία ήταν ότι όλοι δίδασκαν μια αλήθεια, αν και υπήρχαν διαμάχες, γιατί η αλήθεια ήταν ακόμα φρέσκια και καθαρή.

Οι λυχνίες δεν είναι πήλινες, αλλά χρυσές!!! Είναι αγγεία μέσα στα οποία υπάρχει λάδι και βγάζουν φως!!! Εμείς είμαστε αυτά τα αγγεία που ο Θεός θέλει να βάλει μέσα μας το Πνεύμα το Άγιο, για να φέγγουμε το θείο φως. Αυτός είναι ο σκοπός της λυχνίας.

 

Αποκάλυψη β:2 οίδα τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονή σου, και ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς, και επείρασας τους λέγοντας εαυτούς αποστόλους και ουκ εισίν, και εύρες αυτούς ψευδείς

Το έργο του Θεού θέλει κόπο και υπομονή πολύ. Ορισμένοι, πολλές φορές ανυπομονούν γιατί κάτι αργεί, ίσως γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι σ’ όλη μας τη ζωή θα εργαζόμαστε για τον Κύριο. Το έργο του Θεού δεν είναι κάτι που τελειώνει σε 2, 3 μέρες και μετά ησυχάζεις. Δεν είμαστε εμείς που θα τελειώσουμε, το δικό μας το μέρος είναι να μας βρει ο Κύριος όταν έρθει εργαζόμενους!!

Ο Ιησούς συνεχίζει και αναφέρεται στην κατάσταση της εκκλησίας που καθώς την μελετούμε, θα βρούμε πλήθος από θαυμάσιες αρχές και αλήθειες που πρόκειται να μας στηρίξουν και να μας προφυλάξουν.

1) Πρώτα απ’ όλα δείχνει ότι ψευδαπόστολοι προσπάθησαν ήδη απ’ την αρχή να εξαπατήσουν και να καταστρέψουν το θεμέλιο της εκκλησίας, που ο ίδιος ο Ιησούς είχε θέσει. Βλέπουμε λοιπόν ειδωλολατρικές και κοσμικές φιλοσοφίες από όλα τα έθνη και ιδιαίτερα Ελληνικές, που υπήρχαν εκατοντάδες χρόνια πριν, να διαβρώνουν την εκκλησία και να αναμειγνύονται με την αγνή διδασκαλία του Ιησού.

2) Η φιλοσοφία που άρχισε να εισέρχεται ήταν ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ. Ήταν Ελληνική φιλοσοφία μιας ανώτερης μορφής γνώσης που γέμιζε τον άνθρωπο με εγωισμό και υπερηφάνεια. Μπορούσε δηλαδή κάποιος να κατακτήσει μια πραγματικά υψηλή πνευματική θέση εξαιτίας αυτής της μυστηριώδους γνώσης. Δεν ήταν κάτι που ταπεινώνει, αλλά αντίθετα μια θεωρία που ύψωνε το «εγώ» του ανθρώπου ενώ συγχρόνως τον άφηνε στη μιζέρια της αμαρτίας και της διαφθοράς του.

3) Η ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ Μια άλλη θεωρία που άρχισε στην Αλεξάνδρεια και είχε σκοπό τη διαστρέβλωση της διδασκαλίας της φύσης του Θεού.

4) Οι ΙΟΥΔΑΙΖΟΝΤΕΣ ήταν άνθρωποι που προσπαθούσαν να φέρουν τους Χριστιανούς πίσω και κάτω από τον Νόμο του Μωυσή, όπως στην Γαλατία, και να τους υποτάξουν σε ζυγό από τον οποίο ο Θεός τους είχε ελευθερώσει. Ήταν μια απόπειρα καταστροφής της χάρης του Θεού προς τους αγίους.

5) Επίσης υπήρχαν πολλοί εργάτες οι οποίοι ήθελαν να είναι ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ και να υψώσουν τους εαυτούς τους σαν απόλυτους κυρίαρχους πάνω στην εκκλησία αντί να είναι οι υπηρέτες της.

Οι πληροφορίες που λαβαίνουμε από αυτό το μήνυμα, προς τον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου, είναι σαφείς:

 

1. Δεν μπορούσε να ανεχθεί τους ΚΑΚΟΥΣ.

(Καταλαβαίνεις πως όποιος τους ανέχεται δεν είναι αρεστός στον Κύριο;)

 

2. Αυτοί οι ΚΑΚΟΙ ήταν άνθρωποι που ισχυρίζονταν για τον εαυτό τους ότι ήταν «απόστολοι».

(Πόσους τέτοιους ξέρεις/αντιλαμβάνεσαι να κινούνται γύρω σου; Μήπως πρέπει να κοιτάζεις καλύτερα;)

 

3. Απέναντι σ' αυτό τον ισχυρισμό τους, τους δοκίμασε.

(Εσύ ενδιαφέρεσαι να αφαιρέσεις το ένδυμα προβάτου από τους λύκους που παρουσιάζονται ως πρόβατα;)

 

4. Η δοκιμή απέδειξε ότι δεν ήταν αληθινοί «απόστολοι» αλλά ΨΕΥΔΕΙΣ.

(Έχεις κάνει το χρέος σου απέναντι σε τέτοιους ζωντανούς κινδύνους στην εκκλησία σου;)

 

Πώς αντιμετώπισε αυτή την διαδικασία ο Κύριος; Μήπως μάλωσε τον δούλο Του γι' αυτό που έκανε; Όχι μόνο δεν τον μάλωσε, αλλά αντίθετα τον επαίνεσε!

Και τον επαίνεσε για τους εξής δύο λόγους:

(α) Επειδή ακριβώς έκανε τον αναγκαίο έλεγχο για να δοκιμάσει, δηλαδή να ελέγξει και να αποδείξει τη γνησιότητα ή μη, όλων εκείνων που έλεγαν ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, και

(β) Επειδή διερεύνησε, ανακάλυψε και αποκάλυψε την πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν ήταν αληθινοί απόστολοι αλλά ΨΕΥΔΕΙΣ.

Σήμερα, όλοι εκείνοι που ακολουθούν τα βήματα αυτού του δούλου του Θεού, δηλαδή ελέγχουν και διακρίνουν τα λεγόμενα και τα έργα καθενός που στέκεται μέσα στην εκκλησία και λέει ότι είναι «απόστολος» ή «χαρισματούχος» ή «πνευματικός» (Α΄ Κορ.ιδ:29), συνήθως  κατηγορούνται και παραμερίζονται, επειδή τάχα δεν είναι διακριτικοί, ευγενείς και καλόπιστοι αλλά μάλλον καχύποπτοι, σκληροί, απότομοι, θρασείς…

Όμως αυτοί δεν κάνουν άλλο παρά εκείνο που πρόσταξε ο Παύλος στον Τίτο και όλους τους υπεύθυνους για την υγεία της εκκλησίας, που είναι «έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει» (Τίτ.α:13-14).

Αλλά συμβαίνει, δυστυχώς όχι σπάνια, αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι από το απλό εκκλησίασμα, αλλά να έχουν καταφέρει να αναρριχηθούν σε διάφορα αξιώματα, είτε επειδή κάποιοι τους προώθησαν είτε επειδή το κατάφεραν με στοχευμένες τους προσπάθειες.

Πώς μπορεί όμως να είναι κάποιος ασφαλής όταν χρειαστεί να «ελέγξει» άλλους, κατά πόσον είναι γνήσιοι υπηρέτες του Χριστού; Δεν είναι επικίνδυνο να πέσει σε κατάκριση, σε αδικία, σε καταφρόνηση του σώματος του Κυρίου;

Βεβαίως και υπάρχει τέτοιος κίνδυνος για κάποιον νήπιο ή ακατάρτιστο πιστό, γι' αυτό και ο Ιάκωβος συνιστά «Μη γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι, αδελφοί μου, εξεύροντες ότι μεγαλητέραν κατάκρισιν θέλομεν λάβει» (Ιακ.γ:1).

Αυτός ο λόγος όμως, δεν είναι ικανός να ανατρέψει την πραγματικότητα ότι «αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους» (Εφεσ.δ:11).

Δεν θα έδινε ποτέ ο Θεός στην εκκλησία Του κάτι που θα την έβλαπτε. Το πρόβλημα γεννιέται όταν ο καθένας από μόνος του ανακηρύσσεται δάσκαλος ή απόστολος κ.λπ. Και είναι ακριβώς σ' αυτό που αναφέρεται η επιστολή στον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου, που εξετάζουμε εδώ.

Μιλάμε για όλους εκείνους που ξαφνικά εμφανίζονται στη χώρα μας προερχόμενοι συνήθως από το εξωτερικό, ως δήθεν χαρισματούχοι, δήθεν θαυματουργοί, δήθεν θεραπευτές, δήθεν «μεγάλοι δάσκαλοι», και εισβάλλουν στα εκκλησιάσματα, ενσπείροντας «καινά  δαιμόνια» – αλλά όχι «κενά» –, υποσχόμενοι όλα όσα μέχρι σήμερα ο λαός του Θεού τάχα δεν γνώριζε και δεν διδάχθηκε, και μάλιστα με την αναίδεια πως μόλις τώρα αποκαλύπτεται η «αλήθεια» στους Έλληνες, που είχαν παραμείνει επί αιώνες στο σκοτάδι της «άγνοιας» επειδή μόνο τούτοι οι εισβολείς έχουν την «γνώση»...

Ας θυμηθούμε απλά εκείνο που ο Παύλος επεσήμανε στον Τιμόθεο: «Την παρακαταθήκην φύλαξον, αποστρεφόμενος τας βεβήλους ματαιολογίας και τας αντιλογίας της ψευδωνύμου γνώσεως, την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι επλανήθησαν κατά την πίστιν» (Α΄ Τιμ.ς:20-21).

Σύντομη περιγραφή και ιστορία της πόλης της ΕΦΕΣΟΥ.

Ήταν περίπου 96 χλμ. μακριά από την Πάτμο όπου ο Ιωάννης πήρε την Αποκάλυψη από τον Κύριο. Ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Ασίας, το κυριότερο λιμάνι στην Δυτική ακτή της σημερινής Τουρκίας και τόπος διαμονής του Ρωμαίου ανθύπατου της επαρχίας Εφέσου.

Πλούσια εμπορική πόλη γνωστή σαν «αγορά της Ασίας». Ήταν ένα σταυροδρόμι με το λιμάνι γεμάτο από πλοία και κίνηση όλο τον χρόνο. Μέσα στην Έφεσο υπήρχε ένας από τους ωραιότερους ναούς της εποχής εκείνης, ο ναός της Αρτέμιδος που την ονόμαζαν «το φως της Ασίας». Ο ναός αυτός αναφέρεται σαν ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν 7 φορές μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα των Αθηνών και υποτίθεται ότι είχε 88 κολόνες των 18,20 μέτρων γύρω-γύρω και στο εσωτερικό του.

Η Έφεσος είχε επίσης ένα στάδιο 50.000 θέσεων, καθώς και την πιο ασφαλή τράπεζα της Ασίας που ήταν τοποθετημένη πίσω από το άγαλμα της Αρτέμιδος σ’ ένα λόφο. Η ασφάλεια της τράπεζας ήταν ότι είχε το ίδιο όνομα με την Άρτεμη και ο κόσμος φοβόταν να κλέψει, γιατί η «θεά» θα έπαιρνε εκδίκηση. Η πόλη ήταν γεμάτη από ειδωλολατρία, μαγικές τέχνες, φακιρικά και παράξενες εσωτερικές φιλοσοφίες.

Ο Παύλος κήρυξε εκεί για 3 χρόνια, ήταν ο μεγαλύτερος ιεραποστολικός σταθμός του, μετά την Ρώμη. Ο Τιμόθεος και ο Ιωάννης έμειναν εκεί σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Στην Α’ Τιμ. βλέπουμε ότι ο Τιμόθεος για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ήταν ποιμένας όλης της εκκλησίας της Εφέσου.

Όταν ο κόσμος άκουσε το κήρυγμα του Παύλου, έβγαλε στην πλατεία όλα τα μαγικά βιβλία και τα έκαψαν (Πραξ.ιθ:19).

Εδώ έγινε ένα τρομερό ξεσήκωμα εναντίον του Παύλου επειδή πλήθη πίστεψαν από το κήρυγμά του. Ο ναός της Άρτεμης άρχισε να χάνει προσκυνητές γιατί πολλοί γίνανε Χριστιανοί, κι όλοι αυτοί που πουλούσαν αγάλματα και φυλακτά της Άρτεμης άρχισαν να χάνουν τη δουλειά τους.

Αυτή είναι η πόλη στην εκκλησία της οποίας γράφτηκε η επιστολή του Παύλου προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ το 61 μ.Χ., αν και η εκκλησία είχε θεμελιωθεί από τον ίδιο περίπου το 52 μ.Χ. Φυσικά η χρονική περίοδος της εκκλησίας της Εφέσου άρχισε πολύ νωρίτερα, πριν ακόμα η εκκλησία της Εφέσου εδραιωθεί.

Η πόλη επανειλημμένα λεηλατήθηκε μέχρι την τελική πια καταστροφή της από τους Τούρκους και τους Μογγόλους το 1300 μ.Χ. Σήμερα η πόλη είναι ερείπια, κανείς δεν ζει πια εκεί.

 

Οίδα τα έργα σου και τον κόπον

Εδώ φαίνεται η κατάσταση της εκκλησίας, ότι δηλαδή κοπίαζε και εργαζόταν για τον Κύριο. Κόπος σημαίνει σκληρή ενεργητική εργασία. Υπέφεραν διωγμό, παρόλα αυτά όμως ήταν πιστοί και κήρυτταν το λόγο κι έτσι η εκκλησία εξαπλωνόταν. Δεν είχαν αποκάμει αλλά συνεχώς προσπαθούσαν, κι αυτό το αναγνωρίζει εδώ ο Κύριος.

Α’ Κορ.ιε:10  λέει ότι κοπίασε περισσότερο από όλους τους αποστόλους. Πραξ.ιθ:11-12,19 Οι πρώτοι Εφέσιοι Χριστιανοί αγωνίστηκαν ν’ απαλλαγούν απ’ τα ψέματα του Σατανά και τα βδελύγματα με τα οποία ήταν μπλεγμένοι πριν, μέσα σε μια πόλη γεμάτη από ψεύτικες φιλοσοφίες και ειδωλολατρίες. Ο λαός του Θεού αγωνίστηκε να βαδίσει πιστά, χωριστά από τον κόσμο παρά την αντίδραση και την σύγχυση  που αντιμετώπιζαν.

 

Οίδα....και την υπομονήν σου

Η υπομονή φανερώνει θαρραλέα αντίσταση και επιμονή. Υπέμειναν πιστά κάτω από  το βάρος του ζυγού που είχαν.

 

Και ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς

1) Δεν μπορείς να βλέπεις τους κακούς να έρχονται μέσα στην εκκλησία και να τη διαβρώνουν. Βλέπουμε ότι οι κακοί και διεστραμμένοι αποξενώνονταν ανάμεσά τους. Αν κάποιος έφερνε ψευδή διδασκαλία μέσα στην εκκλησία την εξέταζαν και όταν έβλεπαν ότι ήταν λάθος έπαιρναν τα μέτρα τους, και μάλιστα δραστικά.

Τιτ.γ:10 «αιρετικόν άνθρωπον μετά μιαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» έλεγε ο απόστολος Παύλος και φανερώνει το χώρισμα που πρέπει να γίνεται για να κρατηθεί η εκκλησία του Χριστού καθαρή.

2) Ψευδοδιδάσκαλοι είχαν εισχωρήσει μέσα στην εκκλησία της Εφέσου κι ο Παύλος προειδοποιεί τους πρεσβυτέρους στην Έφεσο ακριβώς γι’ αυτό στις Πραξ.κ, την τελευταία φορά που τους είδε στο λιμάνι της Μιλήτου για να τους αποχαιρετήσει.

3) Πραξ.κ:17,28-31  Η κύρια ψευδοδιδασκαλία που μπήκε μέσα στην εκκλησία τους πρώτους ακόμα αιώνες ήταν ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ που έλεγε ότι ο Χριστός δεν ήρθε εν σαρκί όπως έλεγε η Γραφή, ότι δεν ήταν άνθρωπος με σάρκα και οστά όπως όλοι μας. Αιτία ήταν η φιλοσοφία του Πλάτωνα που έλεγε ότι η ύλη είναι πονηρή, κακή, και κατά συνέπεια ο Χριστός που ήταν τέλειος και αγαθός δεν μπορούσε να είχε σάρκα,  άρα ήταν πνεύμα ή φάντασμα που πήρε ανθρώπινη μορφή. Έλεγαν ακόμα ότι ο Θεός της Π.Δ. ήταν πονηρός και κακός (ο ΙΕΧΩΒΑ) γιατί δημιούργησε την ύλη και ότι ο Χριστός ήταν πάνω απ’ Αυτόν γιατί ήταν αγαθός.

Ολοκληρωτική διαστρέβλωση του λόγου του Θεού. Ο Ιωάννης αντέκρουσε αυτή τη φιλοσοφία στην Α’ Ιωαν.δ:2.  Το ίδιο και ο Παύλος με ατράνταχτες αποδείξεις κατέρριψε αυτή την θεωρία (Κολ.β:8,9) λέγοντας ότι ο Χριστός πράγματι είχε σώμα που δεν ήταν πονηρό ή κακό γιατί η ύλη δεν είναι αφ’ εαυτής πονηρή. Η χαμηλή φύση της αμαρτίας που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο είναι πονηρή και όχι η ύλη.

4) Έτσι, 40 χρόνια μετά που ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη αυτά τα λόγια στην Αποκ.β:2 βλέπει ότι οι Εφέσιοι κράτησαν την πίστη, δοκίμασαν τους ψευδείς και τους απέκοψαν, που σημαίνει ότι ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι πήραν την προειδοποίηση και την τήρησαν.

5) Εδάφια που δείχνουν αυτή την ιδιότητα της πρώτης εκκλησίας:

Β’ Ιωαν.7,8  Γ’ Ιωαν.9-11  μιλά για τους ψευδάδελφους γενικά.

Α’ Τιμ.α:3 Ο Παύλος λέει στον Τιμόθεο να παραγγείλει σε ορισμένους να μην ετεροδιδάσκουν.

Α’ Τιμ.ς:20,21 Αντίσταση στην ψευδώνυμη γνώση.  

Τιτ.α:10-12  Β’ Τιμ.:17-19 αποκαλύπτει τους ψευδείς μέσα στην εκκλησία. 

Αποκάλυψη β:3 και υπομονήν έχεις, και εβάστασας δια το όνομά μου, και ου κεκοπίακες.

Η ίδια παρατήρηση όπως και στο β:2