Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ (3)

 

Ο πρωταρχικός τύπος βαπτίσματος.

 

Οι πρώτοι μεταποστολικοί Χριστιανοί, βάπτιζαν στο νερό χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιησού. Σύμφωνα με τον ιστορικό Heick, αρχικά το βάπτισμα γινόταν στο όνομα του Ιησού, αλλά προοδευτικά στο όνομα του τριαδικού Θεού: Πατέρα, Γιου και Αγίου Πνεύματος. Καταλήγει, χρησιμοποιώντας κάποια αναφορά από τα γραπτά του Ιουστίνου, ότι κατά την περίοδο 130-140 μ.Χ. ο τριαδικός τρόπος βαπτίσματος βαθμιαία έγινε αποδεκτός.

Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και των Ηθικών αρχών γράφει: Ο πρωταρχικός τρόπος βαπτίσματος, όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Πράξεων, ήταν απλή κατάδυση σε νερό, χρησιμοποίηση του ονόματος του Κυρίου, και επίθεση των χειρών. Σ’ αυτά, προστίθεντο κατά καιρούς και σε διάφορα μέρη που δεν μπορούν να οριστούν με ακρίβεια (α) το τριαδικό όνομα (Ιουστίνος), (β) ένας ιερός όρκος (Ιουστίνος και ίσως ο Ερμάς, όπως στην Κ.Δ. στην Α’ Πέτρ), (γ) τριπλή κατάδυση (Ιουστίνος), (δ) μια ομολογία πίστης (Ειρηναίος ή ίσως ο Ιουστίνος), (ε) μύρο (Τερτυλλιανός), (ζ) νονός (Τερτυλλιανός), (η) Γάλα και μέλι (Τερτυλλιανός).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

The Great Reset

Το επίσημο βίντεο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ «The Great Reset» ανέβηκε πριν ένα χρόνο στο You Tube έχει σπάσει ρεκόρ από… dislikes! - Για ξαναδείτε το προσεκτικά ένα χρόνο μετά και αποφασίστε τι απ' όλα που συμβαίνουν τελευταία είναι «τυχαίο»

 

Κήρυγμα

 

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ (2)

 

Μετάνοια και βάπτισμα στο νερό.

 

Οι ηγέτες της εκκλησίας την πρώτη μεταποστολική περίοδο (90-140 μ.Χ.) δίδασκαν ότι το βάπτισμα είναι μόνο για τους πιστούς κι ότι η μετάνοια ήταν απαραίτητο στοιχείο για να έχει το βάπτισμα κάποια αξία.

Ωστόσο, όταν ο νηπιοβαπτισμός άρχισε να κερδίζει έδαφος, οι θεολόγοι άρχισαν να διδάσκουν ότι η πίστη και η μετάνοια μπορούν ν’ ακολουθήσουν το βάπτισμα. Έτσι, οδηγηθήκαμε στο μυστήριο της εξομολόγησης της Ρωμαιοκαθολικής και Ορθόδοξης εκκλησίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ (1)

Το βάπτισμα

«Λοιπόν καί ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, άς απορρίψωμεν πάν βάρος καί τήν ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, καί άς τρέχωμεν μεθ' υπομονής τόν προκείμενον εις ημάς αγώνα» (Εβρ.ιβ:1).

Εφόσον όλα τα δόγματα πρέπει να βασίζονται μόνο στις Γραφές και όχι στις ανθρώπινες παραδώσεις, σε θρησκείες ή φιλοσοφίες (Γαλ.α:8-9  Κολ.β:8  Β’ Τιμ.γ:16-17), κι εμείς στηρίξαμε όλα τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης στην Αγία Γραφή.

Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν ακούσει αυτές τις αλήθειες και μερικοί τις παίρνουν σαν μοντέρνα επινοήματα.

Αν και η ιστορία δεν μπορεί να μεταβάλλει ή να αντικαταστήσει τη βιβλική αλήθεια, η μελέτη αυτών των αληθειών μέσα από την εκκλησιαστική ιστορία, είναι πολύ διαφωτιστική.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (8)

 

Τα θαύματα είναι για σήμερα

 

Το πιο δυνατό επιχείρημα ενάντια στη γλωσσολαλιά, σήμερα, είναι ότι οι μέρες των  θαυμάτων πέρασαν. Στο προηγούμενο κεφάλαιο (8) αποδείξαμε ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι και για σήμερα, οπότε είναι λογικό και η ομιλία σε γλώσσες να είναι και για σήμερα. Θα εξετάσουμε κάθε επιχείρημα ότι τα θαύματα και ιδιαίτερα η ομιλία σε γλώσσες, δεν ισχύουν πια.

1.    Τα θαύματα ήταν μόνο για τους αποστόλους. Μπορούμε εύκολα να αναιρέσουμε αυτή την άποψη με τους 120 την ημέρα της Πεντηκοστής, τον Κορνήλιο και τους Εφέσιους, που όλοι μίλησαν σε γλώσσες. Ο Στέφανος και ο Φίλιππος που δεν ήταν από τους δώδεκα, έκαναν αρκετά θαύματα (Πράξ.ς:8, η:6-7).

2.    Μόνο οι απόστολοι ή όσοι χειροτονήθηκαν απ’ αυτούς, μπορούσαν να κάνουν ή να δεχτούν κάποιο θαύμα. Αυτή η τροποποίηση της προηγούμενης θέσης και πάλι δεν επαρκεί. Ο Ανανίας προσευχήθηκε για τον Παύλο και ανέβλεψε (Πράξ.θ:17-18) και είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Ανανίας δεν είχε λάβει κάποια ιδιαίτερη αποστολή από τους δώδεκα. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας δεν ήταν από τους 12, ούτε χειροτονήθηκαν απ’ αυτούς, αλλά ο Θεός έκανε πολλά θαύματα στη διακονία τους (Πράξ.ιδ:3).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (7)

 

Συμπεράσματα από τα κεφάλαια Α΄ Κορ.ιβ-ιδ

 

(1)  Η γλωσσολαλιά είναι κάτι φυσικό για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος μιλούσε σε γλώσσες και ενθάρρυνε τους πιστούς να κάνουν το ίδιο. Έδωσε οδηγίες για την σωστή χρήση των γλωσσών και είπε να μην εμποδίζεται αυτό το φαινόμενο.

(2)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι το ίδιο γεγονός στις Πράξεις και στην Α’ Κορινθίους. Ο απόστολος Παύλος εννοούσε αληθινές γλώσσες, όπως στις Πράξ.β, όχι ακατανόητες, ούτε εκστατικές ασυναρτησίες (Α΄Κορ.ιγ:1).

(3)  Στις Πράξεις, η ομιλία σε γλώσσες είναι το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Όμως, στην Α’ Κορινθίους, οι γλώσσες έχουν δύο επιπλέον σκοπούς: την οικοδομή του πιστού, μεμονωμένα, κατά την προσωπική λατρεία και την οικοδομή της εκκλησίας όταν ερμηνεύονται.

(4)  Ένα δημόσιο μήνυμα σε γλώσσες έχει αξία μόνο όταν ερμηνεύεται.

(5)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι πάρα πολύ ευεργετική κατά την προσωπική λατρεία.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Hymns, Praise & Worship Music 7 Hours Instrumental for Prayer & Meditati...

 

Κήρυγμα

 

ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΑΙ !

Χρειάζεται κάτι παραπάνω από ικανότητες επιβίωσης για να επιβιώσεις σε μια κρίση. Για παράδειγμα, η ικανότητα να επιβιώνεις σε μια φυσική έρημο δεν είναι απλά να έχεις γνώσεις για το πώς να φτιάξεις ένα καταφύγιο, να ανάψεις μια φωτιά και να κάνεις το νερό πόσιμο.

Πρέπει να έχεις την ανάλογη ψυχολογία, τον τρόπο σκέψης και τη θέληση που νικάει τον φόβο και το στρες που προκαλεί η κρίση.

Η αλήθεια είναι ότι, κάποιοι άνθρωποι παρότι ήταν εκπαιδευμένοι, πέθαναν όταν βρέθηκαν απομονωμένοι σε μια φυσική έρημο, διότι δεν είχαν την θέληση να ζήσουν. Ενώ άλλοι, που δεν είχαν την εκπαίδευση, αλλά είχαν την θέληση, βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (6)

 

Μετά την βάπτιση με Άγιο Πνεύμα.

Η Βίβλος δεν διδάσκει ότι η γλωσσολαλιά είναι απαραίτητο σημείο μετά την αρχική βάπτιση στο Πνεύμα. Όπως η συχνή ομιλία σε γλώσσες δεν σημαίνει απαραίτητα πνευματικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο η έλλειψη ομιλίας σε γλώσσες δεν σημαίνει έλλειψη πνευματικότητας. Η ομιλία σε γλώσσες δεν λειτουργεί σαν αποδεικτικό στοιχείο, ίσως απλά σαν υπενθύμιση και επιβεβαίωση της προγενέστερης εμπειρίας. Φυσικά, ο Παύλος μιλούσε συχνά σε γλώσσες (Α΄Κορ.ιδ:18), κι όσοι λάμβαναν το Πνεύμα μιλούσαν σε γλώσσες ξανά και ξανά σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Το χάρισμα των γλωσσών είναι ένα από τα χαρίσματα που δίδονται σε όσους είναι βαπτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (5)

 

Οι γλώσσες δεν είναι σημείο ότι το Πνεύμα κατοικεί μόνιμα σε κάποιον!

Η γλωσσολαλιά είναι το αρχικό σημείο ότι κάποιος έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα, αλλά από μόνη της δεν αποδεικνύει την μόνιμη κατοίκηση του Πνεύματος. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά σημεία γι’ αυτό το θέμα, όπως για παράδειγμα ο καρπός του Πνεύματος (Γαλ.ε:22-23).

Ιδιαίτερα, η αγάπη είναι η απόλυτη δοκιμασία της αληθινής μαθητείας (Ιωάν.ιγ:34-35). Το πραγματικό παιδί του Θεού αγαπάει τον Θεό, υπακούει στις εντολές Του, περπατά κατά το Πνεύμα και οδηγείται από το Πνεύμα (Α΄Ιωάν.β:3-6, Ρωμ.η:4,14). Αν απουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά, η ομιλία σε γλώσσες δεν είναι εγγύηση ότι το Πνεύμα κατοικεί σε κάποιον και ελέγχει τη ζωή του.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (4)

 

Άλλες πιθανές αναφορές

Ίσως ο Ιησούς να είχε κατά νου την ομιλία σε γλώσσες όταν είπε: «Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει· ούτως είναι πας, όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος» (Ιωάν.γ:8).

Η ομιλία σε γλώσσες, σε κάθε περίπτωση, αρχικά εκπληρώνει το Ρωμ.η:16 που λέει: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού».

Προφανώς ήταν ένας παράγοντας στο μυαλό του Παύλου όταν έγραφε ότι η ομολογία του Κυρίου Ιησού με το στόμα, είναι μέρος της σωτηρίας (Ρωμ.ι:9-10), και «ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου» (Α΄Κορ.ιβ:3).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (3)

 

Οι Σαμαρείτες μίλησαν σε γλώσσες

Αυτά τα εδάφια στις Πράξ.η σχετικά με τους Σαμαρείτες που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, δεν λένε σαφώς ότι μίλησαν σε γλώσσες, δεν δίνουν κανένα σημείο λήψης του Πνεύματος. Όμως, παρά την έλλειψη λεπτομερών περιγραφών, υπήρχαν κάποια αισθητά σημεία. Το βάπτισμα του Πνεύματος ήταν αντικειμενικά ένα αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο πιστοί και άπιστοι αμέσως αναγνώριζαν σαν υπερφυσικό. Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτό που έβλεπαν και άκουγαν ώστε να εκπλήσσονται, ήταν η ομιλία σε γλώσσες.

(1)  Παρά τα θαύματα, την χαρά, την πίστη, και το βάπτισμα στο νερό, όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει ακόμα το Πνεύμα. Ο Φίλιππος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης περίμεναν κάποιο συγκεκριμένο σημάδι και ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει το Πνεύμα εξαιτίας της έλλειψης αυτού του σημείου.

(2)  Όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, τη στιγμή που ο Πέτρος και ο Ιωάννης επέθεσαν τα χέρια πάνω τους. Πως; Θα υπήρξε ένα συγκεκριμένο σημάδι που ο καθένας θα μπορούσε να το αντιληφθεί με σιγουριά. Επιπλέον αυτό το σημάδι πρέπει να ήταν κάτι περισσότερο από ένα συναίσθημα, μια ομολογία πίστης, ή το βάπτισμα στο νερό, γιατί όλα αυτά είχαν συμβεί νωρίτερα. Ούτε περίμεναν να δουν κάποιο θαύμα, ή κάποιο πνευματικό χάρισμα να ενεργείται, γιατί θεραπείες και εκβολές δαιμονίων είχαν ήδη συμβεί.

Κ α λ η μ έ ρ α