MΙΡΓΙΑΜ (1)

Το Εβραϊκό αυτό όνομα στην Καινή Διαθήκη φέρει η μητέρα του Χριστού και άλλες γυναίκες. Η σημασία του ονόματος τούτου είναι τόσο σκοτεινή, ώστε έχουν δοθεί σ’ αυτό περίπου 70 διαφορετικές ερμηνείες. Κατ’ άλλους σημαίνει την “ελπίδα” κατ’ άλλους την “πικρία” κατ’ άλλους την “κυρία” κατ’ άλλους το “ύψος” κατ’ άλλους το “δώρο” κατ’ άλλους τη “μύρα” κατ’ άλλους την “κυρία της θάλασσας” κ.τ.λ. Σαν όνομα ήταν πολύ εύχρηστο στις μέρες του Ιησού. Οι Ο’ το μεταφράζουν “Μαριάμ” και έτσι χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη προκειμένου μόνο για τη μητέρα του Χριστού. Για τις άλλες ομώνυμες γυναίκες χρησιμοποιείται ο εξελληνισμένος τύπος “Μαρία”. Ο Ιώσηπος το Μιργιάμ αποδίδει με το “Μαριάμη”.

Ξεκινάω αυτή τη σύντομη μελέτη, παίρνοντας αφορμή από μια συζήτηση που είχα με μια κοπέλα σχετικά με το λόγο του Θεού, τη σωτηρία στο όνομα του Ιησού Χριστού και τη λατρεία που πρέπει να αποδίδεται στο πρόσωπο Αυτού. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, είναι το έργο που έχει κάνει ο Σατανάς στις καρδιές των ανθρώπων εκμεταλλευόμενος τα συναισθήματά τους, και κάνοντάς τους να μοιράζουν τη λατρεία τους σε περισσότερα του ενός πρόσωπα, και μάλιστα να λατρεύουν μια θηλυκή θεότητα.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΡΙΘΜΟΙ

 Α. ΤΙΤΛΟΣ

Το τέταρτο βιβλίο που έγραψε ο Μωυσής ονομάζεται Αριθμοί και πήρε τ’ όνομά του από τις δύο απαριθμήσεις του λαού Ισραήλ που αναφέρονται εδώ.

Β. ΘΕΜΑ

Το θέμα των Αριθμών είναι η υπηρεσία του λαού Ισραήλ. Μαθαίνουμε πως όλα γίνονταν με τάξη. Ο λαός είχε χωριστεί σε φυλές και οικογένειες. Κάθε φυλή είχε μία συγκεκριμένη θέση μέσα στο στρατόπεδο. Η πορεία και η στρατοπέδευση του λαού καθορίζονταν με στρατιωτική ακρίβεια. Κάθε Λευίτης είχε μία συγκεκριμένη υπηρεσία στη μεταφορά της Σκηνής του Μαρτυρίου.

Οι Αριθμοί είναι επίσης η καταγραφή της αποτυχίας του Ισραήλ να πιστέψει στις υποσχέσεις του Θεού και να μπει στη γη Χαναάν καθώς και των περιπλανήσεων του μέσα στην έρημο σαν τιμωρία για την απιστία του. Το τέλος του βιβλίου μας αφήνει στα σύνορα της γης της επαγγελίας, όπου η νέα γενιά των Ισραηλιτών περιμένει να εισέλθει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Θεός εναντίον Γολιάθ

Α' Σαμουήλ ιζ:1-10

         

Το σημερινό κεφάλαιο είναι από τα πιο γνωστά και πολυδιαβασμένα στην Αγία Γραφή. Είναι ένα παράδειγμα πως ο Θεός δίνει δύναμη, χάρη, απελευθέρωση μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες και καταστάσεις, σ’ αυτούς που Τον εμπιστεύονται.

Η αλήθεια είναι όμως, πως η μάχη όπως την παρουσιάζει το βιβλικό κείμενο, δεν είναι Δαβίδ και Γολιάθ, αλλά Θεός και Γολιάθ. Δεν εξυμνεί το ανθρώπινο πνεύμα και κουράγιο, αλλά τη ζωή της πίστης στον αληθινό Θεό.

 

Στα πρώτα 11 εδάφια μας περιγράφεται η κατάσταση.

Πρώτα διαβάζουμε για την επίθεση των Φιλισταίων. Αυτοί προκαλούν και έρχονται εναντίον του λαού Ισραήλ. 

Μετά από αυτή την περιγραφή μαθαίνουμε για τον Γολιάθ και τις διαστάσεις του.  

Τέλος μαθαίνουμε για την πρόκληση, την βλάσφημη πρόκληση που απεύθυνε στους Ισραηλίτες. 

Κ α λ η μ έ ρ α

ΛΕΥΙΤΙΚΟ

Α. ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Το τρίτο βιβλίο του Μωυσή, το Λευιτικό, έχει πάρει τ’ όνομα του από τους Λευίτες, οι οποίοι ήταν η φυλή των ιερέων στο λαό Ισραήλ. Το βιβλίο αυτό είναι βασικά η καταγραφή των νόμων που αφορούν στους Λευίτες και την υπηρεσία τους.

Β. ΘΕΜΑ

Η κεντρική ιδέα του Λευιτικού είναι η λατρεία. Μας λέει πώς ένας λυτρωμένος λαός μπορεί να πλησιάσει τον Άγιο Θεό στη λατρεία και πώς η κοινωνία που δημιουργείται μ’ αυτό τον τρόπο ανάμεσα τους μπορεί να διατηρηθεί. Το μήνυμα του βιβλίου είναι δυνατό και καθαρό: Η πρόσβαση προς το Θεό είναι μόνο δια του αίματος κι αυτή η προσέγγιση που επιτυγχάνεται με τον Άγιο Θεό απαιτεί αγιασμό απ’ τη μεριά του λατρευτή.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΕΞΟΔΟΣ

Α. ΤΙΤΛΟΣ

Ο τίτλος που έχει δοθεί στο δεύτερο βιβλίο του Μωυσή προέρχεται απ’ την ομώνυμη Ελληνική λέξη και σημαίνει “αναχώρηση, ή αποχώρηση”. Είναι ο κατάλληλος τίτλος γιατί το βιβλίο καταγράφει την αναχώρηση του λαού Ισραήλ από την Αίγυπτο.

Β. ΘΕΜΑ

Το θέμα του βιβλίου είναι η διαδικασία της απολύτρωσης. Στη Γένεση η απολύτρωση έγινε πραγματικότητα σε άτομα. Στην Έξοδο πραγματοποιείται μέσα στο λαό Ισραήλ με κεντρικό σημείο την απολύτρωση δια του αίματος.

Καθώς αυτή η βασική ιδέα αναπτύσσεται, ο λαός Ισραήλ την πρώτη φορά σώθηκε χάρη στο αίμα που έβαψε τους παραστάτες και τα ανώφλια των σπιτιών το πρώτο Πάσχα. Χάρη σ’ αυτό, ο εξολοθρευτής άγγελος προσπέρασε τα σπίτια των Ισραηλιτών.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΓΕΝΕΣΗ

Α. ΘΕΜΑ

Όπως υποδηλώνεται απ’ το όνομά της, που σημαίνει “αρχή”, η Γένεση είναι η ιστορία της αρχής όλων των πραγμάτων. Μέσα στα 50 κεφάλαια που περιέχει, βρίσκουμε την αρχή του κόσμου (α:1-25), της ανθρώπινης φυλής (α:26-β:25) της αμαρτίας στον κόσμο (γ:1-7), της υπόσχεσης της λύτρωσης (γ:8-24), της οικογενειακής ζωής (δ:1-15), του ανθρώπινου πολιτισμού (δ:16-θ:26), των εθνών του κόσμου (κεφ. ι,ια) και της Εβραϊκής φυλής (κεφ.ιβ - ν).

Η μόνη αρχή που δεν αναφέρεται στην Γένεση είναι αυτή της ύπαρξης του Θεού. Με μεγαλείο και ευσέβεια, το βιβλίο αρχίζει, “Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γήν”. Πουθενά αυτό το βιβλίο δεν προσπαθεί ν’ αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, ωστόσο Αυτός φαίνεται μέσα σ’ όλες τις σελίδες του.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ

Το υποτιθέμενο λάθος του Παύλου

Αρ.κε:9 “Εισαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή εικοσιτέσσαρες χιλιάδες”.

Α΄ Κορ. ι:8 “...Και έπεσον εν μια ημέρα είκοσι τρεις χιλιάδες.”

Δεν υπάρχει καμία αντίφαση εδώ. Στο βιβλίο των Αριθμών δίνεται το σύνολο, ενώ ο Παύλος, γράφοντας κάτω από την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, αναφέρει ότι πέθαναν 23.000 σε μια μέρα. Οι υπόλοιποι πέθαναν άλλη μέρα.

Ο Ιωνάς και το κήτος

Τα κήτη είχαν, όπως είχε γίνει αντιληπτό, γύρω στα 70 πόδια μήκος υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αναφέρονται στο τεράστιο μέγεθος τους ή στα μεγάλα αντικείμενα που κατάπιναν, όπως ένα ολόκληρο καρχαρία 15 πόδια μήκος. Ένα κήτος το οποίο πεθαίνει εκτινάσσει το περιεχόμενο του στομαχιού του και τεράστιες ποσότητες έχουν γίνει αντιληπτές. Αυτά τα κήτη συνήθως κολυμπούν με το κάτω σαγόνι κρεμασμένο κάτω από την κανονική του θέση και τον οισοφάγο τους να χάσκει ανοικτός σαν μια μεγάλη σπηλιά. Ο Ιωνάς μπορούσε πολύ εύκολα να έχει γλιστρήσει μέσα σ’ ένα τέτοιο κήτος.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ

Α. Ετοιμασία για Βιβλική μελέτη

Ο σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να έχει μία καλή Βίβλο. Με τον όρο αυτό, εννοούμε μία καλοδεμένη Βίβλο η οποία είναι γραμμένη με τέτοια τυπογραφικά στοιχεία ώστε να μπορεί να διαβαστεί άνετα. Μία Βίβλος που δεν θα έχει ερμηνευτικά σχόλια συνιστάται, τις περισσότερες φορές, για τον αρχάριο σπουδαστή ώστε να μην διατρέχει τον κίνδυνο να θεωρήσει τις σημειώσεις σαν μέρος του κειμένου. Είναι καλό να μάθει από την αρχή να αφήνει τη Βίβλο να ερμηνεύει τον εαυτό της.

Ο σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να έχει μια Βίβλο γραμμένη σε σύγχρονη γλώσσα, από αυτές που σήμερα κυκλοφορούν, αν μπορεί μάλιστα είναι καλό να αγοράσει περισσότερες από μία εκδόσεις. Η σύγκριση μεταξύ όλων αυτών μπορεί να του δώσει κάποιες πληροφορίες που θα τον οδηγήσουν σε μια πιο βαθιά κατανόηση των Γραφών. Φυσικά πρέπει πάντοτε να θυμάται τις επιφυλάξεις που πρέπει να έχει σχετικά με τη χρήση όλων αυτών των σύγχρονων μεταφράσεων.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης

Η ακρίβεια της σημερινής Παλαιάς Διαθήκης εξαρτάται από την ακρίβεια του Εβραϊκού κειμένου, καθώς αυτό αντιγράφτηκε από το ένα χειρόγραφο στο άλλο και μετά μέσα από διάφορες μεταφράσεις πέρασε στη γλώσσα που διαβάζουμε και μελετάμε τη Βίβλο. Ο σκοπός αυτού του κεφαλαίου είναι να δείξει πως οι λόγιοι απέδειξαν ότι το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης είναι αξιόπιστο και έγκυρο.

Μετά από μία λεπτομερή μελέτη του τρόπου που έφθασε μέχρι εμάς το γραπτό κείμενο, ο συγγραφέας είναι πεισμένος ότι ο Θεός πρόσφερε στον αιώνα μας το καθαρό και ακριβές μήνυμα του. Έχουμε πλήθος στοιχεία τα οποία μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι το σημερινό κείμενο της Γραφής είναι αξιόπιστο. Ο Frederic Kenyon, ο οποίος είναι αυθεντία στη μελέτη του κειμένου δηλώνει:

Κ α λ η μ έ ρ α

«Εν Χριστώ»

Ο Ιησούς είναι τόσο απαραίτητος, γιατί είναι Αυτός που μπαίνει ανάμεσα σε μας τους αμαρτωλούς με τις αδυναμίες και τα προβλήματά μας, που αγωνιζόμαστε όμως να φτάσουμε το στόχο μας, και τον άγιο Θεό.

Η Γραφή λέει ότι ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Είναι δηλαδή τόσο άγιος που δεν μπορεί να Τον πλησιάσει τίποτα ακάθαρτο. Στο Σινά, όταν ο Θεός «κατέβηκε» για να δώσει τον Νόμο στον Μωυσή, το βουνό έτρεμε και κάπνιζε γιατί ο Θεός ήταν εκεί. Κάποια άλλη φορά, ο Θεός είχε πει στο Μωυσή, βγάλε τα παπούτσια σου γιατί στέκεσαι σε άγιο τόπο!

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η Γέννηση της Βίβλου

Δεν υπάρχει καμία καταγραφή θεόπνευστων γραπτών πριν από την εποχή του Μωυσή. Αν είχαν υπάρξει τέτοια γραπτά είναι πιθανόν ότι κάποιοι απ’ τους συγγραφείς της Βίβλου θα τα ανέφεραν. Ξεκινώντας με το Μωυσή (γύρω στο 1500 π.χ.) καταγράφτηκε και διατηρήθηκε μία συνεχιζόμενη καταγραφή της αποκάλυψης του Θεού στο ανθρώπινο γένος.

Το γεγονός ότι ο Μωυσής ξεκινάει να γράφει με τη δημιουργία είναι μία ισχυρή απόδειξη ότι ο Θεός διέταξε το έργο του Μωυσή να είναι η πρώτη φάση της θείας του αποκάλυψης η οποία θα γραφόταν. Πριν απ’ αυτό ο Θεός ευαρεστήτο να αποκαλύπτει τον εαυτό του προφορικά σε ανθρώπους, όπως στον Αδάμ τον Νώε και τον Αβραάμ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η σπουδαιότητα της Θεοπνευστίας

Η Βίβλος είναι από το Θεό, δεν είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Αυτή η αλήθεια είναι θεμελιώδης για να στηρίξουμε την εξουσία της Βίβλου για διδασκαλία κι οδηγία.  Ο τρόπος με τον οποίο η Βίβλος απορρέει απ’ το Θεό είναι γνωστός σαν θεοπνευστία.  Η Βίβλος δηλώνει, “Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος...” (Β’ Τιμ.γ:16).

Η πίστη στη Θεοπνευστία των Γραφών είναι η πρώτη διακήρυξη της πίστης μας.

“Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης” (Β’ Τιμ. γ:16).

Η Βίβλος είναι η μόνη δοσμένη εξουσία απ’ το Θεό που κατέχει ο άνθρωπος.  Γι’ αυτό όλη η διδασκαλία, η πίστη, η ελπίδα κι η οδηγία για την εκκλησία πρέπει να στηρίζονται πάνω στη Βίβλο και να είναι εναρμονισμένες μ’ αυτή. Πρέπει να διαβάζεται και να μελετάται απ’ όλους τους ανθρώπους παντού και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο απ’ αυτούς που έχουν το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος (Α’ Ιωάν.β:27). “Ουδεμία προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως.  Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού”.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Γενικές πληροφορίες για τη Βίβλο

1.     Συγγραφή και χρόνος συγγραφής

Η Βίβλος αποτελείται από 66 βιβλία, τα οποία γράφτηκαν σε μια περίοδο 1600 χρόνων περίπου, από 40 περίπου διαφορετικούς συγγραφείς. Ο Μωυσής έγραψε τα πρώτα βιβλία της Βίβλου γύρω στο 1500 π.Χ. οδηγημένος απ’ το πνεύμα του Θεού και ο απόστολος Ιωάννης πρόσθεσε την τελική αποκάλυψη του Θεού γύρω στο 97 μ.Χ.  Ο Θεός χρησιμοποίησε ανθρώπους από κάθε κοινωνική τάξη για να μεταδώσει τους λόγους Του στο ανθρώπινο γένος: βοσκούς, βασιλιάδες, ιερείς, προφήτες, αγρότες, ψαράδες, γιατρούς, τελώνες, δικηγόρους και δασκάλους.  Αυτοί “οι άγιοι άνθρωποι του Θεού ελάλησαν κινούμενοι υπό του Πνεύματος του Αγίου” (Β’ Πέτρ.α:21).

Κ α λ η μ έ ρ α