Καλημέρα

Γένεση (111)

Λίγο ενδιαφέρει αυτό που εμείς σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας ή εκείνο που οι άλλοι σκέφτονται για μας. Είναι όμως σημαντικό να μάθουμε τι σκέφτεται ο Θεός για μας. Και για να το μάθουμε, πρέπει να αφεθούμε μόνοι, μακριά απ’ τον κόσμο, μακριά απ’ το εγώ, μακριά απ’ όλες τις σκέψεις και τους συλλογισμούς, μόνοι με το Θεό.

«Ο δε Ιακώβ έμεινε μόνος και επάλαιε μετ’ αυτού άνθρωπος...» Εδ.24 Αυτό που πρέπει να προσέξουμε, είναι ότι δεν πάλευε ο Ιακώβ μ’ ένα άνθρωπο, αλλά ένας άνθρωπος με τον Ιακώβ, αν και στον Ωσηέ ιβ:3,4 διαβάζουμε ότι ήταν ο Θεός μέσω του αγγέλου Του που πάλευε με τον Ιακώβ. Συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη σκηνή - λάθος - σαν παράδειγμα της δύναμης με την οποία προσευχόταν ο Ιακώβ. Το να παλεύω με κάποιον και να παλεύει κάποιος μ’ εμένα είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Όταν εγώ παλεύω με κάποιον σημαίνει ότι θέλω να του πάρω κάτι, ενώ όταν κάποιος παλεύει μ’ εμένα, σημαίνει ότι αυτός θέλει να μου πάρει κάτι.

10 άνθρωποι που κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει

Στο έργο του Θεού, συναντά κανείς όλα τα είδη των ανθρώπων, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να βοηθηθούν όλοι.

Εργάζομαι σαν ποιμένας περίπου 30 χρόνια, και θα ήθελα αν μπορούσα να βοηθήσω τον καθένα. Αλλά έχω μάθει το σκληρό μάθημα ότι δεν μπορεί να βοηθηθεί κάθε άτομο που συμμετέχει στην εκκλησία μας.

Παρακάτω, θα δούμε 10 είδη ανθρώπων που έχω επισημάνει ότι είναι ταμπουρωμένοι πίσω από κάποιες συμπεριφορές που δεν μπορώ να τους βοηθήσω να προχωρήσουν λίγο, εκτός κι αν κάνουν την απαραίτητη στροφή από τη στάση ή τη συμπεριφορά τους.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (110)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο Ιακώβ έχει αποκτήσει τώρα αρκετή περιουσία ώστε να αισθάνεται δυνατός στηριζόμενος στον εαυτό του. Ακόμα δεν έχει μάθει το μάθημα της πλήρους εξάρτησης απ’ τον Κύριο. Δεν έχει σημασία τι ο Θεός βλέπει στη σάρκα μας που πρέπει να πεθάνει, Αυτός απλά ξέρει σε τι περιστάσεις πρέπει να μας τοποθετήσει για να μας διδάξει τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε.

Η προσδοκώμενη συνάντηση με τον Ησαύ, που κάποτε είχε επιχειρήσει να τον σκοτώσει, ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Ιακώβ για να τον διδάξει ότι στη θέση που βρισκόταν έπρεπε να παραδοθεί απόλυτα στο έλεος του Θεού. Μόλις είχε κάνει ειρήνη με τον πεθερό του και τώρα ακούει ότι ο αδελφός του έρχεται εναντίον του με 400 άντρες.

Η χάρη του Θεού συνοδεύει τον Ιακώβ. Τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει την αγάπη του Θεού. Αγαπά με αγάπη αναλλοίωτο. Αυτόν που αγαπά, τον αγαπά μέχρι τέλους. Η αγάπη Του είναι όμοια με τον Εαυτό Του: «η αυτή χθες σήμερον και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8). Όμως, πόσο λίγη αποτελεσματικότητα έχει «το στρατόπεδο του Θεού» στον Ιακώβ....

ΑΧΑΑΒ

Μετά το Σολομώντα, ο λαός του Θεού διαιρέθηκε σε δύο βασίλεια, του Ισραήλ στο βορά και του Ιούδα στο νότο. Στο βασίλειο του Ιούδα βασίλεψαν μερικοί ευσεβείς άνδρες, ενώ στο βόρειο βασίλειο ούτε ένας βασιλιάς δεν είχε φόβο Θεού στην καρδιά του. Ο πιο ασεβής απ’ όλους ήταν ο Αχαάβ.

Η Γραφή μας λέει καθαρά γι’ αυτό τον άνθρωπο: «Και έπραξεν ο Αχαάβ ο υιός του Αμρί πονηρά ενώπιον του Κυρίου, υπέρ πάντας τους προ αυτού» (Α΄ Βασ.ις:30).

Στη συνέχεια διαβάζουμε τις πράξεις της αποστασίας και της αμαρτίας του, όπως ήταν: ο γάμος του με μια ειδωλολάτρισσα, την Ιεζάβελ, οι εκδηλώσεις λατρείας του Βαάλ, η οικοδόμηση ναού και βωμού στη Σαμάρεια για τον Βαάλ, η ανοχή που έδειξε στον Χιήλ τον Βαιθηλίτη στην προσπάθειά του ν΄ ανοικοδομήσει την Ιεριχώ, παρά την ρητή απαγόρευση που υπήρχε από την εποχή του Ιησού του Ναυή (Ι.Ναυή ς:26).

Ήταν τρομερά προκλητική και ασεβής η στάση του μπροστά στο ζωντανό και αληθινό Θεό, που με στιβαρό χέρι έβγαλε το λαό Του από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων, διέσχισε θάλασσες και ποτάμια και τον εγκατέστησε σ’ αυτή την εύφορη χώρα που έρεε μέλι και γάλα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (109)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Στα τρία τελευταία κεφάλαια που μελετάμε, βλέπουμε ότι όλος ο κόπος και η προσπάθεια του Ιακώβ, καθώς και το ελεεινό του παζάρεμα, οφείλονται στην άγνοια που είχε για τη χάρη του Θεού και την ανικανότητά του να εμπιστεύεται με απλότητα τις υποσχέσεις του Θεού.

Η αποκάλυψη του Θεού στη Βαιθήλ και η συμπεριφορά του Ιακώβ στη Χαράν διαφέρουν πολύ. Αυτή του η συμπεριφορά φανερώνει πόσο είχε καταλάβει την αποκάλυψη του Θεού. Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου είναι το πραγματικό μέτρο των πεποιθήσεων της ψυχής, όποια κι αν είναι η ομολογία των χειλέων.

Στις μέρες μας δεν λέει τίποτα!

Είναι από τα πλέον τραγικά χαρακτηριστικά των ημερών μας αυτό που συμβαίνει. Ο εκφυλισμός των εννοιών, των αξιών, των θέσεων. Ίσως δεν υπάρχει πιο κάτω και πιο χαμηλά για να πέσουμε. Λέμε χριστιανός και δε σημαίνει τίποτα. Λέμε αναγεννημένος και δε σημαίνει τίποτα. Γιατί όλοι δηλώνουν χριστιανοί, όλοι δηλώνουν αναγεννημένοι. Αξίζει να ασχοληθούμε και με τα δύο αυτά γνωρίσματα.

Κάποτε η λέξη χριστιανός ήταν γεμάτη νόημα, αξία και δύναμη. Ήταν ταυτόχρονα ένα όνομα γεμάτο κόστος για όσους το κουβαλούσαν. Τότε οι χριστιανοί ήταν λίγοι, επίλεκτοι και αποφασισμένοι. Τότε οι χριστιανοί ζούσαν αυτό που πίστευαν και πλήρωναν το κόστος με αγάπη και λατρεία στο πρόσωπο του Κυρίου.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (108)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο τρόπος ν’ αποκτάνε παιδιά μέσω της θεράπαινας, ήταν νόμιμος τότε.

Ο Μανδραγόρας είναι πολύ κοινό φυτό και στον τόπο μας.

Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με ανθρώπινο σώμα με δύο πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.

Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.

Ο λόγος του Θεού (33)

ΠΑΡΟIMIΕΣ

ΤΙΤΛΟΣ.

Ο Εβραϊκός τίτλος του βιβλίου είναι «Μισλέ» που θα πει «γνωμικό», με την έννοια μιας ευφυούς σύγκρισης δύο πραγμάτων ή γνωμών (Παρ.κς:1,2,3,6,7,8,9,11,14,17, α:1,κ.τ.λ.).

Ο τίτλος των 70οντα είναι «Παροιμίαι», εννοώντας «Σύντομο απόφθεγμα που εκφράζει αλήθεια προερχόμενη από μεγάλη πείρα». Ακόμη, είναι ένα αλληγορικό νόημα το οποίο με λίγες σοφές και εκλεκτές λέξεις εκφράζει μεγάλη σοφία, που διαφορετικά θα χρειαζόταν πολλές λέξεις για να εκφραστεί το ίδιο νόημα. Ο σκοπός είναι να συμπυκνώσει την σοφία σε λίγες λέξεις ώστε να διευκολύνει τον νου να την συγκρατήσει και να διεγείρει το ενδιαφέρον της μελέτης. Η παροιμία δεν λογομαχεί, απλά συμπεραίνει. Ο σκοπός της δεν είναι να επεξηγήσει το πράγμα, αλλά μάλλον να του δώσει μια χαρακτηριστική έκφραση. Πολλές από αυτές είναι φανταστικές, μεταφορικές, εκφράζουν αναλογία, όπως π.χ. ια:22, κζ:15, κε:25.

Καλημέρα

Γένεση (107)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ

Απ’ αυτό το κεφάλαιο αρχίζει η αφήγηση για το τί έγινε στην παροίκηση του Ιακώβ στην Παδάν - αράμ, στην πόλη του Ναχώρ.

Ο Ιακώβ στη Χαράν είναι μια θαυμαστή εικόνα, αν όχι τύπος, του Ισραήλ όπως είναι διασκορπισμένος σήμερα. Όπως ο Ισραήλ:

1.   Ήταν μακριά απ’ τον τόπο της ευλογίας (Γεν.κς:3)

2.   Χωρίς θυσιαστήριο (Ωσηέ γ:4-5)

3.   Απέκτησε κακό όνομα (Γεν.λα:1  Ρωμ.β:17-24)

4.   Παρ’ όλα αυτά, ήταν κάτω απ’ τη διαθήκη του Γιάχβε (Γεν.κη:13-14 Ρωμ.ια:1,25-30)

5.   Τελικά επέστρεψε πίσω (Γεν.λα:3  λε:1-4  Ιεζ.λζ:21-23)

Ο λόγος του Θεού (32)

ΨAΛΜΟI

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Ο Εβραϊκός τίτλος του βιβλίου είναι «Τεχιλίμ» που θα πει «Ψαλμοί ή ύμνοι δοξολογίας». Οι Εβδομήκοντα έβαλαν τον τίτλο «Ψαλμοί» του οποίου η αρχαία έννοια είναι «το θέτειν δια των δακτύλων εις παλμικήν κίνησιν τας χορδάς εγχόρδου οργάνου, η δόνησις των χορδών, μουσική μελωδία, άσμα δεδομένον προς κιθάραν, ωδή ύμνος». Η ίδια έννοια συνεχίζεται και στην Καινή Διαθήκη.

Συγγραφέας δεν είναι μόνον ένας, αλλά πολλοί, κάθε ένας από τους οποίους έγραψε έναν ή περισσότερους ψαλμούς. Ο κατάλογος των συγγραφέων και ο αριθμός των ψαλμών που έγραψε ο κάθε ένας από αυτούς είναι ο εξής:

Καλημέρα

Ο παλιός και ο νέος άνθρωπος

«Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας, και να ανανεώνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας» (Εφεσίους δ:22–24)

Μένει κανείς έκπληκτος όταν ανοίξει την Αγία Γραφή και σκύψει με ενδιαφέρον να τη μελετήσει. Ένας τελείως διαφορετικός κόσμος μπροστά του. Ο κόσμος του Θεού!

Ποιος είναι αναγεννημένος; - Η προσευχή του αμαρτωλού.

Σήμερα, στους περισσότερους εκκλησιαστικούς κύκλους, η ιδέα του αναγεννημένου έχει εντελώς χαθεί. Σημαίνει μόνο ότι κάποτε, σε μια ευαγγελιστική σύναξη πήρε μια απόφαση και νομίζει ότι ήταν ειλικρινής. Δεν υπάρχει όμως απόδειξη της υπερφυσικής αναγέννησης του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του. Αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι νέο κτίσμα (Β΄Κορ.ε:17).

Το πρόβλημα είναι «η προσευχή του αμαρτωλού». Ναι, με τον ίδιο τρόπο που ο νηπιοβαπτισμός, κατά τη γνώμη μου, ήταν ο χρυσός μόσχος της Μεταρρύθμισης για τους Βαπτιστές και τους Ευαγγελικούς και όλους τους άλλους που τους ακολούθησαν, σήμερα σας λέω, ότι η «προσευχή του αμαρτωλού» έχει στείλει περισσότερους ανθρώπους στην κόλαση απ’ οτιδήποτε άλλο πάνω στο πρόσωπο της γης.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (106)

Γέν.κη:12-15 Και είδεν ενύπνιον, και ιδού, κλίμαξ εστηριγμένη εις την γην, της οποίας η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανόν· και ιδού, οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ' αυτής. Και ιδού, ο Κύριος ίστατο επάνωθεν αυτής και είπεν, Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ· την γην, επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου. και θέλει είσθαι το σπέρμα σου ως η άμμος της γης, και θέλεις εξαπλωθή προς δύσιν και προς ανατολήν και προς βορράν και προς νότον· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι, και εν τω σπέρματί σου πάσαι αι φυλαί της γής· και ιδού, εγώ είμαι μετά σου, και θέλω σε διαφυλάττει πανταχού, όπου αν υπάγης, και θέλω σε επαναφέρει εις την γην ταύτην· διότι δεν θέλω σε εγκαταλείψει, εωσού κάμω όσα ελάλησα προς σε.

Να, πώς ο Θεός της Βαιθήλ αποκαλύπτει στον Ιακώβ τα σχέδιά Του γι’ αυτόν και τους απογόνους του. Αυτό είναι πραγματικά χάρις και δόξα. Μόνο όταν ο αμαρτωλός καταλάβει ότι είναι χαμένος, είναι σε θέση να του αποκαλύψει ο Θεός το δρόμο για τον ουρανό. Χωρίς τη χάρη του Θεού, ο Ιακώβ δεν έχει θέση στην παρουσία του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας του. Όμως, ο Θεός εδώ αποκαλύπτει τον εαυτό Του σαν Μεσίτη που προμηθεύει μόνο χάρη.

Ο λόγος του Θεού (31)

ΙΩΒ

ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ.

Τα ποιητικά βιβλία είναι: Ιώβ, Ψαλμοί, Παροιμίες, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων. Τα βιβλία αυτά ονομάζονται και «Σοφία της Βίβλου».

·  

  Η περισσότερη Εβραϊκή ποίηση δεν είναι πλασμένη από μυθικά πρόσωπα, αλλά από πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, τα οποία παίρνει σαν βάση για να διδάξει.

·  

  Λίγη ποίηση συναντούμε και σε άλλα βιβλία, όπως στον Ησαΐα, το Δευτερονόμιο, τον Αββακούμ, τον Ιούδα κ.τ.λ.

Η ποίηση εκφράζει τα συναισθήματα και τους υψηλούς πνευματικούς τόνους της ψυχής που είναι στραμμένη μπροστά στο μεγαλείο του Θεού. Αυτή την έκφραση βλέπουμε μέσα στο βιβλίο του Ιώβ και στους Ψαλμούς. Ο Θεός μας διδάσκει ότι μπορούμε μέσα στην θλίψη μας να υψώσουμε σ’ Αυτόν ύμνο δοξολογίας και ευχαριστίας γιατί Αυτός θα μας ελευθερώσει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (105)

ΕΙΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο χαρακτήρας του Ιακώβ, είναι αυτός που ξέρουμε. Δεν ήταν η αξία του σαν άνθρωπος που του έδωσε το δικαίωμα να κληρονομήσει την ευλογία του Θεού. Ωστόσο, αυτή η κακή φύση του, εξυψώνει το έλεος του Θεού, που χορηγεί χάρη στα ανάξια παιδιά Του. Αν ο Θεός ήταν απλά και μόνο δίκαιος, χωρίς να είναι πολυέλαιος, κανείς δεν θα σωζόταν όπως λέει ο Δαβίδ (Ψαλμ.ρλ:3).

Βέβαια, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, ότι ο Ιακώβ όταν κατάλαβε την αξία της επαγγελίας προς τον Αβραάμ, την επιθύμησε. Αν η Ρεβέκκα είχε εμπιστευθεί απόλυτα το Θεό στην εκπλήρωση των υποσχέσεων που της είχε δώσει, ότι ο μεγαλύτερος θα δούλευε στο μικρότερο, δεν θα ήταν ανάγκη αυτή κι ο Ιακώβ να καταφύγουν σε μεθόδους απάτης και κόλπα προκειμένου να «βοηθήσουν το Θεό» να εκπληρώσει το Λόγο Του (Ψαλμ.λζ:3-5).

ΒΑΛΑΑΜ

Ήταν ο άνθρωπος, πού έκανε ένα ενδιαφέρον πείραμα, αλλά το πείραμα απέτυχε. Ήταν ο άνθρωπος, που προσπάθησε να κερ­δίσει και τους δυο κόσμους και τους έχασε και τους δυο.

Δεν ανήκε στο λαό του Θεού, ήταν έξω από τον κύκλο της διαθή­κης του Κυρίου. Είχε όμως μια στενή, ζωντανή επαφή με τον κόσμο του Θεού. Στη Μεσοποτα­μία, όπου κατοικούσε, μέσα σε μια θάλασσα ειδωλολατρών, το σπίτι του Βαλαάμ ήταν ένα νησάκι της λατρείας του ενός και αληθινού Θεού. Ο κόσμος του Θεού με κάθε τρόπο έδειχνε την εύνοιά του στον Βαλαάμ.