H Κυριακή της ορθοδοξίας και η γενοκτονία των χριστιανών στην Μ.Ασία

Την πρώτη Κυριακή της σαρακοστής γιορτάζεται κάθε χρόνο στις κρατικές εκκλησίες η αιματηρή Κυριακή της ορθοδοξίας. Το Μάρτιο του 843, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, μετά το θάνατο του εικονομάχου συζύγου της Θεόφιλου, επέβαλε την οριστική αναστήλωση των εικόνων. Μετά από μια μακρά περίοδο διαμάχης, οι εικονομάχοι καταστέλλονται οριστικά. Από τότε, η γιορτή αυτή συνδέεται με την επαναφορά της λατρείας των ειδώλων απέναντι σε κάθε χριστιανική αντίρρηση.

η πραγματική καταγωγή των "βογόμιλων"

Υπήρξαν ποτέ ομάδες που να αυτοπροσδιορίστηκαν σαν  βογόμιλοι ; Υπήρξαν αναβαπτιστές, καρτανίτες, καθαροί, παυλιανίτες, βαλδέσιοι ;

Στην πραγματικότητα πρόκειται για πιστούς που ονομάζονταν χριστιανοί χωρίς κανένα επιθετικό προσδιορισμό, και οι ονομασίες αυτές επινοήθηκαν και τους αποδόθηκαν από τους διώκτες τους.

Είναι συνηθισμένη και κοινότυπη ιστορικά πρακτική των καθέδρας εκκλησιαστικών μορφωμάτων πριν εξαπολύσουν διωγμό στην εκκλησία του Χριστού, να κατηγορούν το υποψήφιο θύμα τους είτε για πανθεισμό είτε για μανιχαισμό. Ετσι με πανομοιότυπη μεθοδολογία  διαμορφώθηκε σε όλες τις περιπτώσεις η  αντζέντα μιας σειράς από συνεχόμενες γενοκτονίες σε όλη την διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Παυλικιανοί και Βογόμιλοι

Όσα γνωρίζουμε για την «αίρεση» των Παυλικιανών τα μαθαίνουμε από τις τυπικές κατηγορίες της κρατικής «Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας» του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους εκείνων των αιώνων, που εκτόξευσε εναντίον τους για να δικαιολογήσει το διωγμό, τη θανάτωση και το μίσος κατά χιλιάδων χριστιανών που είχαν βρει την αλήθεια στις Γραφές, σε μια εποχή πλήρους σκότους και παχυλής ειδωλολατρίας μέσα στην Εκκλησία και οι οποίοι χριστιανικά υπέστησαν με πολλή μακροθυμία τα χειρότερα βασανιστήρια για την πίστη τους επί σειρά ετών.

Γιατί η «αίρεση» των Παυλικιανών ήταν πολύ επικίνδυνη για τους «χρυσοκάνθαρους» ιεράρχες της Βυζαντινής αυλής και έπρεπε οπωσδήποτε να τους σπιλώσουν με κάθε δυνατή συκοφαντία, ώστε να στρέψουν τον αμαθή λαό, τους φανατισμένους εικονολάτρες μοναχούς, το κράτος και το σπαθί των θρησκόληπτων αυτοκρατόρων και αυτοκρατορισσών εναντίον τους.

Οι ιστορικές πηγές

Οι αληθινές ιστορίες αυτών των χριστιανών έχουν εξαφανιστεί όσο ήταν δυνατόν, τα γραπτά τους καταστράφηκαν, ανάλογα με την εξουσία που είχαν οι διώκτες τους.

Η γενοκτονία των παυλιανιτών

"...Η επικρατήσασα Εκκλησία επενόησε πανούργημα μέγα για να εξοντώσει τους αντιτιθέμενους σε αυτήν ανά τους αιώνες μέχρι και σήμερα. Πάνω στον φλεγόμενο σταυρό, όπου ο «εχθρός» είχε παραδοθεί στην πυρά πληρώνοντας τα επίχειρα της «αποστασίας» του από την επίσημη γραμμή, η Εκκλησία κάρφωνε την επιγραφή με την κατηγορία: «ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ».

Βίοι αγ(ρ)ίων

μέγας Κωνσταντίνος και «αγία» Ελένη

Οι «διευκολύνσεις» και η προνομιακή μεταχείριση που προσφέρθηκαν στην τριαδική εκκλησία από τον αυτοκράτορα  Κωνσταντίνο, ήταν αρκετά για να κάνουν άγιο κάποιον, που θεωρείται υπεύθυνος ή ηθικός αυτουργός, για τις δολοφονίες του 17χρονου γιου του, του 12χρονου ανηψιού του, της συζύγου του, του πεθερού του, των δυο γαμπρών του και του κουνιάδου του. Επίσης  φρόντισαν να «αγιοποιήσουν» και να «τιμήσουν» και την μητέρα του μεγάλου Κωνσταντίνου, Ελένη (αρειανικής θεολογίας και ηθικό συναυτουργό στην δολοφονία της νύφης της),