Εσωτερική Μαρτυρία. Αυτή η μέθοδος είναι χρήσιμη στον
καθορισμό του πρωτότυπου κειμένου της Γραφής όπου δύο ή περισσότερες αναγνώσεις
επιβάλλουν. Για παράδειγμα, πάρτε τη λέξη «κλώμενο» στην Α΄ Κορ.ια:24.
Οι περισσότερες ελληνικές εκδόσεις περιλαμβάνουν τη λέξη,
αλλά τα καλύτερα γραπτά χειρόγραφα στο πρώτο γράψιμό τους (δηλ. πριν αλλαχθεί
από ένα μεταγενέστερο χέρι) παραλείπουν τη λέξη.
Ποιο είναι σωστό; Τώρα τα ακόλουθα εδάφια αρκούν για να
προσδιορίσουν το θέμα: Έξοδ.ιβ:46 Αριθ.θ:12 Ψαλμ.λδ:20 Ιωάν.ιθ:36.
Αλλά έχουμε μία χαρακτηριστική αναφορά των ακριβών λέξεων
του Ιησού στο Λουκά κβ:19 «τοῦτο έστιν τὸ σῶμα μου [[τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον».
Η λέξη «κλώμενο» παρουσιάζεται από την εσωτερική μαρτυρία ότι είναι επιπρόσθετη, και πρέπει επομένως να διαγραφεί από το αρχαίο κείμενο και να αποκλειστεί από την παραίνεση και τις προσευχές στην Κλάση του Άρτου.
Ορισμένα αρχαία ελληνικά γραπτά χειρόγραφα αφήνουν έναν κενό
χώρο όπου αυτή η λέξη εμφανίζεται σε άλλα αντίγραφα. Η δομή της πρότασης στα
ελληνικά απαιτεί να παρεμβληθεί κάποια λέξη. Προφανώς, κάποιος γραφέας,
βλέποντας αυτό το κενό (ειλικρινά αφημένο κενό από κάποιο άλλο αντιγραφέα που
απέφυγε να βάλει μια δική του λέξη για να καλύψει το κενό) έκανε μια εικασία
και από παραδρομή έγραψε τη λέξη «κλώμενο,» αρχίζοντας έτσι ένα λάθος που έχει
συνεχιστεί ακριβώς σε μετέπειτα εκδόσεις, και παρέμεινε στις Εκκλησιαστικές
συναθροίσεις σε όλη τη χριστιανοσύνη.
Το κριτικό κείμενο λέει «τὸ ὑπὲρ ὑμῶν». Θα ήταν
σωστότερο, εντούτοις να έχει αφεθεί το κενό που βρέθηκε στο αρχικό γραπτό
χειρόγραφο.
Έτσι, διαπιστώνοντας ότι στους τρεις πρώτους αιώνες υπήρξαν
αντίγραφα του Ματθαίου που στο κη:19 δεν περιλάμβαναν το τρισυπόστατο-όνομα,
και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι άλλα αντίγραφα του Ματθαίου και στην
πραγματικότητα, όλα τα μετέπειτα αντίγραφα, περιέλαβαν το τρίπτυχο όνομα,
πρέπει να προσφύγουμε στην ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ για να προσδιοριστεί ποια είναι η
αληθινή ανάγνωση.
ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή του ΚΕΙΜΕΝΟΥ. Εξετάζοντας το κείμενο,
διαπιστώνουμε ότι η σημερινή Τριαδική διατύπωση στερείται λογικής σύνταξης,
δηλαδή η αληθινή κατανόηση του εδαφίου συναντά εμπόδια, αλλά εάν διαβάσουμε ως
εξής, ολόκληρο το κείμενο ταιριάζει μαζί και η έννοια της εντολής είναι πλήρης:
«Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία...... υπάγετε λοιπόν... βαπτίζοντες στο όνομά ΜΟΥ,
διδάσκοντες αυτούς... όσα έχω διατάξει... Είμαι μαζί σας...
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ. Χρησιμοποιείται η
φράση «στο όνομα του πατρός, του υιού και του αγίου πνεύματος» αλλού στη Γραφή;
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Χρησιμοποίησε ο Ιησούς τη φράση «εν τω ονόματί μου» σε άλλες
περιπτώσεις; ΝΑΙ 17 φορές! Ματθ.ιη:5, 20, κδ:5, Μάρκ.θ:37, 39 ..41, ιγ:6, ις:17,
Λουκ.θ:48, κα:8, Ιωάν.ιδ:13, 14 ..26, ιε:16, ις:23, 24, 26, κ.λ.π..
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή του ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ. Υπάρχει καμία
διδασκαλία ή έννοια στη Γραφή που βασίζεται πάνω στην κατανόηση του τριαδικού
ονόματος, ή του βαπτίσματος στο τριαδικό όνομα; Αναμφισβήτητα καμία! Βασίζεται
κανένα επιχείρημα στη Γραφή στο γεγονός του βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού;
Ναι. Αυτό είναι το επιχείρημα στην Α΄ Κορ.α:13: «Διεμερίσθη ο Χριστός; μήπως ο
Παύλος εσταυρώθη διά σας; ή εις το όνομα του Παύλου εβαπτίσθητε;».
Αυτά τα λόγια, εάν αναλυθούν προσεκτικά, θα φανεί ότι οι
πιστοί οφείλουν να βαφτιστούν στο όνομα Εκείνου που σταυρώθηκε γι’ αυτούς. Ο
Πατέρας, μέσα στην θαυμαστή αγάπη Του, μας έδωσε τον αγαπημένο Του Γιο, ο
οποίος αναστήθηκε δια του Πνεύματος στην αφθαρσία, αλλά είναι ο ίδιος ο Κύριος
που σταυρώθηκε, και στο όνομά ΤΟΥ, επομένως, πρέπει οι πιστοί να βαφτίζονται
στο νερό.
Ο Δρ Thomas λέει: «Δεν υπάρχει παρά μόνο ένας δρόμος για
έναν πιστό όσο αφορά στα πράγματα της Βασιλείας του Θεού, και το Όνομα του
Ιησού Χριστού, να τον ενδυθεί, ή να επενδυθεί με το Όνομά Του, και αυτό γίνεται
με την καταβύθιση στο Όνομά Του. Το βάπτισμα είναι για αυτόν τον συγκεκριμένο
σκοπό [Αποκαλυφθέν μυστήριο (Revealed Mystery), αρθ. XLIV ].
Πράξ.δ:12 Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η
σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των
ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.
«Όσο για τη σημασία του, το βάπτισμα συνδέεται αχώριστα με
το θάνατο του Χριστού είναι το μέσο της ταυτοποίησης του πιστού με το θάνατο
του Κυρίου» « [God's Way (Ο τρόπος του Θεού), σ.190 ].
Τώρα ο Πατέρας δεν πέθανε, ούτε το Πνεύμα.
Ρωμ.ς:3-5 «Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις
Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ'
αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών
διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν
εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν
είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως».
Ο Robert Roberts
χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα: «Σύμφωνα με την τριπλή βύθιση, δεν είναι
επαρκές να είσαι βαπτισμένος στον Υιό. Έτσι ο Χριστός εκτοπίστηκε από τη θέση
Του σαν τον δρόμο που ενώνει, την πόρτα της εισόδου, τη νέα και ζώσα οδό. Έτσι,
υπάρχουν τρία ονόματα κάτω από τον ουρανό με τα οποία μπορούμε να σωθούμε, σε
αντίθεση με την αποστολική διακήρυξη, «διότι δεν υπάρχει άλλο όνομα (άλλο εκτός
από το όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου) κάτω από τον ουρανό δοσμένο
μεταξύ των ανθρώπων με το οποίο μπορούμε να σωθούμε» [The True Nature of
Baptism (Η αληθινή φύση του βαπτίσματος), σελ. 13].
Αυτό, ασφαλώς φυσικά, είναι το ίδιο επιχείρημα με του Παύλου
(δείτε παραπάνω). Αν και ο R.R. δεν αποσκοπούσε σε κάτι τέτοιο, το επιχείρημά
του είναι εξίσου αποτελεσματικό ενάντια στη χρήση το τρισυπόστατου ονόματος
καθώς και εναντίον της πρακτικής της τριπλής βύθισης. Βαφτιστήκατε στο όνομα
του Παύλου, ή το όνομα του Πατέρα, του Γιου, και του Αγίου Πνεύματος, ή σε
οποιοδήποτε άλλο όνομα που μετατοπίζει τον Χριστό από τη θέση του σαν την «γέφυρα που συνδέει» σαν το ΜΟΝΟ όνομα
για σωτηρία; Αυτό είναι το επιχείρημα, και επιβεβαιώνει το γνήσιο κείμενο του
Ματθαίου 28:19 που περιέχει τη φράση «εν τω ονόματί μου».
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ. Υπάρχει κάτι στη
Γραφή ανάλογο με το βάπτισμα στο τριαδικό όνομα; Όχι! Υπάρχει κάτι ανάλογο με
το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού; ΝΑΙ!!!
Ο Πατέρας βάφτισε τους μαθητές με τη δωρεά του Αγίου
Πνεύματος, μια υπόσχεση που ήρθε σύμφωνα με τον Ιησού «εν τω ονόματί Του» (Ιωάν.ιδ:26).
Υπάρχει λόγος για αυτό. Το Άγιο Πνεύμα είναι η υπόσχεση
(Πράξ.β:33) που ο Χριστός έλαβε κατά την ανάληψή Του στον ουρανό και μόνο
εκείνοι που ήταν το ζωντανό σώμα του Χριστού, η Εκκλησία, μόνο εκείνοι θα
μπορούσαν να λάβουν τη δωρεά, ακριβώς επειδή ήταν αυτό το ένα σώμα.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι «η μόνη οδός» και για το
βάπτισμα στο νερό και για το βάπτισμα στο πνεύμα» , όπως γίνεται φανερό από τα παρακάτω
εδάφια :
Ιωάν.ις:7 Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει
εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς
εσάς· αλλ' αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς·
Ιωάν.ιδ:26 ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το
οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα
και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.
Πράξ.η:12 Ότε όμως επίστευσαν εις τον Φίλιππον
ευαγγελιζόμενον τα περί της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού
Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες.
Προσέξτε ότι βαπτίστηκαν σαν αποτέλεσμα του κηρύγματος στο
όνομα του Ιησού Χριστού, και όχι στους τίτλους «Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα».
Επομένως, κατά τον ίδιο τρόπο, θα πρέπει να βαφτιζόμαστε στο
όνομα του Ιησού, επειδή η επίκληση του ονόματός Του είναι καταλυτική για την
κατανόηση που μας προετοιμάζει για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, που δίνεται
επίσης στο όνομά Του (Πράξ.β:38-39, ιθ:1-5, Ιωάν.γ:3-5).
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ. Όταν βαφτιζόμαστε,
ντυνόμαστε το όνομα του Πατέρα, του Γιου, και του Αγίου Πνεύματος; ΟΧΙ!!!!!
Ντυνόμαστε το όνομα του Ιησού; ΝΑΙ!!!!!
Όταν βαφτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με
όλες τις καταγραφές βαπτισμάτων που αναφέρονται στη Γραφή, είμαστε κυριολεκτικά
βαφτισμένοι «εν τω ονόματι του Ιησού
Χριστού.
Γαλ.γ:27 επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν,
Χριστόν ενεδύθητε.
Ο Δρ Thomas έγραψε: «Οι πιστοί στο Ευαγγέλιο του Ιησού κήρυξαν
ότι δικαιώνονται με την πίστη διαμέσου του ονόματός ΤΟΥ. Αυτή είναι η πίστη και
η κλήση του Αβραάμ που καταλογίζεται σε αυτούς για την μετάνοια και την άφεση
των αμαρτιών, καθώς ντυνόμαστε το όνομα του Ιησού Χριστού» [Revealed Mystery (Αποκεκαλυμμένο
Μυστήριο), Art. XLIII].
Ο Κύριος είπε, «ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου και σεις εν
εμοί και εγώ εν υμίν» (Ιωάν.ιδ:20).
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ. Βάφτιζαν
οι απόστολοι κατόπιν στο τριαδικό όνομα; ΠΟΤΕ! Βάφτιζαν στο όνομα του Ιησού;
ΠΑΝΤΑ! Πράξεις β:38, η:16, ι:48, ιθ:5, κα:16, κ.ά...
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ. Το
βάπτισμα είναι μια ουσιαστική τελετή. Η μόνη άλλη ουσιαστική τελετή της
Εκκλησίας είναι «της κλάσης του Άρτου».
Το τελευταίο είναι η Κοινωνία εκείνων που έχουν εφαρμόσει πρακτικά το πρώτο:
και σε κανέναν άλλο. Αυτό είναι το Δείπνο του Κυρίου, και όχι της τριάδας! (Το
σώμα Μου, Το αίμα Μου).
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΣΗΜΑΣΙΑΣ. Μια σημασία που
περιλαμβάνεται είναι αυτή της συγχώρεσης των αμαρτιών.
Ο Ιωάννης «κήρυξε το βάπτισμα της μετάνοιας για την άφεση
των αμαρτιών». Ο Ιησούς δεν είχε καμία αμαρτία για να του αφεθεί. Ούτε έπρεπε
από κάτι να μετανοήσει.
Όταν ένας άνθρωπος έφερνε ένα αρνί στον ιερέα, έβαζε τα
χέρια του επάνω στο αρνί, και το αρνί σφαζόταν, και έτσι το άτομο έπαιρνε την
άφεση των αμαρτιών του.
Χωρίς την επίθεση των χεριών η αμαρτία δεν θα μπορούσε να
έχει μεταφερθεί στο αρνί. Αυτή είναι η σημασία του βαπτίσματος του Ιησού από
τον Ιωάννη. Όταν βαφτιστήκαμε (όπως όταν βαφτίστηκαν οι μαθητές του Ιωάννη), οι
αμαρτίες μας χάθηκαν, συγχωρέθηκαν, καθαρίσθηκαν, και αναδυθήκαμε αναμάρτητοι.
Ο Κύριος μπήκε στο νερό του βαπτίσματος για να πάρει επάνω
Του εκείνες ακριβώς τις αμαρτίες. Μπήκε αναμάρτητος και αναδύθηκε φέροντας τις
αμαρτίες όλου του κόσμου! Πώς το ξέρουμε; Αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη, ο οποίος
αναφώνησε. «Κατά την επόμενη ημέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς
αυτόν, και λέει: Δέστε, ο Αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου»
(Ιωάν.α:29).
Ήταν ο ΙΗΣΟΥΣ μόνο (και όχι ο Πατέρας, ο Γιος, και το Άγιο
πνεύμα) που βαφτίστηκε, και έγινε το Αρνί του Θεού για να σηκώσει τις αμαρτίες
μας. Έτσι η σημασία αυτού που περιγράφεται παραπάνω προϋποθέτει τη φράση στο
Ματθ.κη:19 να είναι «εν τω ονόματί μου».
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή των ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΑΦΗΓΗΣΕΩΝ. Δεν
ήταν μόνο ο Ματθαίος που κατέγραψε τα λόγια του Ιησού πριν από την ανάληψή Του.
Ας συγκρίνουμε τις παράλληλες αφηγήσεις του Λουκά κδ:46-47:
που γράφει στο τρίτο πρόσωπο: (Φίλος) «και
είπε προς αυτούς ότι ούτως είναι γεγραμμένον και ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός
και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού
μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ...».
Αυτό το εδάφιο
επομένως αποκαθιστά το σωστό κείμενο του Ματθαίου κη:19 «στο Όνομά Μου» (εν τω ονόματί
Μου).
Ακόμα, τα τελευταία
δώδεκα εδάφια του Μάρκου καταγράφουν την τελευταία ομιλία του Ιησού πριν από
την ανάληψή Του. Εάν αυτά μπορούν να θεωρηθούν ως εμπνευσμένο γράψιμο του ίδιου
του Μάρκου, τότε έχουμε ακόμα μια μαρτυρία στο σωστό κείμενο, καθώς ο Μάρκος,
χρησιμοποιεί παρόμοιες λέξεις με το Ματθαίο: «πηγαίνετε ... σε όλο το
κόσμο...κηρύξτε .... Κάθε πλάσμα... βαφτίστε...» περιλαμβάνει όχι το
τρισυπόστατο όνομα αλλά τη φράση – «στο Όνομά Μου (εν τω ονόματί Μου)».
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ
είναι αυτή των ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΩΝ. Υπάρχει μια εντυπωσιακή ομοιότητα
μεταξύ του Ματθ.κη:19 και Ρωμ.α:4-5. Το πρώτο περιέχει την εντολή του Χριστού
στους αποστόλους Του, ενώ το τελευταίο είναι η κατανόηση του Παύλου και η
αποδοχή της αποστολής του σαν απόστολος.
Ματθ.κη:18-20 Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς
αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες
λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός
και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα
παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της
συντελείας του αιώνος. Αμήν.
Ρωμ.α:4,5 και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει κατά
το πνεύμα της αγιωσύνης διά της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου
ημών, διά του οποίου ελάβομεν χάριν και αποστολήν εις υπακοήν πίστεως πάντων
των εθνών υπέρ του ονόματος αυτού,
Όχι το τρισυπόστατο
όνομα, αλλά «υπέρ του ονόματος αυτού».
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ
είναι αυτή της ΑΡΧΗΣ.
Κολ.γ:17 Και παν
ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω
ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα.
Τώρα εδώ είναι μια
αρχή που καθορίζεται, και η περιεκτική λέξη «παν ό,τι» βεβαίως
περιλαμβάνει το βάπτισμα, το οποίο είναι μια τελετή που περιλαμβάνει και λόγια
και έργο.
Από τις άλλες
καταγραφές του Ματθ.κη:19, το τριαδικό όνομα σαφώς δεν συμφωνεί με την παραπάνω
αρχή. Η πιο σύντομη φράση συμφωνεί. Αυτό το στοιχείο της Εσωτερικής Μαρτυρίας,
επομένως, αποδεικνύει ποιο από τα δύο διαφορετικά αναγνώσματα είναι το πλαστό.
Ότι αυτό είναι
σωστό, αποδεικνύεται και από άλλο εδάφιο. Ο Παύλος διατύπωσε αυτή την αρχή. Περιλάμβανε,
κατά την άποψή του, το βάπτισμα; Το Πράξ.ιθ:3-5 δίνει την απάντηση.
Το βάπτισμα του
Ιωάννη, όπως το βάπτισμα του Ιησού (τότε και τώρα), ήταν ένα βάπτισμα μετάνοιας
για την άφεση των αμαρτιών (Μάρκ.α:4, Πράξ.β:38-39).
Και ο Ιωάννης κήρυξε
τον ερχομό του Μεσσία που θα βάπτιζε με το Άγιο Πνεύμα. Η διαφορά μεταξύ του
βαπτίσματος του Ιωάννη και του βαπτίσματος μετά την Πεντηκοστή είναι ότι το
τελευταίο ήταν στο όνομα του ΙΗΣΟΥ.
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ. Οι μαθητές στην Έφεσο, αν και ήταν βαφτισμένοι στο
βάπτισμα του Ιωάννη, βαφτίστηκαν πάλι, από τον Παύλο, αλλά «στο όνομα του
Κυρίου Ιησού» (Πράξ.ιθ:3-5).
Αυτή η δοκιμή μας
παρέχει μια διπλά-ισχυρή απόδειξη της αυθεντικότητας της φράσης «στο Όνομά Μου (εν
τω ονόματί Μου)» στο Ματθ.κη:19.
Ο Θεός προγνώρισε
ότι η καταγραφή των αποχαιρετιστήριων λέξεων του Ιησού στους αποστόλους του θα
παραβιαζόταν. Αυτός, μέσα στη σοφία Του, παρείχε μια θεραπεία για εκείνους που
έχουν «μάτια που βλέπουν» στην παροχή της αρχής που διατυπώνεται από τον Παύλο
στην Κολ.γ:17 και την αναφορά της εφαρμογής αυτής της αρχής από τον Παύλο στις
Πράξ.ιθ:3-5.
Οι Γνώμες άλλων
Επαρκή στοιχεία
έχουν αναφερθεί για να καταστήσουν ικανό τον αναγνώστη να αποφασίσει εάν το
τρισυπόστατο όνομα στο Ματθ.κη:19 είναι πλαστό ή όχι.
Οι ακόλουθες απόψεις
δίνονται σαν επιπλέον μαρτυρίες. Αλλά ο αναγνώστης δεν πρέπει να επηρεαστεί από
αυτές. Πρέπει να έχει κάνει τη δική του κρίση πάνω στα στοιχεία προτού να
διαβάσει παρακάτω.
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ
ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΟΥ HASTINGS « Τα συνολικά στοιχεία αυτών των τριών
μορφών κριτικής (Κειμενική, λογοτεχνική, και ιστορική) είναι τόσο ξεκάθαρα
ενάντια στην άποψη ότι το Ματθ.κη:19 (στο αρχαίο κείμενο) αντιπροσωπεύει τα
ακριβή λόγια του Χριστού « [Art. Baptism: Early Christians].
Ο Δρ. PEAKE «Η
εντολή να βαφτίζουν στο τριαδικό όνομα είναι μια πρόσφατη δογματική διόγκωση.
Αντί των λέξεων, «βαφτίζοντας τους στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού, και του
Αγίου Πνεύματος» θα πρέπει πιθανώς να διαβάζουμε απλά – «στο όνομά μου
(εν τω ονόματί Μου)» [Bible Commentary, σ. 723].
F. WHITELEY στο «Η
ΜΑΡΤΥΡΙΑ» Υπάρχει ο «τρισυπόστατος» τύπος βαπτίσματος, ο οποίος μπορεί
να αποδείξει το ίδιο σαθρό στήριγμα όταν ερευνηθεί λεπτομερώς, αλλά ...
μπορούμε να το αφήσουμε για ξεχωριστή θεώρηση. Κάθε σκεπτόμενος μελετητής
μπορεί λοιπόν να συλλογιστεί, στο μεταξύ, γιατί κάποιος δεν μπορεί να βρει έστω
μια και μόνη περίπτωση στις Πράξεις ή τις Επιστολές για τα λόγια που
χρησιμοποιήθηκαν σε οποιαδήποτε από τα πολλά βαπτίσματα που καταγράφονται, παρά
τη ρητή (φαινομενικά) εντολή του Χριστού στο τέλος του Ευαγγελίου του Ματθαίου»
[Η Μαρτυρία (Οκτ. 1959) σ. 351.
DEAN STANLEY «Αναμφίβολα ο πιο περιεκτικός τύπος με τον
οποίο το βάπτισμα εκτελείται τώρα παντού είναι στο τριαδικό όνομα.... Σύντομα
εκτόπισε τον απλούστερο τύπο εκείνου που γινόταν μόνον στο όνομα του Κυρίου
Ιησού» [Christian Institutions].
E.K. στο «ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ
ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ»
Η χτυπητή αλλαγή και η παράλογη εσωτερική συνοχή του εδαφίου...
οδηγεί σε μια υπόθεση σκόπιμης αλλοίωσης για χάρη της Τριάδας. Βεβαίως στους
αρχαίους χριστιανικούς χρόνους συχνά αποδίδονταν σε ορισμένες ομάδες μια τάση
να αλλοιώσουν το κείμενο της Καινής Διαθήκης. Αυτό αυξάνει την αμφιβολία μας
σχεδόν σε μια αποφασιστική βεβαιότητα σχετικά με τη γνησιότητα του
(συγκεκριμένου) χωρίου (σημ. μτφ.: του Ματθ.κη:19)»
Άρθρο: Το θέμα της Τριάδας και το Ματθ.κη:19. 1924, pp. 147-151, παρμένο από
το Christadelphian
Monatshefte. DR. ROBERT YOUNG Στην «Κυριολεκτική Μετάφρασή της Βίβλου» ο Δρ. Robert Young τοποθετεί
το τρισυπόστατο όνομα του Ματθ.κη:19 σε παρένθεση, δείχνοντας έτσι ότι αυτές οι
λέξεις είναι αμφισβητούμενης αυθεντικότητας.
BLACK'S BIBLE DICTIONARY «Ο Τριαδικός τύπος (Ματθ.κη:19)
ήταν μια μετέπειτα προσθήκη από κάποιο σεβάσμιο χριστιανικό νου».
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ «Η προφανής
εξήγηση της σιωπής της Καινής Διαθήκης στο τρισυπόστατο όνομα, και την χρήση
ενός άλλου τύπου στις Πράξεις και από τον Παύλο, είναι ότι αυτός ο άλλος τύπος
ήταν ο αρχικός, και ότι ο τρισυπόστατος τύπος είναι μια μετέπειτα προσθήκη». Ο
καθηγητής Harnack απέρριψε το (συγκεκριμένο) χωρίο σχεδόν περιφρονητικά σαν να
μην είναι Λόγος Κυρίου. Καθηγητής Harnack [History of Dogma
) German edition.
i 68).
F. WHITELEY στο «Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ» «Η συνείδηση των κληρικών
ενοχλήθηκε πολύ (βλέπε Comp. Bible App. 185) επειδή οι απόστολοι και οι
επιστολές ούτε μια φορά δεν υιοθετούν «το τρισυπόστατο όνομα» του Ματθ.κη:19.
Ακόμη οι Τριαδικοί, γνωρίζοντας ότι η ιδέα της Τριάδας επικρινόταν από την
εκκλησία τον 4ο αιώνα, παραδέχονταν (π.χ. Peake) ότι «η εντολή να βαφτίζουν με
το τριαδικό όνομα είναι μια μεταγενέστερη δογματική προσθήκη, αλλά πριν από τα
μεταγενέστερα γνωστά σε μας χειρόγραφα (4ος αιώνας) (Το μόνο αντίστοιχό του, το
Α΄ Ιωάν.ε:7 είναι μια αποδεδειγμένη παρεμβολή).
Ο Ευσέβιος (264-340 μ.Χ.) καταγγέλλει τον τριαδικό τύπο σαν
πλαστό, ενώ το πραγματικό γραπτό του Ματθαίου είναι «εν τω ονόματί μου». [Υποσημειώσεις στο άρθρο: Βάπτισμα (5)
«Η Μαρτυρία»,
Αύγουστος, 1958]. Θα έπρεπε να διορθώσουμε το κείμενο του Ματθ.κη:19; Δεν θα
μπορούσαμε να βρούμε έναν πιο σοβαρό δοσμένο από το Πνεύμα του Θεού συμβολισμό
σε ολόκληρη τη Βίβλο. Η ουσιαστική αξία του βαπτίσματος στο Ματθ.κη:19 δεν θα
μπορούσε να τύχει λιγότερου ενδιαφέροντος από το Θεό από εκείνη που έτυχε η
Κιβωτός της Διαθήκης στο αρχαίο Ισραήλ. Ο Ουζά πέθανε όταν την άγγιξε, και
κάποιοι θα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι τα κίνητρά του ήταν οτιδήποτε άλλο παρά
αξιέπαινα! Κάθε συμβολική ενέργεια που απαιτείται από το Θεό συνδέεται με το
πραγματικά αίτιο και το αποτέλεσμα.
Εξετάστε τα ακόλουθα παραδείγματα αιτίας και αποτελέσματος.
Όταν ο Ιησούς έστρεψε τη λόγχη του υπήρξε νίκη (Ι. Ναυή η:18). Μόνο τρεις νίκες
δόθηκαν στον Ιωάς όταν χτύπησε το έδαφος μόνο τρεις φορές (Β΄ Βας.ιγ:19-25). Το
Αρνί του Πάσχα έπρεπε να είναι χωρίς μώμο(ακριβώς όπως ήταν ο Χριστός), εάν μια
οικογένεια επρόκειτο να προστατευθεί από τον εξολοθρευτή άγγελο του θανάτου
(Έξοδ.ιβ:5). Κανένα από τα τελετουργικά του Θεού δεν είναι χωρίς αληθινή έννοια
και αξία. Όταν ο Θεός μιλά, γίνεται! Ο Χριστός κάλεσε το Λάζαρο, και Λάζαρος
αναστήθηκε! Σε θέματα τυπολογικά, όπως το Βάπτισμα και το Πάσχα, τα
αντιμετωπίζουμε ως τελετές του Θεού, και όχι ανθρώπινες. Όλες οι
ανθρωποσύστατες τελετές, άσχετα με το πόσο καλή πρόθεση έχουν, όταν
παρεκκλίνουν από το λόγο του Θεού, δεν είναι τίποτα άλλο από ανώφελες
παραδόσεις «που ακυρώνουν έτσι το λόγο
του Θεού...» (Μάρκ.ζ:13).
Η υπακοή στις εντολές του Θεού όμως, θα φέρει πάντοτε ένα
επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο αφορά στο αρχικό κείμενο του Ματθ.κη:19, είναι
πράγματι σημαντικό να καθοριστεί τι είναι γνήσιο, και τι είναι πλαστό,
προκειμένου να υπακούσουμε σωστά στην εντολή του Θεού.
Τελικά, αυτή είναι η ουσία του εισαγωγικού μας κειμένου από
το Δευτ.δ:2, «Δεν θέλετε προσθέσει
εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ' αυτού· διά
να φυλάττητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, τας οποίας εγώ σας προστάζω».
Όταν είμαστε υπάκουοι στην αληθινή εντολή του Κυρίου μας,
μπορούμε να περιμένουμε μια αιώνια επίδραση.
Οι πιστοί διδάσκονταν να χρίουν τους αρρώστους «με λάδι στο όνομα του Κυρίου» (Ιάκ.ε:14).
Το αποτέλεσμα ήταν «ότι μπορείτε να θεραπευθείτε».
Όταν δύο ή τρεις συγκεντρώνονται μαζί «στο όνομά Του», το
αποτέλεσμα είναι ότι είναι εκεί ανάμεσά τους.
Όπως τα στοιχεία μας αποκαλύπτουν, ο Ιησούς μας διέταξε να
πάμε και να κάνουμε μαθητές «στο όνομά Του». Κατά συνέπεια, θα ήταν μαζί τους «και
δέστε, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα. Αμήν..»
Καθετί που κάνουμε «στο όνομά Του» άμεσα Τον αφορά. Δεν
είναι παράξενο ότι ο Παύλος δίνει εντολή τόσο ξεκάθαρα στους πιστούς:
Κολ.γ:17 Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν
έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού
τον Θεόν και Πατέρα.
