ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (τελευταίο)

 

Η ΥΠΕΡΕΧΟΥΣΑ ΟΔΟΣ

 

Ο Θεός έχει κάνει θαυμάσια πράγματα για το λαό Του.

Μας έδειξε τη δικαίωση δια της πίστεως στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, μας έδειξε το βάπτισμα στο νερό ότι πρέπει να γίνεται στο όνομα του Ιησού, το βάπτισμα στο Πνεύμα το Άγιο.

Αποκάλυψε τη θεραπεία των ασθενών δια της προσευχής και τη βοήθεια που μπορούμε να έχουμε απ’ Αυτόν σε κάθε περίπτωση δυσκολίας.

Μας έδειξε πώς να ζούμε μια άγια ζωή με συνεχή εξάρτηση απ’ τον Κύριο Ιησού και πώς μπορούμε να ελευθερωνόμαστε από πιέσεις και θλίψεις, παραδίδοντας τη ζωή μας σ’ Αυτόν.

Μας αποκάλυψε πόσο όμορφο είναι να ζούμε ενωμένοι κατά το πνεύμα και πώς με τις ενωμένες προσευχές μας μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο.

Έχει δείξει την αγάπη του για τον αδύνατο πιστό αλλά και για τον αποστάτη. Μας χάρισε τη θαυμαστή ελπίδα της αποφυγής της Θλίψης που έρχεται πάνω στον κόσμο με την Αρπαγή.

Πραγματικά ευχαριστούμε το Θεό για όλες αυτές τις ευλογημένες αλήθειες. Πολλοί άνθρωποι του Θεού υπέφεραν και πέθαναν για να μπορούμε εμείς να έχουμε αυτή την κληρονομιά.

Δοξάζουμε τον Κύριό μας, τον Ιησού, που πέθανε πάνω στο σταυρό και αναστήθηκε για να ματαιώσει τη δύναμη του Σατανά και να μας δώσει αιώνια ζωή.

Κάποτε ο Ησαΐας είδε μια νέα όραση για την αγάπη και την αγαθότητα του Κυρίου και εξαιτίας αυτού έκραξε:

«Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου, θέλω θαρρεί, και δεν θέλω φοβείσθαι, διότι Κύριος ο Θεός είναι η δύναμίς μου, και το άσμα και εστάθη η σωτηρία μου» (Ησ.ιβ:2,3).

Μετά λέει για τη χαρά και τη δοξολογία που ο Θεός θα δώσει στο λαό Του. Μιλάει μετά για τον Σωτήρα που πρόκειται να έρθει με τα καλά νέα της ειρήνης, ο οποίος καλεί την Ιερουσαλήμ να ψάλει και προφητεύει ότι όλα τα πέρατα της γης θα δουν τη σωτηρία του Θεού μας (Ησ.νβ:7-11).

Συνεχίζει με μια περιγραφή του ταπεινού και υπομείναντα Σωτήρα με το άδοξο πρόσωπο και πώς βάσταξε τις ασθένειες και τις θλίψεις μας. Βλέπει τον τελικό θρίαμβο του πράου κι ευγενικού Μεσσία. Οι καρδιές μας χαίρονται καθώς διαβάζουμε αυτές τις όμορφες περιγραφές του Ιησού μας (Ησ.νβ:13-15 & νγ:1-12).

Ο Ιησούς μιλάει για την αγάπη του Πατέρα για τον αμαρτωλό και για τον αποστάτη στις παραβολές του χαμένου πρόβατου, της χαμένης δραχμής, και του άσωτου γιου (Λουκ.ιε).

Μας λέει ακόμα πόσο ο Θεός μισεί την υπερηφάνεια και πόσο αγαπάει την ταπείνωση στην παραβολή του Φαρισαίου και του Τελώνη (Λουκ.ιη:9-14).

Ένας νομικός ρώτησε τον Ιησού ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή. Ο Ιησούς απάντησε ότι πρέπει ν’ αγαπάμε το Θεό κι ότι πρέπει ν’ αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας (Ματθ.κβ:35-40).

Ο Ιησούς εξήγησε ποια είναι η πραγματική αγάπη για τον πλησίον με την ιστορία του καλού Σαμαρείτη (Λουκ.ι:30-37).

Ο Παύλος λέει: «Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω» (Α’Κορ.ιβ:31).

Όλη η γνώση που έχουμε σχετικά με το λόγο του Θεού, τη διδασκαλία, οι εμπειρίες μας, τα χαρίσματά μας και οι ευλογίες μας δεν αξίζουν τίποτα αν στερούμαστε αγάπης.

Δεν πρέπει να σκληρύνουμε, αλλά ν’ αφήσουμε τις καρδιές μας να γεμίσουν με οίκτο, κι αυτό προέρχεται μόνο απ’ τον Ιησού. Είναι εύκολο να είναι κανείς σκληρός κι επικριτικός. Ζούμε σε καιρούς που τους χαρακτηρίζει η βία, οι ασθένειες και οι ταραχές.

Όμως μια απ’ αυτές τις μέρες θα έρθει ο Κύριος και τα γήινα βάσανά μας θα τελειώσουν. Μετά θα χαιρόμαστε για τις λίγες μας ευγενικές πράξεις και τα ενθαρρυντικά λόγια που ίσως είπαμε σε γνωστούς και φίλους.

Δεν ξέρουμε το βάρος του φορτίου που μεταφέρει ο αδελφός μας ή ο κάθε άνθρωπος. Μπορούμε όμως να τον οδηγήσουμε σ’ Αυτόν που μπορεί να σηκώνει βάρη, τον Ιησού, κάθε φορά που μας δίνεται η ευκαιρία (Α’ Κορ.ιγ).

Το εκδικητικό πνεύμα πληγώνει και δεν χαρακτηρίζεται από τη σοφία του Θεού. Κανείς δεν το χρειάζεται, ιδιαίτερα ένας χριστιανός. Είναι καλλίτερα να υποφέρουμε άδικα παρά να συνωμοτούμε και να μηχανευόμαστε εκδίκηση, ακόμα κι αν αυτός που μας αδίκησε καλοπερνά. Ο Πατέρας μας ξέρει το κάθε τι κι ο δίκαιος θα νικήσει στην ώρα του (Ματθ.ε:43-48  ς:9-15).

Ο Ιησούς είπε: «Ταύτα σας παραγγέλλω, να αγαπάτε αλλήλους» (Ιωαν.ιε:17).

Ο Πέτρος έγραψε: «Πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε» (Α’Πετρ.β:17).

Ο Ιούδας είπε: «φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού» (εδ.21).

Ο Ιωάννης ξεκαθάρισε ότι «επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους» (Α’Ιωαν.δ:11).

Το πνεύμα του κόσμου είναι άπληστο, σκληρό, κτητικό, όμως ο Ιησούς μας φανερώνει μια υπερέχουσα οδό, την οδό του σταυρού που οδηγεί στη ζωή και την ειρήνη.