Αρπαγή: Πού, Γιατί και Πότε

Ο τόπος της Αρπαγής (Πού;)

Ο Ιησούς είπε ότι θα έρθει πάλι και θα μας παραλάβει προς εμαυτόν (Ιωαν.ιδ:3).

Έχουμε δει, ότι τελικά θα μας πάει στον οίκο του Πατέρα.

Αλλά ο Παύλος μας λέει κάτι παραπάνω. Λέει ότι οι νεκροί εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτοι, θα ενωθούν με τους ζωντανούς και «θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα» (Α ́ Θες.δ:17). Γιατί «στον αέρα»; Γιατί να μην μας πάρει όλους κατευθείαν στον ουρανό;

Πρώτον, αυτό είναι συνεπές – σύμφωνα με τα Εβραϊκά έθιμα - με το τι έκανε ο γαμπρός όταν επέστρεφε για να πάρει τη νύφη του πίσω στο σπίτι του Πατέρα.

Κατά την επιστροφή, ο γαμπρός στεκόταν έξω από το σπίτι της. Η νύφη τότε έβγαινε να τον συναντήσει. Το ίδιο και ο Κύριος Ιησούς, αφήνει τον οίκο του Πατέρα και έρχεται λίγο έξω από το σπίτι μας, αυτή τη γη. Θα έρθει στον «αέρα» και θα Τον συναντήσουμε εκεί. Μετά θα γίνει η πομπή από τον αέρα προς τον οίκο του Πατέρα.

Αλλά μπορεί να υπάρχει περαιτέρω σημασία στο γεγονός ότι συναντιόμαστε ειδικά στον «αέρα».

Ο Σατανάς αποκαλείται ο «άρχοντας της εξουσίας του αέρος» στην Εφες.β:2.

Θα συναντηθούμε στο έδαφος της εξουσίας του εχθρού μας, χωρίς να χρειάζεται να φοβόμαστε, καθώς θα αποδειχθεί ανίσχυρος πάνω μας. Δεν θα μπορέσει να αγγίξει κανέναν από εμάς εκεί. Δόξα στον Θεό! Αυτός που μας παρενοχλούσε και μας πείραζε εδώ θα είναι ανίκανος να μας βλάψει άλλο.

 

Ο σκοπός της Αρπαγής (Γιατί;)

Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του μεγάλου γεγονότος; Ο Ιησούς ανέφερε δύο πράγματα σχετικά με τον σκοπό της Αρπαγής. Το ένα είναι να μας «παραλάβει προς εμαυτόν» (αυτό συμβαίνει στον αέρα) και το άλλο, στενά συνδεδεμένο με το πρώτο, είναι «διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (αυτό συμβαίνει πηγαίνοντάς μας στον οίκο του Πατέρα).

Ο Παύλος γράφει ότι ο σκοπός είναι «να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα» και σαν αποτέλεσμα, θα είμαστε για πάντα με τον Κύριο:

Α’ Θεσ.δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, για να πραγματοποιηθεί αυτός ο σκοπός; Η Νύφη του Χριστού αποτελείται από αυτούς που είναι ήδη στον ουρανό χωρίς σώματα και ο Κύριος είναι με ένδοξο σώμα. Αυτοί λοιπόν πρέπει να ξαναπάρουν σώματα, αλλά ένδοξα σώματα.

Ένα άλλο μέρος της Νύφης είναι πάνω στη γη, με φθαρτά σώματα. Πρέπει να αλλάξουν και αυτοί, που είναι ακριβώς αυτό που βρίσκουμε στην Α ́ Κορ.ιε:51: «πάντες οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα».

Έτσι, οι πιστοί που έχουν πεθάνει ανασταίνονται και αλλάζουν και οι πιστοί που ζουν αλλάζουν.

Φιλ.γ:20,21 Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν.

Αμέσως μετά, θα «αρπαχτούμε όλοι μαζί... για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα: και έτσι θα είμαστε πάντα με τον Κύριο» (Α ́ Θες.δ:17).

Έτσι, ο σκοπός της Αρπαγής είναι ο Χριστός να ενώσει τη Νύφη Του, την Εκκλησία, να μας «παραλάβει προς εμαυτόν» και να μας πάει στο σπίτι για να είμαστε μαζί Του για πάντα. Σίγουρα η προσμονή Του γι’ αυτό το γεγονός είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική μας!

 

Η Αρπαγή συμβαίνει πριν από τη Θλίψη (Πότε;)

Αρκετές Γραφές υποδεικνύουν ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν από τη Θλίψη.

Πρώτο, σκεφθείτε τα εδάφια που διδάσκουν ότι η επιστροφή του Χριστού είναι επικείμενη. Αν η αρπαγή γίνει στο μέσο ή στο τέλος της επταετούς Θλίψης, τα κείμενα που τονίζουν την επιστροφή Του «ανά πάσα στιγμή» (δηλαδή, επικείμενη) φαίνονται παράλογα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η περίοδος της Θλίψης είτε έχει περάσει είτε τη ζούμε τώρα. Ο Ιησούς περιέγραψε τη Θλίψη ως εξής:

«Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει» (Ματθ.κδ:21).

Αυτή η γλώσσα υπονοεί κάθετα ότι η Θλίψη δεν έχει ακόμη συμβεί.

Ας δούμε μερικά εδάφια που μιλάνε για την επικείμενη επιστροφή του Ιησού:

Στον Τίτο β:13 ο Παύλος λέει: «προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού».

Ο Παύλος γράφει στην Α ́ Κορ.α:7-8, «... ώστε δεν μένετε οπίσω εις ουδέν χάρισμα, προσμένοντες την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· όστις και θέλει σας στηρίξει έως τέλους αμέμπτους εν τη ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

Επίσης, το Α ́ Θες.α:10 μας καθοδηγεί να «να προσμένουμε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών».

Φιλ.γ:20 Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν,

Εβρ.θ:28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.

Η διδασκαλία αυτών και άλλων εδαφίων είναι ότι περιμένουμε την «ανά πάσα στιγμή» εμφάνιση του Σωτήρα μας για να μας πάρει και να είμαστε για πάντα μαζί Του. Τα εδάφια που μιλάνε για επικείμενη επιστροφή του Ιησού ταιριάζουν με τη θέση «Αρπαγή πριν από τη Θλίψη».

Δεύτερο, υπάρχουν κείμενα που διδάσκουν την εξαίρεση από την οργή. Στην Α ́ Θες.α:10 λέει ότι πρέπει να περιμένουμε τον Υιό Του από τον ουρανό, δηλαδή τον Ιησού, «όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής» ή καλύτερα «ἐκ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης». Η ερχόμενη οργή φαίνεται να είναι μια αναφορά στην περίοδο της Θλίψης. Η ίδια η φύση της Θλίψης είναι η οργή του Θεού (Αποκ.ς:17).

Ο Παύλος γράφει, «διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α ́Θες.ε:9).

Αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι μέρος της Θλίψης δεν είναι η οργή του Θεού αλλά του Σατανά, το επιχείρημα δεν ισχύει, γιατί σωζόμαστε από την περίοδο της οργής.

Στη Ρωμ.η:1 λέει, «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα».

Το Αποκ.γ:10 είναι επίσης χρήσιμο εδώ, γιατί ο Ιησούς υπόσχεται, «...θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης». Δεν λέει: «θέλω σε φυλάξει εν τη ώρα» αλλά «θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας». Το επόμενο εδάφιο (11) μας λέει ακριβώς πώς ο Χριστός θα το πετύχει αυτό - «Ιδού, έρχομαι ταχέως».

Σωζόμαστε από την επερχόμενη οργή (δηλαδή, την επταετή περίοδο Θλίψης) επειδή η Αρπαγή θα μας απομακρύνει από τον τόπο όπου θα ξεχυθεί αυτή η οργή.

Τρίτο, η Αρπαγή πριν από τη Θλίψη ταιριάζει με την απομάκρυνση του κωλύοντα στην Β ́ Θες.β:3-8.

Ο Παύλος γράφει για να αντιμετωπίσει την εσφαλμένη πεποίθηση μεταξύ των Θεσσαλονικέων «ότι άρχισε η ημέρα του Κυρίου» (εδ.2).

Είχαν λάβει μια επιστολή, που ισχυριζόταν ότι γράφτηκε από τον Παύλο, η οποία τους οδήγησε να ασπαστούν αυτή την ψευδή άποψη.

Εξαιτίας αυτού, «σαλεύθηκαν στο νου τους» και «θορυβήθηκαν» (εδ.2). Πίστευαν ότι είχαν χάσει την Αρπαγή και επρόκειτο να υπομείνουν τη φρίκη της περιόδου της Θλίψης (η οποία περιλαμβάνεται στην Ημέρα του Κυρίου).

Αλλά ο Παύλος τους λέει ότι η Ημέρα του Κυρίου δεν μπορεί να αρχίσει μέχρι να συμβούν πρώτα πολλά πράγματα. Μια «αποστασία» και η αποκάλυψη του «ανθρώπου της ανομίας» πρέπει να συμβεί πρώτα (εδ.3). Αλλά αυτός ο «άνθρωπος της ανομίας» δεν θα αποκαλυφθεί μέχρι «ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται» (εδ.6-8).

Επομένως, η Ημέρα του Κυρίου (συμπεριλαμβανομένης της περιόδου της Θλίψης) δεν μπορεί να ξεκινήσει μέχρι να αφαιρεθεί αυτός ο περιορισμός. Ποιος ή τι είναι αυτός ο «κατέχων»;

Πρώτο, σημειώστε ότι η λέξη «κατέχων» σημαίνει:

Δεύτερο, τόσο το ουδέτερο όσο και το αρσενικό άρθρο χρησιμοποιούνται για να αναφερθούν σε αυτόν τον «κατέχοντα» (εδ.6 «τὸ κατέχον» και εδ.7 «ὁ κατέχων»).

Τρίτο, σκεφτείτε ότι αυτός ο «κατέχων» πρέπει να μπορεί να αφαιρεθεί.

Τέταρτο, ο «κατέχων» πρέπει να είναι αρκετά δυνατός για να συγκρατεί το ξέσπασμα του κακού κάτω από τον «άνθρωπο της ανομίας».

Μόνο ο Θεός μπορεί να συγκρατήσει το ξέσπασμα του κακού. Πιστεύω ότι αυτό αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα αναφέρεται στις Γραφές σαν περιορισμός της αμαρτίας και του κακού στον κόσμο και είναι η συγκράτησή μας σαν πιστών (Ιωάν.ις:8-11).

Αλλά πώς μπορεί να απομακρυνθεί ο Θεός, αφού ο Θεός πληρεί τα πάντα; Πιστεύω ότι ο «κατέχων» είναι το Άγιο Πνεύμα που εργάζεται μέσα και μέσω της Εκκλησίας. Αυτή είναι η μόνη άποψη που εξηγεί επαρκώς τη χρήση τόσο του ουδέτερου όσο και του αρσενικού γένους.

Η λέξη πνεύμα είναι ουδέτερο. Αλλά το Άγιο Πνεύμα αναφέρεται συχνά στις Γραφές με την αρσενική αντωνυμία «αυτός» (Ιωάν.ιδ-ις).

Η εκκλησία και η αποστολή της να διακηρύσσει και να φανερώνει το Ευαγγέλιο είναι το πρωταρχικό όργανο που χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα αυτές τις μέρες για να περιορίσει το κακό. Είμαστε το αλάτι της γης και το φως του κόσμου (Ματθ.ε:13-16). Είμαστε ο ναός του Αγίου Πνεύματος τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.

Αλλά πώς μπορεί να αφαιρεθεί το Άγιο Πνεύμα του Θεού; Δεν είναι πανταχού παρών; Γι' αυτό λέω ότι ο κατέχων είναι το Άγιο Πνεύμα μέσα στην Εκκλησία. Το γεγονός στην Β’ Θες.β φαίνεται να είναι μια αντιστροφή της Ημέρας της Πεντηκοστής.

Τι ξεκίνησε την οικονομία της Εκκλησίας; Η έλευση του Αγίου Πνεύματος. Τι θα τελειώσει την οικονομία της Εκκλησίας; Η απομάκρυνση του Αγίου Πνεύματος. Πώς μπορεί να απομακρυνθεί; Απομακρύνοντας από τη γη όλους εκείνους που κατοικούνται από το Άγιο Πνεύμα (δηλαδή, όλους όσους έχουν υπακούσει στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και είναι μέρος της Εκκλησίας) στην Αρπαγή πριν από τη Θλίψη.

Αυτό πρέπει να συμβεί πριν αρχίσει η Ημέρα του Κυρίου.