Η αλήθεια για το Ματθαίος κη:19 (1)

Τι έγραψε πραγματικά ο Ματθαίος, «βαφτίζοντας τους στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος», ή «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ»;

Αυτό το άρθρο είναι βασισμένο σε μια δημοσίευση που γράφτηκε αρχικά το 1961 με τον τίτλο «Συλλογή στοιχείων Υπέρ και Κατά της Παραδοσιακής διατύπωσης της φράσης που αφορά το βάπτισμα στο Ματθαίο κη:19».

Συντάκτης ήταν ένας εργάτης του ευαγγελίου, πιθανόν Διαμαρτυρόμενος. Υπέγραφε την εργασία του απλά σαν Α. Ploughman. Έζησε στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας.

Η εξέταση της αυθεντικότητας του Ματθαίου κη:19 δεν είναι ένα θέμα που εύκολα μπορεί ή δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσα στο πλαίσιο των καθιερωμένων δογματικών απόψεων. Μάλλον, είναι θέμα ανακάλυψης των ίδιων των σκέψεων του Θεού μας, ενθυμούμενοι ότι οι αλήθειες Του, και όχι οι παραδόσεις μας, είναι αιώνιες.

Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται είναι εξαιρετικά σχετικές με την πίστη μας. Η ποσότητα των πληροφοριών που υποστηρίζουν τα συμπεράσματα που παρουσιάζονται μπορεί να φανούν συντριπτικά, αλλά για τον σοβαρό αναζητητή της αλήθειας, η αναζήτηση αξίζει την προσπάθεια. Ελπίζω ότι θα επιτρέψετε τα γεγονότα, που περιλαμβάνονται σε αυτό το άρθρο, να σας εμπλέξουν στην έρευνα. Εάν ανακαλύψετε ότι δεν έχετε βαφτιστεί στο όνομα του αληθινού Θεού, και έχετε δεχτεί εσκεμμένα ένα υποκατάστατο, πώς ο Θεός θα αποκρινόταν;

Εντούτοις, πρέπει να αναφερθεί ότι δεν έχουμε κανένα γνωστό χειρόγραφο που γράφτηκε στον πρώτο, τον δεύτερο ή ακόμα και τον τρίτο αιώνα. Υπάρχει ένα χάσμα πάνω από τριακόσια χρόνια ανάμεσα στο χρόνο που ο Ματθαίος έγραψε το ευαγγέλιο του και στα μεταγενέστερα αντίγραφα των χειρογράφων. (Διάρκεσε επίσης πάνω από τριακόσια χρόνια για την καθολική εκκλησία, για να εξελιχθεί σε αυτό που οι «πρώτοι εκκλησιαστικοί πατέρες» ήθελαν να γίνει.)

Ούτε ένα αρχαίο χειρόγραφο δεν είναι απαλλαγμένο από λάθη κειμένου. Μερικά έχουν μοναδικά λάθη, άλλα χειρόγραφα αντιγράφηκαν σε πολλά αντίγραφα έχοντας τα ίδια λάθη.

Πάλι, ο στόχος μας είναι να εξετάσουμε όλα τα στοιχεία και να καθορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ποιες ήταν οι αρχικές γνήσιες λέξεις. Κανονίσαμε έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να κρίνει ποια φράση γράφτηκε από τον Ματθαίο: «Εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ή «εν τω ονόματι μου»;

Δευτ.δ:2 Δεν θέλετε προσθέσει εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ' αυτού· διά να φυλάττητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, τας οποίας εγώ σας προστάζω.

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Η σημασία αυτού του θέματος παρουσιάζεται στο τελευταίο κεφάλαιο. Για περισσότερο από πενήντα χρόνια σαν σπουδαστής της Βίβλου, και ερευνητής στον τομέα της Βιβλικής γνώσης, δεν έχω δει ή δεν έχω ακούσει τίποτα που να εξετάζει αυτό το ζήτημα της αυθεντικότητας του κειμένου του Ματθ.κη:19, εκτός από σπάνια και εξαντλημένα άρθρα, βιβλία και εγκυκλοπαίδειες (απρόσιτες στους περισσότερους ανθρώπους).

Αυτή η συλλογή ενδιαφέρεται για το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ των Γραφών και όχι για οποιαδήποτε διδασκαλία που προκύπτει σαν συνέπεια (αν και η πτυχή της διδασκαλίας θα προκύψει αναγκαστικά όταν εξετάζουμε την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ως προς τη γνησιότητα του κειμένου).

Η διδασκαλία είναι βασισμένη στο κείμενο των γραφών: αυτή η συλλογή των Μαρτυριών έχει σχέση με το κείμενο.

1^η Ιανουαρίου 1962 Α. Ploughman συγγραφέας, Μπέρμιγχαμ, Αγγλία Αρχικά δημοσιευμένο το 1962

1) «Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος» (Παρ.λ:5). Επομένως κάθε πλαστή γραφή είναι ανίερη!

Ψαλμ.ριθ:104 – «Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους». Σημειώστε τη δύναμη της λέξης «διά τούτο»! Εάν όπως ο Δαβίδ, αγαπήσουμε το λόγο του Θεού, όπως αυτός έχει δοθεί, θα μισήσουμε την παραποιημένη γραφή (Ιερεμ.ιε:19, Ιεζεκ.κβ:26, μδ:23).

Πολλοί αντιμετώπισαν δυσκολία σχετικά με τη φρασεολογία του Ματθ.κη:19, και έχουν γράψει διάφορα άρθρα. Οι περισσότεροι από τους εκδότες περιτύλιξαν τη δυσκολία με λέξεις, φράσεις, ιδέες, εκθέσεις και παραινέσεις, από τις οποίες όλες είναι καλές στην κατάλληλη τους θέση, αλλά όχι όταν συγκαλύπτουν για να αποκρύψουν μακριά τη δυσκολία.

Μια λαμπερή εξαίρεση στο γενικό κανόνα ήταν αυτή του Δρ. Thomas. Μια επιστολή από τον J.R. Lithgow σ’ αυτό το θέμα που χρονολογείται την 28^η Μαΐου 1855, (δημοσιεύθηκε στο «ΤΗΕ HERALD,» Οκτώβριος 1855) παρέμεινε αναπάντητο για πολύ καιρό.

Κάνουμε καλά να μην βιαστούμε για την πιθανή «εξήγηση». Είναι τώρα γνωστό, και χωρίς την παραμικρή αβεβαιότητα, ότι τα εδάφια στην Α΄ Ιωάν.ε:7-8 στο αρχαίο κείμενο και την αγγλική μετάφραση του βασιλιά Ιακώβου (King James Version) περιέχουν το πλαστό κείμενο.

«Μέχρι τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα το κείμενο «των τριών μαρτύρων» του Α΄ Ιωάν.ε:7-8 μοιράστηκε με το Ματθ.κη:19 το ανίερο έργο να προμηθεύσει βιβλική μαρτυρία για την Τριάδα. ...(οι πλαστές λέξεις).

Σήμερα όμως εγκαταλείπονται από όλες τις εκκλησιαστικές αρχές εκτός από τον Πάπα της Ρώμης. Σαν συνέπεια ολόκληρο το βάρος της παρουσίασης αποδείξεων για την Τριάδα έρχεται καθυστερημένα να στηριχτεί στο Ματθ.κη:19 (F.C. Conybeare)».

Αλλά είναι το όνομα - φράση στο Ματθ.κη:19 παρόμοια πλαστή, ή είναι γνήσια; Ας αφήσουμε τον αναγνώστη να κρίνει ύστερα από την εξέταση των στοιχείων.

2) Στην κριτική του κειμένου γενικά. Οι Μαρτυρίες που παρουσιάζονται εδώ θα είναι τεσσάρων ειδών: 1) Γραπτά αρχαία χειρόγραφα 2) Εκδόσεις 3) Αναφορές 4) Εσωτερικές μαρτυρίες.

Τα περισσότερα βοηθήματα της Αγίας Γραφής περιέχουν μια συνοπτική εξήγηση των μεθόδων της κριτικής των κειμένων. Παραδείγματος χάριν, το SWETE, στις «Ενισχύσεις στο σπουδαστή» στη Βίβλο Variorum λέει: «Το κείμενο της Καινής διαθήκης στηρίζεται πάνω στη συνδυασμένη μαρτυρία των ρευμάτων των αποδεικτικών στοιχείων, διασωζόμενων γραπτών χειρογράφων, των γνησίων ελληνικών, αρχαίων εκδόσεων, και των «πατερικών» αναφορών, δηλ. παραπομπές που παρατίθενται σε μια σειρά αρχαίων χριστιανών συγγραφέων γνωστοί σαν «Πατέρες».

Σχετικά με το αρχαία γραπτά χειρόγραφα: «Τα πρωτότυπα χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης χάθηκαν πιθανώς μετά από μερικά έτη αφότου γράφτηκαν. Κανένας χριστιανός συγγραφέας των πρώτων χρόνων δεν προσφεύγει σ' αυτά σαν να είναι ήδη υπάρχοντα, ......οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αντιληφθούν την σπουδαιότητά τους για τους μεταγενέστερους».

Σχετικά με τις μεταφράσεις: Επόμενα σε σημασία στα γραπτά πρωτότυπα χειρόγραφα, κανάλια για τη μετάδοση του κειμένου της ελληνικής διαθήκης, πρέπει να τοποθετηθούν οι αρχαίες μεταφράσεις - ερμηνείες, οι οποίες έγιναν από τα ελληνικά χειρόγραφα, στις περισσότερες περιπτώσεις παλαιότερα από οποιαδήποτε έχουμε τώρα. Οι αρχαίες Λατινικές και Συριακές μεταφράσεις ανήκουν στο δεύτερο αιώνα, και μας φέρνουν πίσω στη διάρκεια της ζωής μερικών από τους άμεσους διαδόχους των αποστόλων».

Σχετικά με τα «Πατερικά» γραπτά: «Τόσο εκτενείς είναι οι αναφορές της Καινής Διαθήκης στους Έλληνες και Λατίνους χριστιανούς συγγραφείς των πρώτων πέντε αιώνων που θα ήταν δυνατό, σε περίπτωση που όλα τα γραπτά πρωτότυπα χειρόγραφα του Κανόνα έχουν χαθεί, να ανακτηθεί σχεδόν το σύνολο του κειμένου από αυτήν την πηγή μόνο... παραμένει ένας μεγάλος αριθμός περιπτώσεων στον οποίο η «πατερική αυθεντικότητα» συντελεί ουσιαστικά για να στρέψει την ζυγαριά υπέρ ενός διαφιλονικούμενου αναγνώσματος, ή εναντίον του».

Όσο αφορά στο Ματθ.κη:19: «H Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και της Ηθικής λέει: είναι το κεντρικό κομμάτι της απόδειξης για την παραδοσιακή (τριαδική) άποψη. Εάν ήταν αδιαφιλονίκητο, αυτό φυσικά θα ήταν αποφασιστικό, αλλά η αξιοπιστία του αμφισβητείται βάσει της κριτικής του κειμένου, της λογοτεχνικής κριτικής και της ιστορικής κριτικής.» (Σημείωση του συντάκτη: η παρουσία της λέξης «βαπτίζοντες» στο Ματθ.κη:19 επίσης αμφισβητείται, αλλά δεν ενδιαφερόμαστε τώρα γι’ αυτό το σημείο, γιατί πολλά άλλα εδάφια υποστηρίζουν την αλήθεια σχετικά με το βάπτισμα).

Εάν το όνομα - φράση του Ματθ.κη:19 είναι γνήσια ή πλαστή μπορεί να αποφασιστεί μόνο από τη μαρτυρία των αρχαίων πρωτότυπων χειρόγραφων, των μεταφράσεων, των πατρολογικών γραπτών, και από αυτό που θεωρείται ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Ας εξετάσουμε λοιπόν τη μαρτυρία ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΩΤΟΤΥΠΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ.

3) Μαρτυρία από το αρχαία γραπτά χειρόγραφα.

Για το τριαδικό όνομα: Τα δύο αρχαιότερα γραπτά χειρόγραφα, που έχουν σωθεί [Σιναϊτικός (Sinaiticus) και Βατικανός (Vaticanus) κώδικας], που γράφτηκαν τον 4^ο αιώνα, και τα δύο περιλαμβάνουν το τέλος του Ματθαίου καθώς επίσης περιέχουν και το τριαδικό όνομα.

«Σε όλα τα υπάρχοντα αρχαία γραπτά χειρόγραφα ... το κείμενο βρίσκεται στην παραδοσιακή (Τριαδική) μορφή ...αν και πρέπει να θυμόμαστε ότι τα καλύτερα χειρόγραφα, και η Αρχαία Αφρικάνικη Λατινική και η Αρχαία Συριακή έκδοση είναι ελλαττωματική σ΄ αυτό το σημείο» (Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και της Ηθικής).

Ενάντια στο τριαδικό όνομα: Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο στα αρχαία γραπτά χειρόγραφα που να έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. ΑΛΛΑ πρέπει να αναφερθεί ότι δεν έχουμε κανένα χειρόγραφο που να γράφτηκε στον πρώτο, τον δεύτερο, ή τον τρίτο αιώνα. Υπάρχει ένα χάσμα τριών ολόκληρων αιώνων μεταξύ του χειρογράφου του Ματθαίου και των πιο πρώιμων αρχαίων γραπτών αντιγράφων που περιέχουν το τριαδικό όνομα.

Πρέπει να αναφερθεί ότι ούτε ένα πρώιμο χειρόγραφο δεν είναι απαλλαγμένο από κάποιο λάθος κειμένου. Μερικά παρουσιάζουν παράδοξα λάθη, και άλλα που αντιγράφτηκαν εκτεταμένα, παρουσιάζουν τα ίδια λάθη. Ο κριτικός κειμένου στοχεύει να αναπαραγάγει από μια εξέταση όλων των στοιχείων ποιες ήταν πιθανώς οι πρωτότυπες λέξεις. Αλλά από τα γεγονότα που καταγράφονται, είναι δυνατόν όλα τα υπάρχοντα χειρόγραφα να έχουν από κοινού ένα ή περισσότερα λάθη κειμένου.

Αυτό το γεγονός πρέπει να αναγνωριστεί, παρά τους όποιους δισταγμούς.. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι όλες οι Γραφές από την Γένεση μέχρι τον Μαλαχία δεν κάνουν αναφορά σε ένα Τριαδικό Θεό, και ότι από τον Μάρκο μέχρι την Αποκάλυψη επίσης δεν βρίσκουμε καμία μαρτυρία για την Τριάδα, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την πιθανότητα ότι όλα τα υπάρχοντα χειρόγραφα μπορεί να έχουν ένα ή περισσότερα κοινά λάθη κειμένου.

Ένα άλλο γεγονός που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι ότι κατά τη διάρκεια εκείνου του χρονικού χάσματος των τριακοσίων ετών ευδοκίμησε η ψευδοδιδασκαλία και αναπτύχθηκε στη διάρκεια της μεγάλης αποστασίας.

Επιπλέον «Τα Ελληνικά Χειρόγραφα του κειμένου της Καινής Διαθήκης» τροποποιούνταν συχνά από τους γραφείς, οι οποίοι έβαζαν μέσα σε αυτά τα αναγνώσματα που ήταν γνωστά σε αυτούς, και τα οποία θεωρούσαν ότι είναι τα σωστά (Δρ. C. R. Gregory, ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς κειμένου).

Ένας άλλος συγγραφέας είπε: «Κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός όταν προτείνουμε να δώσουμε βαρύτητα στα χειρόγραφα, όχι σύμφωνα με την χρονολογία τους, αλλά σύμφωνα με την χρονολογία του κειμένου που περιέχουν. Στον Tregelles πρέπει να αποδοθεί η τιμή της εισαγωγής αυτής της μεθόδου διαδικασίας, την οποία αυτός κατάλληλα ονόμασε «συγκριτική κριτική».

Είναι μια αληθινά επιστημονική μέθοδος, και μας οδηγεί για πρώτη φορά σε ασφαλή αποτελέσματα. Αλλά μια μικρή εξέταση θα μας πείσει ότι σαν ένα εργαλείο κριτικής, αυτή η μέθοδος είναι κάθε άλλο παρά τέλεια. Θα μας εφοδιάσει με ένα κείμενο που είναι ευαπόδεικτα αρχαίο, και αυτό, σαν ένα βήμα προς το αληθινό κείμενο, είναι ένα πολύ σημαντικό κέρδος.

Είναι σημαντικό να προσεγγίζεις ένα κείμενο που είναι σίγουρα του τρίτου ή του δεύτερου αιώνα. Αλλά το ΜΟΝΟ που μπορεί να υποτεθεί είναι ότι ήταν ένα ιδιόχειρο κείμενο. Εάν αποδείξουμε ότι ένα κείμενο είναι αρχαιότερο από τον τέταρτο αιώνα, που υπήρχε στον τρίτο αιώνα ή καλύτερα ακόμα στο δεύτερο αιώνα , δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ακόμα ότι δεν έχει παραποιηθεί. Τόσο μακριά από αυτό, εντούτοις, υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι τα πολύ χονδροειδή λάθη που έχουν παραμορφώσει ακόμη το κείμενο είχαν εισαχθεί ήδη στο δεύτερο αιώνα. ... Εάν η λύδια λίθος μας αποκαλύπτει μόνο κείμενα που είναι αρχαία, δεν μπορούμε να ελπίζουμε να εξασφαλίσουμε για το αποτέλεσμά μας τίποτα άλλο παρά ένα αρχαίο κείμενο. Αυτό που επιθυμούμε εντούτοις, δεν είναι απλά ένα αρχαίο αλλά ένα γνήσιο κείμενο».

Φυσικά, όταν μιλά για τα «χονδροειδή λάθη» ο συγγραφέας δεν μιλά για τα λάθη της διδασκαλίας, αλλά, σαν κριτικός κειμένου, τα λάθη στο ίδιο το κείμενο. Το θέμα της αλλοίωσης του κειμένου των Γραφών ταυτόχρονα με τη αλλοίωση της διδασκαλίας στις αποστατημένες εκκλησίες εξετάζεται σε ένα επόμενο κεφάλαιο.

Πριν φθάσουμε σε οποιαδήποτε συμπέρασμα, αφήνουμε τον αναγνώστη να εξετάσει τα στοιχεία των εκδόσεων, καθώς μερικές από αυτές είναι πρωΐμότερες από οποιαδήποτε από τα πρωτότυπα αρχαία χειρόγραφα. Αλλά πρώτα δείτε τι συνέβη στα αρχαία πρωτότυπα χειρόγραφα.

Συνεχίζεται