ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΣΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
(1783 - 1860)
1. Πέτερ Κάρτράϊτ (1785-1872). Ματθ.θ:36-38
· Γεννήθηκε στη Βιρτζίνια, αλλά γρήγορα ήρθε στο Κεντάκυ. Ήταν μεσαίου αναστήματος, αλλά με γεροδεμένο σώμα. Έγινε ο πιο περίβλεπτος Μεθοδιστής κήρυκας της περιοχής των συνοριακών δασών. Άρχισε να κηρύττει το 1801, χρίστηκε το 1806 και το 1808 έγινε προεδρεύων πρεσβύτερος. Περιοδεύοντας με το άλογό του, ταξίδεψε σ’ όλο το Κεντάκυ, Τέννεσυ, κηρύττοντας στους συνοικισμούς. Το 1824 μετακινήθηκε στο Ιλλινόϊς όπου μια φορά έγινε πολιτικός αντίπαλος του Αβραάμ Λίνκολ.
·
Εκείνο τον καιρό, η ζωή ήταν σκληρή κι επικίνδυνη. Ο
Κάρτράϊτ για 50 χρόνια ήταν συνεχώς «στο πόδι». Ταξιδεύοντας πάντοτε πάνω σ’
ένα άλογο, μερικές φορές αναγκάστηκε να περάσει επικίνδυνα ποτάμια και να
κοιμηθεί έξω κάτω απ’ τα άστρα, με τη σέλλα του αλόγου σαν μαξιλάρι. Πολύ συχνά
συναντούσε δύστροπους και ταραχώδεις χαρακτήρες, αλλ’ αυτός κρατούσε πάντοτε το
δικό του. Το απλό, αμόρφωτο, αλλά δυνατό κήρυγμά του κι η ετοιμολογία του τον
έκαναν αγαπητό στις καρδιές των κατοίκων των συνόρων (Ματθ.η:19-22 Λουκ.ζ:24-25).
·
Ο Θεός ευλόγησε τη διακονία του και χιλιάδες άνθρωποι
ταρακουνήθηκαν. Μερικές φορές, περισσότερα από 100 άτομα μετανοούσαν σε μία
συνάθροιση. Συχνά κήρυττε 4 και 5 φορές τη μέρα. Άξεστοι, μεθυσμένοι,
ταραχοποιοί, έγιναν ήσυχοι και Θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Οι συναθροίσεις του ήταν
συνήθως θορυβώδεις και πολλοί άνθρωποι έπεφταν στο έδαφος καθώς το Άγιο Πνεύμα
εργαζόταν πάνω τους (Ματθ.ια:12).
·
Ο Πέτερ Κάρτράϊτ είχε μικρή μόρφωση, όμως μελετούσε τη Βίβλο
και το υμνολόγιό του με επιμέλεια και προσευχόταν πολύ. Πολλές φορές, κάτω απ’
το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος κήρυττε πάνω από δύο ώρες. Ήταν τόσο ταπεινός,
που μετά από μια ζωή πιστής διακονίας, μπόρεσε να πει για τον εαυτό του:
Ανάξιος, ανάξιος! (Λουκ.ιζ:7-10).
2. Τσάρλς
Τζ. Φίννεϋ. (1792-1875) Λουκ.θ:49-50.
·
Γεννήθηκε στο Κοννέκτικατ, αλλά η οικογένειά του γρήγορα
μετακόμισε στη Δυτική Νέα Υόρκη. Σπούδασε και εξάσκησε τα νομικά απ’ το 1818
μέχρι το 1821. Πίστεψε το 1820, οπότε κι αποφάσισε να κηρύξει.
·
Μετά από κάποιες δυσκολίες, πήρε την άδεια απ’ την
Πρεσβυτεριανή εκκλησία το 1824. Ήταν κατά του απόλυτου προορισμού, κηρύττοντας
τα καλά νέα της πλήρους κι ελεύθερης σωτηρίας (Αποκ.κβ:17).
·
Ο Φίννεϋ έγινε ένας φλογερός ευαγγελιστής. Οι πιο
αξιοσημείωτες συγκεντρώσεις του έγιναν στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, όπου
σχεδόν 3000 πίστεψαν. Κήρυξε στη Νέα Υόρκη, την Πενσυλβάνια, στο Οχάϊο, στις
πολιτείες της Νέας Αγγλίας, και στη Βοστόνη. Πολλοί Πρεσβυτεριανοί και
Αυτοδιοικούμενοι (Congregational)
εργάτες του εναντιώθηκαν με την κατηγορία ότι οι συναθροίσεις του ήταν πάρα
πολύ συγκινητικές (Λουκ.ιθ:35-40).
·
Δίδαξε θεολογία στο Κολέγιο Ομπερλιν του Οχάϊο, το 1835, κι
έγινε πρόεδρος αυτού του σχολείου το 1837. Στις διακοπές του δεν σταματούσε να
κηρύττει κι έκανε δύο ευαγγελιστικές περιοδείες στην Αγγλία και τη Σκοτία.
·
Ο Θεός χρησιμοποίησε ιδιαίτερα τον Φίννεϋ στο να ταρακουνάει
νεκρές εκκλησίες. Τα μηνύματά του ανανέωναν την πίστη, το ζήλο και τη χαρά στα μέλη
τέτοιων εκκλησιών. Παντού διακήρυττε τη σώζουσα χάρη του Ιησού Χριστού και τη
δύναμη που είχε αυτή να βοηθήσει κάποιον να καθαριστεί και να ζήσει άγια ζωή.
Ωστόσο, εναντιώθηκε στο βάπτισμα με κατάδυση, υποστηρίζοντας ότι ο ραντισμός
είναι καλλίτερη μέθοδος. Όπου πήγαινε, η επίδραση της συνάθροισης απλωνόταν σε
αρκετά χιλιόμετρα.
