 |
| Μοραβοί ιεραπόστολοι |
ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗΣ
(1722 - 1900 μ.Χ.)
1. Οι Μοραβοί
Αποκ.γ:7-12
· Μια μικρή ομάδα Μοραβών προσφύγων βρήκε καλή υποδοχή απ’ τον Κόμη Νικόλαο Ζίντσεντορφ στα κτήματά του στη Σαξονία κοντά στη Δρέσδη (1722). Η ομάδα αυτή ήταν μέλη των Μοραβών αδελφών που είχαν αποδεχτεί τις διδασκαλίες του Γουίκλιφ, του Χους και του Γουάλντενσες. Γρήγορα δημιουργήθηκε ένας μικρός συνοικισμός στο Χέρνχουτ. Κάτω απ’ την προστασία του Κόμη Ν. Ζίντσεντορφ, η μικρή αποικία γρήγορα αυξήθηκε. Ονομάστηκε Herrnhut (Χέρνχουτ) = Κυρίου σκέπη.
·
Οι Μοραβοί ήταν άνθρωποι προσευχής, είχαν την πραγματική
εμπειρία της σωτηρίας, αληθινή χαρά απ’ το Θεό και ζήλο να κηρύξουν το
ευαγγέλιο παντού. Η εκκλησία τους είχε ιδρυθεί στη Μοραβία το 1467 με τη
βοήθεια Βαλδέσιων επισκόπων. Πολλοί άνθρωποι απ’ τη Μοραβία, Βοημία και Πολωνία
αποδέχτηκαν την πίστη. Το 1517 αριθμούσαν περίπου 200.000 μέλη. Μετά απ’ αυτά
ξεσηκώθηκε διωγμός και υπέφεραν πάρα πολύ από τον Τριακονταετή πόλεμο. Για
κάποια στιγμή φάνηκε ότι η εκκλησία τους είχε εξαλειφθεί, αλλά έμενε ένα
υπόλοιπο (Ιωαν.ις:33 Α’ Ιωαν.γ:10-13).
·
Πολλοί Μοραβοί κήρυκες έφυγαν απ’ το Χέρνχουτ προς διάφορα
μέρη της γης. Είχαν το μεγαλύτερο ιεραποστολικό ζήλο απ’ τον καιρό της πρώτης
εκκλησίας. Οι αποστολές τους ακόμα βρίσκονται σε πολλά απομακρυσμένα μέρη του
κόσμου. Η εκκλησία τους τώρα ονομάζεται «Οι Ενωμένοι Αδελφοί» κι έχει ίσως το
πιο τέλεια οργανωμένο ιεραποστολικό έργο στον κόσμο (Ματθ.κη:19,20 Πραξ.κη:28).
2. Τζων Γουέσλεη (1703 - 1791). Ψαλμ.α
·
Μαζί με τον αδελφό του Κάρολο ήταν οι νεότεροι γιοι του
Άγγλου εργάτη του Ευαγγελίου Σαμουήλ Γουέσλεη. Η μητέρα του ήταν άνθρωπος
δυνατού χαρακτήρα και βαθιάς θεοσέβειας.
Αν κι η οικογένειά της αριθμούσε 19 παιδιά, έβρισκε το χρόνο να οδηγεί το
καθένα τους στο λόγο του Θεού καθώς και στη γνώση ότι πρέπει να φοβούνται και
να τιμούν το Θεό.
·
Ο Ιωάννης και ο Κάρολος ήταν μέλη μιας ομάδας νέων που μαζευόταν
συχνά για να μελετάνε τη Βίβλο κι άλλα βιβλία. Αυτή η κοινωνία σταδιακά έγινε
πιο θρησκευτική. Αυτοί οι νέοι νήστευαν δυο φορές τη βδομάδα, προσευχόταν πολύ
κι επισκεπτόταν φυλακισμένους και αρρώστους. Άλλοι σπουδαστές της Οξφόρδης
άρχισαν να τους ονομάζουν «Μεθοδιστές» ή «Αγία ομάδα» (Ψαλμ.ριθ:9, Ιακ.α:5, Α’ Πετρ.β:11,12).
· Τα δύο αδέλφια μπάρκαραν για τη Γεωργία σ’ ένα ιεραποστολικό
ταξίδι το 1735. Συνάντησαν αρκετούς Μοραβούς στο πλοίο. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν
μια χαρακτηριστική ειρήνη, ηρεμία κι ευγένεια. Ο Γουέσλεη έμαθε απ’ αυτούς την
ανάγκη μιας προσωπικής εμπειρίας με το Θεό. Καθώς έφτασαν στη Γεωργία δεν είχαν
και τόσο επιτυχία και γι’ αυτό γρήγορα επέστρεψαν στην Αγγλία. Στις 24 Μαίου
1738 ο Ιωάννης είχε μια καθοριστική εμπειρία.
· Ο Γουέσλεη επισκέφτηκε τους Μοραβούς στο Χέρνχουτ και τον
Κόμη Ν. Ζίντσεντορφ. Συναντήθηκε με τον Χουάϊτφιλντ ξανά καθώς επέστρεφε στην
Αγγλία. (Ο Χουάϊτφιλντ ήταν ο φίλος του απ’ την Οξφόρδη που πρόσφατα είχε κάνει
το ιεραποστολικό ταξίδι στη Γεωργία κι είχε επιτυχία). Ο Χουάϊτφιλντ άρχισε να
έχει ανοικτές συναθροίσεις στο ύπαιθρο, ο Γουέσλεη δίστασε, αλλά γρήγορα
ενώθηκε μαζί του. Άρχισε να κηρύττει στο Φόουντρη, ένα εγκαταλελειμμένο δημόσιο
κτίριο το 1739. Το κτίριο επισκευάστηκε και μεγάλωσαν τους χώρους του, έτσι ώστε
έγιναν τα κεντρικά γραφεία των Μεθοδιστών του Λονδίνου μέχρι το 1788. Ο
Γουέσλεη αποχωρίστηκε από τους Μοραβούς
και ο Χουάϊτφιλντ απ’ τον Γουέσλεη για δογματικές διαφορές. Ο Γουέσλεη πίστευε
στην πλήρη κι ελεύθερη σωτηρία, ενώ ο Χουάϊτφιλντ δίδασκε το δόγμα του απόλυτου
προορισμού (Μαρκ.ις:15, Α’ Κορ.α:10, Εφεσ.δ:3).
·
Ο Γουέσλεη, αυτός ο μικρός άνθρωπος, εργάστηκε σκληρά
έχοντας πάρα πολύ μεγάλη δύναμη υπομονής. Δεν είχε μόνιμο τόπο διαμονής και
πολλές φορές ταξίδευε μεγάλες αποστάσεις πάνω σ’ ένα άλογο. Πολλές φορές
χρειάστηκε να κηρύξει 4-5 φορές τη μέρα. Μελετούσε κι έγραφε πολύ. Η κακοκαιρία
ποτέ δεν σταμάτησε τα σχέδιά του. Τα κηρύγματα του Γουέσλεη έλκυαν πλήθη κόσμου
και η δύναμη του Θεού αναπαυόταν σ’ αυτές τις συναθροίσεις κατά θαυμαστό τρόπο.
Χιλιάδες άντρες και γυναίκες σωζόταν θαυμαστά και ευλογούντο. Η ηθική κατάσταση
της Αγγλίας αναμορφώθηκε κατά πολύ. Η χαρά και ο ζήλος αντικατέστησαν την
πικρία και τη μελαγχολία. Η αξιωματούχοι της εκκλησίας της Αγγλίας σκυθρωπούσαν
εξαιτίας των θορυβωδών αυτών συναθροίσεων και του έκλειναν τις πόρτες. Ο
Ιωάννης κήρυττε στους αγρούς σε μεγάλα πλήθη. Πολλές φορές η ζωή του κινδύνευσε
από αλήτες και μαχαιροβγάλτες, αλλά ο Θεός τον προστάτευε.
·
Ο αδελφός του, Κάρολος, δεν μπορούσε ν’ αντέξει τ’ αδιάκοπα
ταξίδια κι έτσι έζησε μια πιο ήσυχη ζωή. Ήταν κι αυτός ένας ικανός κήρυκας και
ευαγγελιστής, αλλά η κύρια διακονία του ήταν η συγγραφή πολλών όμορφων ύμνων.
Κάποτε, ενώ κρυβόταν σε μια σιταποθήκη απ’ τον όχλο που τον κυνηγούσε, έγραψε
τον ύμνο «Ιησού, αγαπημένε της ψυχής μου».
·
Ο Τζων Γουέσλεη παντρεύτηκε μια χήρα με τέσσερα παιδιά το
1750, αλλά η ζωή τους δεν ήταν ευτυχισμένη και τελικά χώρισαν. Η γυναίκα του
δεν αγάπησε τα ιδανικά του κι αυτός δεν άλλαξε τις συνήθειες του για να την
ευχαριστήσει.
·
Έγραψε πολλά βιβλία που του απέδιδαν πολλά χρήματα.
Χρησιμοποιούσε όμως μόνο ένα μικρό ποσό για τις προσωπικές του ανάγκες. Τα
περισσότερα τα ξόδευε για να τρέξει το ευαγγέλιο και να βοηθήσει αυτούς που
είχαν ανάγκη. Ο Ιωάννης έζησε και δίδαξε την άγια ζωή και τη γνήσια μεταστροφή.
Ίσως ποτέ άλλοτε άλλος Άγγλος δεν πρόσφερε τόσα στην πατρίδα του, όσα αυτός ο
μικρόσωμος ταλαντούχος ευαγγελιστής (Παρ.ιγ:7
ις:19).
3. Τσαρλς Σπούργκεον (1834-1892) Ιερ.ς:16-19
·
Ο Κάρολος καταγόταν από οικογένεια εργατών του ευαγγελίου.
Ενώθηκε με τη Βαπτιστική εκκλησία το 1851 κι έγινε ποιμένας στην εκκλησία του
Γουώτερμπίτς τον επόμενο χρόνο. Έγινε πλατιά γνωστός σαν ο νεαρός κήρυκας. Στα
τέλη του 1853 κηρύττει στο Σάουθγουόρκ και μαζεύονται πλήθη κόσμου για να τον ακούσουν. Κτίστηκε μια τεράστια
εκκλησία για τις συναθροίσεις του η οποία τέλειωσε στις 25 Μαρτίου του 1861.
Κήρυττε κάθε Κυριακή και Πέμπτη.
·
Ο Σπούργκεον δεν συμμορφωνόταν με την Καθολική εκκλησία,
πίστευε στα μεγάλα θεμελιώδη δόγματα της Χριστιανικής πίστης όπως στην
παρθενική γέννηση του Ιησού Χριστού, στην ανάσταση των νεκρών, στον καθαρισμό
δια του αίματος του Ιησού. Δεν συμφωνούσε με τους συναισθηματισμούς, όμως
χρησιμοποιούσε λίγο χιούμορ στα κηρύγματά του.
