Δεν χρειάζεται μεγάλος κόπος, για να διακρίνει κανείς την
κατάσταση που βρίσκεται η ορατή, χριστιανική εκκλησία στην χώρα μας, αλλά και
σε όλο τον κόσμο.
Ο διάβολος έχει καταφέρει με θαυμάσιους τρόπους να κοιμίσει
τον χριστιανισμό μέσα σε μια νιρβάνα ψέματος.
Υπάρχει μια καλοστημένη θεατρική σκηνή, όπου ηθοποιοί, παριστάνουν τους εργάτες του Θεού, με μοναδικό σκοπό να βγάλουν ένα όνομα στην κοινωνία, βρε αδελφέ, ικανοποιώντας με οποιοδήποτε τρόπο αυτούς που τους ακολουθούν.
Οι «πιστοί», ικανοποιούνται με πλαστά λόγια, με
φαντασμαγορίες, με γιορτές και τραγούδια, αρκεί να μην τους χαλάσεις το όνειρο,
ότι μια μέρα θα πάνε στον ουρανό!
Και κοιμούνται ήσυχοι, αφού ο «αδελφός» τους βεβαίωσε ότι
εις κρίσιν δεν έρχονται, μόνο βραβεία θα πάρουν!!
Γι’ αυτό τα λόγια του Ιησού και των αποστόλων για τις μέρες
που διανύουμε είναι τόσο σημαντικά:
Μάρκ.ιγ:33 Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε·
διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο καιρός.
Ματθ.κς:41 αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διά να μη
εισέλθητε εις πειρασμόν. Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.
Λουκ.κα:36 Αγρυπνείτε λοιπόν
δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα
να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.
Α’ Κορ.ις:13 Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει,
ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε.
Α’ Πέτρ.δ:7 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως
λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς·
Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά της εποχής που
διανύουμε είναι η αλλοίωση των λέξεων, των εννοιών, των νοημάτων, και βέβαια
και των αξιών.
Λέμε κάτι, αλλά ούτε εμείς καταλαβαίνουμε το βαθύ,
πραγματικό του νόημα.
Σημάδι και αυτό των καιρών, θα πει κάποιος και θα πάει
παρακάτω.
Όταν όμως αναφερόμαστε σε έννοιες σαν και αυτή του χριστιανού,
τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε είναι εύκολο να τα προσπερνούμε.
Μέσα στη λέξη χριστιανός υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, με αιώνιες
και αμετάκλητες συνέπειες. Το να λες χριστιανός, χριστιανή, εύκολα και απλά,
δείχνεις πόσο λίγο έχεις καταλάβει το βάθος και την αξία αυτού του ξεχωριστού
τίτλου.
Ο πραγματικός χριστιανός ξεκινάει από την πραγματική
αναγέννηση.
Πάλι στα γνωστά πέσαμε, θα σκεφτεί κάποιος. Γνωστή η
αναγέννηση, γνωστή και η σωτηρία του Ιησού Χριστού.
Δεν θα το έλεγα. Μην κοιτάτε αυτά που κυκλοφορούν γύρω μας
παραποιημένα, φτηνές απομιμήσεις για ευρεία κατανάλωση. Η αναγέννηση είναι η
πραγματική στροφή της ζωής του ανθρώπου προς άλλη κατεύθυνση, άλλη ζωή, με
άλλες αρχές, νόμους και αξίες.
Αυτή η σοβαρή, αποφασιστική στροφή και αλλαγή πορείας
γίνεται με τη μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού και τη
λήψη του Αγίου Πνεύματος.
Να προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε την αναγέννηση, να
«φτιάξουμε» χριστιανούς χωρίς αναγέννηση ή με μία αναγέννηση ιμιτασιόν…
Το προσπαθήσαμε, μη νομίσετε. Το προσπαθήσαμε και το
προσπαθούμε. Τους περνάμε απανωτά χέρια λαδομπογιά, ριπολίνη, πλαστικό χρώμα,
για να φαίνονται αναγεννημένοι, καινούργιοι, χριστιανοί. Αλλά μας διαφεύγει
κάτι πολύ σοβαρό. Ο Θεός του ουρανού, λέει όχι. Δεν τους δέχεται.
Να γιατί πρέπει να βγούμε στους δρόμους να ψάχνουμε για
χριστιανούς ανάμεσα στους χριστιανούς. Στις μέρες μας οι αναγεννήσεις δεν
κρατάνε πολύ.., γιατί η μετάνοια δεν είναι πραγματική στροφή, αλλαγή πορείας
ζωής.
Δώσαμε στη λέξη χριστιανός το δικό μας φτηνό και εύκολο
περιεχόμενο, τον φτιάξαμε με το δικό μας βολικό τρόπο. Όμως η πραγματικότητα
είναι άλλη. Οι εκφράσεις της Καινής Διαθήκης επάνω στο θέμα αυτό είναι
χαρακτηριστικές:
·
να ντυθούμε το Χριστό (Γαλ.γ:27),
·
να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας (Γαλ.δ:19),
·
να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στην
καρδιά μας (Εφες.γ:17).
Ο χριστιανός όταν είναι γνήσιος ωριμάζει, αυξάνει,
προοδεύει, μεταμορφώνεται «στην εικόνα του Ιησού Χριστού». Οι νίκες του
ξεκινούν πρώτα απ’ όλα από τις μάχες μέσα του.
Ο παλιός άνθρωπος υποχωρεί μέρα με τη μέρα, τα πάθη, οι
επιθυμίες, ένα-ένα φεύγουν από τη ζωή του, ανανεώνεται.
Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι
ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η
σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν (Ρωμ.ιγ:11).
Μέχρι σήμερα προχωρούσαμε με ένα είδος χριστιανισμού, όπου
κοιτούσαμε να επιβιώσουμε πνευματικά.
Καταναλώνουμε τις ώρες μας «εντός των τειχών» της τοπικής
εκκλησίας μας και δεν ακούμε τη φωνή της κοινωνίας, που κραυγάζει άναρθρα για
σωτηρία.
Ταλαιπωρούμαστε υπερβολικά με τα μικροπροβλήματα μεταξύ μας,
που μας καθιστούν όλο και λιγότερο ευαίσθητους στα πνευματικά.
Η Εκκλησία πρέπει ν’ αρχίσει να δέχεται αλλαγές, που θα την
κατευθύνουν στη δόξα του Ιησού.
Το Άγιο Πνεύμα σηκώνει εργάτες και δίνει την όραση ενός
σώματος, που θ' ακούσει τη λεπτή και ευαίσθητη φωνή του Θεού.
Είναι ένα σώμα, που δεν θα ακολουθεί τον Κύριο μόνο με
λόγια, αλλά έμπρακτα θ' ανέβει μαζί Του στο Γολγοθά, για να σταυρώσει τις
σαρκικές επιθυμίες.
Ίσως να βρίσκεσαι σε μια ταλαιπωρημένη, μικρή και άσημη
εκκλησία, όπως για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Ηλίας τρεφόταν από μία χήρα στα Σαρεπτά
της Σιδώνας Α' Βασ.ιζ:8-9.
Ίσως να είσαι «κρυμμένος» σε κάποιο χείμαρρο
προσωπικής δοκιμασίας και αναμονής και να τρέφεσαι έστω μέσα από ξερούς
θρησκευτικούς νόμους βιώνοντας ένα περιβάλλον Παλαιάς Διαθήκης Α'
Βασ.ιζ:2-4.
Πολλοί προτιμούν να κάθονται κοντά στις ΧΥΤΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΕΑΣ,
σε ένα ΤΟΠΟ ΘΑΝΑΤΟΥ, παρά να περπατάνε με το Θεό στην έρημο και να τρώνε το
μάνα του ουρανού!
Όταν ο Θεός θέλει να συνδιαλλαγεί με ένα έθνος ή με μία
ομάδα ανθρώπων, τότε κοιτάζει να βρει εκείνους, που θα σταθούν στο χάσμα,
εκείνους που είναι έτοιμοι να μπουν σε μία τέτοια διαθήκη.
Αν δώσουμε χρόνο να κοιτάξουμε τις αμαρτίες και τη θέση μας,
να ζητήσουμε να έρθουμε πιο κοντά στο Θεό, αν διψάσουμε να Τον γνωρίσουμε σαν
πηγή ζωής, τότε θα φτάσουμε σε ένα επίπεδο συντριβής, όπου θα είμαστε σε θέση
να προσφέρουμε την ευάρεστη θυσία (Ρωμ.ιβ:1-2).
Μπορεί να προσευχόμαστε ο Θεός να σπάσει τα εμπόδια και να
μας ευλογήσει, όμως δεν είναι αυτό όλη η θυσία.
Μπορούμε να λέμε διάφορα, όμως υπάρχει κάτι πολύ
περισσότερο. Είναι η έκχυση της καρδιάς μας.
Είναι ζωτικό να πάρουμε την καρδιά του Κυρίου και να
πονέσουμε με το δικό Του τρόπο. Να μάθουμε να προσευχόμαστε με την καρδιά
και όχι με τα χείλη.
Ας αφήσουμε τα βάθη του Θεού να έρθουν και ν’ αγγίξουν τα
δικά μας βάθη.
Ο Θεός δεν προσέχει τόσο τις κινήσεις του στόματός μας,
αλλά κοιτάζει τα κίνητρα και τη στάση της καρδιάς μας.
Εκεί πρέπει να έρθει ο καθαρισμός. Αν αγιαστεί αυτό το
εσωτερικό θυσιαστήριο, τότε ο Θεός θα μας δεχτεί!
Σήμερα ο Ιησούς χρειάζεται τα δικά μας σκεύη, τη δική μας
προσωπική θυσία και αφιέρωση για να περάσει η θυσία Του στην καρδιά των
ανθρώπων προς ζωή.
Για να οικοδομηθεί η Εκκλησία σήμερα, οι εξοπλισμοί, οι
διάφορες δραστηριότητες και εκδηλώσεις δεν είναι η σωστή βάση. Η βάση είναι η
θυσία.
Θυσία χρειάζεται για να ελκύσουμε την παρουσία Του. Κάθε
μικρή δική μας θυσία είναι πολύτιμη μπροστά στα μάτια του Θεού, διότι χωρίς
εμείς να το βλέπουμε και να το αντιλαμβανόμαστε, επιδρούμε θετικά για την
εξάπλωση του Ευαγγελίου.
Ίσως θέλουμε να βλέπουμε αμέσως αποτελέσματα. Πρέπει να
έχουμε την υπομονή και την αντίληψη, ότι τα πνευματικά δεν λειτουργούν ακριβώς
όπως τα υλικά. Τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο αλλά αποταμιεύεται στα αιώνια σχέδια
του Θεού.
Ο Κύριος σ’ αυτές τις κρίσιμες μέρες ν’ αποκαλύψει στο λαό
Του το μέγεθος της σημασίας, της ολοκληρωτικής παράδοσής μας σ' Εκείνον.
Να μας οδηγήσει σ' εκείνο το μονοπάτι, που προς το παρόν
έχει λίγο θλίψη, αλλά το τέλος είναι δόξα και τιμή.
Να πνεύσει ο άνεμος του Πνεύματος και να σπάσει κάθε δέσιμο,
που μας κρατάει καθηλωμένους σε στειρότητα και ακαρπία.
Να σπάσει κάθε είδους αγάπη για τον εαυτό μας και κάθε φόβος
μπροστά στις απαιτήσεις του Πνεύματος, ετοιμάζοντάς μας για τις τελευταίες
συγκλονιστικές μέρες, πριν παραλάβει τη Νύμφη Του.
Πέρα από το συμφέρον, ο Θεός ζητά και τη συνέπεια!
Τον καθένα μας, ο Θεός τον έχει καλέσει προσωπικά και
θέλει:
Εφεσ.δ:1 Σας παρακαλώ λοιπόν εγώ ο δέσμιος εν
Κυρίω να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως, καθ' ην προσεκλήθητε,
Ματθ.ε:37 Αλλ' ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι,
Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού.
Ματθ.κα:28-32
Θα πάω, δεν πήγε! Η αναβολή αποκοιμίζει. Στον Ιησού αρέσει
το σήμερα, στον διάβολο το αύριο = ποτέ.
Β’ Πέτρ.γ:11,12 Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα
διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και
ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού,
καθ' ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή και τα στοιχεία πυρακτούμενα
θέλουσι χωνευθή; Έτσι σκέφτεται η πίστη.
Ο Ησαύ ήταν άνθρωπος που δεν είχε όρεξη για τα πράγματα του
Θεού. Ένα πιάτο φακή, άξιζε περισσότερο γι’ αυτόν, απ’ ότι τα δικαιώματά του
στην επαγγελία του Θεού.
Ρωμ.ιγ:11 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν,
ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η
σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν.
Εβρ.ι:25 μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού,
καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον,
όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.
Εβρ.ιβ:16 μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος
καθώς ο Ησαύ, όστις διά μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού.
Ησ.ξβ:6,7 Επί των τειχών σου, Ιερουσαλήμ,
κατέστησα φύλακας, οίτινες ποτέ δεν θέλουσι σιωπά ούτε ημέραν ούτε νύκτα· όσοι
ανακαλείτε τον Κύριον, μη φυλάττετε σιωπήν. Και μη δίδετε εις αυτόν ανάπαυσιν,
εωσού συστήση και εωσού κάμη την Ιερουσαλήμ αίνεσιν επί της γης.
Ματθ.ε:13,14 Σεις είσθε το άλας της γής· εάν
δε το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να
ριφθή έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων. Σεις είσθε το φως του κόσμου·
πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή·
