Α. Η
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ.
Πράξεις α:4-14.
Τώρα ερχόμαστε στο βιβλίο των Πράξεων που είναι το μόνο βιβλίο στη Βίβλο που μας λέει για την ίδρυση της εκκλησίας.
Μία μέθοδος ή τύπος βαπτίσματος προτάθηκε από το Ματθαίο, το Μάρκο, το Λουκά και τον Ιωάννη και όλοι είχαν την ίδια εξουσία, αλλά κανείς δεν τον χρησιμοποίησε γιατί η Εκκλησία ιδρύθηκε μόνο μετά τη σταύρωση του Ιησού, την ανάστασή, την ανάληψή Του στους ουρανούς και τη βάπτιση των δικών Του με το Άγιο Πνεύμα.
Α. Η
ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
«Μακάριοι
όσοι δεν είδον, και επίστευσαν» Ιωαν.κ:29
Δόξα στο Θεό για την ανάσταση. Αν δεν υπήρχε,
το Ευαγγέλιο θα ήταν ένας μύθος και εμείς θα είχαμε πιστέψει ένα ψέμα.
Αν δεν υπάρχει ανάσταση, τότε δεν υπάρχει άδειος τάφος στην Ιερουσαλήμ.
Α. Ο ΝΑΟΣ
ΞΑΝΑΚΤΙΖΕΤΑΙ
Υπήρξαν αρκετές αποστολές Εβραίων που επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ μετά την εβδομηντάχρονη αιχμαλωσία.
Η πρώτη με επικεφαλής τον Ζοροβάβελ έγινε γύρω στο 536 π.Χ., μια άλλη ακολούθησε με τον Έσδρα γύρω στο 457 και έγινε και μια μεταγενέστερη με τον Νεεμία γύρω στο 445 π.Χ.
Α. ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ
ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ.
Εκείνη την νύχτα η απόφαση του Πιλάτου για τον Ιησού ήταν τόσο πολύωρη. Στέκεται ώρα με την ώρα χωρίς νερό, φαγητό ή φίλους, τώρα αρχίζει το αργό, κουραστικό ταξίδι στον λόφο του Γολγοθά. Γονατίζει καθώς το βάρος του σταυρού τοποθετείται στον ματωμένο Του ώμο και τα χέρια Του δένονται σ’ αυτόν (τον σταυρό). Καθώς η παρέλαση αρχίζει οι στρατιώτες τον περικυκλώνουν.
Σήμερα κυκλοφορούν πάρα πολλά
πλαστά χαρτονομίσματα.
Τον πρώτο αιώνα, στην πρώτη
εκκλησία, στην οποία γράφει ο Ιωάννης, υπήρχαν πλαστοί δάσκαλοι και πλαστοί
Χριστιανοί.
Άνθρωποι που είχαν όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός χριστιανού, αλλά μετά από μια πιο προσεκτική εξέταση, αποδεικνυόταν ψεύτικοι.
Καμία ποσότητα καλών έργων ή
ευσεβούς συμπεριφοράς δεν μπορεί να μας σώσει.
Η σωτηρία είναι ένα δώρο που
δίνει «ανάπαυση» στις ψυχές μας:
Εφεσ.β:8,9 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.
Α. ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ.
Ο Πιλάτος νίπτει τας χείρας του από το θέμα. Η συνήθεια για τους φυλακισμένους ήταν πρώτα να δέρνονται. Αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο ξύλο. Ο φυλακισμένος μαστιγωνόταν για τα καλά Ήταν το ίδιο τρομερό όπως η σταύρωση.
Α. Η ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΟΣ.
Ιωαν.ιβ:12-19
Όλη η χώρα ήταν σε
μια κίνηση μετά, αφότου ο Ιησούς ανάστησε τον Λάζαρο από τους νεκρούς. Ήταν
αυτό το θαύμα που έκανε τους ανθρώπους να λένε ότι ο Ιησούς ήταν αληθινά ο
Μεσσίας.
Υπήρξαν τότε τόσοι πολλοί μάρτυρες που είχαν δει τον Λάζαρο νεκρό και θαμμένο, και μετά στο πρόσταγμα του Ιησού να επανέρχεται υγιής και αρτιμελής. Ο Αρχιερέας ήταν εξαγριωμένος. Ήταν αποφασισμένος να κάνει κάτι. Αυτός ο Ιησούς έπρεπε να εμποδιστεί, έπρεπε να θανατωθεί.
