Πριν από περίπου
2.000 χρόνια, ένα μωρό γεννήθηκε από μια γυναίκα που την έλεγαν Μαρία. Το μωρό ονομάστηκε
Ιησούς.
Η γέννηση του Ιησού δεν
ήταν συνηθισμένη. Η Μαρία ήταν παρθένα, και γέννησε τον Ιησού από το Άγιο
Πνεύμα.
Η γέννηση αυτή ήταν ένα θαύμα. Δεν διάλεξε η Μαρία το όνομα του μωρού, γιατί του δόθηκε από τον ουρανό.
Από τη γέννηση του Χριστού, περίπου δυο
χιλιάδες είκοσι τέσσερεις φορές γύρισε η γη γύρω απ’ τον ήλιο. Και πάνε κι
έρχονται. Και κάποια τελευταία απ’ όλα θα πάνε και δε θα ξανάρθουν.
Γιατί; Διότι στο μεταξύ θα ‘χει φανερωθεί
Εκείνος. Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού, του οποίου τον πρώτο ερχομό δεν θα
χρειαστεί πια να θυμηθούμε.
Έναν ερχομό που διαρκώς μας θύμιζε και μας πρόσφερε αιώνια σωτηρία της ψυχής μας. Τούτος ο δεύτερος, θάναι ερχομός για κρίση, για απονομή δικαιοσύνης, για τον τελικό διαχωρισμό των πιστών απ’ τους απίστους, των προβάτων από τα ερίφια.
Φυσικά η λέξη για τα «κάλαντα» είναι δανεισμένη από τη ρωμαϊκή γιορτή των καλένδων, που με τη σειρά της όμως απηχεί ένα ακόμα πιο αρχαίο, ελληνικό έθιμο, αυτό της Ειρεσιώνης.
Την εποχή αυτή στο
τέλος του χρόνου, ο Ιησούς αναφέρεται συχνά σαν «ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ των Ουρανών» και «ο
ΒΑΣΙΛΕΥΣ των Ιουδαίων».
Εκείνο όμως που μας
παρουσιάζεται είναι ένα ανυπεράσπιστο βρέφος, που περισσότερο χρειάζεται τη
δική μας βοήθεια και συμπάθεια, χωρίς τίποτα να θυμίζει κάτι βασιλικό – εκτός
ίσως από τα δώρα των Μάγων και ...τα κάλαντα των παιδιών.
Αντίθετα η βασιλική
ιδιότητα του Ιησού προβάλλεται μάλλον στη σκηνή της εισόδου Του στα Ιεροσόλυμα
“μετά βαΐων και κλάδων” λίγες ημέρες πριν από τη Σταύρωση.
Οι δύο αυτές σκηνές, εντούτοις, έχουν κάποια κοινά σημεία που καλό είναι να παρατηρήσουμε.
Μπορούν οι
Χριστιανοί να καθαρίσουν την εκκλησία από τον παγανισμό που μπήκε από τον πρώτο
αιώνα; Αυτή η ερώτηση μπορεί να σε εκπλήξει.
Πώς μπορώ να
ρωτάω κάτι τέτοιο; Δεν είναι αγνή η εκκλησιαστική διδασκαλία; Δεν είναι άγιες
οι γιορτές μας;
Σε αυτή την ανάρτηση, θα ήθελα να παρουσιάσω μια επισκόπηση των παγανιστικών διδασκαλιών που έχει υιοθετήσει η εκκλησία και πώς να τις ξεφορτωθεί.
Μία από τις πιο δημοφιλείς σκηνές που βλέπει
κανείς κατά την περίοδο των Χριστουγέννων είναι αυτή των τριών μάγων που
προσφέρουν δώρα στον Ιησού, ενώ είναι στη φάτνη. Κάποιοι έχουν προτείνει ότι
αυτοί οι άντρες ήταν μάγοι με την κακή έννοια, ή ίσως αστρολόγοι. Ωστόσο, αυτό
απλά δεν είναι αλήθεια.
Οι πιο απροσδόκητοι και μυστηριώδεις χαρακτήρες του ιστορικού της γέννησης του Ιησού, όπως μας το εξιστορεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος, δε θα είχαμε κανένα δισταγμό να πούμε πως είναι οι μάγοι από την ανατολή.
Είναι
όμως και η πιο παρεξηγημένη και καταπιεσμένη ελπίδα της ανθρωπότητας. Μοιάζει
με ένα απόμακρο, άπιαστο όνειρο. Όσες προσπάθειες έχουν γίνει ή γίνονται στον
κόσμο για την ειρήνη καταλήγουν σε μια μορφή ειρήνης που μόνο ειρήνη δεν είναι.
Είναι όμως υπαρκτή η πραγματική ειρήνη;
Πιστότητα σημαίνει αξιοπιστία,
σταθερότητα, να είσαι ακλόνητος, και η Αγία Γραφή μιλάει για αυτό το είδος
πιστότητας με τέσσερις τρόπους:
1. σαν
ιδιότητα του Θεού
2. σαν
θετικό χαρακτηριστικό μερικών ανθρώπων
3. σαν
χαρακτηριστικό που λείπει από πολλούς ανθρώπους
4. σαν καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Είναι αναμφισβήτητο, ότι τα Χριστούγεννα είναι η πιο αναμενόμενη στιγμή του χρόνου για εκατομμύρια «Χριστιανών» και μη Χριστιανών. Είναι αυτές οι μέρες με τις όμορφες μουσικές, τα νόστιμα φαγητά και γλυκά, τα φωτεινά χρώματα και φωτάκια, τις οικογενειακές συναντήσεις. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν είναι τα Χριστούγεννα, ούτε ήταν ποτέ: χριστιανικά!!!
