Η Βίβλος δεν διδάσκει ότι η γλωσσολαλιά είναι απαραίτητο σημείο μετά την αρχική βάπτιση στο Πνεύμα. Όπως η συχνή ομιλία σε γλώσσες δεν σημαίνει απαραίτητα πνευματικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο η έλλειψη ομιλίας σε γλώσσες δεν σημαίνει έλλειψη πνευματικότητας.
Η ομιλία σε γλώσσες δεν λειτουργεί σαν αποδεικτικό
στοιχείο, ίσως απλά σαν υπενθύμιση και επιβεβαίωση της προγενέστερης εμπειρίας.
Φυσικά, ο Παύλος μιλούσε συχνά σε γλώσσες (Α΄Κορ.ιδ:18), κι όσοι λάμβαναν το
Πνεύμα μιλούσαν σε γλώσσες ξανά και ξανά σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Το χάρισμα των γλωσσών είναι ένα από τα χαρίσματα που δίδονται σε όσους είναι βαπτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10).


























